Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

به نظرم میرسد که عطش دانشجویان کارشناسی ارشد برای انتشار مقاله هر روز بیشتر می¬شود. یکی از استادان من چندی پیش با عصبانیت تعریف می¬کرد که یک دانشجوی کارشناسی ارشد سابق او، بدون اطلاع¬اش مقاله¬ای را که نام استاد نیز در بالا آن نوشته شده بوده است به یکی از کنفرانس¬های داخلی فرستاده است. استاد روحش هم از آنجه در مقاله بود خبر نداشت اما نامش و اعتبارش برای پذیرفته شدن مقاله خرج شده بود. امروز نیز من یک ایمیل از یکی از دانشجویان کارشناسی ارشد (که حتی یک درس نیز با من پاس نکرده است) دریافت کردم که مقاله¬ای را برای من فرستاده است که می¬خواهد آن را تا ساعت 12 امشب به یکی از کنفرانس¬های داخلی بفرستد. با تعجب اسم خود را در بین نویسندگان دیدم با دانشجوی مربوطه تماس گرفتم و ناراحتی خود را از این که اسم من را روی مقاله¬ای زده است که همین امشب می¬خواهد آن را برای آن کنفرانس داخلی بفرستد نشان دادم. سعی کردم به دانشجو این موضوع را تفیهم کنم که اگر این کار را بکند از لحاظ حقوقی من می¬توانم مساله را پیگیری کنم (آیا واقعا چنین چیزی امکان دارد؟).

دانشجویان کارشناسی ارشد زیادی هستند که به جای آنکه به پایان¬نامه کارشناسی ارشد خود فکر کنند به دنبال داشتن مقاله هستند. وقتی از آنها می¬پرسی که چرا به دنبال مقاله هستند پاسخ این است که یا می¬خواهند پذیرش بگیرند یا می¬خواهند مشکل سربازی را با داشتن مقاله و نخبه شدن حل کنند. من تازه¬کار تازه فهمیدم که وقتی یک دانشجو درسی را با استادی بر می¬دارد هدف اصلی¬اش گرفتن توصیه نامه است نه یاد گرفتن درس.

به نظر می¬رسد که تمام این عطش از یک حس فرار به جلو نشات می¬گیرد. فرار از شرایط اقتصادی و اجتماعیی که دانشجو راه را در منتشر کردن مقاله می¬بیند.
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۷/۱۰/۲۵
ا

نظرات (۱۰)

