اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..
تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.
Hindawi Publishing Corporation is one of the world’s largest scholarly publishers — and one of the most profitable.
Interviewed in September, 2012, Ahmed Hindawi, the majority owner of the company, revealed, “Our results for the first half of 2012 show revenues of $6.3m with a net profit of $3.3m.”
خادم
ابوترابی
خادم
ابوترابی
جواد
سینا
ناصر احدی
سینا
پیمان ثنائی
سینا
کریم
البته آقای مقصودی وزارت علوم هینداوی را در لیست سیاه قرار نداده و نمیدهد. و این لحن بیان شما مناسب نیست هرچند من با محتوای نوشته های شما موافقم.
و اما آقای مقدم: شما هم نقش تجاری و حتی سیاسی را در این زمینه کاملا منتفی ندانید. چونکه السویر، شپرینگر و.....هم صبغه ی تجاری بالایی دارند. و در زمینه ی سیاسی هم شما میبینید که این ناشران قسمتی از تحقیقات مارا برای چاپ تحریم کرده اند.
هینداوی از این لحاظ الگوی بسیار مناسب و یک امید برای ناشران و دانشمندان کشور ما است که این تفکر که کشورهای در حال توسعه هیچگاه نمیتوانند در این وادی قدم بردارند را شکسته است. سوال بی جواب این است که "چرا در ایران با اینهمه پتانسیلی که هست در اولین قدم یک انتشارات در حد هینداوی نتونسته گسترش پیدا کنه؟ حالا با همه ی معایبی که هینداوی دارد ."
قطعا هینداوی معایبی دارد و نظم کاری آن به اندازه ی السویر نیست. ولی برای شروع ، یک انتشارات از یک کشور اسلامی (ضعیفتر از ایران) بتواند به حد ی رشد کند که در زمره ی انتشاراتهای بین المللی جا پایی باز کند خیلی خوب است.
در ضمن شما فکر نکنید که السویر هم خیلی کار درست است چاپ مقالات تقلبی در بعضی از ژورنالهای السویر چندان سخت نیست.
دوستان به سایت السویر مراجعه کنند این انتشارات برای هرمقاله که به صورت اپن اکسس چاپ کند 3000 دلار طلب میکند. این بیانگر این است که در دراز مدت السویر توقع دارد از کلیه مقالات 3000 دلار از طریق اشتراک دانشکاهها و فروش موردی درآمد کسب کند.
فقط توصیه من به هینداوی این است که در راستای تثبیت و حفظ موقعیت بیشتر گام بردارد تا گسترش بیشتر.
توصیه من به ایرانیان عزیز مرتبط با این حرفه این است که از این مدل استفاده کرده و انشالله ما هم از همین نقطه در این حرفه حرفی برای گفتن داشته باشیم.
محسن نوری فرد
moghadam
مقصودی
هشت دلیل مهم برای قرار گرفتن ناشر هینداوی در لیست سیاه وزارت علوم
1. این اولین ناشر معتبر جهانی است که ژورنال های خود را در کشور ایالات متحده ثبت و در یک کشور اسلامی (مصر) توسعه می دهد. موفقیت این ناشر ممکن است باعث بد آموزی گردد و سایر افراد نیز که در کشور خود قادر به ثبت ژورنال نیستند از طریق کشورهای توسعه یافته اقدام به کار مشابه نمایند.
2. موفقیت این ناشر و چند ناشر اوپن تکست مانند سیج باعث گردیده تا سایران ناشران دنیا در پی اوپن کردن منابع خود برایند و این کار بسیار به نفع کشورهای رو به توسعه است. این چیزی نیست که دنیای استکبار خیلی به آن علاقه داشته باشد بنابراین بهتر است نام این ناشر را در لیست سیاه وزارت علوم قرار دهیم تا تنش بین کشور ما و دنیای غرب از این بیشتر نشود.
3. موفقیت مدل های این چنینی باعث می شود مدل قدیمی حاضر در کشور ایران مبتنی بر اعطای امتیاز ژورنال تنها به انجمن ها و دانشگاه ها به زیر سئوال رود و این چیزی نیست که سیاست گذاران وزارت علوم ایران را خوش آید.
4. بازار ژورنال های علمی یک بازار 10 میلیارد دلاری است. چنان چه 50 شرکت مشابه هینداوی پا به عرصه ظهور گذارند و در کار خود موفق باشند درآمد آن از انحصار چند شرکت درآمده و نفع آن به جیب تمامی مردم دنیا می رسد. این چیز خوبی نیست. فراموش نکنید سهم کشور ما از این بازار 10 میلیارد دلاری صفر نیست بلکه منفی است چراکه ما برای عضویت در بانک های اطلاعاتی پول می پردازیم و درآمدی از بابت انتشار ژورنال های علمی پژوهشی داخل کشور به صورت بین المللی نداریم. اگر هینداوی موفق باشد ممکن است عده ای در کشور ایران بخواهند سهمی از درآمد آن را نصیب کشور ایران نمایند که این کار بسیار بد است زیرا ما نباید از این نوع درآمدها داشته باشیم بلکه باید به دنبال راه اندازی کارخانجات تولید ماکارونی, رب گوجه فرنگی و غیره باشیم.
5. در حال حاضر افراد بسیارمجربی در کشور وجود دارند که می توانند با استفاده از سیستم های پیشرفته اوپن سورس هزینه های بالاسری چاپ مقالات را به حداقل ممکن برسانند و در این کار نیز موفق باشند. نمونه آن همین بانی این سایت جناب آقای دکتر قدسی است که تبهر ایشان در نرم افزارهای لتکس زبان زد خاص و عام است. خدای ناکرده اگر ایشان بتوانند چند ژورنال در زمینه علوم کامپیوتر راه اندازی کنند و خیلی سریع به ایندکس های مهم دنیا نیز دست یابند ممکن است این کار باعث تشویش اذهان عمومی, ایجاد جو بدبینی و غیره گردد. پس بهتر است وزارت علوم ایران ابتکار عمل را به دست گیرد و جلوی موفقیت آقای احمد هینداوی را بگیرد.
6. از آنجا که سیستم اوپن تکست شانس بیشتری برای موفقیت در کار خود دارد محققین بیشتری به محتوای مقالات منتشر شده در آن دارند تا آنجاکه بعضی ادعا می کنند که یک مقاله اوپن تکست تا 600 درصد شانس بیشتری برای استناد شدن دارد رقابت در این عرصه برای چند ناشر تجاری معروف سخت تر می گردد و این چیز خوبی نیست بنابراین ما نیابد اجازه دهیم چنین ایده ای رشد کند.
7. طی ده سال گذشته ده ها شرکت در عرصه فن آوری اطلاعات پا به عرصه ظهور گذاشته اند که درآمد سالانه هر کدام به تنهایی از درآمد سالانه فروش نفت و گاز و ذخایر زمینی دولت ایران بیشتر است. شرکت هایی مانند گوگل, آمازون, ایبی و غیره همگی از این دست هستند. متاسفانه سهم ما از این تیپ شرکت ها صفر بوده است. شرکت هینداوی نیز مدلی مشابه بسیاری از شرکت های دانش بنیان دارد که از تفکر زیبای خود برای موفقیت در عرصه علوم استفاده کرده است. این فرد به بعضی از محققین سرشناس 3000دنیا دلار پول می دهد تا برای ژورنال های ایشان مقاله مروری بنویسند. مقاله مروری باعث افزایش ضریب ایمپکت فاکتور می گردد و شانس دریافت ایندکس های مهم خود را افزایش می دهد. این نوع موفقیت ها برای جامعه علمی کشور ما سم است و باید جلوی آن را گرفت.
8. آقای احمد هینداوی یک فرد مسلمان است. غالب ناشرین موفق دنیا غیر مسلمان هستند. این چیز خوبی نیست که محققین ما در کشور در ژورنالی مقاله بنویسند که بخشی از سود آن نصیب یک مسلمان شود بنابراین بهتر است نام این ناشر در لیست سیاه وزارت علوم قرار گیرد.
