چند نکته در مورد ارزیابی تولیدات پژوهشی

Mohammad Amin Alipour | چهارشنبه, ۲۴ مهر ۱۳۸۷

آنچه اکنون در حال بررسی آن در این وبلاگ هستیم مقابله باتقلب علمی در دانشگاهها و تشویق دانشگاهیان به پژوهش اصیل می باشد. تا کنون اززوایای مختلفی این مباحث مورد بررسی قرار گرفته است مانند پیشنهاد برخورد با اساتید خاطی، معرفی مجلات کم اعتبار و معرفی نمونه های تقلب. چند پیشنهاد و نکته اولیه زیر را جهت برخورد ریشه تر با اهداف ابن وبلاگ را جهت بررسی و اظهار نظر خوانندگان ارایه می گردد.

1- سنجش اعتبار خروجی تحقیقات شاخه های علوم با یکدیگر متفاوت است، مثلا در یک رشته مقاله ژورنال بسیار با ارزش است اما در رشته هایی که پویایی و دگرگونی زیادی دارند مانند علوم کامپیوتر مخصوصا شاخه هایی مانند مهندسی نرم افزار یا شبکه عموما مقالات مهم، مقالات کنفرانس های معتبر هستند. به همین دلیل لازم است معیارهای دیگری بسته به هر رشته سنجیده شده و برای ارزیابی کارهای علمی مورد استفاده قرار گیرد. برای مثال گزارش اولیه اتحادیه اروپا برای ارزیابی آثار پژوهشی در علم کامپیوتر جالب است.

2- به نظر ISI و نمایه ها معیار کاملی برای سنجش علم نیستند شاهد اینکه مجلات معرفی شده در اینجا در برهه هایی دارای نمایه ISI بوده اند. از سوی دیگر ISI و یا هر نمایه ی دیگر را مترادف علم دانستن و توجه بیش از حد به آن باعث دامن زدن به نابهنجاری
های پژوهشی فعلی کشور است. متاسفانه این موضوع تا جایی بیش رفته که در بعضی جاها برای دادن خانه سازمانی تعداد مقالات ISI را می شمارند!! و یا بعضی مسولان می پندارند که اگر بتوان با توافق موسسه تامسون همه مجلات داخلی را نمایهISI نمود مقام اول تولید علم منطقه را خواهیم داشت!!!

3- در معاونت پژوهشی برخی از دانشگاهها کمیته علم سنجی تشکیل شده است، مثل دانشگاه صنعتی اصفهان. به نظر سایر دانشگاهها نیز باید این کار را انجام دهند و با توجه به امکانات خود خصیصه های پژوهش شاخص را معین نمایند. اگر این کمیته ها مصوبات خود را بر روی اینترنت قرار دهند شاید باعث هم افزایی بین دانشگاهها و طرح قوانین بهتری در دانشگاهها و مجموعه ی وزارت علوم گردد.

4- لازم است در مورد تکراری بودن مقالات ، پایان نامه های و طرح های دانشگاهی فارسی ابزاری خودکار تهیه و معرفی گردد که این موضوع همکاری اساتید علم کامپیوتر را می طلبد از سوی دیگر دانشگاهها بایستی این آثار را بر روی وب قرار دهند تا استفاده مطلوب شود و به تولید علم کمک نماید. عموما از محتوای پایان نامه ها تنها اساتید راهنما اطلاع دارند و طرح های پژوهشی نیز در مجموعه معاونت پژوهشی خاک می خورد. اگر این موارد بر روی وب قرار گیرد تقلب با توجه به احتمال بالاتر کشف ریسک بالاتری را می طلبد.

۰ ۸۷/۰۷/۲۴

Mohammad Amin Alipour

۳۰ مهر ۸۷ ، ۱۶:۵۷

Ali Seraj

باسمه تعالی
می‌توانید این قسمت سایت کرسی را هم ببینید، به نام: مسابقه کاذب «آی اس آی» به پیوستن کشور ما به جهان علم و صنعت منتهی نخواهد شد
http://korsi.ir/Show_news.asp?id=2931

۲۵ مهر ۸۷ ، ۲۱:۲۶

محمد امین علی پور

Sologen:
با کمال میل نظر شما را در مورد عامل بودن به پیشنهادهای این وبلاگ توسط خود نویسندگان را می پذیرم.و از این پس پایان نامه دانشجویان خود را علاوه بر مقالات خود (بجز آنهایی که حق آن در دست ناشر است) در وب سایت شخصی قرار می دهم.

۲۵ مهر ۸۷ ، ۱۵:۳۷

Amir

I think underestimating the value of the Thmoson ISI indexes is not the appropriate way of approaching the problem. Everybody in the world uses the citation information published by Thomson ISI. Whether or not the results are satisfactory is dependent solely on how you use those citation data. Being included in the ISI Web of Science and SCI does not necessarily guarantee quality. But be aware that not being included in those ISI lists for the most cases guarantees less quality. Why we do not just use other widely accepted measures such as h-index and g-index for evaluating the scientists. Of course there are differences between different fields but those stuff can be accounted for by normalizing the citation indexes. I really believe that the solution of the academic misconducts is not denying use of ISI indexes but is exactly the opposite. We need wiser and wider use of those indexes. I would be glad to write something about how the scientometric measures can be used for wiser evaluation of academic achievements.

۲۵ مهر ۸۷ ، ۱۳:۰۰

SoloGen

به دکتر دنیاگر: بدیهی است که مخالف کار فرهنگی نیستم. تنها می‌گویم اگر قرار است کاری انجام شود،‌ به‌تر است «واقعا» کاری انجام شود. مثلا چند درصد استادهایی که این‌جا می‌نویسند در این اول ترمی سر کلاس‌های‌شان یک جلسه یا حتی نصف یک جلسه را به اخلاق پژوهش علمی اختصاص دادند؟ یک جلسه سر هر کلاس‌ای ضرری به پوشش مطالب هیچ درس‌ای نمی‌زند، اما در عوض می‌تواند تا حدی جبران‌گر ناآگاهی‌ی عمومی دانش‌جویان از اخلاق پژوهش باشد. و به همین می‌گویند کار فرهنگی، نه؟

نکته‌ی خیلی مهم این است که وبلاگ‌نویسی‌ی صرف تاثیرش بسیار محدود است.

البته امیدوارم اشتباه کنم و استادها چنین کاری کرده باشند.

۲۴ مهر ۸۷ ، ۲۲:۳۱

Dr. Javad Donyagar

اونهایی که در مثلا آمریکا درس خوانده اند می دانند که قوانین انظباطی ای که ما در ایران در دانشگاه ها داریم بعضا شدید تر از آن چیزی است که در دانشگاههای آمریکا اجرا می شود. مثلا تقلب سر کلاس اتفاق نمی افته. اگر کسی تقلب کنه و استاد ببینه ,بهش تذکر می ده در صورتی که تقلب توی امتحانهای دانشگاههای ایران کمیته انظباطی را می تونه در پی داشته باشه. چیزی که می خوام بگم اینه که الزاما قوانین صفت و سخت کارها را حل نمی کنه. در آمریکا تقلب از دید تمام دانشجویانی که سر جلسه نشسته اند قبیحه و اگر کسی این کار را می کنه می دونه که با نگاه زهرآلود بقیه طرفه. شاید این نگاه از هزارتا کمیته انظباطی بدتر باشه. حالا وظیفه اصلی این بلاگ هم کار فرهنگیه. تا دیروز من اگر در ژورنال
WSEAS
مقاله چاپ می کردم کلی هم افتخار می کردم و کمیته ارتقاء دانشکده هم بعضا بی خبر بود و احتمالا یا دکترام را می گرفتم یا می شدم دانشیار. الان می دونیم که این ژورنال در پیتی هست. کار فرهنگی الزاما نتیجه سریع نمی ده ولی وقتی جا افتاد نتیجش خیلی پایدارتره. موضوع دیگه اینکه چرا استادا لیست مقاله هاشون را نمی گذارند توی سایت خوب اشتباه می کنن و باید این کار رو بکنن. اسم دانشجوهاشون و موضوع پایان نامه هاشون را هم باید بگذارن.

۲۴ مهر ۸۷ ، ۲۱:۲۳

نکته‌ی عجیب‌ای که در مورد این وبلاگ به نظرم می‌آید این است که به تدریج حجم حرف‌ها زیاد و زیادتر می‌شود ولی عمل‌ای واقعی انجام نمی‌شود. البته می‌توان همه‌ی این‌ها را جزو برنامه‌ریزی و مقدمه‌چینی و زمینه‌سازی قلمداد کرد، اما به نظر می‌آید راه‌حل‌های پراگماتیک با نتیجه‌ی مشخص -گیریم محدود- در دنیای واقع در نهایت مفیدتر خواهند بود.

خیلی بدیهی است که انتظار تغییر سیاست‌های کلی‌ی آموزش عالی در ایران با تولید مطلب در این وبلاگ انجام نمی‌شود. یا حتی تشکیل کمیته‌ی انضباطی‌ای که حاضر باشد تقلب را جدی‌تر بگیرد تا وقتی کس‌ای از شماها دست به کار نشود و آن را دست‌کم به صورت آزمایشی در دپارتمان‌تان انجام ندهد ممکن نخواهد شد.

یا مثلا در مورد توصیه‌ی چهارم آقای علیپور: من بعید می‌دانم این ابزار خودکار که همه‌ی پایان‌نامه‌های ایران را فهرست کند به این زودی‌ها عملی شود. شما که خودتان سرعت پیش‌رفت و تغییرات در ایران را می‌دانید. اما حالا که این‌طور است چرا فعلا شما به عنوان استاد دانش‌گاه، پایان‌نامه‌ی دانش‌جویان‌تان را در سایت‌تان نمی‌گذارید؟ نوشتن این‌که آقای حسینی نامی روی spam detection کار می‌کرده است هیچ جلوی دوباره‌کاری را نمی‌گیرد (با جستجوی چنین عبارتی در گوگل، بیش از ۲۵۰ هزار مدخل پیدا شد.)

چنین نکته‌ای برای بقیه‌ی استادانی که این‌جا می‌نویسند هم مفید است. نگاهی کردم و دیدم خیلی از سایت‌های شخصی‌ی استادان در مورد پروژه‌های دانش‌جویان‌شان کم و بیش ساکت‌اند. از آن بدتر بعضی از سایت‌ها حتی فهرست مقاله‌های قابل استفاده‌ای نداشتند. یا فهرست‌ای وجود ندارد یا اگر هم وجود دارد به مقاله‌ها لینک نشده است.

به نظرم اگر از خودمان (یا به‌تر بگویم، خودتان) شروع کنید نفع بیش‌تری خواهید رساند.

استادان علیه تقلب

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

استادان موسس (الفبا)

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

فهرست برخی از مجلات کم اعتبار

پیوندهای مفید

خلاصه آمار

بایگانی مطالب

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

چند نکته در مورد ارزیابی تولیدات پژوهشی

نظرات (۶)

ارسال نظر

استادان علیه تقلب