آنچه خانم آزاده گفتند بسیار آزاردهنده است. اما همانگونه که دکتر قدسی گفتند مناسبه که عجله نشود و بررسی کنند که آیا کار اضافه ای صورت گرفته است یا نه. اگر کار اصلی پایان نامه ایده استاد بوده و بعد هم ایده را ادامه داده و کار دانشجوهای دیگر را به آن اضافه کرده دیگر نمی توان ایرادی گرفت. ولی اگر ماجرا دقیقا همان باشد که ایشان ذکر می کنند باید حتما پیگیری کنند و دوستان ساینتا هم بررسی می کنند. خانم آزاده, یک نکته را در نظر بگیرید که اگر واقعا استاد شما قدرت تولید ایده را ندارد بازنده واقعی اوست
سلام
منم با این موافقم. یعنی خودم هم از همان دانشجویانی هستم که علاقه مند به انجام کار علمی و مثلن در شرایطی انتشار مقاله هستم. البته این را هم بگویم که هر دانشجویی که جنین تمایلی از خود نشان می دهد لزومن چنین قصد و غرایضی رو اون هم به شکل بیماروار ندارد. با این همه باید به چند موضوع در کنار هم توجه کرد.
1. تعدادی از اساتید ما سرگرم انتشار مقاله در مجله های معتبر علمی اند (که این خود خوب است)و اما در آن طرف هم دسته ای دیگر وجود دارند که کار خود را انگار خوب یاد گرفته اند (هرگز قصد جسارت و بی ادبی به اساتید غیر را ندارم) تمام سعی و تلاش خود را در این راه به کار می بندند که به گونه ای_به هر طریق_ مقاله ای را در مجلات صرفن خارجی _از هر رده و مرتبه ای_ به چاپ برسانند. من خودم شخصن با استادی کار کردم که ذره ای از آنچه ما انجام می دادیم خبری نداشت. در واقع بهتر است اینطور بگویم که علاقه ای هم به این امر نداشت. چیزی که مهم بود یک نام بود که احتمالن سبب ترقی رتبه ی دانشگاهی ایشان می شد. اون هم چه ترقی ای!!!!
2. متاسفانه مقاله دادن صرف، دستور کار جامعه ی غالب اساتید ما شده است. این خود تا حدی مشخص کننده ی بحث تقلب و ...می باشد. به بیان واضح تر تا زمانی آزمونگری مانند صنعت موجود نباشد همچنان شاهد اتفاقاتی شرم اور از این دست خواهیم بود. مثلن استادی که می آید به جای اینکه دغدغه ی صنعت و دیگر قسمت های کشور را براورده سازد، به فکر فقط و فقط عدد سازی و پرداختن به موضوعات نه چندان جدی برای پروژه های کاری است بزرگترین ظلم را به خود و مردمان این سرزمین می کند.
بحث در این باره بسیار زیاد است. هر چند از پراکنده گویی هایم عذر خواهی می کنم.
۲۸ دی ۸۷ ، ۰۷:۱۸ محمد قدسی
خانم آزاده،
بله حتما این تقلب است. شما می‌توانید با مجله‌ی ساینتیا تماس بگیرید و دلایل و مدارک خود را ذکر کنید. آنان حتا اگر مقاله چاپ هم شده باشد میتوانند آنرا حذف کنند. اگر مقاله‌ی چاپ شده حاوی کار اضافی نسبت به مقاله ی قبلی نیست و عمدتا از رساله شما ست حتما این کار را انجام دهید.
با سلام
بنده یک سوال داشتم در مورد دستبرد علمی. من از کاری که در فوق لیسانس انجام دادم یک مقاله نوشتم. استادم بسیار تاکیید داشت که اسم او به عنوان اولین نویسنده قید شود. با اینکه ایده اصلی مال من بود و ۹۵ درصد کار را خود به تنهایی انجام داده بوده او از من خواست که نام او به عنوان اولین نویسنده قید شود و من هم در آن زمان این کار را کردم. ایم ماجرا در ۳ سال گذشته اتفاق افتاد. و چون من در خارج از ایران به سر می بردم استادم خود مقاله من را برای جورنال ایرانیکا فرستاد. اکنون که مقاله در آنجا منتشر شده من می بینم که نام ۲ نفر دیگر که من آنها را نمی شناسم نیز اضافه شده و من که کار اصلی را انجام دادم نویسنده ۵ ام هستم. آیا این دستبرد علمی حساب نمی شود؟؟؟
چرا دانشجو چنین کاری را کرده است. جواب ساده است به سه دلیل:
1- فکر می کند داوران کنفرانس به جای اینکه به متن مقاله توجه کنند به نام نویسنده توجه می کنند.
2- فکر می کند اساتیدی هستند که فقط به افزایش شمار مقالاتشان فکر می کنند و به چنین تقاضاهایی پاسخ مثبت می دهند.
3- جوان است و دلش می خواهد مقاله اش پذیرفته شود.

آیا می توان شکایت کرد؟
به نظر من خیر چون
1- قانون صریحی در این مورد وجود ندارد.
2- اساتید دانشگاهی که سر و کارشان با دادگستری افتاده وقتی وضعیت آنجا را دیده اند از مسائل خیلی بزرگ تر از این هم گذشت کرده اند
3- دانشگاه خودش بایستی کمیته انظباطی داشته باشد که به این مسائل رسیدگی کند و اگر ندارد گروه و دانشکده بایستی از اساتید حمایت کنند و اگر هیچکدام از اینها نیست اساتید می توانند با هم همکاری کنند مثلا شما به دانشجو می گویید که شما فلان استاد را ناراحت کرده اید. تا زمانی که مشکل شما با ایشان حل نشود سر کلاس من نیایید یا برای مشاوره به من مراجعه نکنید. اگر بخواهیم دیسیپلین دانشگاه حفظ شود بایستی مانند مراکز نظامی با خطاهای نه چندان بزرگ به صورت مستقیم برخورد شود.

و اما در این مورد مساله ای عمیق تر قابل بررسی است. فرض کنید مقاله ای در پروسیدال یک کنفرانس به نام یک استاد و یک دانشجو چاپ شده است. پس از مدت کوتاهی معلوم می شود که مقاله حاصل دستبرد فکری است. استاد می گوید دانشجو بدون هماهنگی با من نام مرا در مقاله آورده است و دانشجو هم می گوید من کارهای مربوط به بخش دیگری را انجام دادم و قسمت مورد مناقشه حاصل کار خود استاد است.
با از این بدتر هر دو منکر قضیه می شوند و می گویند شخص مجهولی مقاله را به نام آنها رجیستر نموده و آدرس ایمیل خودش را هم داده است و وجه ثبت نام را واریز کرده است.
اگر مرجعی بخواهد به این ادعا ها رسیدگی کند هیچ چیز قابل اثباتی وجود ندارد مگر اینکه طرفین مقاله را در رزومه خود اضافه نموده و آن را منتشر کرده باشند.

