Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

توصیه نامه

شادرخ سماوی | چهارشنبه, ۳۰ مرداد ۱۳۸۷
با سلام
عموما توصیه نامه های دانشگاه های خارج سئولاتی در مورد قدرت خلاقیت و یا قابلیت کار گروهی را از توصیه کننده می پرسند. این نوع سئوالات را افرادی می توانند پاسخ دهند که دانشجو را در یک گروه تحقیقاتی دیده باشند و کار او را در آن گروه ارزیابی کرده اند. به این ترتیب فقط می توان به دانشجویانی توصیه نامه داد که پروژه ای تحقیقاتی با شما انجام داده اند. حال اگر دانشجویان را دو دسته کنیم و فقط به آنهایی که واقعا می شناسیمشان و قابلیت های تحقیقاتی آنها را دیده ایم توصیه نامه بدهیم آنگاه مسئله اینکه هر دانشجویی از هر استادی تقاضای توصیه نامه کند تا حدودی حل می شود. البته بحث تعارف و رودربایستی را نیز باید تا حدودی کنار گذاشت. اگر قرار باشد که هر دانشجویی که با من درس گذرانده تقاضای توصیه نامه کند و من هم حاضر به این کار بشوم آنوقت جواب های من به سئوالاتی مانند اینکه قدرت نوآوری دانشجو چقدر است یا "نمی دانم" می شود یا غیر واقعی خواهد بود. در صورتی که اگر قلبا نمی خواهم به یک دانشجو نامه بدهم به او بگویم که من ترا به اندازه کافی نمی شناسم و نمی توانم به تو توصیه نامه قوی دهم دیگر نیازی به گرفتن نامه اضافی و باز کردن آن و دیگر مسائل نخواهد بود
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۷/۰۵/۳۰
شادرخ سماوی

نظرات (۷)

با سلام خدمت استاد سماوی عزیز
متاسفانه در کشور ما همیشه حق یک طرف ضایع می شود و وظایف طرف دیگر نادیده !  برای مثال تو دانشگاه اگه یه دانشجویی به موقع انتخاب واحد نکنه، دیگه هیچ کس از جمله مدیرگروه باهاش راه نمیاد چون اون دانشجو مقصر بوده. حالا اگه یه خطایی از سوی دانشگاه یا اساتید رخ بده، بازم هیچ دانشجویی حق اعتراض نداره چون خطا بالاخره طبیعیه و رخ میده و دانشجوها مجبورن باهاش کنار بیان.
این مسئله توصیه نامه هم به همین شکله. از اول دوران تحصیلی دانشجو، کلی کم کاری و کیفیت پایین آموزشی و اینا رو دانشجو قبول کرده ولی آخر دست اگه یه توصیه نامه بخواد حالا همه چی به روال قانونیش باید باشه و تلزه قانونهای نانوشته ای که یکی از دوستان به برخیش اشاره کرد.
باشه ما هم خدایی داریم !
۰۹ شهریور ۸۷ ، ۱۷:۵۹ قاسم جابری پور
بنام خدا- من هم مثل دکتر بازرگان عمل می کنم. اگر دانشجو در درس هائی که با من گرفته نمره خوب نداشته باشد، در کلاس فعال نبوده ودر بحث ها مشارکت نکرده باشد، در دروس دیگر کمک من نبوده و یا بوده و بد عمل کرده است، چه شناختی از او را به مخاطب توصیه نامه منتقل کنم. متاسفانه در بسیاری از موارد توصیه کنندگان نوشتن توصیه نامه را به خود دانشجو می سپارند وبدین ترتیب در حق همکاران مخاطب توصیه نامه جفا می کنند. از این روست که بعضی از ما مرتبا مورد سئوال قرار می گیریم که توصیه نامه اصل است یا خیر.
حداقل برای دانشجویان دوره کارشناسی، رویه ( در دانشگاه صنعتی شریف ) بدین صورت است که دانشجو برای گرفتن یک
توصیه نامه از یک استاد، چند تا از کارای زیر رو انجام بده

- باید یک ( یا معمولاً چند درس ) را با نمره بالای 17-18 با آن استاد برداشته باشد،
- باید در چند درس، دستیار آموزشی استاد مورد نظر باشد

- پروژه لیسانس خود را با آن استاد بردارد

- کارآموزی را در شرکت، یا آزمایشگاه پژوهشی استاد بر دارد

- معدل کل دانشجو، بالای 17 یا یک حد معین باشد

-کار پژوهشی با استاد انجام داده باشد

اساتیدی در دانشکده ما وجود دارند که حتی 4 مورد از اینها را هم برای یک توصیه نامه از دانشجو طلب می کنند ( دیدم که می گم )ا

