آیا بین بخشش نمره و بخشش از بیت المال بنام خود تفاوتی هست؟
قاسم جابری پور | يكشنبه, ۳ شهریور ۱۳۸۷
باسمه تعالس-اشاره دکتر خدیوی به توجه به امور آموزشی در منشور اخلاق علمی مرا به یاد این مورد مهم انداخت:
نمره دانشجو در هر درس باید منعکس کننده مهارت و یا دانش وی در موضوع آن درس باشد. اگر قرار بود نمره تمام دانشجویانی که در یک درس رد می شوند برابر (مثل 9 یا 9.5) باشد قانونگذار فقط یک نمره مردودی تعیین می کرد. تفاوت نمره های 0 تا 9.5، با تاثیرش روی معدل کل، برای تمایز مهارت و دانش دانشجویان در عرصه های مختلف کار و ادامه تحصیل مفید و برای تصمیم گیران راهگشاست. هم چنین است تاثیر تفاوت نمره های قبولی در مشروط شدن و حتی اخراج دانشجو. از این رو اساتیدی که به همه، یا هر که درخواست کند، نمره ردی بالای 9 میدهند و یا یک یا چند نمره ارفاق می کنند تا از مشروط شدن جلوگیری کنند با صراحت نظم آموزشی را مخدوش کرده و باعث می شوند که کارنامه دانشجو واقعیت مهارت و دانش دانشجو را نشان ندهد. اگر استدلال استاد دلسوزی برای دانشجو باشد با همان استدلال نمی توان همکلاسی وی که در جلسه امتحان به او کمک می کند را سرزنش کرد. چرا مقررات یک محیط آموزشی را از مقررات یک رقابت ورزشی بی ارزش تر می کنیم. به المپیک نگاه کنید، یک قهرمان بعد از چند سال زحمت طاقت فرسا با یک آسیب جزئی فرصتی را از دست می دهد که ممکن است هیچگاه دوباره میسر نگردد. به کنکور بنگرید، داوطلبی که خواب مانده، مریض شده، یا در ترافیک به دام افتاده ممکن است فرصت ادامه تحصیل در رشته دلخواهش را برای همیشه از دست بدهد. پس چرا ما باید چون دلسوز و رئوف هستیم، که بسیار پسندیده است، مقررات را که ضامن قوام و دوام نظام آموزشی اعتبار آفرین است تضعیف کنیم؟ چرا رافت و دلسوزی ما به صورت کمک و راهنمائی خصوصی به دانشجوی گرفتار جلوه نمی کند. فرق ما در بخشش نمره با آنکه از بیت المال به عزیزان خود می خوراند چیست؟
نمره دانشجو در هر درس باید منعکس کننده مهارت و یا دانش وی در موضوع آن درس باشد. اگر قرار بود نمره تمام دانشجویانی که در یک درس رد می شوند برابر (مثل 9 یا 9.5) باشد قانونگذار فقط یک نمره مردودی تعیین می کرد. تفاوت نمره های 0 تا 9.5، با تاثیرش روی معدل کل، برای تمایز مهارت و دانش دانشجویان در عرصه های مختلف کار و ادامه تحصیل مفید و برای تصمیم گیران راهگشاست. هم چنین است تاثیر تفاوت نمره های قبولی در مشروط شدن و حتی اخراج دانشجو. از این رو اساتیدی که به همه، یا هر که درخواست کند، نمره ردی بالای 9 میدهند و یا یک یا چند نمره ارفاق می کنند تا از مشروط شدن جلوگیری کنند با صراحت نظم آموزشی را مخدوش کرده و باعث می شوند که کارنامه دانشجو واقعیت مهارت و دانش دانشجو را نشان ندهد. اگر استدلال استاد دلسوزی برای دانشجو باشد با همان استدلال نمی توان همکلاسی وی که در جلسه امتحان به او کمک می کند را سرزنش کرد. چرا مقررات یک محیط آموزشی را از مقررات یک رقابت ورزشی بی ارزش تر می کنیم. به المپیک نگاه کنید، یک قهرمان بعد از چند سال زحمت طاقت فرسا با یک آسیب جزئی فرصتی را از دست می دهد که ممکن است هیچگاه دوباره میسر نگردد. به کنکور بنگرید، داوطلبی که خواب مانده، مریض شده، یا در ترافیک به دام افتاده ممکن است فرصت ادامه تحصیل در رشته دلخواهش را برای همیشه از دست بدهد. پس چرا ما باید چون دلسوز و رئوف هستیم، که بسیار پسندیده است، مقررات را که ضامن قوام و دوام نظام آموزشی اعتبار آفرین است تضعیف کنیم؟ چرا رافت و دلسوزی ما به صورت کمک و راهنمائی خصوصی به دانشجوی گرفتار جلوه نمی کند. فرق ما در بخشش نمره با آنکه از بیت المال به عزیزان خود می خوراند چیست؟
سلام و درود.
بحث نمره دهی و نمره گیری به ویژه زمانی شدت میگیره که سازمان سنجش به عنوان سازمان انتخاب گر علما و اندیشمندان جامعه، داشتن معدل بالارا از شروط ادرخشان بودن استعداد! معرفی کنه. به نظر من این نمره ها حدکثر 20 درصد حق و 80 درصد هم ناحق و در اثر آشنابازی و پسند دل اساتید و... هست مخصوصا در رشته های علوم انسانی که فرمول و قواعد خاصی در دردروسشون نیست یا اگر هم هست حدقل به حد رشته های ریاضی و فنی و پزشکی نیست.من به رشته های علوم انسانی توهین نمیکنم خودم هم دانشجوی ارشد جامعه شناسی هستم اما بازهم معتقدم اگر معدل کلم هم حتی 20 بشه این نمیتونه نشانه استعداد درخشان من باشه چون که معتقدم حفظ کردن یکسری نظریات دیگران که از قبل بوده و یک سری محفوظات دیگه، اصولا نیازخاصی به استعداد و خلاقیت نداره هرچند به حافظه بالایی هم نیاز داره اما این دلیل نمیشه که ما بگیم هرکی معدلش بالاتر باشه استعدادش درخشان تر هست. نمرات کاملا سلیقه ای و بی قاعده داده میشن تاکید میکنم مخصوصا در قسمت علوم انسانی که نظری هستن و نه محاسباتی و فرمولی. نکته دیگر اینکه به نظر حقیر، اساتید محترم باید حتما ت.جه داشته باشن نمره کم دادن و دانشجو ایان زیادی را از واحد انداختن لزوما افتخار محسوب نمیشه و لزوما نشانه سواد آنها نیست بلکه نمه دانشجو نمره خود استاد و آبروی خود استاد هم هست پس کمتر به سخت گیری افتخار کنید بیشتر به دنبال این باشید که واقعا استاد باشید نه به نام استاد دلخوش کنید و نه به این دوروز نفس کشیدنتون همش تمام خواهد شد چیزی که می مونه خوبی و معرفت آدماست.