Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان موسس (الفبا)

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

فهرست برخی از مجلات کم اعتبار

پیوندهای مفید

بایگانی مطالب

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

اقدام در خور تحسین دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی

محمد قدسی | سه شنبه, ۲۱ آبان ۱۳۸۷



موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۷/۰۸/۲۱
محمد قدسی

نظرات (۱۸)

۲۳ آبان ۸۷ ، ۱۳:۰۷ قاسم جابری پور
باسمه تعالی- علاوه بر آنچه دکتر قدسی گفتند به نظر میرسد منطقی نباشد اعتبارات پژوهشی صرف پرداخت حق چاپ در این مجله ها شود. معاونان محترم پژوهشی باید در این زمینه جدیت و مراقبت به خرج داده و در رابطه با چلوگیری از اتلاف بودجه عمومی به وظایف قطعی خود عمل نمایند.
۲۳ آبان ۸۷ ، ۱۰:۱۹ محمد قدسی
جواب آقای احسان را دکتر صلواتی پور دادند. من فقط یک جمله اضافه می‌کنم که شما تقریبا همان حرف آقای عبادی نماینده‌ی محترم مجله‌ی «وزین»
WASJ
را می‌زنید که این کار باعث افت «تولید علم» در کشور می‌شود. و از نظر شما باعث افت رنک دانشگاه‌ها!

در پاسخ به آقای «سعید» هم عرض می‌کنم که کسی مانع چاپ مقاله در این مجلات نشده و کسی هم ادعا نکرده که هر کس در این مجلات مقاله چاپ کرده تقلب انجام داده. اصلا این‌طور نیست. شاید این مجلات مقاله‌ی خوبی هم داشته باشند. هر کس حق دارد مجله‌ی مناسب با کیفیت مقاله اش پیدا کند. نکته‌ی مهم این جاست که قرار نیست همه‌ی هیات علمی دانشگاه‌ها دانشیار یا رسمی قطعی شوند. نامه‌ی معاونت پژوهشی دانشگاه خواجه نصیر می‌گوید که اگر می‌خواهید دانشیار شوید یا رسمی‌قطعی باید بروید جای بهتر مقاله‌اتان را چاپ کنید. همین. این حق دانشگاه‌هاست که بسته به کیفیت خود تصمیم مقتضی بگیرند.
۲۳ آبان ۸۷ ، ۰۸:۵۵ Saeid
سلام

واضح و مبرهن است که هر شخصی قادر به تولید علم و انتشار آن در مجلات به اصطلاح پرستیژدار نمی باشد، هر چند بی عدالتی های بسیاری در رد یا پذیرش مقالات در بسیاری از مجلات معتبر دیده می شود. باید راه حل و پروپوزالی برای امتیاز دهی به مقاله تهیه کرد و بعد از تصویب در دانشگاهها اجرا کرد. اینکه بیاییم و بگوییم که چون شما مقاله اتان در نشریه با ضریب تاثیر پایین چاپ شده و بدون در نظر گرفتن محتوای آن به آن کار امتیازی ندهیم دور از انصافت است. به هر حال هستند کسانیکه عاشق تحقیقند اما دارای آن قدرت علمی نیستند که مقاله اشان را در مجلات درجه 1 با ضریب تاثیر بالا چاپ کنند! به هرحال نباید انتظار داشت همگان مانند آقایان و خانمهای نخبه المپیادی و یا اساتید درجه یک دانشگاههای برتر و... مقاله با آن سطح چاپ کنند ولی اینکه در بعضی دانشگاهها امتیاز مقاله در مجله نه چندان عالی در یک رشته را با مقاله در مجله ای عالی یکسان می دهند، دور از انصاف بوده و فکر نمی کنم اساتید هم از این کارها راضی باشند.
۲۲ آبان ۸۷ ، ۲۰:۵۹ M.A. Jalali
Very soon we are going to submit a proposal to the university administration with regard to "quality". There is no excuse of writing junk papers or paying conference fees without attending the event. As soon as the proposal is submitted, and if the proposing committee agrees, I will disclose it to the public. For sure, all the feedback that we have been receiving on this blog will be used in our proposal.
۲۲ آبان ۸۷ ، ۱۵:۳۴ Amir
Excluding some mediocre journals from point allocation system should not be a big deal as long as the researchers are informed upfront. In principle, if a particular article is publication-worthy, the authors should be able to publish it in another bonafide journal. Therefore, I would suggest that even suspicious journals should be excluded from the point allocation system. Of course, it does not mean that researchers are not allowed to publish their papers in mediocre journals; they are just not awarded any point if decide to do so. Plagiarizing is yet another thing and must be combated no matter what type of journal is the plagiarizing paper published in.
۲۲ آبان ۸۷ ، ۱۲:۳۳ قاسم جابری پور
The classification of Dr. Jalali is fine, but where do we put, or how do you classify those who allow any novice student put their name on any nonsense write-up and get it printed in some of so called journals that are just a depository of articles. Worse yet, there are faculty members who encourage their students in writing-up such junk papers. Some times they argue that we have several interdependent ideas that want to provide them in a chain of articles. Therefore, we cannot wait too long to get them published in first class journals. I wonder if the idea is worth publishing who is going to benefit from it if we publish it in, say, AJAS or WASJ?
۲۲ آبان ۸۷ ، ۱۱:۵۴ Roozbeh Sanaei
اکثر دوستان در معیار های خود از کلماتی چون معتبر، ضعیف، قوی ، درجه یک و درجه دو و غیره استفاده کرده اند من تصور میکنم.