وقتی روی در اتاق اساتید، جملاتی نظیر:
فقط به دانشجویانی که دو درس با نمره بالا 18 با بنده برداشته باشند و معدل کل بالای 17 داشته باشند، توصیه نامه داده می شود یا فقط به دانشجویان آزمایشگاه پژوهشی خودم توصیه نامه داده می شود ( که در آن آزمایشگاه اتفاقاً دانشجوی کارشناسی راه داده نمی شود ) چه انتظاری از دانشجو می توان داشت؟

وقتی استادی دادن توصیه نامه را به گرفتن کارآموزی در شرکت استاد مربوطه و برداشتن پروژه لیسانس و دو درس با استاد باشد، به این فکر می کنم که استثمار سرمایه دار - کارگر مورد نظر مارکس، شاید در اینجا با عنوان استثمار استاد - دانشجو، معنی پیدا کند
۳۱ مرداد ۸۷ ، ۲۰:۲۱ شادرخ سماوی
نظرات همه خوب هستند و هرکدام بخشی از واقعیت را بیان می کنند. اگر در درسی پروژه ای به صورت تحقیقاتی می دهیم قاعدتا نتیجه پروژه می تواند معیار خوبی از قدرت دانشجو باشد. بله ، نوشتن توصیه نامه از وظائف استاد است ولی عموما دانشجویان انتظار توصیه نامه خوب دارند و این هم در فرهنگ ما وجود دارد که توصیه نامه خوب می نویسیم. مثلا وقتی می روند برای ازدواج تحقیقات کنند اگر حتی پسره معتاد هم باشه خیلی ها توی محله از گفتن آن امتنا می کنند. توصیه نامه های خیلی از اساتید هم همین است و بقول معروف آنتروپی آن صفر است و فقط تعریف کرده است. موضوع دیگر اینکه دانشجویان کارشناسی اگر الزاما توصیه نامه فرد خاصی را می خواهند باید از سال سوم در گروه تحقیقات فرد مربوطه یا چند نفر "افراد مربوطه" فعالیت کنند تا قابلیت های خود را ارائه دهند.
سلام

در باره توصیه نامه و کار پژوهشی من فکر میکنم باید یک مقدار از طرف دانشجو هم به قضیه نگاه کرد. تا جایی که به یاد دارم اساتید معمولا خیلی مایل نبودند که از دانشجویان دوره کارشناسی برای کارهای تحقیقاتی استفاده کنند و در نتیجه معمولا (برای اکثریت و نه همه) دانشجویان کارشناسی شاید تنها فرصتی که برای کار تحقیقاتی درست و حسابی پیش میاد زمان پروژه کارشناسی هست که خوب خیلی دیره. در نتیجه به نظرم اگر قرار است اینطور سختگیری ها اعمال بشه (که فکر میکنم درستش هم همینه) باید به دانشجوها از یکی دو سال قبل فرصت و امکانات کار تحقیقاتی هم داده بشه و سعی بشه کار تحقیقاتی رو بهش یاد داد و بعد بر اساس شناخت بدست آمده توصیه نامه نوشت یا ننوشت!
۳۰ مرداد ۸۷ ، ۲۳:۵۸ کیارش بازرگان
معمولا گزینه ای برای
Don't know / not applicable
وجود دارد بنابراین میتوان برای دانشجویانی که در درس شرکت کرده اند توصیه نامه نوشت. اگر من دانشجویی را خیلی خوب نشناسم، برایش توضیح میدهم که طبیعتا توصیه نامه ای که من بنویسم خیلی قوی نخواهد بود و به نفعش است که از کسانی که بهتر میشناسندش نامه بگیرد. ولی اگر مجبور بود، برایش مینویسم. به هر حال فکر میکنم توصیه نامه نوشتن یکی از وظایف ماست.

و کاملا قبول دارم که باید تعارف را کنار گذاشت. من حتی یکبار در دانشگاه مینسوتا به دانشجویی که توصیه نامه میخواست گفتم تو دانشجوی خیلی خوبی توی کلاسم نبودی و من اگه توصیه نامه بنویسم به ضررت تموم میشه و دانشجو یکی دیگه رو انتخاب کرد برای توصیه نامه.
حالا اگه یه دانشجو بخواد سه تا توصیه نامه بگیره باید از سه نفر که توی گروه هرسه تا کار کرده توصیه نامه بگیره. مگه دانشجو نوآوری را توی درس و تکلیف و امتحان نمی تونه نشون بده؟ کارگروهی را توی درسایی که پروژه دارن هم می شه نشون داد. خلاقیت را هم توی انجام پروژه درس و تکالیف می شه دید. پس چه اشکال داره به دانشجوی درس هم توصیه نامه داد؟

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی