Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان موسس (الفبا)

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

فهرست برخی از مجلات کم اعتبار

پیوندهای مفید

بایگانی مطالب

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

تقلب در روز روشن، فروش جای «مولف» در مقالات

PaP-admin | جمعه, ۲۹ شهریور ۱۳۹۲

این روزها تقلب در مقالات علمی برای عده ای دلال سود جو نون و آب فراوان دارد. مقاله‌ی پذیرفته شده و آماده‌ی  چاپ شما را می‌خرند و با  قیمت بیشتری به فردی   می‌فروشند که توانایی نوشتن مقاله را ندارد ولی  برای دفاع و اخذ مدرک  دکتری،  اخذ پذیرش از خارج یا داخل‌ یا ارتقای علمی به شدت به آن نیازمند است. با این معامله  نام این فرد را که کمترین نقشی در مقاله نداشته به عنوان «مولف» به فهرست نویسندگان اضافه می‌کنند. این وسط ظاهرا همه  چیز قانونی است و همه از جمله ناشر مجله سود می‌برند.

یکی از تلاش های این بلاگ در دولت جدید این خواهد بود تا  دفتری در وزارت علوم  در حد  مدیر کل  و با همکاری قوه قضاییه تشکیل شود تا موارد اتهام تقلب علمی دانش‌جویان و اعضای هیات علمی را بررسی و نیز عملکرد این چنین شرکت هایی را دنبال کند و با صدور احکام قضایی مناسب (مانند لغو مدرک، حکم ارتقا یا مجوز کاز و جریمه‌های قانونی دیگر) با این موارد به طور جدی برخورد کند. تلاش ما برای ایجاد چنین دفتری در دوران رییس جمهور پیشین بی حاصل بود (نامه‌ی ارسالی‌). امیدوارم در این دولت بتوانیم این اقدام را سامان دهیم.



موافقین ۶ مخالفین ۰ ۹۲/۰۶/۲۹
PaP-admin

نظرات (۳۲)

۱۳ مهر ۹۵ ، ۲۱:۱۵ ماریا
سلام. مطالب قابل توجه بود. اما من میخوام بدونم به نظرشما این حماقت نیست که رتبه علمی کشورمون رو با تعداد مقالات بسنجیم؟ خیلی حماقته که آدم مدتها وقتش رو صرف کارهای علمی با اهمیت کنه بعد نتایج این تحقیقات رو که با خون دل و زحمت به دست آورده دو دستی تقدیم ژورنالهای داخلی و خارجی کنه و برای پزیرشش کلی از داورهای بی سواد حرف بشنوه و هی بالا و پایینش کنن آخرشم اگر بعد از یکی دو سال جواب داوری اومد و دری به تخته خوردو قرار بر چاپ شد که البته حتما باید یه نام اشنا تو نویسندگان مقالت باشه تازه کلی پول هم برای داوری و چاپ پرداخت کنی. واقعا حماقت از این بالاتر؟ اونوقت اسم خودمون رو افراد منطقی و علمی و مخخصص میزاریم. عوض اینکه این ژورنالها دنبال نتایج علمی ما بدون و تازه یه حق الزحما ی هم بهمون پرداخت کنن. کیا این بلا رو سر علم و تخصص این مملکت اوردن؟ مدیران گرامی سایت عوض اینکه از تقلب حرف میزنین سعی کینن این معضل و خسارت بزرگ رو از سطوح علمی کشور ریشه کن کنین. واقعا برای هممون متاسفم.دشمن واقعی ما خودمون و افکار پوسیدمونه.من که حاضر نیستم با این وضعیت مقاله چاپ کنم.
۱۵ شهریور ۹۴ ، ۲۳:۰۰ رادمهر کریمی فر
پاسخ به سامان:‌  کامنت شما را که در سایت استادان "علیه تقلب" نوشته اید یک بار دیگر با هم نگاه کنیم:
"سلام هرکی  که تقلب کرده و موفق بوده  نوش  جونش  خوب  کاری  کرده  من 16سالمه  و مقاله isi دارم  خیلی وقت گزاشتم  سر این مققاله این مقاله پیرم کرد ولی  با بدبختی گرفتم حتی کتابشم چاپ کردم واقعا سخته خسته نباشید میگم  به همه .موفق باشید"

چند نکته به نظر من می رسد.  اول اینکه از نگارش شما به نظر می آید که 16 سالتان کمتر است.  بهر حال تقلب چیز خوبی نیست و این حرفهایی که زدید هم حرفهای خوبی نیست و نباید تقلب کرد.  دوم اینکه مقاله ISI چیز خوبی است و اینکه دوست دارید وقتی بزرگ شدید مقاله ISI داشته باشید هم خوب است. سوم اینکه  مقاله ISI را نمیشود کتاب کرد ولی کتاب نوشتن هم چیز خوبی است. چهارم اینکه خوب درس بخوانید و تقلب هم نکنید  تا موفق شوید. 
۱۴ شهریور ۹۴ ، ۰۲:۳۵ سامان
سلام هرکی  که تقلب کرده و موفق بوده  نوش  جونش  خوب  کاری  کرده  من 16سالمه  و مقاله isi دارم  خیلی وقت گزاشتم  سر این مققاله این مقاله پیرم کرد ولی  با بدبختی گرفتم حتی کتابشم چاپ کردم واقعا سخته خسته نباشید میگم  به همه .موفق باشید
۰۹ آذر ۹۲ ، ۰۲:۱۶ س. ک

با سلام

نظر من این وسط چند تا مشکل اساسی وجود داره

1- تعداد زیاد دانشجویان در تحصیلات تکمیلی. متاسفانه این مورد ناشی از بی تدبیری دولت سابق بود، به نحوی که رشد خیره کننده ای در تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی وجود داشته، بدون اینکه توجه به این بشه که آیا اصلا این تعداد دانشجو رو ما نیاز داریم یا بعدا براشون شغل داریم یا کار  داریم یا نه. به عنوان مثال یک گرایش مهندسی تا پیش از سال 1390، دانشجوهایی که کل دانشگاههای کشور می گرفتند، زیر 80 نفر بوده ولی سال 1392 شده بالای 200 نفر، تازه دانشگاه علوم تحقیقات و علوم تحقیقات کرمان هم امسال تعداد زیادی دانشجو گرفتن که به آمار دانشجوهای سراسری اضافه می شه، وقتی سر کلاس علوم و تحقیقات می ری می بینی 60 نفر دانشجو نشستن سر کلاس، خب مگه چند تا استاد هست که بیاد این 60 نفر رو ساپورت کنه، پروژه مناسب براشون تعریف کنه، بتونه خوب براشون وقت بزاره و قص علی هذا

یعنی سیاست های کلی مملکت دچار اشکال هستند، چرا که چون برای جوونا کار نیس، مجبورن به اسم درس خودشون رو مشغول کنند

 

2-  اشتغال دانشجوها: 

من خودم  به عینه دیدم که طرف مثلا تعریف می کرد که آقا من ماهی یکی، دو میلیون در آمد دارم، خب حقوق یک ماهم رو می ریزم به حساب موسسه، دیگه خیالم راحته، چرا خودمو مشغول کاری کنم که فایده ای برام نداره

3- وجود فساد در وزارت علوم

مدیر موسسه ای رو تو انقلاب می شناسم که تعریف می کرد ما هم تو وزارتخونه آدمهای خودمون رو داریم و اگه کسی بخواد جلومون رو بگیره یا مثلا مدرک مون را باطل کنه و نظیر اینها، سریع فرار می کنیم و جمع و جور می کنیم و از این جور صحبتها

4- فساد در دانشگاهها

کسی رو می شناسم می گفت همه اساتید یکی از دانشگاههای آزاد استان زنجان رو خریده ( می گفت تا الان 200 میلیون خرجشون کردم) سر دفاعش هم همه اساتید، هماهنگ شده بودند به راحتی آب خوردن

5- نیاز مالی دانشجویان ( علی الخصوص شهرستانی هایی که به تهران میان)

خب قابل درکه که کسی که دچار مشکلات مادی می شه اونم تو شهری مث تهران، و نیاز به تامین مخارج اولیه زندگیش داره، دست به هر کاری می زنه، مسلما کسی دوست نداره که زحمت خودش رو بفروشه به کسی که زحمتی براش نکشیده، ولی وقتی چاره ای نداشته باشه مجبوره

6- برگزاری کنفرانس های داخلی

به جرات می تونم بگم که یکی از علل رونق گرفتن این جور جاها، برگزاری کنفرانس های داخلیه چون هیچ چیز جدیدی توشون نیس و یا کپی برداری از جاهای دیگه اند، یا ناقص هستند یا اشکالاتی دارن یا نظایر این. قطعا اگر کیفیت مطلوبی داشته باشه کارشون،خوب توی آی اس آی چاپ می کنن مقالاتشون رو

7- خلاصه به نظر من باید یه معیار مناسبی برای کار یا ادامه تحصیل تعریف بشه که جوونا به اینجور کارها کشیده نشوند. تصور کنید کسی بخاد پذیرش بگیره از خارج، خوب اگه خودش مقاله نداشته باشه، به نظر من حاضره پول هم بده که براش مقاله بدن اینم بتونه پذیرشش رو بگیره

8- من خودم یه دو ماهی به صورت رفاقتی  و اینکه اصلا قرار نبود اون موسسه کار پایان نامه بکنه، بلکه قرار بود مشاوره بده به دانشگاهها و سازمانها و موسسات ( البته به من اینطور گفته شده بود)... در یکی از این مراکز کار می کردم که چون تازه کار بود با یه موسسه شناخته شده تر همکاری می کرد، خلاصه یک روز گذر ما به اون موسسه بزرگتر افتاد، رفتیم پیش رئیسش چنان دکتری به خودش بسته بود که آخرش هم فهمیدیم لیسانس هم نداره، اون موسسه ای که من توش بودم هم بیش از نیمی از پول من رو نداد، هر چند خوشحالم ولی در نظر داشته باشید موسسه ای 2 میلیون برای یک پروژه خیلی عادی از طرف می گیره، 1 تومن کلا به کسی می ده که انجامش می ده بقیش رو به جیب می زنه، تازه همون یک پروژه رو به 10 نفر می فروشه

9- در انتها ازتون تشکر می کنم ایشالا یه روزی برسه که دیگه شاهد این جور قضایا نباشیم
۲۵ آبان ۹۲ ، ۰۳:۵۳ anonym
با راه اندازی این وبلاگ حرکت خوبی انجام شده. فقط من یک خواهش دارم از کسایی که پیگیر این مسائل هستند و اونم اینه که ارزشیابی از اساتید را هم به خواسته هاشون از وزارت اضافه کنند. متاسفانه شاهد این هستیم که بعضی از اساتید از کیفیت علمی واقعا پایینی برخوردار هستند.
مساله افزایش ظرفیت مخصوصا در سطح تحصیلات تکمیلی هم که واقعا جای بحث دارد. وزارت باید جلوی این مساله رابگیرد. شاهد هستیم که هرسال به دانشگاههای مختلف مجوز گرفتن دانشجوی دکتری داده می شود و این درحالی است که بسیاری از این دانشگاهها از اعضای هیات علمی کافی و دارای سطح علمی درخور برخوردار نیستند.
۲۴ آبان ۹۲ ، ۰۵:۱۸ هیوا
سلام
من دانشجوی دکتری در یکی از دانشگاههای مثلا سطح بالای کشور خودمون هستم. رشته من روانشناسیه. چند روز پیش دفاع یکی از دوستانمون بود که همه ما از همکلاسی ها گرفته تا استادها حاضریم قسم بخوریم که سواد یک دانشجوی دوره لیسانس از ایشون بیشتر بوده. جالب اینجاست که ایشون بورسیه یکی از دانشگاهها هم هستند. همه اطلاعات پایان نامه ایشون ساختگی و دروغ بود (استاد راهنماش همه داده ها رو براش ساخت!!!!!!!!) مقاله پایان نامش ظرف یک روز نوشته شد و فقط بعد از 4 روز از مجله دانشکده پذیرش گرفت!!!!!!!
خودتون بگید، واقعا از این جامعه علمی باید چه انتظاری داشت؟؟؟
۰۹ آبان ۹۲ ، ۰۴:۱۲ محمد
جالب بود که ایزی پیپر به خود این جرات را داده که از این کار سخیف دفاع کند. واقعا ممکلت خوبی داریم. در روز روشن تقلب میکنند و بعد جوابیه آماده کرده و مدعی صداقت و شفافیت میشوند!!
واقعا علاقه مندم جوابیه این گروه متقلب را ببینم.
۰۵ آبان ۹۲ ، ۰۰:۱۱ easyPapers
برای جلوگیری از قضاوت یکطرفه کاربران و به منظور روشن شدن جوانب امر؛
پیرو مطلب فوق جوابیه آماده شده است. لطفاً ایمیلی برای ارسال جوابیه در اختیار ما قرار دهید.
در صورتیکه مدعی صداقت و شفافیت هستید جوابیه را نیز در ذیل مطلب منتشر نمایید و بعد به نظرات کاربران مراجعه کنید.
چنانچه کاربری مایل به رویت متن جوابیه می باشد می تواند از طریق ایمیل مکاتبه نماید.
۱۰ مهر ۹۲ ، ۰۶:۲۴ مجید
مجله‌ی CA-A CANCER JOURNAL FOR CLINICIANS  توانسته است ضریب تاثیر 153 را بدست بیاورد. این مجله در سال 2010 هجده مقاله و در سال 2011 نوزده مقاله منتشر نموده است.
سیاست مجلات در بررسی مقالات متفاوت است. بعضی از مجلات در یک شماره بیش از 1000 مقاله می پذیرند و یک مجله مثل این در طول 5 سال فقط 100 مقاله را می پذیرد.

منبع:
http://aryarc.com/post/454
۰۹ مهر ۹۲ ، ۱۷:۲۰ مهرانگیز شرفی
هدف اصلی را باید مدام یادآوری کرد و آن هم جلوگیری از تقلب است. اگرچه مطالب خوب دیگری هم در زمینه افزایش کیفیت کار وجود دارد ولی بحث ناراحت کننده و عاجل جلوگیری از استادان و دانشجوهای تحصیلات تکمیلی ای هست که حداقل ها را رعایت نمیکنند نه اینکه چرا به حداکثر نزدیک نیستند.
با اجازه از بزرگان و اساتید عزیز، میتوان مجموعه مجلات را با  J  بیان کرد که شامل A  که مجلات تقلبی و بی ارزش است و B که مجلات غیر تقلبی هستند (J=A+B) .  وقتی بحث ارائه لیست سیاه (A)  در این سایت پیش آمد مطرح شد که سرعت رشد A خیلی زیاد است و بهتر است لیست B که با زمان تغییرات کمتری دارد را ارائه بدهیم. یعنی نیت این بود که آستانه گذاری را روی پارامتر تقلبی بودن مشخص کنیم نه کیفیت داخلی لیست  B . 
۰۸ مهر ۹۲ ، ۲۰:۱۶ ااا پیامی
اول این مساله باید معلوم باشد که ما لیست سیاه یا سفید را برای چه می خواهیم. اگر منظور پیدا کردن برترین پژوهشگران کشور باشد می توان «انتخاب بهترین مجلات  (در هر شاخه علمی)  از رده بندی های معتبر ارایه شده توسط سایت های مختلف» را مد نظر داشت و یا ساده تر اینکه تنها ژورنال های Q1 را معتبر شمرد. اما هدف لیستینگ ممکن است چیز دیگری باشد. یک دانشجو با استعداد و سختکوشی متوسط، با راهنمایی یک استاد با دانش و دلسوزی متوسط در یک دانشگاه با امکانات و مدیریت متوسط حاصل کارشان یک پایان نامه و مقاله متوسط خواهد بود. انتشار چنین کاری در ژورنال‌های با ایمپک فکتور متوسط آی اس آی و با تساهل بیشتر اسکوپوس تا زمانی که تقلب در کارشان نباشد مشکلی ندارد و می توانند از امتیازات متوسطی بهره مند شوند.  به هر حال در دنیای امروز پژوهشگری شغلی است مثل همه شغل ها و لازم نیست طرف نابغه و برنده جایزه نوبل باشد تا پژوهشگر نامیده شود.
اما مشکل آنجا شروع می شود که شخص یک کار صد درصد بی ارزش که محتوی داده سازی، چرندیات مطلق و یا دزدی است را در یک ژورنال چاپ می کند. این دیگر یک کار معمولی و متوسط نیست. چنین فردی در جامعه آکادمیک مجرم و خلافکار است و باید به مجازات برسد. هدف از لیست سیاه، خارج کردن ژورنال هایی است فاقد ارزش علمی که به اشتباه ایندکس شده اند.
در پایان در مورد خاطره جناب مقدم: خیلی از ژورنال ها هستند که تعداد شماره شان در سال و تعداد مقالاتشان در یک شماره اندک است. ممکن است کارهای خوب زیادی به این ژورنال ها برسد و داوران هم آنها را برای چاپ تایید کنند اما در مرحله بعد سردبیر مجبور است به دلیل رقابتی بودن شدید، برخی مقالات را کنار بگذارد. این امر لزوما به معنای کیفیت بسیار بالای ژورنال نیست، که ممکن است ژورنالی با تحریریه ای قوی تر، کیفیتی بالاتر داشته باشد اما چون تعداد مقالات منشره اش بیشتر و رقابت کمتر است، مقاله شما را بپذیرد. به همین خاطر معمولا توصیه می شود فقط به ایمپک فکتور ژورنال توجه نکنید و قبل از ارسال مقاله پارامترهای دیگری مانند زمان متوسط داوری، تعداد مقالات چاپ شده در سال و درصد مقالات رد شده را نیز در نظر بگیرید تا از اتلاف وقت تان جلوگیری شود.
۰۷ مهر ۹۲ ، ۲۲:۴۴ مجید
ما به لیست سفید یا سیاه نیازی نداریم. لیست سیاه در نتیجه ی سیاست های غلط ما بوجود امد. ما ISI را ملاک ارزشیابی قرار دادیم و حالا مجبوریم آن را سیاه یا سفید کنیم.

تا به حال به این فکر کرده اید که چرا در کشور های دیگر چنین لیستی وجود ندارد و چرا تعداد مقالات برخی از اساتید خارجی کم است.

به طور متوسط 3000 مجله در سال توسط موسسه ISI بررسی می شود. اگر مجلات بتوانند معیار های این موسسه را رعایت نمایند وارد این لیست خواهند شد. وارد شدن مجلات به master journal list و JCR دلیلی بر اعتبار بالای مجلات نیست. این فقط یک امکاناتی است که در اختیار پژوهشگران قرار داده شده تا مجلات را بررسی نمایند و در مورد محل چاپ مقاله خود تصمیم بگیرند. ما ان را بزرگ و به غولی به نام ISI تبدیل نمودیم.
نمایه شدن مجلات در ISI این امکان را در اختیار انها قرار می دهد تا رشد کنند و جایگاه خود را ارتقا دهند. اما پژوهشگران ما تصور می کنند همین که مجله ای ISI باشد که گر همه چیز تمام است و می توان به نام مجله قسم خورد.


چرا واقع بین نیستید ما نمی توانیم همه ی مجلات علمی را از نظر کیفیت بررسی نماییم و در مورد سفید و سیاه بودن ان نظر دهیم. همین لیستی هم که داریم در هر نسخه چند مجله داخل و خارج می شود.

برای بررسی مجلات نیاز به یک سازمان و تشکیلات بزرگ است.

ما یک سازمان بزرگ با بودجه میلیاردی به نام ISC داریم حتی انها نیز فقط مجلات کشورها اسلامی را بررسی می نمایند و قادر نیستند در خصوص مجلات ISI نظر دهند وگرنه تهیه لیست مجلات بی اعتبار نباید برعهده ی وزارت علوم باشد آنها باید تهیه لیست را برعهده ISC قرار دهد.
۰۶ مهر ۹۲ ، ۱۲:۳۵ مقدم
ارایه یک به اصطلاح «لیست سفید» از آنچه پیرامون ما رخ می دهد به کرات در زندگی روزمره دیده می شود. برای نمونه موارد زیر و نظایر آن از این جمله اند:
-لیست دانشجویانی که در مسابقات جهانی یک رشته خاص مقام آورده اند
-لیست دانشگاههای برتر دنیا 
-لیست 100 مجله علمی برتر دنیا 
-لیست اساتید برجسته علمی برای دریافت یک جایزه خاص (مثلا نوبل یا فیلدز)
...
در یک نگاه کلی ملاحظه می کنیم تمامی موسسات ارزیابی برای ارایه یک لیست سفید (که تا حد امکان با واقعیت مطابقت داشته باشد) فعالیت می کنند. به هر حال پس از ارایه یک چنین لیستی، طبیعی است که به طور نادقیق !! متمم آن لیست به لیست «سیاه» تعبیر شود. (البته من هم با شما موافقم که متمم این لیست به معنی صحیح کلمه لیست سیاه را نشان نمی دهد، و همین مطلب در مورد لیست سفید نیز مصداق پیدا می کند). بنابراین صرف نظر از صحیح و دقیق بودن این لیست ها، آنچه مهم است در واقع  انتخاب و متمرکز شدن روی یکی از این دو است. با توضیحات فوق چنین به نظر می رسد که این انتخاب و متمرکز شدن شایسته لیست سفید باشد. قبلا در یکی از کامنت هایم متذکر شدم که بهتر است ضرب المثل «خشت اول گر نهد معمار کج -  تا ثریا می رود دیوار کج» را به شکل «خشت اول گر نهد معمار راست -  تا ثریا می رود دیوار راست» تصحیح نماییم، یا بجای گفتن «دروغگویی کار ناپسندی است»  بگوییم «راستگویی کار بسیار پسندیده ای است». 