"من نمیتوانم بگویم فلان چیز معتبر است چون من اینجور فکر میکنم!!!"

ما نیاز مند معیار هایی برای اعتبار هستیم. و این معیار ها خصوصا در کشور ما باید بگونه ای استاندارد و در عین حال دینامیک باشند تا امکان سوء استفاده احتمالی از میان برود. و در ضمن با تغییر و تحولات موجود تغییر کند.


من میتوانم یک مقاله در یک ژورنال کم اعتبار چاپ کنم و سپس ادعا کنم که آن مجله اعتبار است و خوب طبیعتا چون موضوع تخصصی من است میتوانم موضوع را هم دارای اهمیت جلوه بدهم.

از سوی دیگر نگاه به علم از سوی افراد متفاوت متفاوت است.ممکن است از نظر من هر کار عددی بی ارزش و صرفا بازی با اعداد باشد و یا بسیاری از کارهای تجربی صرفا تجربه و خطا بودن متهم کنم.

روابط دوستانه میتوانند در نظر افراد تاثیر گذار باشند. به عنوان در یک جلسه دوست من کار مرا هر چند بی ارزش با ارزش قلمداد کند. متاسفانه شانس اتفاق افتادن این امر در ایران هم کم نیست.


بنابراین کلمه اعتبار و معتبر و ارزشمند بدون وجود یک معیار کلمه ای مبهم است که از سوی افراد مشخص میتواند به گونه های متفاوت تعبیر شود

هر معیار عددی هم بالطبع دارای محدودیت هایی است چرا که خلاصه کردن قسمت مهمی از زندگی یک فرد در یک عدد کار راحتی نیست .

لیکن اگر بخواهد کاری غیر از این هم انجام شود براحتی میتواند سوء استفاده شود. معیار ها باید مورد توافق بین المللی باشد تا فاصله ما را از دنیا کم کند نه زیاد!. حالا این میتواند هر معیاری که شما میگویید باشد. یا با هر متدولوژی مشخص و غیر سلیقه ای در بین تمام مقالات موجود تعیین شود.

اصولا هیچ دلیلی ندارد ما به همه ژورنال ها 0 یا 1 نسبت بدهیم میتوانند اعداد دیگری باشند.

من نمیدانم آیا چاپ مقاله در ژورنال
NAture Biotechnology
در ایران با چاپ مقاله در یک ژورنال معمولی بایولوژی
تفاوتی میکند یا نه.
اگر نمیکند طبیعتا من ترجیح میدهم در دومی مقاله چاپ کنم!!!.




مورد پاسخ

mohammad r. salavatipour

شما اگر اعتبار را مقالات نوشته شده توسط اساتید دانشگاه های اول آمریکا میدانید در آنجا وجود دارد و اگر تعداد ارجاعات باز هم تعداد زیادی مقالات وجود دارد. اگر نه من دقیقا نمیدانم.








.
۲۲ آبان ۸۷ ، ۰۷:۵۴ M.A. Jalali
Well, the discussion is hot! I would say that scientists are usually carrying out FIRST-CLASS and SECOND-CLASS research. The first class ones are usually stream-liners and creative enough that vibrate the scientific community and industry. For example, the discovery of giant magneto-resistivity that allocated a Nobel prize to the subject.

