Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

این مقاله‌ی نیویورک تایمز از مرکزی در دانشگاه فلوریدای مرکزی صحبت می‌کند که برای مقابله‌ با تقلب روزافزون و پیچیده‌ی دانش‌جویان از روش‌های نوین فناوری استفاده می‌کند.

برای دیدن مقاله بر روی تصویر کلیک کنید. سایت نیویورک تایمز متاسفانه در ایران فیلتر است.

با تشکر از دکتر بهروز پرهامی
==========================================================
ترجمه از آقای پیامی
برای جلوگیری از تقلب باید حقه های متقلبین را فرا گیریم
نیویورک تایمز 14 تیر 1389

شاید اینجا خط مقدم نبرد با تقلب دانشجویان باشد: مرکز آزمون دانشگاه فلوریدای مرکزی.

اینجا آدامس جویدن هنگام امتحان ممنوع است چرا که این کار ممکن است پوششی برای مکالمه با یک همدست بیرون از حوزه به وسیله سمعک تلفن همراه باشد.

تمامی 228 کامپیوتر محل آزمون زیر پوشش دوربین های مداربسته هستند و به این طریق اقداماتی مانند تلاش برای عکسبرداری از صفحه نمایش، مثلا، با یک خودکار مجهز به دوربین مخفی جهت کمک به دوستی که قرار است بعدا در امتحان شرکت کند، به راحتی کشف می شود.

داشتن چرکنویش مجاز است ولی تمامی چرکنویس ها به صورت تاریخ دار ممهور می شوند و بایستی در انتهای آزمون تحویل داده شوند.

زمانی که مراقب متوجه حرکت مشکوکی شود تمامی اعمال دانشجو را بر روی کامپیوتر و نیز از طریق زوم کردن یک دوربین نصب شده در بالای سر سر ضبط می کند و این تصاویر بعدا بر روی سی دی ذخیره می شوند تا به عنوان مدرک مورد استناد قرار گیرند.

تیلور الیاس، معاون دانشکده و مدیر مرکز آزمون دانشگاه، می گوید: تقلب به نحو قابل توجهی کاهش یافته و به 14 مورد در میان 64000 فقره امتحان گرفته شده در ترم دوم رسیده است. ما نمی توانیم این مشکل را ریشه کن کنیم ولی به موفقیت نسبی دست خواهیم یافت.

از آنجا که توانایی دانشجویان در تقلب، همگام با تکنولوژی، آنهم نه فقط در امتحانات بلکه در کپی کاری تمرینات با استفاده از تکالیف به اشتراک گذاشته شده در اینترنت، افزایش یافته است، آموزگاران نیز برای شکست دادن متقلبین به تلاش خود افزوده اند.

در تابستان امسال برخی دانشجویان ورودی جدید علاوه بر پرکردن فرم هایی برای انتخاب هم اتاقی و دروس، موظف به گذراندن خودآموزهای کامپیوتری در مورد سرقت فکری گردیدند.

خدمات پیشگیری از سرقت فکری از دانشجویان می خواهد که مقالات شان را ابتدا در این قسمت ثبت کنند. پنجاه درصد دانشکده ها و دانشگاه ها امروزه از چنین سرویسی استفاده می کنند. معروف ترین سرویس در این مورد turnitin.com است که برای بازی تمامی ناپذیر موش و گربه وار با دانشجویانی که با استفاده از تکنولوژی قصد زرنگی دارند، به کار گرفته شده است. ماه گذشته شرکت تولید کننده این سیستم در وبلاگ خود با عنوان "آیا دانشجویان می تواند turnitin را خر کنند؟" هشدار داده بود که الگوریتم های مورد استفاده بر اساس نیازهای جدید، به روزرسانی شده اند.

شیوع تقلب در میان دانش آموزان، که اندازه گیری دقیق آن مشکل است، زیاد به نظر می رسد. در نظرخواهی از 14000 دانشجوی کارشناسی، 61 درصد از آنان به انجام تقلب در تکالیف و امتحانات اعتراف کردند.

این وضعیت نسبت به 65 درصدی که در یک دهه پیش به دست آمده بود، کاهش نشان می دهد ولی مجری طرح، دانلد مک کیب استاد رشته بازرگانی، به این کاهش با دیده تردید می نگرد. او شک دارد که دانشجویان برخی کارها، مانند کپی کردن چند جمله از اینترنت، را دیگر تقلب حساب نمی کنند.