در آموزه های دینی ما مسلمانان نیز این موارد به کرات دیده می شود. برای مثال در قران کریم با این جمله نورانی مواجه می شویم:"هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ"  آیا اندیشمندان و جاهلان یکسانند!! در اینجا اهمیت و اولویت با اندیشمندان است و برای همین منظور در ابتدا به آن اشاره می شود. در جای دیگر مواجه می شویم با "جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا" که باز اولویت با صفت پسندیده حق است. 

به هر تقدیر بنده با تهیه یک لیست متشکل از مجلات برتر دنیا در هر رشته ای موافقم و فکر می کنم چنانچه انرژی فکری مان را در جهت تهیه این لیست، ارزیابی مستمر آن و بهبود و رفع نواقص آن بگذاریم بهتر است. بعد از تهیه یک چنین لیستی و مبنا قرار دادن آن مبارزه با تخلف، تقلب و ... مفهوم دقیق خود را پیدا خواهد کرد. شاید مبالغه آمیز باشد ولی بایستی به صراحت عرض کنم تهیه یک چنین لیستی مصداق کامل مبارزه با تخلف و تقلب علمی است. بایستی کار را به طور جدی و مستمر شروع کنیم و به استقبال مشکلات احتمالی در ادامه کار برویم. 

«ارسلان» عزیز آنچه شما می فرمایید در مقام عمل کاملا درست است، معهذا توجه داشته باشید که انجام یک کار درست با توسل به یک کار غلط امکان پذیر نمی باشد. اندیشمندانی که برای تهیه یک لیست سفید در نظر گرفته می شوند، نمی توانند مقالات چاپ شده خود را ملاک قرار دهند و تنها بایستی مستندات علمی مشترک و منطبق با واقعیت را از موسسات ارزیابی استخراج کنند. بعلاوه هیچ فشار جانبی از سوی دیگران برای تهیه یک چنین لیستی وجود نخواهد داشت، چرا که برای مثال وقتی تنها شاخص، حضور مجله در ردیف ISI  باشد، فشار جانبی برای لحاظ کردن یک مجله در لیست مورد نظر که در ردیف ISI نباشد جایگاهی ندارد.  
۰۵ مهر ۹۲ ، ۲۱:۰۲ ارسلان
همانگونه که در یکی از کامنتها ذکر کرده بودم ایده لیست سفید ایده خوبی است و در بسیاری از دانشگاههای اروپایی و آمریکای شمالی به صورت تلویحی اینکار صورت میگیرد. یعنی اساتید برای ارتقا نیاز به مقالاتی دارند که در ژورنالهای "معتبر" و کنفرانسهای "خوب" چاپ شده اند.  این اعتبار چیزی نیست که به صورت رسمی اعلام شده باشد بلکه لیست سفید در ذهن افراد وجود دارد.   اینکار شاید در دانشگاههای داخل به دلایل مختلف قابل اجرا نباشد که دلیل اول آن تلاقی منافع است و دلیل دوم مسائل فرهنگی و تعارفات و رودربایستی.  حتی اگر افرادی که ذی نفع نیستند مانند استاد تمام ها را برای تهیه لیست سفید گرد بیاوریم افراد دوست ندارند که مقالات قدیم خودشان که احتمالا در ژورنالهای کم ارزشتر بوده اند را در لیست سفید قرار ندهند (تلاقی منافع)  و همچنین وقتی که این گروه مشغول تهیه لیست سفید میشود فشار از همکاران و دوستان شروع میگردد که فلان ژورنال و فلان مجله خیلی کیفیت بالایی دارند و باید در لیست قرار بگیرند و گروه را با رودربایستی تحت فشار قرار میدهند. 
۰۵ مهر ۹۲ ، ۱۸:۲۷ مقدم
یک خاطره جالب و آموزنده:

مدتی پیش یکی از مقالاتم را که زحمت  و زمان زیادی برای آن صرف نموده بودم به یکی از مجلات معتبر بین المللی فرستادم و منتظر نتایج داوری شدم. مجله مورد نظر یک مجله تخصصی بود و طبیعی است که داورهای انتخاب شده نیز دقیقا در راستای آن تخصص بودند. مرسوم بود در این مجله حداقل 3 داور کارهای علمی را مرور می کردند و در نهایت رای خود را برای ادیتور می فرستادند. در حالتی که هیچ داوری مقاله را رد نمی کرد، موضوع پذیرفتن یا رد مقاله در هیات تحریریه مطرح می شد و هیات تحریریه با توجه به نظرات ارسالی داوران تصمیم نهایی را اتخاذ می کرد. این تصمیم توسط سردبیر مجله مورد نظر در یک نامه رسمی به مولف یا مولفین ارسال می شد.    

به هر حال، پس از گذشت مدت زمانی، هر سه داور چاپ مقاله اینجانب را مناسب دانستند و توصیه کردند: این مقاله پس از اصلاحات مورد نظر آنها به چاپ برسد. بنده نیز بسیار خوشحال از این موضوع با دقت تمام اصلاحات را انجام دادم و  مقاله تصحیح شده را برای ادیتور ارسال نمودم. سرانجام پس از اعلام وصول، ادیتور اطلاع داد مقاله شما را به هیات تحریریه فرستادم و شما نامه پذیرش مقاله را بزودی دریافت خواهید نمود. اما دو هفته بعد یک نامه رسمی از «سردبیر»  آن مجله مبنی بر رد مقاله دریافت نمودم. متعجب از این وضعیت و به نشانه اعتراض دلیل این کار را جویا شدم. سر دبیر مجله برای من نوشت:

 «نویسنده عزیز!  همه داورها توصیه کرده اند مقاله شما در این مجله چاپ شود ولی آنها در گزارش های شان توصیه ی اکید نکرده اند. سرانجام ما برای بالا نگه داشتن کیفیت مجله خود ، ناچاریم نویسندگانی را که در گزارش داوران توصیه اکید به مقاله آنها نشده است، مایوس کنیم. » 

نتیجه این که برای بالا بردن و بالا نگه داشتن کیفیت هر چیزی باید بهای متناسب با آن را پرداخت حتی اگر مایوس کردن و از دست دادن یک نویسنده باشد.   
۰۵ مهر ۹۲ ، ۱۷:۴۹ مقدم
آقای پیامی عزیز: 

دلیل (1) شما تنها زمانی درست است که لیست سفید بخواهد شامل همه مجلات نمایه شده در ردیف ISI  باشد، اما آنچه بنده مد نظر داشتم انتخاب بهترین مجلات  (در هر شاخه علمی)  از رده بندی های معتبر ارایه شده توسط سایت های مختلف بود. برای مثال، ممکن است در یک شاخه علمی خاص 200 مجله معتبر با ترتیب 1، 2، ...، 200 وجود داشته باشند، اما متخصصین آن رشته بر این باور باشند که تنها 50 تای اول می تواند گویای کیفیت بالا باشد. بنابراین حتی اگر مجله ای با کیفیت پایین به دلایل مختلف در این لیست 200 تایی قرار داشته باشد، شانس بسیار بسیار پایینی خواهد داشت به طوری که بخواهد در لیست 50 تای اول باشد. بعلاوه مقایسه خروجی های چند موسسه (و نه فقط یک موسسه) در ارزیابی و رتبه دادن به مجلات علمی، نقاط مشترک آنها را به طور شفاف نشان می دهند و لازم نیست این ارزیابی در کشور صورت پذیرد.  در بدبینانه ترین حالت به فرض آنکه چند مجله با اعتبار علمی پایین تر در این لیست سفید به خطا گنجانده شود، در مقایسه با وضع موجود و ظلمی که بر جامعه علمی کشور این روزها روا داشته می شود، قابل اغماض و یا به سرعت قابل اصلاح خواهد بود. 

در ارتباط با دلیل (2) شما، بایستی یادآوری کنم انتخاب مجلات معتبر علمی (به معنی واقعی کلمه) در مجموعه مجلات اوپن اکسس، نخست جلوی سیل عظیم مجلات نامعتبر علمی اوپن اکسس را خواهد گرفت، و دوم اینکه انتخاب بعضی از مجلات معتبر علمی اوپن اکسس راه را برای شاخه های معین و محدود علمی که به ناچار بایستی در آن مجله مقالاتی را به چاپ برسانند باز خواهد گذاشت. در حقیقت این انتخاب مبین آن خواهد بود که در کشور ما اولویت با کیفیت علمی مجلات است، چه اوپن اکسس باشند و چه نباشند. از سوی دیگر حضور یک اندیشمند ایرانی در یک مجله معتبر علمی که اعتبار بالای آن بر کسی پوشیده نباشد، موجب مباهات جامعه علمی است و نمی تواند موجبات بدبینی افراد را به دنبال داشته باشد، مگر آن که مجله از اعتبار علمی پایینی برخوردار باشد و به خطا وارد لیست سفید شده باشد (تنها به خاطر یک ادیتور ایرانی) که این بسیار دور از ذهن است. 

با دلیل (3) شما موافق نیستم، چراکه مبنای لیست سفید محدود کردن «دامنه» مجلات علمی نیست، بلکه معرفی و به رسمیت شناختن بهترین مجلات در آن «دامنه» خاص است. طبیعی است که محدود کردن یک «دامنه» خاص در جامعه علمی، خود یک کار غیر علمی و غیر منطقی است. حرف بنده این است که شما در هر دامنه علمی که مورد علاقه شماست می توانید تحقیق و فعالیت نمایید، ولی چنانچه چند مجله علمی در آن دامنه مشغول به چاپ مقالات هستند، بهترین را برگزینید.  گاهی اوقات نیز از چاپ مقاله ای که خود بهتر می دانید از کیفیت بالایی برخوردار نیست خودداری کنید و  تا به دست آوردن استاندارد لازم و کیفیت بالا صبر و تحمل همرا با سخت کوشی مستمر داشته باشید. اینها بهایی است که باید برای رسیدن به استانداردهای بالای جهانی پرداخت نماییم.          
۰۵ مهر ۹۲ ، ۱۵:۴۴ امین سین
وقتی ظرفیت دانشگاه ها به صورت افسار گسیخته زیاد میشه، وقتی دهها نفر در یک گرایش وارد مقطع دکترا میشن و همه هم به مقاله ISI برای فارغ التحصیلی نیاز دارند بدون اینکه اصلا توانایی و استعداد کار پژوهشی رو داشته باشند طبیعیه که به راههای اینچنینی متوسل میشن. برفرض با جند نفر متخلف برخورد بشه اما باید در جستجوی علت ها بود. روز بروز سطح آموزش عالی کشور در حال تنزله و مسئولین وزارت علوم صرفا تلاش میکنن از نظر کمی گسترش بدن. امیدوارم برای کاهش ظرفیت ها در دوره وزیر جدید گام برداشته بشه و دانشگاهها هم موظف بشن بدون مماشات به افراد ضعیف اجازه فارغ التحصیلی داده نشه.
۰۳ مهر ۹۲ ، ۲۲:۱۷ مهرانگیز شرفی
پاسخ به حمید ---  آنچه من در نظر داشتم اثبات تفاوت کیفیت یا نازل بودن کیفیت در دانشگاه آزاد نسبت به دانشگاههای دولتی نبود.   بحث من روی تعداد دانشجوی دکتری است که فکر میکنم در دانشگاه آزاد تاثیر آن مضاعف است.  همانگونه که ذکر کردم ، بسیاری از دانشجوهای دکتری دانشگاه آزاد اساتیدی از خارج دانشگاه آزاد دارند.  بهر حال وقتی یک استاد فقط یک دانشجوی دکتری دارد قاعدتا بیشتر برای او میتواند وقت صرف کند نسبت به وقتی که چند داشجوی دکتری به او واگذار میکنند. مسئله ساده ای است. 
البته قابل ذکر است که در واحد علوم و تحقیقات بسیاری از اساتید دانشگاههای برتر تدریس میکنند و استاد راهنما هم هستند.  ولی زمانی را که همین اساتید در آزمایشگاه دانشگاه خودشان با دانشجو ها صرف میکنند قابل مقایسه نیست با زمانی که به دانشجوهای آزاد تخصیص میدهند . طی چند سال گذشته، همین زمان کم با افزایش تعداد دانشجو کمتر شده است و باید جلوی آن گرفته شود.
۰۳ مهر ۹۲ ، ۲۰:۴۶ مقدم
چندی پیش در یکی از کامنت ها مفصل اشاره کردم که رویکرد جامعه علمی ایران بایستی از ارایه لیست «سیاه» مجلات بی اعتبار یا کم اعتبار به لیست «سفید» مجلات معتبر علمی تغییر کند (البته بسیاری از عزیزان نیز در کامنت های شان به این مساله به طور جداگانه نیز اشاره کرده اند.)  به هر حال همان طور که وزارت علوم لیست دانشگاههای معتبر خارجی را برای فرصت مطالعاتی یا تحصیل ... مشخص نموده است، مناسب به نظر می رسد با دعوت از افراد صاحب نام و برجسته هر شاخه علمی، لیستی از مجلات با اعتبار علمی بالا در آن شاخه را نیز مشخص سازد.  در حال حاضر ارایه یک چنین لیستی و به روز کردن آن خیلی دشوار به نظر نمی رسد. در صورتی که امتیاز دهی بر اساس یک چنین لیستی از مجلات معتبر علمی صورت گیرد، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. بعلاوه این سایت نیز تنها به مواردی خواهد پرداخت که جنبه غیر علمی داشته باشند (تقلب، تخلف، ...) و مجله مورد نظر نیز در لیست «سفید» باشد. به هر حال به دلایل زیر ارایه لیست سفید از اهمیت بالاتری برخوردار می باشد:

(1) تهیه لیست مجلات معتبر علمی با توجه به سایت های مختلف و در نظر داشتن موارد مشترک در آنها کار دشواری نیست. (در بسیاری از سایت ها می توان برای مثال 100 مجله معتبر علمی دنیا را در یک شاخه معین و در یک بازه زمانی خاص یافت. برای نمونه سایت انجمن ریاضی آمریکا یکی از این موارد است  http://www.ams.org/mathscinet/ )     

(2) به فرض درج نشدن یک مجله معتبر علمی در این لیست خدشه ای به جامعه علمی ایران وارد نخواهد شد، در حالی که از قلم افتادن یک مجله نامعتبر در لیست سیاه می تواند منجر به صدمات جبران ناپذیری به جامعه علمی شود. 

(3) چنانچه افراد به هر دلیلی و به هر شکلی در مجلات تعیین شده در این لیست تقلبی را به ثبت برسانند باز اعتبار بالای آن مجله مرهمی بر این کار زشت و ناپسند آنها خواهد بود. 

(4) انجام تقلب در مجلات با اعتبار علمی بالا به خاطر ملاحظات هیات تحریریه آن مجلات به شدت کاهش می یابد.

(5) مجبور کردن مسولین!!!! برای پرهیز از ارایه آمارهای کمی و غالبا تصنعی و دروغین ... که در نهایت به آبرو ریزی یک ملت بزرگ ختم می شود. 

(6) ترغیب کردن اساتید، محققین و دانشجویان برای انجام کارهای اصیلی علمی و  بخصوص هدفمند. بعلاوه چنانچه ترتیب معینی با توجه به درجه علمی این مجلات در نظر گرفته شود، می توان مدت زمان نوشتن مقاله ها در این مجلات را نیز در امتیاز دهی شرکت داد.  

البته اطمینان دارم سایر افراد دلایل دیگری برای ارایه یک چنین لیستی دارند. تهیه این لیست در حقیقت به حاشیه راندن افرادی خواهد بود که با هزار حیله و نیرنگ خود را عضوی معتبر از جامعه علمی معرفی می کنند و از عدم استانداردهای علمی لازم به شدت سوء استفاده می کنند.      
پاسخ:
بنده با پیشنهاد لیست سفید مخالفم به سه دلیل: 1- اینکه دامنه و تعداد نشریات علمی آنقدر گسترده است که مسئولان تامسون رویترز (فهرست ISI) گاهی نشریات کم اعتبار برای مدتی از دستشان در می‌رود درست است، اما این پیش فرض که در کشور ما مدیریت و دانشی بیش از آن موسسه وجود دارد اشتباه است. 2- این فهرست در مورد تایید نشریات اوپن اکسس و نیز نشریاتی که برخی استادان ایرانی در تحریریه آن حضور دارند موجب بدبینی و تهمت و رانت خواهد شد. 3- محدود کردن دامنه مجلات علمی کار پسندیده ای نیست چون، به غیر از مساله تجمع ایرانیان در برخی ژورنال ها و ایجاد رقابت کاذب، باعث می شود که خیلی اوقات شما میان انتخاب ژورنالی که دقیقا در دامنه کاری شما قرار دارد و ژورنالی عمومی تر که مورد تایید است مردد بمانید که اعتبار بین المللی کار و ارجاعات فراوان بعدی را انتخاب کنید، یا امتیازاتی که دانشگاه برای مقاله قائل می شود را. پیامی
۰۳ مهر ۹۲ ، ۱۸:۵۷ مقدم
آقای «حمید»:

آنچه سرکار خانم شرفی ذکر کردند نمونه ای است از سوء مدیریت در دانشگاه آزاد اسلامی به معنای عام و نه فقط در یک مرکز خاص نظیر «علوم تحقیقات».  البته موارد مشابه در دانشگاههای دیگر نیز دیده می شود و این موضوع منحصر به دانشگاه آزاد اسلامی نیست. به هر حال همه دانشجویان در دانشگاه آزاد شرایط شما را نداشته اند که «مقطع لیسانس و فوق لیسانس را در بهترین دانشگاههای سراسری بگذرانند و مقطع دکترا را در واحد علوم و تحقیقات». بنده به سهم خودم به نظر شخصی حضرتعالی در خصوص کیفیت برتر اساتید محترم واحد علوم و تحقیقات و سختگیری آنها در تز دکترا (چه در مرحله اجرا و چه در مرحله دفاع ) احترام می گذارم. ولی آنچه برای من تا حدودی مبهم است این است که شما صفت «بهتر بودن» را در مقایسه با کدام اساتید دیگر مطرح می کنید؟ بعلاوه به عنوان یک مورد خاص باید متذکر شوم چندی پیش، کمیته تحصیلات تکمیلی دانشگاه اینجانب، از دفاع یک دانشجوی دکتری با داشتن 23 مقاله علمی که اکثر آنها در مجلات بین المللی نمایه شده در ردیف ISI چاپ شده بودند، جلوگیری به عمل آورد. اعتراض وارده در انجام ندادن یک کار علمی اساسی بود که مینیمم های لازم را برای اخذ درجه دکتری داشته باشد. سرانجام به دانشجوی مورد نظر یکسال و نیم دیگر زمان داده شد تا با چاپ چند مقاله اصیل علمی که در آنها مسایل اساسی و بنیادی حل و فصل شده باشند، بار دیگر تقاضای دفاع خود را به آن کمیته تقدیم نماید. در حقیقت داشتن مقاله یا مقالات چاپ شده در مجلات نمایه شده در ردیف ISI  لازم هست ولی کافی نیست. بنابراین کیفیت یک کار علمی اصیل پس از بررسی متخصصین آن رشته خاص تعیین می شود و صرف چاپ یک یا چند مقاله نیست.  
۰۳ مهر ۹۲ ، ۱۰:۲۳ سالومه کاتوزیان
آقای دکتر قدسی و دوستان حامی سایت،  من یک سئوال اساسی دارم:  تقلب یعنی چه؟  اگر چه در این سایت و بسیاری منابع موجود این موضوع مطرح شده است ولی خطوط بین تقلب و تنگ نظری و سهل انگاری بعضی اوقات خیلی مبهم است.  شاید بد نباشد که یک پروژه گروهی دانشجویی در درس ارائه مطالب فنی یا در درس سمینار تحصیلات تکمیلی انجام شود و چارچوب اصلی این کار مشخص گردد و بعد دوستان به تدریج آنرا بهبود دهند.  بعضی از کارها مثل تغییر نام نویسنده مقاله و ارائه مقاله به نام خود خیلی واضح است که تقلب است ولی مواردی مثل میزان contribution مشخص نیست که اهمیت آن چقدر است و از چه مرحله ای ذکر کردن بی دلیل نام در مقالات یا ذکر نکردن نام افراد  وضعیت تقلب به خود میگیرد.  در بسیاری از موارد دیده ام که دانشجوها و اساتید فکر میکنند که فقط بخش انجام کارهای تحقیقاتی و یا نوشتن سطرهای مقاله به عنوان contribution محسوب میشود و فردی که موضوع کار تحقیقاتی را گفته است کار خاصی نکرده و فقط مثلا یک جمله ذکر کرده است. حال آنکه در دنیای پر رقابت امروز یکی از مهمترین بخشهای تحقیق دانستن فیلدی است که ارزش تحقیق و امید انتشار مقاله و پتانسیل نوآوری دارد.
در هر صورت خوب است که تعریف تقلب را به دو گروه صریح  و تلویحی  تقسیم کنیم و حداقل رئوس مطالب مشخص شود. 
۰۲ مهر ۹۲ ، ۲۳:۲۰ حمید
چرا خانم شرفی در مورد مطلبی که اشراف کافی ندارین صحبت میکنین من در مقطع لیسانس و فوق لیسانس در بهترین دانشگاههای سراسری بودم و در مقطع دکترا در علوم و تحقیقات. از نظر کیفیت اساتید علوم و تحقیقات بسیار بهتر بود و در تز دکترا نیز چه در مرحله اجرا و چه در مرحله دفاع سختگیری زیادی می شد. شما در علوم و تحقیقات بدون مقاله ISI حق دفاع ندارین پس چطور ممکن کیفیت کار پایین باشه!
۰۲ مهر ۹۲ ، ۱۷:۰۱ مهرانگیز شرفی
در کامنتها عموما دیده میشود که برای رفع مسئله تقلب باید تعداد دانشجوی ارشد و دکتری را کم کرد و اینکار را برعهده وزارت علوم گذاشته اند.  چرا دانشگاه آزاد را فراموش کرده اید . هر چه در دانشگاه آزاد میگذارد متعلق به خود دانشگاه و دانشجویان آن نیست بلکه روی کل کیفیت جامعه دانشگاهی ایران تاثیر میگذارد.  باید دانشگاه آزاد را نیز تحت فشار قرار داد تا این تعداد زیاد دانشجوی تحصیلات تکمیلی نگیرد.  استاد راهنما اغلب از بیرون دانشگاه گرفته میشود و اغلب به دانشجوی دانشگاه آزاد به عنوان یک کار جنبی نگاه میشود.  اغلب اساتید راهنما از خود دانشجو می خواهند که موضوع را انتخاب کرده و تحقیق را انجام دهد و روز قبل از دفاع به استاد راهنما خبر دهد.  جلسه دفاع در اغلب واحدها بیشتر شبیه به مهمانی است و از اول جلسه پذیرایی شروع می شود و با چند تا عکس گروهی با استادان به ختم میرسد. 
چرا اساتید دانشگاههای دولتی فقط نگران کیفیت آموزش و تحقیقات در دانشگاههای دولتی هستند؟ مگر دانشگاه آزاد جزء این مملکت نیست ؟ مگر بدنامی فارغ التحصیلان آزاد موجب کاهش اعتبار کشور نمی شود؟
۰۲ مهر ۹۲ ، ۰۰:۰۶ گروه فعالان علیه پلاجریسم

پژوهشگران عزیز

      با توجه به مستندات ارائه شده در مراکز استنادی و سایت های رسمی علمی داخلی و خارجی، انتشاراتی ها که در این نامه اسامی آنها ذکر شده است، بی اعتبار هستند. این انتشارات فقط توسط یک فرد کنترل می شود. هیچ گونه داوری یا بررسی اولیه ای بر روی مقالات ارسالی انجام نمی شود. در مدت کوتاهی بعد از ارسال مقاله آن را چاپ می کند. همچنین این انتشاراتی های جعلی برای پر کردن شماره های ژورنال اقدام به سرقت از دیگر مجلات و اضافه نمودن اسامی که وجود خارجی هم ندارند؛ می کنند. شاید مدت زمانی طول بکشد تا این ژورنال ها و ماهیت جعلی آنها عیان شود. لطفا برای پر کردن خلاء این فرآیند زمانبر و در راستای جلوگیری از ضایع شدن حقوق پژوهشگران در اطلاع رسانی این مجلات بی اعتبار همیاری و همکاری کنید.

http://www.engineerspress.com

http://bellpress.org/

در ضمن مستندات مربوط به موارد ذیل به پیوست برای سازمان های استنادی داخلی و خارجی ارسال شده است.

·        چاپ مجدد مقالات مجلات دیگر، بدون بررسی (حتی بصورت اولیه)

·        هیأت تحریریه ساختگی که وجود خارجی ندارند و یا خود افراد ذکر شده در سایت مجله اظهار بی اطلاعی می کنند.

·        تخصصی نبودن موضوعات برای چاپ

·        ارجاع به اسامی ژورنال های دیگر در ایندکس های بین المللی به نام خود(با ماهیت ساختگی) مثلا در نظام استنادی ISC

·        و ...

 

گروه فعالان علیه پلاجریسم

۰۱ مهر ۹۲ ، ۲۰:۲۸ یک آخرالزمانی
سلام خسته نباشید
هفته دفاع مقدس رو بهتون تبریک میگم 
بروزیم 
یاعلی
۰۱ مهر ۹۲ ، ۰۲:۳۶ 10.10.34.34
با تشکر از زحمات ویژۀ نویسندگان و مدیران PAP؛

واقعاً بحث حیثیت جهانی و اخلاق علمی در میان است و باید طوری برنامه ریزی کرد تا نهادهایی مثل پلیس آگاهی یا حتی وزارت اطلاعات، اینطور تقلب ها از نوشتن پایان نامه! تا مقاله و... را دست قانون دهند. آخر ما با دزدی برخورد می کنیم؛ با بی اخلاقی ادعای مبارزه داریم، آن وقت این کار که باطنش پلیدتر است، قابل پیگیری نیست؟
۳۱ شهریور ۹۲ ، ۰۳:۲۵ سیّدمیلاد موسوی
درود به شما؛
خسته نباشید.
۳۰ شهریور ۹۲ ، ۱۹:۳۷ سالومه کاتوزیان
وضعیت مدارک دانشگاهی طی چند سال گذشته با افول شدید مواجه شده است .  زمانی بود که پروژه های کارشناسی مهندسی از بسیاری از تزهای ارشد امروز  با کیفیت تر بودند.  امروز در جلسه دفاع ارشد در دانشکده مکانیک یکی از دانشگاههای برتر کشور به عنوان مدعو حضور داشتم و تزی ارائه شد که شرم آور بود و استاد راهنما از آن بشدت دفاع میکرد اگر چه خود ادعا میکرد که  تز را نخوانده است!  شرم آور بود که استاد راهنما اسلاید های دفاع دانشجو را ندیده بود.  شرم آور بود که بخش نوآوری تز به گفته داورها، 5 صفحه بود.  اگر شرایط در دانشگاه های برتر (حتی به ندرت) این چنین باشد وای به حال دانشگاه های x و y و z .  دلیل اصلی، تعداد زیاد دانشجو و استهاله استانداردهای اساتید است.  وقتی حتی پنج سال پیش در جلسات دفاع ارشد مینشستیم واقعه ای بزرگ بود و مثلا از پنج نفر دانشجوی ورودی یک رشته یکنفر قرار بود دفاع کند.  در دانشکده ما از سال 1366 تا 1389 تعداد حدودا یکصد نفر دانشجوی دکتری وارد شده بودند و طی دو سال گذشته نیز 120 نفر دانشجو دکتر پذیرفته شده اند.  تمام اساتید حدود سه یا چهار دانشجوی دکتری دارند.  انتظار چیست؟  آیا توانایی های اساتید به ناگاه افزایش یافته است و قادر به طرح موضوع و کمک به کار داشجویان شده اند یا دانشجو قرار است که خود به تحقیق بپردازد و موضوعی را شروع و ختم کند و مقاله ای را منتشر سازد؟  فضا و محیط را برای تقلب و کاهش کیفیت آماده کرده ایم.  مهمترین کاری که وزارت علوم و وزارت بهداشت میتوانند بکنند کاهش دانشجو های تحصیلات تکمیلی است .  
زمانی بود که در دفاع دانشجویان دکتری اکثر اساتید دانشکده شرکت میکردند. الان در هفته آخر شهریور دهها اعلامیه جلسات دفاع در تابلوی اعلانات دانشکده نصب شده است و حتی فرصت خواندن آنها هم نیست. اینها همه باعث کاهش توقعات از دانشجوها و اساتید می شود و محیطی برای رشد تقلب را مهیا میکند.  کاهش تعداد دانشجویان باید اولین خواسته همه آنهایی باشد که امید ارتقا کیفی دانشگاهها را دارند.
۳۰ شهریور ۹۲ ، ۱۷:۳۴ مرعشی
قبل از تشکیل چنین دفتری در وزارت علوم به نظرم باید آیین نامه ی روشنی تدوین بشه که مشخص بشه به چه چیزی تقلب علمی گفته می شه، و هر تقلبی چقدر وحشتناک محسوب میشه (مثلا در هیچ جای دنیا کپی پیست کردن یک پاراگراف متن، به اندازه ی داده سازی جریمه نمی شه؛ در حالی که هر دو تقلب محسوب می شن). باید آیین نامه ی مشخصی وجود داشته باشه که بشه بهش مراجعه کرد، و بعد بر اساس اون می شه موارد تقلب رو پیگیری کرد. بعدش، پیشنهاد می دم اگر قراره مجدداً نامه ای ارسال بشه یک متنی آماده بشه، که مطمئناً خیلی از اساتید بخصوص اساتید جوان مایل به امضا کردن چنین متنی هستند. 
۳۰ شهریور ۹۲ ، ۱۴:۵۲ مقدم
بسیار تاثر برانگیز است. عبارت معروفی از «ویل دورانت» بیان می کند: «هیچ تمدنی مغلوب نخواهد شد مگر این که از درون نابود شده باشد.» 

در یک جامعه ی پویا موضوع «تربیت» به مفهوم کلی، لحظه به لحظه و در همه جای آن قابل رویت است:  از خانواده گرفته تا مدرسه، دانشگاه، کارگاههای آموزشی و ...  در نهایت رفتارهای اجتماعی و نمود آن در اجتماع. برای نمونه تربیت افراد در یک کلاس درس از اهمیت بالایی برخوردار است و برای این منظور هزینه فراوانی در نظر گرفته می شود و معلم به عنوان مسول رهبری این افراد را بعهده می گیرد. در سطوح بالاتر تربیت افراد یک اجتماع بعهده دولتمردان آن اجتماع است، و انعکاس رفتارهای اجتماعی را می توان در عملکرد این دولتمردان جستجو کرد. متاسفانه بایستی اقرار کنیم بسیاری از دولتمردان ما (البته نه همه!)  یا «بی تربیت»  و یا «بدتربیت» بوده اند و این رفتارهای اجتماعی ناپسند ماحصل عملکرد آنها است. گزاره «If A , then B»  بدین معناست که اگر عمل A را انجام دهی بدون شک نتیجه B  به عنوان پیامد آن منتظر شما خواهد بود (از مکافات عمل غافل مشو - گندم از گندم بروید جو ز جو) . آنچه دولتمردان ما در طی سالهای گذشته به عنوان عمل A انجام داده اند، اکنون نتیجه B را که وضعیت کنونی جامعه است به دنبال داشته است. شاید چنین به نظر برسد که بسیار بدبینانه به موضوع نگاه می کنم، اما آنچه مشاهده می شود یک فاجعه تاریخی است که علامت تعجب بسیار بزرگی برای آیندگان خواهد بود. 

مسولینی !!! که برای خدمت به مردم!!!! هزار و یک راه نرفته را می روند و در نهایت برای خدمت به مردم!!! برای شخص خودشان!!! تکلیف شرعی قایل می شوند،  کجا هستند ببیند که ملتی که اصول خود را : توحید، معاد ... پندار نیک، گفتار نیک و کردار نیک قرار می دهد، امروز به چنین اعمالی دست می زند که در تاریخ ایران زمین سابقه نداشته است ...       
۳۰ شهریور ۹۲ ، ۱۱:۰۱ ناصر احدی
آقای پیامی 

اینکه در دانشگاه دیده می شود عده ای به دنبال قالب کردن یک پایان نامه به استاد هستند واقعا دردآور است. در بسیاری مواقع اساتید نیز متوجه امر می شوند ولی نمی توانند اثبات کنند. از خدا برای شما و سایر دوستان که در این کار تلاش می کنند آرزوی موفقیت می نمایم

ناصر
۳۰ شهریور ۹۲ ، ۱۰:۴۹ ااا پیامی
موضوع نامه قبلی، چندان با مشکل فعلی شباهتی ندارد. در آنجا درخواست این بود که هیاتی در وزارت علوم تشکیل شود که مامور داوری در مورد صحت و مجازات موارد دزدی علمی باشد. این هیات یک بخش داخلی در دانشگاه های کشور خواهد بود.
اما موضوعی که اکنون مطرح است رسیدگی به تخلفاتی است که لزوما افراد درگیر در آن در ارتباط با وزارت علوم نیستند. یعنی صاحبان مغازه های زیراکسی مقابل دانشگاه تهران مستقر در دخمه های طبقه بالای کتابفروشی ها، که الان وارد دلالی و قیادت با جامعه آکادمیک شده اند. 
این مساله دیگر توسط وزارت علوم به تنهایی قابل حل نیست. لازم است از این وزارت بخواهیم که به فوریت لایحه ای تهیه و با قید حداقل یک فوریت تقدیم مجلس نمایند تا این کار رسما جرم شناخته شود و راه برخورد پلیس و دستگاه قضایی با این شریکان دزدان هموار شود. این یک بحث بسیار حساس و دقیق حقوقی است و لازم است هیاتی از مبرزترین وکیلان دادگستری مامور تهیه چنین لایحه ای شوند. این بحث حقوقی در کشورهای دیگر هم تازگی دارد، با این حال رجوع به قوانین آنها می تواند راهنمایی مفید در این مورد باشد:
http://www.plagiarismchecker.net/category/is-plagiarism-illegal

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی

استادان علیه تقلب

Professors Against Plagiarism