Second class scientists usually enjoy the ideas of the first group, and apply them to different problems and applications. Of course, this group can also publish its results, but in different media/journals. The point is: the medium that you are publishing your results must be run and peer reviewed by those first class scientists.

To be a first-class scientist, just try to read and write in those journals that are the playgrounds of giants!
۲۲ آبان ۸۷ ، ۰۶:۰۰ Mohammad R. Salavatipour
آقای سنایی<
لطفا یک مقاله معتبر در زمینه کامپوتر که در این ژورنال منتشر شده است را به ما هم معرفی فرمایید مقاله بنیادی هم نباشد قابل قبول است.

همانطور که قبلاه گفته شده نیز فقط داشتن ضریب تاثیر واقعا چیزی نشان نمی دهند
یکی از همین ژورنالهای ای اس ای که ضریب تاثیر نه چندان کمی دارد یک مقاله کاملا تصادفی (تولید شده توسط کامپیوتر) چاپ کرده بود. جهت اطلاع شما ضریب تاثیر این ژورنال که گویا تعداد زیادی از اساتید ایرانی آن را مناسب برای چاپ دها مقاله یافته بودند از بعضی از معتبر ترین ژورنال های زمینه تۀوری کامپیوتر نیز بالاتر است.

به طور کلی اعتبار یک نشریه نه با عددو رقمهایی که یک مووسسه (مثلا آی اس آی) به آن اختصاص میدهد بلکه با اعتبار اعضای ادیتوریال بورد و افرادی معتبری که در آن مقاله چاپ می کنند مشخص می شود.

در جواب آقای احسان:
انتظار نیست همه کار های بسیار با کیفیت انجام دهدند ولی طبیعی است که اگر کاری کم اعتبار و چاپ شده در یک ژورنال بی اعتبار انجام شود ارزش چندانی (مثلا برای ارتقاۀ علمی) نداشته باشد.
در ضمن مرتبه دانشگاههای ایران با چاپ مقالات بی ارزش قطعا بالا نمیرود که بخواهد پایین بییاد!!!!!
۲۲ آبان ۸۷ ، ۰۴:۳۶ سید امیر مرعشی
با سلام
بنده معتقدم این کار شایسته تقدیر است و نشان دهنده عزم جدی این دانشگاه برای مقابله با مقاله سازان می باشد. با این حال اکتفا به تهیه لیست نشریات مشکوک یا به عبارتی لیست سیاه برای مقابله با مقاله سازی از چند نظر دچار اشکال است.

نخست، کسی که دنبال نشریه «راحت» و «درپیت» باشد که در مورد داوری سخت گیری نکند، بالاخره چنین مجله ای را پیدا می کند و تا دانشگاهها بفهمند این مجله کم اعتبار بوده، عده ای ارتقایشان را از طریق چاپ مقاله در همین نشریات کم اعتبار می گیرند. این روزها چنین نشریاتی که به جای کار فرهنگی و علمی به تجارت می پردازند هر روزه مثل قارچ سبز می شوند، و به همین دلیل به روز کردن این لیست سیاه هم در دراز مدت چندان موثر واقع نخواهد شد. شاید مثالی که می زنم چندان درست نباشد، اما بنده فکر می کنم ایجاد لیست سیاه برای نشریات کم اعتبار حداکثر چیزی در حد فیلتر کردن وبسایت های مبتذل بر اساس ایجاد یک لیست سیاه از چنین سایتهایی است، که طبیعتا به دلیل تعداد بسیار زیاد و ایجاد هرروزه چنین سایت هایی در اینترنت، روش فیلتر کردن براساس آدرس سایت به تنهایی جواب نخواهد داد.

