Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

۱۷ مطلب در بهمن ۱۳۸۷ ثبت شده است

روش جدیدی برای رده بندی ژورنالهای تخصصی

شادرخ سماوی | يكشنبه, ۱۳ بهمن ۱۳۸۷
اکنون برای رده بندی ژورنالهای تخصصی از روشی استفاده می شود به نام ضریب تاثیر (آی اف) که در اواسط دهه پنجاه میلادی توسط – گارفیلد -- پیشنهاد شد . ضریب تاثیر رابطه مستقیم با تعداد مراجعاتی دارد که به مقالات ژورنال می شود. این مراجعات مهم نیست که توسط مقالات همان ژورنال باشد یا مجلات دیگر به این ژورنال رجوع داده باشند. تعداد مراجعاتی که به مقالات یک ژورنال در سالهای دوهزارو شش وهفت شده را می شمارند و تقسیم می کنند برکل مقالات ژورنال در سال دوهزاروهشت. این روش باعث شده که طی چند سال گذشته سردبیر بعضی از ژورنالها نویسندگان را تشویق (مجبور) کنند که در مقاله ارسالی به دیگر مقالات همان ژورنال ارجاع کنند مگر نه چاپ مقاله نویسنده به خطر می افتد. با این روش ضریب تاثیر مجلاتی مثل

Chaos, Solitons &; Fractals

برابر سه می شود درحالی که مجلاتی مثل -- ترنزکشن آی تریپل ای -- دارای ضریب نفوذ حدود دو هستند

روشی را که به آن – آیگن فاکتور-- می گویند (در پست قبلی دکتر قدسی به آن اشاره شده است) به نظر روش منطقی تری می آید. این فاکتور بیانگر احتمالی است که متخصصین یک رشته به ژورنالی رجوع کنند. حیطه بررسی ژورنال به این ترتیب وسیعتر می شود. برای توضیح روش این سناریو را در نظر بگیرید که شما برای تحقیق در رشته مثلا مهندسی کامپیوتر به کتابخانه مراجعه می کنید و مجله ای را در رشته خودتان بر می دارید ویکی از مقالات مجله را به صورت تصادفی می خوانید و برای ادامه تحقیق یکی از مراجع مقاله را انتخاب می کنید و بسراغ آن مقاله در ژورنال دیگر می روید و این کار را تا بی نهایت ادامه می دهید. درصد مواقعی که به هر ژورنال در این مسیر برخورد می کنید – آیگن فاکتور – آن ژورنال است. اگر آزمایش فوق به تعداد کافی تکرار شود می تواند معیاری از اهمییت ژورنال در جامعه متخصصین رشته باشد. البته این توضیح مختصر روش است و جزئیات زیاد تری طراحان روش ارائه داده اند. مجلاتی که فقط خودشان به خودشان رجوع می دهند و اکنون از ضریب تاثیر بالایی برخوردارند در مسیرهای تصادفی روش جدید قرار نمی گیرند زیرا احتمال رجوع مقالات ژورنالهای دیگر به آنها خیلی کم است. قرار نگرفتن در مسیرهای تصادفی به معنی کم بودن ارزش علمی ژورنال است

Visualizing information flow in science

محمد قدسی | شنبه, ۱۲ بهمن ۱۳۸۷

WARNING: Beware of VIDEA!

محمد قدسی | پنجشنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۸۷
Werner Purgathofer, Eduard Groeller, Martin Feda

TU Wien / Austria

Abstract
This paper illustrates that there are conferences which will destroy confidence in scientific life if the community does not forbid them. The Wessex Institute of Technology (UK) [1] organizes a whole series of regular conferences on various topics [2]. Our experiences are only with one of these, "VIDEA", but one should probably also be careful with the others. It is an offense against honorable scientists to offer false publication possibilities under a scientifically serious disguise for high fees. Our conclusion is: VIDEA accepts EVERYTHING! And we conclude from that that a publication in the VIDEA proceedings is worth NOTHING AT ALL! And to organize such a conference is simply a fraud. Conferences like VIDEA are a morally dispisable scheme to allow people to buy themselves publications without having to undergo any type of reviewing. It simply increases the flow of worthless data and makes it more difficult for scientists to extract really useful information

Introduction

Serious conferences usually introduce themselves by distributing a "Call for Papers" including a submission deadline. After having received contributions a technical program committee reviews and evaluates these to come to a decision which of the submitted paper proposals shall be accepted for the conference. Some conferences ask for abstracts first to be able to decide whether a topic is appropriate for their event, and ask for full papers (to be reviewed again) only thereafter.

This holds also for a conference called "Visualization and Intelligent Design in Engineering and Architecture" (VIDEA'93). Having accepted to become a member of the program committee for VIDEA'93, one of the authors made two suspicious observations. Firstly, he received exactly zero abstracts and zero papers to review, and was never informed about any program committee meetings nor of any reviewing results. The program for the conference was finished apparently without involvement of the scientific advisory committee. We recognized this by receiving the printed advance program. Secondly, we submitted three papers to this conference, and they were all accepted without any comments, grades, or whatsoever. Meaningless to say that the visit to this conference was very disappointing both in the sense of contents and in the sense of organization.

When two of the authors were asked to become members of the program committee for VIDEA'95 (to take place in La Coruna, Spain), we planned to test if any reviews take place at all. We would send them four abstracts that are obviously plain nonsense, that no excuse for accepting them could be taken seriously. This paper reports about this activity.

Full article

Thanks to Dr. Sharifi

بیست تضمینی برای پایان نامه کارشناسی ارشد

قاسم جابری پور | پنجشنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۸۷
بنام خداوند هستی و هم راستی- دانشجوئی، که بسیار مورد اطمینان است، نقل میکرد که در اطاق استاد تعدادی از دانشچویان نشسته بودند و با استاد میگفتند و میخندیدند. استاد گفت هرکدام از شما که مقاله داشته باشید نمره بیست پایان نامه تان با من. با شنیدن این مطلب یاد به اصطلاح استادی افتادم که همیشه اصرار دارد که داوران پایان نامه های تحت راهنمائی وی از دوستان خودش باشند و هرگاه استاد معتبری را پیشنهاد می کنیم به هر ترتیب که شده، حتی با طرح اتهاماتی، زیر بار نمی رود که نمی رود و در جلسه دفاع وقتی دانشجوی بی سواد و کودن مثل ... در گل میماند استاد بلند می شود و از کار او دفاعی میکند که نه تنها آبروی دانشجو را نمی خرد بلکه آبروی خود را نیز می برد. بهر حال ادامه نقل دانشجو چنین بود: یکی از دانشچویان گفت پس این آقای اسحاقی (اسم عوض شده است تا هویت فاش نشود) که فردا دفاع دارد بیست نمی شود. استاد گفت چرا نشود. خود اسحاقی گفت استاد من که مقاله ندارم. استاد گفت چرا داری عزیزم. نامت را روی مقاله (مثلا یوسفی) گذاشته ام. دانشجویان در دل گفتند چه استاد ماهی باید به ورودی های سال بعد بگوییم تا هر طور شده با این استاد تز بگیرند. دردناک است که بگویم ظاهرا همین رویه را دارند در یکی از دانشکده ها برای دفاع از پایان نامه دکتری نیز پیش می برند. کجائی گردان (حواستان باشد سرکج دارد!) که آبرویت را خریدند

IEEE Guidelines on Multiple Submission and Prior Publication

محمد قدسی | پنجشنبه, ۳ بهمن ۱۳۸۷


از نظر آی‌تریپل‌یی‌، ارسال همزمان یک مقاله (یا مقالات مشابه‌) به چند کنفرانس یا مجله تخلف حرفه‌ای است. این یادداشت، راهنمایی است برای تعریف این تخلف و نحوه‌ی برخورد با آن.

چنان‌چه قبلاً هم در این بلاگ بحث شد، خیلی ها در ایران (از استاد و دانش‌جو) این کاررا مباح می‌دانند و برای بالا بردن شانش قبولی یک مقاله را به چند جا می‌فرستند. اگر هم جایی به آن‌ها تذکر دهد، می‌گویند که می‌خواستیم یکی از آن‌ها را حذف کنیم، در یکی از این کنفرانس‌ها ثبت‌نام نکرده‌ایم و ...

اگر یک مقاله گسترش‌داده شده‌ی یک کار چاپ شده‌ی قبلی است، که ممکن است در بخش‌هایی خیلی مشابه باشند، باید به کار قبلی ارجاع داده شود. عدم رعایت این نکته هم یک تخلف است.

پ‌.ن: پست قبلی مربوط‌ و بحث‌های مربوط به آن
چگونگی برخورد با تقلب‌های دانشجویی
در دانشگاه کنکوردیا – مونترال – کانادا
توسط: بهمن زمانی، دانشجوی دکترای کامپیوتر
تاریخ: دی 1387 (ژانویه 2009)