آندره دینس، که خردادماه از کورنل فارغ التحصیل شده و در جریان حضورش در شورای دانشکده های هنر و علوم تقلب هایی را مشاهده کرده است، می گوید: دزدی علمی از اینترنت چنان رواج یافته است که استادان به او گفته اند که آزمون ها و کارهای کلاسی را جایگزین تکالیف نوشتاری نموده اند.

آقای دینس، که رشته اش فلسفه است، در ایجاد صفحاتی که دانشگاه با هدف جلب توجه به درستکاری آکادمیک به وب سایت دانشجویان افزوده است، مشارکت داشته است. از این صفحات لینک هایی به یک خودآموز داوطلبانه در مورد پیشگیری از دزدی فکری و با جمله محکم اولیه "نسل های گذشته نمی توانسته اند به اندازه شما در فکر تقلب باشند." و انگیختن دانشجویان به نگاه کردن به این موضوع در قالب یک تست شخصیت، می باشد.

آقای دینس می گوید که او خصوصا از بیماری همه گیر کپی کردن تکالیف برآشفته شده است. کلمه ‘کار گروهی’ امروزه، به دلیل سهولت ایمیل فرستادن، با گشتن به دنبال کسی که جواب تمرین را دارد یکی شده است.

در ام آی تی دیوید پریتچارد، استاد فیزیک، موفق شد با استفاده از نرم افزاری که برای مقصود دیگری ساخته بود (پاسخگویی آن لاین به مجموعه سوالات فیزیک توسط دانشجویان)، میزان کپی کاری را به طور دقیق مشخص نماید. سرعت پاسخگویی به سوالات بسیار بالابود. دکتر پریتچارد می گوید: اول خیال کردم دانشجویان نابغه ای در ام آی تی داریم. او سپس متوجه شد سوالات در کمتر از زمانی که برای خواندن آنها لازم است پاسخ داده می شوند و در واقع پاسخ ها از جایی دیگر، عموما از ایمیل های دانشجویانی که قبلا این درس را داشته اند، کپی می شوند.

مطابق پژوهش دکتر پرینچارد و همکاران که نتایج آن امسال منتشر گردید، حدود 20 درصد دانشجویان یک سوم یا بیشتر تمرینات شان را کپی می کرده اند. این افراد این کار را با استفاده از سایت هایی شبیه نپستر که برای به اشتراک گذاشتن تمرینات ایجاد شده و دانشجویان بیش از 3500 موسسه آموزش عالی مقالات، جزوه ها و امتحانات گذشته را در آنها بارگذاری می کنند، انجام می دهند.

سایتی دیگر متخصص ارائه پاسخ سوالات کتاب های درسی علوم پایه و مهندسی است و مفتخر است که حل المسائل 77 کتاب فیزیک را دارد، اما پاسخ سوالات خودآموز آن لاین دکتر پریچارد در آن به چشم نمی خورد چرا که ناشر آن به دلیل حفاظت از حق تکثیر رسما تقاضای قطع چنین سرویس هایی را مطرح می نماید.

"شما می توانید همانطور که از تکنولوژی برای اکتشاف استفاده می کنید از آن برای تقلب استفاده کنید" این عقیده دکتر پریچارد است.

سرشناس ترین تکنولوژی ضد تقلب، Turnitin.com، مدعی است تاکنون در 9500 مدرسه و دانشکده مورد بهره برداری قرار گرفته است. تکالیف دانشجویان و دانش آموزان پس از ثبت با میلیاردها صفحه اینترنتی و میلیون ها نوشته های دیگر دانش آموزان مقایسه می شوند و سپس برای مدرس ارسال می گردند. این شرکت می گوید موسساتی که چندین سال است کاربر این سیستم هستند، در زمینه دستبرد فکری در حال تنزل هستند.

متقلبان با هدف کلاه گذاشتن بر سر این سیستم روش های مختلفی را آزموده اند که برخی از آنها در وبلاگ ها و ویدیو ها تشریح گردیده اند. یکی از این روش ها جایگزینی تمامی e ها با یک حرف غیر انگلیسی است که شباهت زیادی بدان دارد. روش دیگر استفاده از ماکرو ها در ورد برای مخفی کردن متن کپی شده است. Turnitin اما معتقد است که هیچیک از این روش ها کارایی ندارند.

برخی مدرسین نیز از استفاده از این سیستم و سایر سیستم های ضد تقلب سرباز زده اند چرا که معتقدند در فضایی که دانشجویان بزهکار تلقی شود جو اعتمادی که بایستی بین دانشجویان و اساتید وجود داشته باشد از بین می رود.