دوم آنکه این قانون با این فرض وضع شده که نشریات ضعیف فقط و فقط مقالات ضعیف چاپ می کنند. این جانب معتقدم این موضوع درست نیست. مواردزیادی وجود دارد که یک مقاله خوب در یک نشریه ضعیف چاپ شده است. یک موردش که الان در ذهنم هست موردی از یک مقاله تخصصی بیوشیمی است که تا کنون دهها بار مورد ارجاع قرار گرفته و شاید بتوان گفت مهمترین مقاله در آن زمینه خیلی خاص است. با این حال این مقاله در یک نشریه بسیار ضعیف چاپ کشور اسلواکی چاپ شده. فکر می کنم نویسنده مقاله خودش اهل اسلواکی بوده و به عمد مقاله اش را برای یک ژورنال وطنی فرستاده است، با علم به اینکه آن ژورنال اصلا ژورنال خوبی نیست. به نظر شما آیا صحیح است که بگوییم این مقاله بد است چون در نشریه ضعیف چاپ شده؟ در مورد نشریات این لیست سیاه هم ممکن است این موضوع صحیح باشد، و چه بسا ممکن است بعضی اساتید، به هر دلیلی مقاله های خوبشان را در یکی از این نشریات منتشر کرده باشند. تکلیف این اساتید چیست؟ آیا می شود گفت مثلا چون 80% از مقالات این ژورنالها ضعیف یا حتی تقلبی هستند، پس همه مقالات چاپ شده در این ژورنالها کاملا بی ارزشند؟ به نظر شما آیا نمی توان این قانون را به نوعی یک قانون بازدارنده در نظر گرفت که ممکن است زحمات یک گروه تحقیقاتی را به هدر بدهد، فقط به این دلیل که در مرحله انتخاب ژورنال دقت لازم را به خرج نداده بودند؟

سوم آنکه برای کسی که به اندازه کافی باتجربه، باهوش و البته خوش شانس باشد چاپ مقاله تقلبی (به معنای عام تقلب) در هر ژورنالی ممکن است. یک مثالش را می توانیم در مورد آقای هوانگ ببینیم که در ساینس مقاله تقلبی چاپ کرده بوده. بنابراین نمی توان صرفا اسم نشریه و ضریب تاثیر آن را نگاه کرد و سپس گفت این مقاله قطعا خوب بوده چون در نشریه خوبی چاپ شده. به طور خاص، در زمینه کاری تخصصی این جانب نشریه ای وجود دارد که ضریب تاثیر آن بالای 5 است. با این وجود، (اگر تعداد ارجاعات را معیاری از کیفیت مقاله بدانیم) در سال 2006 حدود 50 مقاله در این مجله چاپ شده که تا این لحظه حتی یک بار هم مورد ارجاع قرار نگرفته اند (در حقیقت این نشریه پنج الی شش مقاله بسیار داغ چاپ کرده که هر کدام از سال 2006 تا کنون بیش از 50 مرتبه مورد ارجاع قرار گرفته اند، و اصولا به دلیل چاپ چنین مقالاتی است که ضریب تاثیر برخی نشریات این قدر بالاست). اکنون فرض کنید با احتمال کمی (به هر شکل ممکن) «پژوهشگری» بتواند یک مقاله ضعیف یا حتی تقلبی در این نشریه یا نشریات خوب دیگر چاپ کند. آیا این صحیح است که به صرف چاپ مقاله در نشریه خوب این فرد را به عرش ببریم، مستقل از اینکه چه مطلبی چاپ کرده است؟

اصولا با حذف یا اضافه کردن تعدادی مقاله به کارنامه پژوهشی اساتید، دانش و تجربه و تبحر آنها کم و زیاد نمی شود. بنده معتقدم تمام مشکلات از آنجا شروع می شود که برای ویژگیهای کیفی معیارهای کمی تعریف شده اند. «استاد بودن» و «صاحب نظر بودن» یک ویژگی کمی نیست که مثلا اگر تعداد مقالات یک نفر از حد مشخصی بالاتر رفت بگوییم این آدم صاحب نظر هست ولی قبل از این حد آستانه این شخص صاحب نظرنبوده است. در چند نظری که روی مطلب«چند خصیصه بارز یک مجله بی ارزش» داشتم، به طور مشروح نظرم را در مورد معیارهای ساده لوحانه در علم سنجی عرض کردم. اصولا مفهموم «صاحب نظر بودن» قابل تبدیل به عدد و رقم نیست که بتوانیم ارتقاء فرد را منوط به یک سری عدد و رقم کنیم. مثالهای بیشماری در این زمینه سراغ دارم. جالبترین آنها ریاضیدانی روسی به نام گریگوری پرلمان است که اثبات یکی از قضایای معروف ریاضی توسط او باعث شد نشریه ساینس کارهای او را به عنوان اکتشاف بزرگ سال 2006 معرفی کند. با این حال جالب است بدانید این شخص اصلا این نتایج بزرگ و مهم را در کنفرانس یا ژورنالی منتشر نکرده بوده که بخواهیم بگوییم او چند مقاله داشته، یا ضریب تاثیر این ژورنالها چند بوده. قبول دارم که کار ایشان کمی عجیب بوده است، اما یک لحظه تصور کنید اگر چنین شخصی در ایران داشته باشیم که بنا به دلایل شخصی دوست ندارد مقالاتش را در ژورنالها چاپ کند، چه برخوردی با او خواهد شد.

به طور خلاصه من فکر می کنم ارتقا باید فقط و فقط منوط به بررسی جزییات پژوهشی فرد باشد و نه هیچ معیار کمی جایگزین. ممکن است این ایده مخالفانی داشته باشد، مثلا به این دلیل که به این صورت ارتقاء افراد سلیقه ای یا بر اساس پارتی بازی می شود. در جواب من فکر می کنم می توانیم برویم بررسی کنیم در بقیه جاهای دنیا چه می کنند که پارتی بازی رخ نمی دهد (توجه کنید که خارجیها هم معصوم نیستند، و بین آنها افرادی هم هستند که اصول اخلاقی را زیر پا می گذارند، اعمال سلیقه می کنند و اهل زد و بند هستند). مثلا سیستم ارتقاء اساتید در آلمان تقریبا به این صورت است که فردی که «به اندازه کافی» سابقه تدریس و پژوهش دارد تقاضای ارتقاء خود را به دانشگاه ارائه می کند. در این هنگام دانشگاه کمیته ای کاملا تخصصی تشکیل می دهد که مامور بررسی وضعیت علمی این فرد می شود. این کمیته که خود متشکل از استادتمام ها است (و معمولا بیشتر اعضای آن از خارج از دانشگاه مبدا آمده اند) مقالات فرد را بررسی و بازخوانی می کند و در نهایت اعلام می کند این فرد مثلا شایستگی لقب پروفسور را دارد یا ندارد. فکر می کنم برای کسانی که مسوولیت اجرایی دارند، کار چندان سختی نیست که جزئیات روش ارتقاء اساتید را در چند کشور مطرح دنیا مورد ارزیابی قرار دهند تا راههای جلوگیری از اعمال سلیقه را شناسایی نمایند.

در نهایت توجه کنید که خود این لیست سیاه هم بر اساس معیارهای کیفی تهیه شده است و اگر معیار کیفی باعث می شود انتخاب ها سلیقه ای و بی اعتبار شوند، خود این لیست هم بی اعتبار خواهد بود!

سید امیر مرعشی
۲۱ آبان ۸۷ ، ۲۱:۴۰ Roozbeh Sanaei
در مورد ژورنال
Applied Mathematics and computation
من تعداد مقالات زیادی از اساتید دانشگاههای خیلی مطرح را دیدم!!! از یکی از دوستانم که در رشته کامپیوتر است هم سوال کردم گویی یکی از مقالات بنیادی رشته او هم در این مجله بوده! به نظرم در رد این مجله تعجیل صورت گرفته است. . من میتوانم لیستی از مقالات معروف چاپ شده در این مجله از سال 2000 به بعد را تهیه کنم.
به نظرم بایستی ارزیابی کیفی بیشتری روی آن صورت بگیرد. امیدوارم احیانا به دلیل غیر علمی نباشد!!!!

تعداد زیادی از ژورنال های محاسباتی تعداد نویسندگان ایرانی زیادی دارند که دلیل آن نبود تجهیزات و هجوم به این شاخه هاست نه صرفا ضعف علمی.


طبیعی است که مقایسه امتیاز های اساتید بایستی شاخه به شاخه صورت بگیرد. و رشته های ریاضی را نمیشود از لحاظ تعداد ارجاعات با بایو شیمی مقایسه کرد.
به هر حال بسیاری از دانشگاههای مطرح از این معیار ها استفاده میکنند و مشکلاتشان حاد نبوده است.
۲۱ آبان ۸۷ ، ۲۰:۳۵ احسان
But I think this will help to decrease the rank of our universities. It is better to allocate a weight to each journal, not to eliminate them, anyhow these journals are INTERNATIONAL journals. If you submit a paper, no one can copy your paper, also they are indexed in scopus...
Why do you expect all of universities staff to publish their works in valuable journals?
Do we have enough equipments like as advanced countries?
We must regulate our expectation with our equipments?
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۹:۳۴ Mohammad R. Salavatipour
This is great news. I hope other universities follow the suite and this will be just the beginning of a movement in this direction.
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۹:۲۱ محمد قدسی
به‌طور قطع ضریب تاثیر به تنهایی کیفیت یک مجله را تعیین نمی‌کند. بازه‌ی این ضریب از یک رشته به رشته‌ی دیگر خیلی متفاوت است. آن‌چه یک مجله را «کم اعتبار» یا «بی‌ اعتبار» میکند، سابقه‌ی فعالیت آن مجله و اهداف برپاکنندگان یا حتا ویراستار برجسته‌ی آن است‌. همه می‌دانیم که
WASJ, AJAS, and JAS
با هدف اقتصادی برپا شده است و از عطش ایرانیان برای چاپ در مجله‌های آی‌اس‌آی بهره جسته‌اند. از نحوه‌ی داوری‌ها و کیفیت آن‌ها و زمان داوری و کیفیت مقاله هایی که چاپ می‌کنند می‌توان حکم به «بی‌اعتبار»‌ بودن این سه مجله داد.

اما مجله‌ی
AM&C
فرق می‌کند. ناشر معتبری دارد (الزویر) پولی هم دریافت نمی‌کند. ضریب تاثیر قابل قبولی هم در رشته‌ی ریاضی و کامپیوتر دارد.

نکته این‌جاست که این مجله در سه چهار سال پیش نشان داده است که در پذیرش مقاله‌ها خیلی ضعیف عمل می‌کند. چاپ مقاله‌‌ی بی‌معنایی که به‌صورت خودکار تولید شده بود. چاپ بیش از ۶۰ مقاله فقط از یک مولف ایرانی در دو سه سال، ۳۰-۴۰ مقاله از فرد دیگر هم شنیده ام. اینها همه نشان می‌دهد که این مجله‌ی خاص در حال حاضر از اعتبار کافی برخوردار نیست. اما ممکن است با تعویض مسولان آن، سیاستش عوض شود و به جرگه‌ی مجلات معتبر (هرچند ضعیف‌) بپیوندد.
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۸:۴۴ Saeid
آقای سنایی عزیز

صرف اینکه مجله ضزیب تاثیر پایین داشته باشد، نشان از کم اعتباری آن ندارد.
چیزی که از متن نامه فوق نگران کننده است این جمله است که "شایان ذکر است که صرف نمایه شدن یک مجله در فهرست آی اس آی برای اعتبار علمی شاخص کافی نبوده و ضروری است ضریب تاثیر مقاله مورد توجه قرار گیرد"
یک مثال نقض برای همین جمله، مجله Applied Math and Comp

است که ضریب تاثیر خوبی دارد و حتی مقالات باارزشی نیز دارد!
همانطور که قبلا اشاره شده است در

بعضی از شاخه های ریاضی بالاترین ضریب تاثیر به 0.4 نمی رسد! حال دیگر چگونه می توان معاونت پژوهشی و همکارانش را متقاعد کرد که ... خود گذشتن از خوانی بزرگ است. من فکر می کنم باید چاره ای اندیشید که معاونتها پژوهشی چگونه عمل کنند من فکر می کنم به مطالعه بیشتری نیاز است.
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۸:۳۱ Mohammad
ضریب تاتیر ملاک چندان مناسبی نیست
کما اینکه ژورنال
Applied Math. and Comp.
دارای ضریب تاثیر 0.8
است که چندان پایین هم نیست
در حالیکه ژورنالهای با کیفیت بسیار بالا نظیر
SIAM Journal on Applied Mathematics (SIAP)
ضریب تاثیری برابر 1.02
دارند
مشکل از دانشجویان یا اساتیدی نیست که دنبال راهی برای چاپ ژورنال می باشند نیست
مشکل از سیستمی است که داوری پایان نامه یا ارتقا استاد را بر مبنای چاپ ژورنال چیده است
شاید اگر تاثیر بیشتری برای کیفیت تدریس اساتید در حین ارتقا و بررسی دقیقتری برای داوری پایان نامه دانشجویان صورت گیرد اثر بیشتری داشته باشد
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۴:۱۶ Roozbeh Sanaei
من تصور نمیکنم دیگر ژورنال هایی با ضریب تاثیر پایین حال و روزی بهتر از این ژورنال ها داشته باشند. فکر میکنم اختصاص امتیاز بر مبنای جدول ضریب تاثیر بی طرفانه ترین اقدام باشد.
۲۱ آبان ۸۷ ، ۱۳:۲۷ قاسم جابری پور
این اقدام را صمیمانه به مسئولین دانشگاه خواجه نصیر تبریک می گویم. امیدوارم معاونان پژوهشی و هیات های ممیزه سایر دانشگاه ها هر چه سریع تر به وظایف خود عمل کنند.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی

استادان علیه تقلب

Professors Against Plagiarism