در پایان: بر خلاف نظر برخی دوستان من فکر می کنم هدف دانشجوی تحصیلات تکمیلی فقط گسترس دانش خود است و اگر غیر از این باشد راه را اشتباه آمده است. اگر کسی می خواهد پولدار شود باید به بازار برود اگر می خواهد مقام پیدا کند باید پس از دریافت لیسانس یا قبل از آن به سمت مشاغل مدیریتی حرکت کند. اگر قدرت می خواهد باید نظامی شود و اگر فقط علم می خواهد باید ادامه تحصیل دهد.
متاسفانه برخی مسیر را گم کرده اند. کار علمی زمانی که به نتیجه میرسد لذت دارد و زمانی که حاصل چند سال کار به صورت مقاله ای در یک ژورنال معتبر چاپ می شود این لذت کامل می شود. اگر این لذت درک شود کسی به خاطر 1 یا 2 نمره بی ارزش در درس پایان نامه نمی گوید مقاله ام در یک ژورنال معتبر چاپ شد اما هیچ فایده ای نداشت! کاش آن را برای یک کنفرانس درپیت فرستاده بودم!
۲۶ دی ۸۷ ، ۱۶:۲۴ محمد قدسی
حتی مطابق مقررات فعلی وزارت علوم، کسر نمره از پایان نامه‌ی ارشد به خاطر نداشتن مقاله غیر قانونی است و دانش‌جو می‌تواند قانونا از کسر نمره اش به این دلیل شکایت کند. ما در شریف این شرط را حذف کرده‌ایم. بنابراین نمره‌ی یک نفر که بدون تاخیر دفاع کرده و مقاله‌ای هم ندارد می‌تواند ۲۰ شود.
در مورد دانشجویان ارشد به دلیل عدم امکان گرفتن نمره کامنل پایان نامه به دلیل نداشتن مقاله، اشتیاق برای دادن مقاله امری اجتناب ناپذیر است. بنده یکی از کسانی بودم که به جای وقت گذاشتن برای دادن مقاله به نوشتن پایان نامه پرداختم.موضوع کارم بسایر سنگین بود و در وقت محدود نمیتوانستم همپیادهسازی و اجرا مطالعات موردی را انجام دهم، هم مقاله بدم و هم تز بنویسم. استادم به دلیل نداشتن مقاله می گفت ایده ات مشکل دارد. بگذریم... کلا همیشه خودم را لعنت می کنم که چرا برای یک کنفرانس در پیت مقاله نفرستادم تا زحماتم به هدر نرود. البته بعدها در یک کنفرانس خوب مقاله مستخرج از تزم را ارائه کردم و پذیرفته شد. اما دیگر ارزشی نداشت.
این که هدف دانش‌جویان از گرفتن درسی یا کار کردن با استادی گرفتن توصیه‌نامه یا چاپ مقاله باشد لزوما (یا اصلا) چیز بدی نیست. به هر حال هیچ کسی برای خود مفهوم مطلق درس خواندن، درس نمی‌خواند. مهم این است که فرآیندها درست شود. خودبخود دانش‌جو برای توصیه‌نامه گرفتن مجبور است خوب درس بخواند یا برای چاپ مقاله باید خوب تحقیق کند. حال اگر دانشجویی با تقلب تلاش کرد مقاله چاپ کند این وظیفه‌ی استاد یا دانشگاه است که از راه مکانیسم‌های دیگر جلوی تقلب را بگیرد. به هر حال علاقه‌ی وافر دانش‌جویان به چاپ مقاله یک علاقه‌ی درست و طبیعی است که ایرادی به آن نیست.
همه دارند از هم ایراد مگیرند
و تقصیر را به گردن یکدیگری میاندازند
غافل از این که ایراد ناشی از خود ماست
تا زمانی که خودمان را اصلاح نکنیم
ومسامحه کاری و حقیقت را نادیده بگیریم
و طوری دیگران را بازگو کنیم وضعیت ازاین
بهتر نه خواهد شد!
بله درست است این مشکل کاملا وجود دارد و همه چه دانشجویان و چه اساتید به وجود این مشکل واقف هستند ولی به نظر شما مشکل کجاست ؟

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی