BrightSpark
پیامی | دوشنبه, ۱۶ خرداد ۱۳۹۰
از آنجا که مدتی است تقلب قابل توجهی مشاهده نشده و امکانات این سایت بلااستفاده مانده است فکر کردم بد نیست از این امکانات برای آموزش اصطلاحات آکادمیک استفاده شود. یکی از این اصطلاحات BrightSpark است. به تعریفی که در این منبع آمده توجه فرمایید. لازم به ذکر است چون این متن با نثر بسیار سنگین علمی نوشته شده بود کمی در انشای آن دست بردم که برای عوام قابل فهم باشد.
حالا چی طور میشه که این N تا مقاله زاییده میشه؟! (حداقل حدود ده تا. مثلاً من برا یکی از دانشگاه ها میدونم، اگه ده تا قرارداد ببندن، برا سه سال، ماهی 3هزار رینگیت [هر رینگت معادل 400 تومان] میده. اگه بشه 15تا، ماهی سه و پونصد)، این تعداد مقاله خب خیلی کار شاقّی است. آدمها عموماً برای همون دو سه تا مقاله ای که برای دکترا اجباری است، توش میمونن، چه برسه به این همــــــــــه...
اصولاً چنین افرادی که چنین قراردادهایی می بندند، یا: 1. استاد راهنماشون خودش اینکاره است و کلاً چم و خم مقاله دادن رو بلده که رد نشه (اصولاً مقاله هم مثل IELTS، تکنیکش مهمه. وگرنه ممکنه توپ هم باشه ولی رد شه) و خب توی گروهش هر کی که مقاله مینویسه، اسم همه گروه رو میزنن 2. طرف خودش همزمان یه جای دیگه [در ایران] استاده و خب دانشجوهاش که مقاله میدن، اسم اونم پایین مقاله ها میره. 3. آدم پول میده و اسمش رو میزنن پای مقاله ها! (ببین! درسته کار علمی و اخلاقی ای نیست و اگه بعدها بفهمن، برای طرف رسوایی علمی درست میشه، ولی وجداناً می صرفه! من شنیدم و دیدم که مثلا هزاررینگیت میده طرف، یه مقاله اسمش میخوره. حالا فک کن برا 10 تا مقاله، ده هزار رینگیت بیشتر نمیده. یعنی عملاً حقوق سه-چهار ماه از این سه سال رو! بعد بقیه اش رو میگذاره تو جیبش، خوش خوش میگرده!!! البته این که آدم بتونه ملتی رو هم پیدا کنه که پول بگیرن و اسم بزنن هم مهمه یعنی کلاً یک فاز تکنیکی است)
Anonymous