دانشگاه های واشنگتن و لی، برای مثال، چند سال قبل به این نتیجه رسیدند که این سیستم با یکی از شعارهای دانشگاه در تضاد است: "همه چیز از اعتماد به دانشجویان آغاز می شود". داون واتکینز معاون دانشجویی دانشگاه می گوید استفاده از این خدمات بر این امر دلالت خواهد کرد که ما توقع داریم که دانشجویان مان تقلب کنند.

دکتر الیاس می گوید به دلایلی مشابه برخی دانشجویان دانشگاه فلوریدای مرکزی در روزهای اول اجرای طرح معترض تصویربرداری ویدیویی با عنوان چشمی از آسمان بوده اند.

ولی بعد از آن و در طی امتحانات پایانی ترم تابستانی دیگر چنین سر و صداهایی بر پا نشد. از رز کالکسو، یکی از دانشجویان سال آخر، خواسته شد که در طول امتحان کلاه خود را برای پیشگیری از نوشتن تقلب بر روی نقاب، رو به عقب بگذارد و خانم کالسکو با این تغییر مدل مخالفت کرد.

اشلی هومن دانشجوی سال اول ام بی ای گفت زمانی که در دانشگاه فلوریدا دوره کارشناسی را می گذرانده است، "همه تقلب می کردند" ولی با مقایسه پاسخ دانشجویان در یک کلاس 300 نفره به این نتیجه رسیده بود. او یک مرکز امتحانات کاملا زیرنظر گرفته شده را ترجیح می دهد چرا که در این شرایط همه برای بیشتر درس خواندن و آماده شده برای امتحان ترغیب می شوند چرا که نمی توان از نفر پشتی پرسید "تو چی نوشتی؟"

برای مدرسینی که زیر بار سیستم های های ضد تقلب نمی روند هم شاید یک خودآموز آن لاین دستبرد فکری، راهگشا باشد.

نتیجه یک پژوهش منتشر شده در ماه ژانویه می گوید دانشجویانی که خودآموز تحت وب را گذرانده اند دو سوم کمتر از کسانی که این کار را نکرده اند، دست به سرقت فکری می زنند. (این تحقیق همچنین نشان داد دانشجویان با نمرات کمتر، بیشتر دست به دستبرد فکری می زنند.)

توماس دی ،نویسنده همکار در پژوهش و در حال حاضر اقتصاد دان دانشگاه ویرجینیا، می گوید: "خودآموز اثر فوق العاده ای داشت."

دکتر دی گفت: بسیاری استادان نمی خواهند جو خصمانه ای بین خود و دانشجویانشان ایجاد کنند و فرض را بر گناهکاری آنان بگذارند. وی ادامه داد: نتایج ما برگذاری یک خودآموز را برای دانشجویان به جای ترساندن آنها توصیه می کند.

در حال حاضر معدود دانشگاه هایی هستند که دانشجویان را به گذراندن چنین خودآموزهای مجبور می کنند تا ابتدا به آنها بیاموزند که چگونه به کار و حتی ایده دیگران ارجاع دهند و سپس از آموخته های خود امتحان می گیرند.

خودآموز مورد استفاده چند سال قبل به وسیله دو هم دانشگاهی به نام های بیت و کلبی ساخته شده است. بخشی از دلیل اجباری بودن این دوره آن است که، به گفته سوزان لاوت استاد فلسفه دانشگاه، دانشجویان در عصر اینترنت شاهد کپی کردن بخش هایی از متن و موسیقی و تصاویر هستند، بدون اینکه به درک کاملی از دستبرد فکری رسیده باشند.

در مرکز آزمون فلوریدای مرکزی یکی از موارد اخیر تقلب هیچ ربطی اینترنت و تلفن موبایل و اساسا تکنولوژی نداشته است. دانشجویی با خالکوبی بسیار زیاد که در میان آنها تقلب های نوشته شده بر بازویش کشف گردید.

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۹/۰۴/۱۷
محمد قدسی

نظرات (۲۴)

جناب پیامی:
با تشکر از ارسال نظرتان. خیلی خوشحال شدم ازاینکه دیدم این موضوع مسئله قابل اهمیتی در جامعه اساتید هست.
فرمایش شما صحیح است و من هم قصد دفاع از دوستم را ندارم ولی مسئول رسیدگی به اتفاقاتی که در دانشگاهها می افتد چه کسی است؟
جالب است بدانید همین الان نمره ای برای یکی از دانشجویان ما ثبت شده است که استاد از آن بی خبر است(درس پروژه) و کمیته رسیدگی اظهار نظر کرده اند که یکی از کارشناسان آموزش اقدام به چنین کاری کرده است(ظاهرا پیشنهاد ازدواج بوده است و غیره).
شما را نمی دانم ولی این مسئله از دید اینجانب فاجعه است و من به عنوان مدیر گروه این دانشگاه بسیار متاسفم از رخداد مربوطه شاید من سخت گیرانه تصمیم می گیرم ولی اگر این موضوع به اخراج شدن کارمند مربوطه و همچنین تعطیل شدن رشته ای که آن اتفاق(ماجرای دوستم) برای استاد مورد نظر افتاده است منجر شود قطعا دیگر هیچ دانشگاهی و یا هیچ کارمندی جرات چنین کاری را به خود نمی دهد.
برای درک بهتر این موضوع فرض کنید نمره خود شما دستکاری شده است آن وقت ارزش و منزلت خودتان در این جامعه را درک خواهید کرد(ببخشید فقط مثال بود)
ضمنا چون مطرح کردید در گروه شما ممکن است استاد جایگزین شود و یا مواردی از این قبیل، بلی من هم به عنوان مدیر گروه از قوانین مربوطه مطلع هستم ولی اگر با دقت بیشتری آن قوانین را مطالعه فرمایید متوجه خواهید شد استادی که یک ترم در کلاس درس داده است (دقیقا 16 هفته) نمی تواند توسط گروه جهت تصحیح اوراق کنار گذاشته شود.

با کمال احترام و ادب.
امیدوارم صحبت من مبنی بر پاسخی به فرمایش متین شما نباشد علاقه مند هستم سایر فرمایشات شما و سایر عزیزان را بشنوم.
در جواب رها: وقتی استاد به دلیل اتفاقات غیر مترقبه (یا مترقبه) نمرات را رد نکند مدیر گروه قانونا می تواند خود این کار را انجام دهد یا شخص دیگری را به این کار بگمارد.
ناهنجاری های سیستم دانشگاهی، از جمله عدم پرداخت حق تدریس توسط برخی دانشگاه ها، بر کسی پوشیده نیست اما آیا وقتی زورمان به دانشگاه نمی رسد باید کاری کنیم که دانشجو متضرر شود. دانشجویی که یک ترم زحمت کشیده و درس خوانده نباید نمره اش در گرو پول قرار گیرد، و یا از آن بدتر برگه ها تصحیح نشده و اکثر دانشجویان به طور تصادفی مردود شوند.
دوست پزشکی را می شناسم که معتقد است چون فلان اداره بیمه مطالبات او را پرداخت نمی کند او هم داروهایی برای بیماران این بیمه می نویسد که باید برای پیدا کردن آنها تمام شهر را زیر پا بگذارند.
همواره در هر جامعه ای افراد صالح و ناصالح وجود دارند. ما نمی توانیم همه را اصلاح کنیم اما بیایید حداقل خودمان را اصلاح کنیم.
با سلام بازهم عذر خواهی از ارائه یک نظر بی ربط به این پست.
من همچنان منتظرم تا دوستان بخشی را برای ارائه نظرات و رویدادهای روزمره ارائه کنند (پیشنهاد).

یکی از همکاران من در دانشگاه کرمان مشغول به تدریس است ایشان در یک تماس تلفنی مطلبی را بیان کرد که شاید ذکر آن خالی از لطف نباشد.
کل مطالب زیر نقل قول از ایشان است.
مدتی پیش معاون دانشگاه پیام نور کرمان با اصرار زیاد از من جهت تدریس درس * دعوت کردند ترم بخوبی و خوشی تمام شد و حق التدریس پرداخت نشد گفتند ببخشید یادمان رفته در فرصت بعدی پرداخت می کنیم. گذشت تا ترم بعد مجدد من جهت دو درس دیگر دعوت شدم متاسفانه بازهم با اصرار زیاد ایشان مواجه شدم و بازهم پذیرفتم این ترم تمام شد و من هنوز حق التدریس ترم قبل خود را دریافت نکرده بودم به معاون دانشگاه گفتم قطعا من نمرات این ترم را ثبت نخواهم کرد تا وضعیت حق التدریس ترم قبل و ترم جاری مشخص شود بعد از چند هفته که من در ایران نبودم و برگشته بودم متوجه شدم که شخص دیگری نمرات دانشجویان من را ثبت کرده است آنقدر این موضوع برای من تعجب آور و غیر قابل هضم است که کاری نکردم و نمی دانم چه باید بکنم.

صحبت دوستم را بدون کم و زیاد نوشتم
به هر حال همواره دانشجویان و اساتید قابل چالش نیستند این سیستم دانشگاهی ماست که دچار اشکال است من با این جمله که از یکی از دوستان در همین وبلاگ گفته شده کاملا موافقم (با اندکی تصرف): وقتی ناشایستگی جای شایستگی را بگیرد آنوقت هنجارهای اجتماعی به ناهنجاری و ناهنجارهای اجتماعی به هنجار تبدیل می شود و ما به جای تولید علم و استفاده از آن، بعضا(در بهترین شرایط) به تولید علم و قرار دادن آن در کتابخانه و البته دریافت درجه ISI و افزایش حقوق بسنده می کنیم.

همچنین این دوست گرامی گفته اند حاظرند جهت هرگونه پیگرد قانونی همکاری بفرمایند.
متاسفانه تقلب یک فرهنگ شده است. نرم افزار تجاری Webots که یک شبیه ساز برای روبات ها است را حتما می شناسید. یک وبلاگ ایرانی در اقدامی بسیار زشت اقدام به قرار دادن یک Crack کرده است که وقتی آن را نصب می کنید از شما می خواهد که به حساب آقای ایکس 5 هزار تومان پول واریز کنید تا لایسنس را به شما بفرستیم:
http://webots.mihanblog.com/
این یعنی اوج خفت و خواری.
http://webots.mihanblog.com/post/10
یعنی نه تنها دست رنج دیگران را به راحتی در اختیار دیگران قرار می دهد، بلکه از آن نیز کسب در آمد می کند. امیدوارم با چنین حرکت های زشت و زننده ای برخورد شود.
به نظر من نوشتن کامنت به زبان انگلیسی مانعی ندارد، ولی کلا کامنت کوتاه باشد بهتر است. از آقا یا خانم بی اف هم بابت نوشتن کامنتهای جامعشان تشکر میکنم، و شخصا انتظار نداشتم که ایشان به خاطر یک بحث دو طرفه، رنجیده خاطر شده و قصد ترک این وبگاه را بکنند.
بله. اسنادش هم موجود است.
من برای نیویورک تایمز ایمیل زدم. سردبیر این نشریه هم بلافاصله اجازه نامه مهر و امضا شده را با DHL برایم فرستاد اما من از او خواستم که امضایش را در محضر گواهی کند و ایشان هم این کار را کردند و دوباره فرستادند. به همین دلیل بود که انتشار ترجمه چند روزی طول کشید.
سلام

میدونیم که ترجمۀ یک اثر که تحت قانون کپی رایت منتشر شده، منوط به اجازۀ صاحب اثر هست.

مترجم عزیز آیا این اجازه را اخذ کرده یا نه ؟
سلام به همه و BF

من حواسم نبود که کپی رایت داره وگرنه رعایت می کردم. حالا هم تلاش می کنم آدرس اصلی را پیدا کنم و پاکش کنم.

نکتۀ تکمیلی: من اصلاً BF را نمی شناسم ولی امیدوارم که پس از روشن شدن کامپیوتر/لپ تاپ ایشان، اثری از نقض کپی رایت دیده نشود اعم از ویندوز سرقتی یا نرم افزارهای نصب شدۀ سرقتی یا ای بوک های سرقتی و قس علی هذا !!!

...
Dear Mehdi,

Your remarks being addressed to me, here is my response: Though I write in Persian from time to time, once writing in Persian I become practically dysfunctional for the rest of the day, as switching between the two languages interferes with my thought process --- this is a biological limitation on my part which I am unable to surmount (I need a deep sleep before switching back into English, which is my working language). This being my personal problem, you are fully entitled to be dismayed by my writing in English.

As for your other point, no it has never occurred to me that those who write in Persian were unable to write in English. On the contrary, I have always been fully aware that my writing in English is against an unwritten rule of this website.

In view of the above details, this constitutes my last comment to this website. I take the opportunity and hereby thank most sincerely Professor Mohammad Ghodsi for his most valuable efforts as well as for his kindness in giving prominence to some of my earlier comments by kindly exposing them on the main page of this website.

May God bless you all,


BF.
Page 2.

Consequently, if one has just forgotten (let us say through old age, as the authors of the paper suggest) that an idea that one has just published is not his or hers, but someone else's, that is NOT "plagiarism", but a "mistake"; it becomes "plagiarism" however when one is notified of one's mistake and one keeps attributing the idea to oneself (recall that we can always publish "notes added in proof" and "errata", thereby publicly announcing our earlier mistakes). But "mistaking" is a very rare and improbable event. Almost all people I know, including myself, make a thorough search before attributing an idea to themselves. Be it as it may, I maintain that what we here understand as "plagiarism" is in *all* cases intentional and wrongful.

Kind regards,

BF.
Page 2.

Consequently, if one has just forgotten (let us say through old age, as the authors of the paper suggest) that an idea that one has just published is not his or hers, but someone else's, that is NOT "plagiarism", but a "mistake"; it becomes "plagiarism" however when one is notified of one's mistake and one keeps attributing the idea to oneself (recall that we can always publish "notes added in proof" and "errata", thereby publicly announcing our earlier mistakes). But "mistaking" is a very rare and improbable event. Almost all people I know, including myself, make a thorough search before attributing an idea to themselves. Be it as it may, I maintain that what we here understand as "plagiarism" is in *all* cases intentional and wrongful.

Kind regards,

BF.
Page 1.

Dear Amir,

I have just had a brief look into the first of the papers you have given links to. Before going into details, I should declare that I am extremely sceptical in regard to many things that now-a-days pass for research, which includes some of the "research" in the area of experimental psychology. If you ask me for the reasons for my scepticism, I shall explain it to you later, but for now I only mention that the authors of the above-mentioned paper essentially play with words and make tautological statements, without shedding any light on the problem of plagiarism (something that further strengthens me in my scepticism in regard to certain researchers and their methodologies).

In the paper to which I referred above, the authors play so much with the concept of "plagiarism" until it becomes devoid of the meaning with which we are dealing here on this website. Explicitly, we are here dealing with the following meaning of the word (as given by Oxford English Dictionary):

"Plagiarism: The action or practice of plagiarizing; the wrongful appropriation or purloining, and publication as one's own, of the ideas, or the expression of the ideas (literary, artistic, musical, mechanical, etc.) of another."
Dear Amir,

I have just had a brief look into the first of the papers you have given links to. Before going into details, I should declare that I am extremely sceptical in regard to many things that now-a-days pass for research, which includes some of the "research" in the area of experimental psychology. If you ask me for the reasons for my scepticism, I shall explain it to you later, but for now I only mention that the authors of the above-mentioned paper essentially play with words and make tautological statements, without shedding any light on the problem of plagiarism (something that further strengthens me in my scepticism in regard to certain researchers and their methodologies).

In the paper to which I referred above, the authors play so much with the concept of "plagiarism" until it becomes devoid of the meaning with which we are dealing here on this website. Explicitly, we are here dealing with the following meaning of the word (as given by Oxford English Dictionary):

"Plagiarism: The action or practice of plagiarizing; the wrongful appropriation or purloining, and publication as one's own, of the ideas, or the expression of the ideas (literary, artistic, musical, mechanical, etc.) of another."

Consequently, if one has just forgotten (let us say through old age, as the authors of the paper suggest) that an idea that one has just published is not his or hers, but someone else's, that is NOT "plagiarism", but a "mistake"; it becomes "plagiarism" however when one is notified of one's mistake and one keeps attributing the idea to oneself (recall that we can always publish "notes added in proof" and "errata", thereby publicly announcing our earlier mistakes). But "mistaking" is a very rare and improbable event. Almost all people I know, including myself, make a thorough search before attributing an idea to themselves. Be it as it may, I maintain that what we here understand as "plagiarism" is in *all* cases intentional and wrongful.

Kind regards,

BF.
برخی‌ از دانشجوها ممکن است که با مصداقهای دستبرد علمی‌ آشنا نباشند. به کمک این نرم افزار میتوانند قبل از سابمیت کردن مقاله یا پایان نامهٔ خود نسبت به عاری بودن از تقلب در آن مطمئن شوند. در غیر این صورت میتوانند نسبت به تصحیح آن اقدام نمایند. تصحیح به معنی تغییر کلی‌ است نه جابه جا کردن جملات برای گول زدن نرم افزار. ضمنا اساتید هم نظارت کاملی بر تهیه مقالات و پایان نامه‌ها دارند.
می‌شه بپرسم وقتی‌ که ما فارسی زبانیم و این وبلاگ هم به زبان فارسی هستش چرا دوستان فارسی نمی نویسند؟ امیدوارم دلیل خاصی‌ نداشته باشه، و همینطور امیدوارم من رو به ندونستن زبان انگلیسی‌ متهم نکنید. البته این مطلب رو برای همهٔ کامنتها گفتم نه فقط برای این پست.

http://www.behnevis.com/
Dear BF,

Unintended/inadvertent plagiarism is a well-known phenomenon. See for example:

Nice piece of research on inadvertent plag.:

http://mc.psychonomic-journals.org/content/35/2/231.full.pdf

Other sources:

http://smartech.gatech.edu/bitstream/1853/22617/1/kelly_andrew_j_200805_mast.pdf

http://www.surffoundation.nl/SiteCollectionDocuments/Flexflyer_plagiaat_engels_%20SURFdirect_pdf.pdf

http://courses.washington.edu/hsstudev/studev/IntendedVsUnintendedPlagiarism.htm

http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8284311

www.clas.ufl.edu/users/rcald/PlagiarismWorksheet.pdf

http://www.westga.edu/~dkwillia/HIST%202112%20-%20plagiarism.pdf
Dear Amir,

Thank you for your response. First, I do not know the software by myself, so that I relied entirely on the statement by Mehdi, who amongst other things has written:

"به کمک این نرم افزار دانشجویان قادر می باشند در صد plagiarism مقاله و یا پایان نامه خود را مشاهده کرده و متن های مربوطه را اصلاح نمایند."

What could possibly

"در صد plagiarism مقاله"

mean? There is nothing equivocal about this statement!

Secondly, I have been student myself and cannot recall a moment throughout my life, both as student and as professional scientist, when I did something, through negligence, that could be interpreted as plagiarism by others (this is not to say that I am necessarily an honest person, but that I have always very clearly known my motivations, whether good or bad, and strongly believe that this is not different with others, leaving aside individuals who may suffer from some forms of mental malfunction --- to put it differently, if I have ever not cited a reference that I had to cite, I have been perfectly aware of my misdeed, without needing any software to tell me of my misappropriation of someone else's intellectual property!). I strongly believe that we, all us without exception, must be honest, and when we are so, we do not need any software to make us aware of our supposedly mistaken non-attribution of things that truly belong to others.

Kind regards,

BF.
Dear Mechatronic Man:

I do hope that we are not in some ways violating the international copyright laws by distributing copyrighted material on the Internet through this website! It would reflect extremely badly on all of us, individuals who have set out to counter plagiarism in Iranian institutes of higher education, to be seen violating laws that we are supposed to respect.

May I therefore propose that a senior individual associated with this website write an e-mail to New York Times, explaining to them the mission of this website (that it is an educational and not-for-profit website) and formally asking them permission that we access the relevant article at least for a limited period of time free or charge? It is also possible that this website, being associated with several state institutions of higher education (such as The Sharif University, through Professor Ghodsi), we could access the relevant article in NYT by making use of the subscriptions that the libraries of these institutions have on NYT. The subscription of the national library of Iran (also a state institution) on NYT may also be invoked in the case at hand.

I believe that in particular in the light of the mission of this website, we must be, in a manner of saying, whiter than white; we should not be breaking laws in rectifying some ills in our society (of which plagiarism is one) that arise from breaking some other laws.

Yours sincerely,

BF.

___
p.s.

After writing the above note, I found the following Copyright notice on the website of NYT:

"Copyright Notice

All materials contained on this site are protected by United States copyright law and may not be reproduced, distributed, transmitted, displayed, published or broadcast without the prior written permission of The New York Times Company or in the case of third party materials, the owner of that content. You may not alter or remove any trademark, copyright or other notice from copies of the content. ..."
Dear Mechatronic Man:

I do hope that we are not in some ways violating the international copyright laws by distributing copyrighted material on the Internet through this website! It would reflect extremely badly on all of us, individuals who have set out to counter plagiarism in Iranian institutes of higher education, to be seen violating laws that we are supposed to respect.

May I therefore propose that a senior individual associated with this website write an e-mail to New York Times, explaining to them the mission of this website (that it is an educational and not-for-profit website) and formally asking them permission that we access the relevant article at least for a limited period of time free or charge? It is also possible that this website, being associated with several state institutions of higher education (such as The Sharif University, through Professor Ghodsi), we could access the relevant article in NYT by making use of the subscriptions that the libraries of these institutions have on NYT. The subscription of the national library of Iran (also a state institution) on NYT may also be invoked in the case at hand.