رسول
خادم
هزینه چاپ مقاله در ژورنال های منتشر شده از سوی دانشگاه های وزارت علوم و فن آوری
آیا تا کنون از خود پرسیده اید هزینه چاپ مقاله در ژورنال های داخل کشور که توسط دانشگاه های بزرگ اداره می شوند چقدر است؟ در اینجا تحلیل ساده ای ارائه می شود که شاید برای خوانندگان جالب باشد
اگر نگاهی به لیست ژورنال های علمی و پژوهشی وزارت علوم ایران بیندازید معمولا هر سه ماه یک بار منتشر می شوند. هر ژورنال به طور متوسط بین 5 تا 10 مقاله منتشر می کند. فرض کنید میانگین آن هشت مقاله باشد.
فرض کنید نرخ قبولی این ژورنال ها حدود 25 درصد باشد در این صورت درهر سه ماه 30 مقاله مورد داوری قرار می گیرد. هر مقاله برای سه داور فرستاده می شوند. متوسط هزینه داوری با احتساب نرخ دلار 3000 تومان حدود 10 دلار است که البته دانشگاه آزاد بسیار بیشتر می پردازد ولی چون بعضی دانشگاه ها به داورها هزینه پرداخت نمی کنند ما همان 10 دلار را در نظر می گیریم که می شود 30 دلار برای هر مقاله و یا 900 دلاردر هر سه ماه . از طرفی حق مدیریت ماهانه سردبیر این ژورنال ها حدود 200 دلار در ماه در نظر گرفته می شود که در سه ماه می شود 600 دلار. در دفتر هر ژورنال معمولا سه کارمند به طور متوسط کار می کنند که حدود یک میلیون تومان حقوق و مزایا در ماه می گیرد که می شود 3 میلیون تومان در سه ماه یا 1000 دلار در سه ماه و برای سه کارمند می شود 3000 دلار. هزینه اجاره و چاپ 500 نسخه و سایر اقلام را که 4000 دلار در نظر بگیریم روی هم می شود حدود 9500 دلار و اگر این قلم را بر تعداد 8 مقاله تقسیم کنیم هزینه متوسط هر مقاله می شود 1200 دلار
از مجموع صدها ژورنال علمی پژوهشی منتشر شده توسط دانشگاه های معتبر کشور کمتر از 40 ژورنال آن توانسته اند به ایندکس های معتبر دست یابند. آیا این سیستم بهینه است؟ اگر مدیریت تمام این ژورنال ها را بدون تغییر در سردبیر و اعضای هیئت تحریریه این ژورنال ها را به آقای احمد هینداوی واگذار کنیم و به ازای انتشار هر مقاله 500 دلار به انتشارات بپردازیم در این صورت نه تنها به ازای هر مقاله 700 دلار به نفعمان است بلکه به سرعت می توانیم ایندکس های معتبر را نیز دریافت کنیم. این هزینه می تواند به صورت قرارداد کلی با انتشارات صورت پذیرد و نه انتشارات هیندوای بلکه بسیاری از انتشارات های دیگر نیز از این کار استقبال می کنند ولی بعضی از آنها نظیر السویر به خاطر تحریم ها نمی توانند در حال حاضر همکاری نمایند.
دانشگاه آزاد اسلامی قبلا به این ایده فکر کرده و مدیریت 10 ژورنال خود را به اشپرینگر سپرده است. لطفا به وزارت علوم اطلاع رسانی کنید. سیستم فعلی دانشگاه های کشور نه تنها بهینه نیست بلکه کارآمد نیز نمی باشد.
لطفا فکر کنید امسال هینداوی تهدید نیستند فرصت هستند.
امید
متاسفانه افراد زیادی مثل خود من به دلیل ضعف مالی ،در هنگام چاپ مقالات برای گرفتن پولی که دانشگاه آزاد برای هر مقاله می دهد ،اسم دانشگاه خود را نمی نویسیم و به جاش اسم یکی از واحدهای دانشگاه آزاد را می نویسیم...من در سه سال گذشته 5 مقاله isi و 4 مقاله isc را داده ام و همه به اسم دانشگاه آزاد....این کار شیوع زیادی بین دانشجویان در این وضعیت بیکاری شدید دارد...