اکنون پنج سال است که من در دانشگاه کنکوردیا به تحصیل در مقطع دکترا مشغول هستم. با توجه به سابقه‌ی پنج شش ساله‌ی تدریس در ایران، اینکه می‌دیدم در اینجا استاد نمی‌تواند صرف مشاهده‌ی موارد تقلب در برگه‌ی امتحانی یا تکلیف یک دانشجو از نمره‌ی او کسر کند یا به او صفر بدهد برای من در ابتدا تعجب بر انگیز بود. در چند سال گذشته که در دانشگاه کنکوردیا گاهی وظیفه‌ی کمک استادی را داشته و می‌دیدم که بعضی اساتید علی‌رغم مشاهده‌ی نمونه‌های محرز تقلب در تکالیف، از کنار آن می‌گذرند چون می‌دانند که در صورتی که بخواهند با آن برخورد کنند باید مدارک متقنی داشته و مسیر اداری مربوطه را طی کرده و در صورت نیاز در جلسات استماع دادرسی به عنوان شاهد حاضر شوند، بر تعجب من می‌افزود. البته گاهی که به استاد درس می‌گفتم که به نظر می‌آید برخی تکالیف کپی همدیگر باشند، استاد می‌گفت خوب این خود دانشجو است که ضرر می‌کند.
جهت رسیدگی به تخلفات علمی در دانشگاه کنکوردیا، دفتر خاصّی با نام دفتر محاکمات دانشجویی تحت نظر هیئت رئیسه‌ی دانشگاه فعالیت می‌کند. این دفتر از دانشجویان و اساتید دعوت می‌کند تا به صورت افتخاری به عنوان هیئت منصفه در رسیدگی به دعاوی با آنها همکاری کند. اکنون بیش از یکسال است که من همکاری خود را به عنوان عضو دانشجویی هیأت استماع دادرسی علمی در دانشگاه کنکوردیا آغاز نموده‌ام. با شرکت در جلسات استماع دادرسی و جلسات تجدید نظر در خصوص تخلفات علمی، شاهد رعایت عدالت و انصاف در حق دانشجویی که تخلف علمی انجام داده است بوده‌ام.

هدف من از این نوشته ارائه‌ی دیده‌ها و تجربیات به دیگران است، امید آنکه مفید واقع شود. تلخ‌ترین موردی که در این مدت دیده‌ام، دانشجوی دکترای یکی از رشته‌های مهندسی بود که به دلیل مشکل پیدا کردن با استاد خود، پایان نامه‌اش را با عجله و با چسباندن مقدار زیادی متن و فرمول‌ از کارهای دیگران، بدون تغییر متون و بدون ذکر صحیح منابع، تحویل داده بود. به همین دلیل یکی از اعضای کمیته داوری با مشاهده تخلفات موضوع را کتباً گزارش کرده و دانشجو به دلیل دزدی ادبی و مردود شدن در پایان نامه از اخذ درجه‌ی دکتری باز ماند. چهره‌ی پشیمان او هیچگاه فراموشم نمی‌شود و اینکه هیچکدام از عذرهای او پذیرفته نشد به این دلیل که "یک دانشجوی دکتری باید اینها را بداند!"
آیین نامه علمی دانشگاه کنکوردیا، هرساله در تقویم دانشگاه به چاپ رسیده و در سایت دانشگاه قابل دسترسی می‌باشد. این آیین نامه به عنوان قراردادی بین دانشگاه و دانشجو تلقی می‌گردد و به وضوح موارد خلاف علمی را مشخص کرده است. نظر به اهمیت دزدی ادبی ، اولین مورد نامبرده شده به عنوان خلاف علمی، به آن اختصاص داشته و دزدی ادبی را چنین تعریف می‌کند:
ارائه‌ی کار دیگران به عنوان کار خود بدون ذکر صحیح منابع
خلاصه‌ای از این آیین‌نامه که مجازات مربوط به تقلب (دزدی ادبی) را معیّن می‌کند به زبان‌های انگلیسی، فرانسه، عربی، چینی، فارسی، هندی، کره‌ای ترجمه شده و در سایت مربوطه موجود است.
سایر خلاف‌های علمی عبارتند از:
- کمک رساندن یک دانشجو به دیگری
- همکاری غیرمجاز بین دانشجویان
- پاره کردن، آسیب رساندن، افزودن برگه، یا برداشتن پاسخ‌نامه امتحان
- ارائه‌ی یک کار به صورت همزمان در دروس متفاوت، بدون اجازه اساتید
- به دست آوردن سؤالات یا پاسخها به طور غیر مجاز
- جازدن فردی به جای فرد دیگر.

پس از کشف تقلب، استاد یا مسئول امتحانات موضوع را به‌طور مکتوب و با ارائه‌ی مدارک به رئیس دانشکده‌ی مربوطه گزارش می‌کنند. رئیس دانشکده با دانشجوی متخلف مصاحبه می‌کند و در صورتی که وقوع تقلب برای او محرز شد، یکی از مجازات‌های پیش‌بینی شده در آیین‌نامه را انتخاب و به صورت کتبی به دانشجو اعلام می‌کند.

مجازات‌ها به ترتیب از ضعیف به شدید عبارتند از: توبیخ، بازنویسی کار، نمره صفر برای کار، کسر نمودن نمره از درس، مردود شدن در درس، گرفتن دروس اضافی تا سقف 24 واحد، تعلیق به مدت شش ترم، اخراج از دانشگاه. (البته دو مورد آخر در حیطه اختیارات رئیس دانشکده نیست)

دانشجو حق دارد ظرف مهلت معینی به حکم صادر شده اعتراض کرده و درخواست برگزاری یک جلسه‌ی استماع دادرسی علمی بنماید. جلسه‌ی استماع دادرسی علمی متشکل از اعضای ذیل است.
- رئیس جلسه (یک وکیل داوطلب از خارج دانشگاه، بدون حق رأی)
- منشی جلسه (مسئول دفتر محاکمات دانشجویی)
- اعضای هیئت منصفه (سه نفر از اساتید و دو نفر از دانشجویان دانشگاه)
- متهم (دانشجو)
- وکیل دانشجو، در صورت درخواست وی (معمولاً از کارآموزان وکالت که به صورت رایگان از سوی دانشگاه در اختیار دانشجو قرار می‌گیرد)
- شاکی (رئیس دانشکده مربوطه)
- شاهدان (اعم از شاهدان شاکی یا متهم)

اعضای داوطلب، اعم از رئیس یا اعضای هیئت منصفه، پس از گذراندن دوره‌های دو ساعته‌ی آشنائی با مقررات جلسه‌ی استماع دادرسی علمی، به مدت دو سال به عضویت هیئت استماع دادرسی علمی انتخاب می‌شوند. در انتخاب اعضای هیأت، تمام تلاش انجام می‌شود که تداخلی بین منافع افراد صورت نگیرد.

در جلسه‌ی استماع دادرسی، طبق آیین نامه‌‌ی این جلسات، ابتدا رئیس اعضا را معرفی، سپس متهم و شاکی سخنان آغازین را ارائه می‌نمایند. به دنبال آن هیئت منصفه سؤالات خود را از طرفین پرسیده و در پایان متهم و شاکی سخنان پایانی را ارائه می‌کنند. کلیه‌ی مکالمات ضبط شده و هم‌زمان توسط منشی تایپ می‌گردد.

پس از استماع سخنان طرفین دعوی، آنها از جلسه خارج می‌شوند و اعضای هیأت منصفه به بحث و بررسی پیرامون موضوع می‌پردازند. جهت حفظ محرمانگی، این مباحثات ضبط نشده ولی در صورت جلسه وارد می‌گردد. در این زمان رئیس جلسه در جنبه‌های حقوقی، و منشی در جنبه‌های اداری، به هیأت منصفه کمک می‌کنند تا رأی خود را با اطمینان خاطر و با رعایت انصاف اتّخاذ نمایند. در نهایت اعضای هیأت منصفه رأی خود را، که بایستی علنی و مورد توافق اکثریت باشد، صادر می‌کنند.
رأی هیأت استماع دادرسی علمی، در مهلت مقرر به صورت مکتوب به دانشجو و رئیس دانشکده مربوطه ابلاغ می‌گردد.

دانشجو حق دارد که در مهلت مقرر تقاضای تجدید نظر نماید، که در این صورت جلسه‌ی تجدید نظر به صورت مشابه فوق، منتهی با عضویت دو استاد و یک دانشجو (که با اعضای حاضر در جلسه‌ی قبل متفاوت هستند) به عنوان هیئت منصفه، و بدون حضور شاکی یا متهم، و تنها با بررسی مستندات مکتوب و صوتی پرونده برگزار می‌گردد.

هیأت تجدید نظر می‌تواند حکم صادره در جلسه‌ی استماع دادرسی را لغو، تأیید، یا اصلاح نماید. در صورت تأیید یا اصلاح، این حکم نهایی و جهت اجرا ابلاغ می‌گردد.

چنانچه دانشجویی برای بار دوّم مرتکب خلاف علمی بشود، حکم او اخراج از دانشگاه است. در این گونه موارد، نیازی به مصاحبه‌ی رئیس دانشکده با دانشجو نیست و رئیس دانشکده موظف است مستقیما پرونده را جهت برگزاری جلسه استماع دادرسی ارسال نماید. چنانچه هیأت استماع دادرسی دانشجو را مقصر شناخته و ارتکاب جرم را تأیید نماید، مجازات وی اخراج از دانشگاه است. البته اخراج نهایی دانشجو نیاز به تأیید ریاست دانشگاه دارد.
پایان

The IEEE Plagiarism Guidelines

محمد قدسی | سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۸۷