I believe that in particular in the light of the mission of this website, we must be, in a manner of saying, whiter than white; we should not be breaking laws in rectifying some ills in our society (of which plagiarism is one) that arise from breaking some other laws.

Yours sincerely,

BF.

___
p.s.

After writing the above note, I found the following Copyright notice on the website of NYT:

http://www.nytimes.com/ref/membercenter/help/copyright.html

"Copyright Notice

All materials contained on this site are protected by United States copyright law and may not be reproduced, distributed, transmitted, displayed, published or broadcast without the prior written permission of The New York Times Company or in the case of third party materials, the owner of that content. You may not alter or remove any trademark, copyright or other notice from copies of the content. ..."
به آقای بی اف

ظاهرا هدف دانشگاه جلوگیری از موارد سرقت علمی است که به دلیل بی‌توجهی دانشجویان رخ می‌دهد مثلا به دلیل این که موقع انجام فیش‌برداری به درستی مراجع را یادداشت نکرده‌اند و بعد از انجام تحقیق فراموش می‌کنند که یک ایده‌ و/یا جمله‌ای از جایی برداشته شده و یا متعلق به خودشان بوده است. این گونه موارد را تقلب ناخواسته نامگذاری کرده‌اند و فرد به طور نادانسته این کار را انجام می‌دهد. این برنامه به فرد محقق کمک می‌کند که مثلا جملات یا ایده‌های دیگران را با ذکر مرجع در مقاله یا تز خودش بنویسد.
سلام

من متن مطلب درج شده در نیویورک تایمز را دانلود کرده و پس از مرتب کردن (بدون دخل و تصرف) آن در فایل Word و سپس تبدیل آن به PDF، آن را در آدرس زیر آپلود کردم:
http://rapidshare.com/files/405936906/New_York.pdf
حالا دیگر مشکل ف_ل_ت_ر بودن نیویورک تایمز حل شده است.
سلام

من متن مطلب درج شده در نیویورک تایمز را دانلود کرده و پس از مرتب کردن (بدون دخل و تصرف) آن در فایل Word و سپس تبدیل آن به PDF، آن را در آدرس زیر آپلود کردم:
http://rapidshare.com/files/405936906/New_York.pdf
حالا دیگر مشکل ف_ل_ت_ر بودن نیویورک تایمز حل شده است.
It seems to me that what "Turnitin" does is helping plagiarists (or aspiring plagiarists) turning their plagiarized works into something that cannot be detected as such. In fact, the name "Turn-it-in" appears to corroborate my suspicion. To clarify, the word "turn in" has several meanings, the most relevant one for the case at hand is the following (according to The Shorter Oxford Dictionary, 5th edition):

"(d) Agriculture: dig or plough (weeds, manure, etc.) into the ground"

that is to say, "hide", "sweep under the carpet".

Given the above details, I am amazed that a university is providing its members of staff and students with tools for turning their plagiarized works into things that are not recognized as such, for I cannot see how a software can tell one about one's plagiarizing if one has committed none! It is truly a very sad day when an academic community is offered tools for becoming more sophisticated plagiarizers.

BF.
سلام

چند روز پیش ایملی‌ رو از بخش کتابخونه دانشگاهمون دریافت کردم که خلاصه‌ای از آنرا بعد از ترجمه بدون توضیح اینجا قرار میدم.

امیدوارم در دانشگاه‌های ایران هم شاهد اینگونه فعالیتها باشیم.


با سلام و آرزوی موفقیت برای کلیه دانشجویان یو پی‌ ام

مدتی است که یو پی‌ ام اقدام به نصب نرم افزاری به نام Turnitin در وب سایت کتابخانه نموده است. به کمک این نرم افزار دانشجویان قادر می باشند در صد plagiarism مقاله و یا پایان نامه خود را مشاهده کرده و متن های مربوطه را اصلاح نمایند.

یو پی‌ ام در یک حرکت برنامه ریزی شده به کلیه اساتید خود استفاده از این نرم افزار را آموزش داده است. در حال حاضر هر کدام از اساتید شما با داشتن username و password مربوط به خود به راحتی از این نرم افزار استفاده می نمایند.

در حال حاضر دانشجویان می توانند با مراجعه حضوری به کتابخانه یو پی‌ ام نسبت به دریافت username و password مختص خود اقدام نمایند. البته شما می توانید از طریق استاد راهنما نیز این کدها را دریافت نمایید.


http://www.lib.upm.edu.my/index.php/component/content/article/76

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی