Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

«زرنگی» پژوهشگران؟

محمد قدسی | جمعه, ۱ آذر ۱۳۸۷
برخی از رفتار ما در دانشگاه‌ها رنگ و بوی «زرنگی‌» دارد. بسیاری زرنگی را نه تنها خصیصه‌ی بدی نمی‌پندارند، بلکه آن‌را مترادف با فرصت شناسی و یک ویژگی مثبت می‌دانند. به‌همین دلیل برخی به ابعاد ِ تخلف گونه‌ی پدیده‌ی زرنگی بی‌توجه‌اند.
فقط در بعد پژوهش به موارد زیر که به کرات دیده شده توجه کنید:

۱- ارسال هم‌زمان یک مقاله به چند کنفرانس و ژورنال برای افزایش شانس پذیرش و از دست ندادن فرصت، و
۲- ارسال یک مقاله‌ی پذیرفته‌ شده در یک کنفرانس به کنفرانس دیگر با تغییر جزیی

متاسفانه برخی نمی‌دانند که ارسال یک مقاله هم‌زمان به دو یا چند کنفرانس یک عمل خلاف اخلاق حرفه‌ای است. با این‌کار ما در واقع برای عده‌ای داور کار بیهوده ایجاد می‌کنیم. اگر خود را جای داوری بگذارید که قرار است با صرف وقت مقاله‌ای را داوری کند و بداند که به احتمال خوبی کار او بی ارزش خواهد بود، قطعا داوری را انجام نخواهید داد. ما در کنفرانس‌های کامپیوتر با این که در فراخوان مفاله تاکید می‌کنیم که این کار ممنوع است باز هر سال شاهد ده ها مورد از این تخلف هستیم.

مورد دوم هم متاسفانه زیاد دیده شده است. همین دیروز ایمیلی دریافت کردم همراه با مدارکی که نشان می‌داد که یک استاد دانشگاه یک مقاله‌ی پذیرفته شده در یک کنفرانس در آلمان را در سه کنفرانس دیگر در ژاپن، فنلاند و فرانسه چاپ کرده و سپس در دو ژورنال هم به چاپ رسانده است. به نظرم این دیگر آخر ِ زرنگی و تخلف است. البته این کار معمول است که یک مقاله منتشر شده در یک کنفرانس را بهبود بخشیده و در یک ژورنال هم چاپ کنیم. البته حتماً در مقاله‌ی ژورنال به مقاله‌ی کنفرانس باید ارجاع داده شود. اما این جوری اش را دیگر ندیده بودیم!

استاد مربوطه حتماً می‌داند که کار خلاف انجام می‌دهد اما به دانش‌جویان هم باید تذکر داد که این کار هم مانند تقلب ممنوع است.

هیات ممیزه‌ و کمیته‌های پژوهشی دانشکده‌ها و دانشگاه‌ها هم باید این موارد را مهم تلقی کنند و به افراد متخلف تذکر داده و در صورت لزوم اقدامات تنبهی را انجام دهند. به‌خصوص آن‌که اکثر هزینه‌ی این کارها را معاونت‌های پژوهشی دانشگاه‌ها می‌پردازند.

اگر این تخلفات را تحت عنوان «زرنگی» توجیه می‌کنیم بدانیم که شاخص اخلاق حرفه‌ای در کشور ما بسیار پایین آمده است.
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۷/۰۹/۰۱
محمد قدسی

نظرات (۲۷)

من امروز از استادمون همین سوال رو مطرح کردم چون به یک کنفرانس خلاصه مقاله ام را داده ام ولی الان جای دیگری دیده ام که مناسب تر هست. ایشان گفتند بهتر اینه که فقظ به یک جا بفرستی ولی اگر کنفرانس مناسبتری برای موضوعت پیدا کردی میتونی برای آنها بفرستی و اگر مقالت رو در جای اول پذیرفتند تو میتوانی به آنها پاسخ ندی تا مقاله ات از زمان مشخصی که آنها برات گذاشتند برای تایید بگذره که به این ترتیب مقالت باطل به حساب میاد.
منظورم اینه که میشه به بیش از یک جا از سر ناچاری فرستاد ولی به هیچ وجه نمیشه در دو جا چاپ کرد.
من در آموزش و در کانادا درس میخونم
محمد شرکا
در پاسخ به سوال فرشید: مجله
International research journal of Finance and Economics
در خوش بینانه ترین حالت یکی از مجلات درجه سه در اقتصاد و فاینانس است.
سلام

دوستان رشته اقتصاد لطفا در مورد اعتبار مجله International research journal of Finance and Economics
نظر دهند. ممنون آدرس سایت ژورنال به صورت زیر است:
http://www.eurojournals.com/finance.htm
این کامنت متعلق به یکی از دوستان است که نتوانسته بود روی سایت پست کند و برای من ایمیل کرده بود. فکر کنم سیستم کامنت وبلاگ اشکالی دارد که کسانی که اکانت گوگل ندارند نمی‌توانند کامنت ارسال کنند.

*************************

I agree with Hamed and Farshad ... the nature of "publishing" in economics and finance is completely different. EVERY researcher in these fields (that I have met) sends "one" paper to many conferences and typically presents it in one or two before submitting to a journal.

Some (higher level) conferences, though, do not allow submission of a work that has already been presented, but many do not really care.

In econ and finance fields, presenting at a conference is not even close to publishing in a top tier journal in terms of its effect on getting tenure and other career decisions

Thanks for starting this discussion

reza
رشته من کامپیوتر است ولیکن به نحوی با کنفرانس های رشته روانشناسی آشنایی دارم. در رشته کامپیوتر مقالات کنفرانسی و ژورنالی ماهیت یکسانی دارند و هر دو برای معرفی کارهای جدید هستند و اگر کسی بخواهد مقاله قبلی خود یا کارهای دیگران را بازگو کند در بخشی به نام ورک شاپ یا کارگاه آموزشی این کار را انجام می دهد. در مقابل در رشته روانشناسی ژورنال ها مهم هستنند و کنفرانس ها بیشتر شبیه ورک شاپ های رشته کامپیوتر می باشند و حتی گاها برای غیر متخصصی نیز برگزار می شوند.

ضمنا در رابطه با سوال جناب as
من در ابتدای این بحث سوال کردم که اگر مقاله را برای چند کنفرانس بفرستیم و در یکی رجیستر کنیم چه اشکالی دارد و جناب آقای دکتر قدسی هم زحمت کشیدند و پاسخ دادند که موجوب اتلاف وقت داوران (و احتمالا از بین بردن احتمال پذیرش مقالات دیگر) می شود. مسلما فرستادن مقاله به چند کنفرانس و ثبت نام نکردن در هیچیک موجب همین مشکلات خواهد شد با این تفاوت که به دلیل چاپ نشدن مقاله کسی متوجه خظای شما نمی شود. و البته یک اشکال دیگر هم دارد و آن اینکه این سوال پیش می آید که شما با چه منطقی مقاله تان را برای این کنفرانس ها فرستاده اید؟
من مقالم [یک مقاله) دوبار دردو کنفرانس پذیرفته شد فاصله کنفرانسها یک سال
ولی ثبت نام نکردم
اگر این روند بازم تکرار بشه
و من ثبت نام نکنم به هر دلیلی
ایاا ین کار اشکال داره؟
من هم با حامد و فرشاد موافقم.
شما می توانید مقاله خود را در چندین کنفرانس و سمینار ارایه کنید. و این هیچ با اصول اخلاقی مغایر نیست. در رزومه خود هم فقط یک مقاله دارید و نه چندین مقاله.
البته کار فرستادن مقاله به چند ژورنال به طور همزمان کار خلافی است و می گویند که باید منتظر جواب یکی بمانی و سپس اگر جواب منفی بود به دیگری بفرستی.
البته معمولا با اصلاحات توصیه شده از طرف اولین ادیتورها.
در تایید مطلب حامد باید عرض کنم تفاوت ماهوی که کنفرانسهای اقتصاد با رشته ای مثل کامپیوتر دارد این است که ارزیابی عمومی در مورد کار علمی افراد نه بر مبنای کنفرانسها بلکه بر اساس مقالات چاپ شده در ژورنالها انجام می گیرد. تقریبا تمامی مقالات مهم کنفرانسها بعدا در ژورنالها چاپ می شوند و کمتر می بینید کسی به مقالات در مجموعه مقالات کنفرانسها ارجاع دهد. این اصل حتی در مورد مقالات
key note speakers
کنفرانسها که مقالاتشان را قاعدتا به سفارش برگزارکنندگان آماده کرده اند صحیح است.
نکته دیگری که باید اضافه کنم این است که در اقتصاد نوشتن یک مقاله مهم (به خصوص در حوزه نظری) معمولا چندین سال طول می کشد و در طول این مدت ممکن است در چند کنفرانس و سمینار هفتگی در دانشکده ها ارائه شود و حتی بر مبنای نظرات ارائه شده اصلاح گردد.
به هر حال باید دقت کنیم که اصول اخلاق آکادمیک یک رشته را به سایر حوزه ها تعمیم ندهیم.
با سلام و احترام

چند جمله ای از نظراتم را می آورم

اینکه یک مقاله نباید در بیش از یک کنفرانس ارائه گردد منطقی است. اما اینکه مقاله را به زبان فارسی تبدیل نکنیم و آنرا در اختیار بسیاری که دسترسی به مقاله اصلی امان نداشته و یا اینکه در زبان انگلیسی ضعیفند بگذاریم، فکر نمی کنم دارای اشکال باشد، مشروط بر اینکه در مقاله فارسی به این که مقاله اصلی با این عنوان و در این مجله چاپ شده است، اشاره گردد. به عنوان مثال مجله فرهنگ و اندیشه ریاضی از مجلات خوب و مناسب دانشجویان (حتی بعضی دانشجویان کارشناسی) می باشد و دارای ترجمه مقالات عالی که اصل آن مقاله قابل دسترس برای دانشجوی شهرستان نیست، می باشد. حال چه اشکالی دارد که بدون اینکه شخص مولف امتیازی از مقاله فارسی خود بگیرد، آنرا در بعضی نشریات فارسی انتشار دهد. ممکن است بعضی ها با من و اینکه می گویم مقاله اصلی قابل دسترس برای خیلی ها نیست، موافق نیستند! و حق هم دارند. بروید در دانشگاهی درجه 2 در ایران کارشناسی بخوانید تا ببینید چقدر به نشریات دسترسی دارید!
فکر میکنم همانطور که آقای قدسی میگویند باشد. برای حل این مشکل برخی Science 2.0
را پیشنهاد میکنند. به این معنا که محقق مطلب را در یک ژورنال باز مینویسد یا در بک سرور به صورت گزارش قرار میدهد. و میتواند آن را به هر زبانی هم ترجمه کند!. .بعد ها امتیاز پژوهشی آن استاد بر مبنای تعداد ارجاعاتی که به کار او شده است محاسبه میشود

http://openwetware.org/wiki/Science_2.0/Brainstorming

این مسئله به دسترسی ساده تر محققین به کار یکدیگر نیز منجر میشود.
۰۳ آذر ۸۷ ، ۱۸:۱۷ محمد قدسی
آقای حامد، از لینکی که شما فرستادید من فکر می‌کنم که کارهای با ارزش این فرد ابتدا در یک کنفرانس معتبر داوری و پذیرفته می‌شود و بعد کنفرانس‌های دیگر احتمالا از او دعوت می‌کنند تا کارش را ارایه کند (شاید ماهیت این رشته اقتضا کند). اگر این درست باشد، به معنی ارسال مجدد و داوری مجدد در کنفرانس دوم نیست. اون مقاله فقط یک بار چاپ شده است ولی چندین بار ارایه شده. این اصلن ایرادی نداد و برعکس نکته‌ی مثبت کار پژوهشی را نشان می‌دهد (چنان‌چه در لینک با افتخار از آن یاد می‌شود)

منطقاً درست نیست که یک کار پژوهشی چند بار به صورت مستقل در فرآیند بررسی-داوری-پذیرش و چاپ قرار گیرد.
سلام مجدد. من بررسی بیش‌تری کردم و ظاهرا چیزی که گفتم معتبر بود. وقتی در رزومه افراد دانش‌گاهی در حوزه اقتصاد/فاینانس نگاه می‌کنید در بخش مربوط به "ارائه‌ها" اسم چند مقاله مطرح‌شان را می‌نویسند و بعد کنفرانس‌های مختلفی که این مقاله در آن‌ها ارائه شده ذکر می‌شود. در اکثر موارد این مجموعه چند عضوی است و ظاهرا هر قدر تعداد اعضایش بیش‌تر
باشد به‌تر است.

فقط از باب مثال این مورد را ببینید.

http://www.imw.tuwien.ac.at/ibwl/mitarbeiter/dangl.html



یک حدس اولیه‌ام این است که این نکته‌ای که شما گفتید به ماهیت مقالات در علوم مختلف وابسته است. در رشته ای مثل اقتصاد یک مقاله جدی ممکن است چیزی بین 3 تا 10 سال در حال گردش باشد (یکی از استادان من مقاله‌ای دارد که از زمان نوشتن نسخه اولیه تا انتشار 12 سال طول کشیده است). در این مدت مقاله مرتبا در اجتماعات مختلف ارائه می‌شود تا نحوه مدل‌سازی و شهودی که مقاله تولید می‌کند پخته‌تر و پخته‌تر شود. در نتیجه طبیعی است که مولف علاقه‌مند است مقاله‌اش در کنفرانس‌های هر چه بیش‌تری ارائه شود تا بازخورد بیش‌تری دریافت کند. شاید چون در علومی مثل رایانه که دینامیک تغییرات فناوری تند است این روش اصولا بی‌معنی باشد (این فقط یک حدس از طرف یک فرد بیرون رشته است) و لذا این فرآیند طولانی بین نوشتن تا ارسال به ژورنال به آن شکلی که گفتم مطرح نباشد و لذا اصولی که شما گفتید حاکم باشد.

به عنوان یک شاخص دیگر هم می‌توانم این را بگویم که وقتی تعداد دفعات ارائه مقاله یک محقق اقتصاد/فاینانس در کنفرانس داوری شده را در رزومه فرد می‌خوانید و بر تعدا مقالاتش تقسیم می‌کنید به عددی بزرگ‌تر از یک می‌رسید. این یعنی هر مقاله در بیش از یک کنفرانس ارائه شده است.

تاکید می‌کنم که این فقط یک حدس اولیه برای تفاوت در پرینسپ اخلاقی در دو حوزه بود.
آقای دکتر قدسی عزیز سلام. من نمی‌دانم آیا این ماجرا به تفاوت حوزه‌های علمی مربوط است و یا من دارم اشتباه می‌کنم ولی فکر می‌کنم در رشته ما (اقتصاد و فاینانس) ارسال مقاله به چندین و چند کنفرانس معتبر کاملا امر معمولی است. همین دی‌روز یکی از استادانم داشت فهرستی از کنفرانس‌هایی که من باید یکی از مقالاتم را برای آن‌جا بفرستم برایم می‌گفت (و شک ندارم که منظورش این نبود که انحصارا برای یکی بفرستم). در موارد متعددی من از افراد شنیده‌ام که به این که مقاله‌شان در چند کنفرانس معتبر ارائه شده افتخار کرده‌اند. نهایتا این‌که حداقل در ده‌ها مقاله‌ای که من دیده‌ام نویسنده در بخش تشکر صفحه اول اسم چندین و چند کنفرانس را ذکر می‌کند و از نظرات شرکت‌کنندگان در این کنفرانس‌ها تشکر می‌کند.

نوشته شما باعث شد تا یک بار دیگر موضوع را چک کنم و جواب دقیق را دوباره این جا بنویسم.
۰۲ آذر ۸۷ ، ۱۳:۴۰ محمد قدسی
همکار گرامی آقای «مکا» چه خوب بود با نام اصلی خود در این‌جا می‌نوشتید. بنده خودم از روز اول کنفرانس‌های کامپیوتر در کمیته‌های مختلف آن حضور داشته ام که شاید بیش از شما از مشکلات اجرایی، داوری و .. و .. مطلع باشم. اما موضوع بحث این نیست. من فکر نمی‌کنم هیچ یک از این مشکلات توجیهی باشد بر تخلف، چه از سوی استاد و چه از سوی دانش‌چو. ما به عنوان استاد باید به دانش‌جویانمان در مقاطع مختلف نشان دهیم که رعایت اخلاق حرفه‌ای والاتر از چاپ مقاله به هر قیمت است.

بله چاپ مقاله در مجلات معتبر گاهی تا دو سال طول می‌کشد، اما این نباید توجیهی برای ارسال هم‌زمان به چند مجله یا ژورنال باشد. مواردی را می‌دانم که انجام این کار باعث آبروریزی استاد و دانشگاه شده است.

ضمناً ما اخیرا در دانشکده‌ و نیز در دانشگاه صنعتی شریف تصمیم گرفته‌ایم که هیچ نمره‌ای بابت مقاله به دانش جوی ارشد در حال دفاع ندهیم و اگر مقاله نداشت حق کسر نمره را نداریم. برخی از سیاست‌‌های غلط ما موجب این تخلف‌ها شده است که باید اصلاح شوند.
جناب اقای دکتر قدسی
لطفاً در مورد این پدیده زشت که در دانشکده ها افراد قدیمی و صاحب مناسب اساتید جوان و تازه استخدام شد را مستقیم و غیر مستقیم مجبور می کنند در مقالاتشان نام آنها را نیز ذکر کنند و در غیر اینصورت با عدم تمدید قرارداد یا عدم تبدیل وضعیت (در ظاهر به دلایل دیگر) مواجه می شوند نیز صحبت کنید. این مساله در حال تبدیل شدن به یک رویه متداول و خطرناک است.
من خودم دبیر ، دبیر کمیته علمی ، عضو کمیته علمی و داور بسیاری از کنفرانس های معتبر داخل کشور بوده ام. گر چه بصورت کلی با نظر آقای دکتر قدسی موافقم ولی بنظرم باید به مشکلاتی که خود برگزار کنندگان کنفرانس ها دارند هم توجه داشت.
بویژه در رشته کامپیوتر تعداد داوران فعال به نسبت تعداد مقالات تولیدی بسیار کم است. هر کنفرانسی که برگزار می شود بین 10 تا 30 مقاله برای داوری به من ارجاع می شود و بسته به وقت من بین 5 تا 20 تا از انان را داوری می کنم. نهایتا این که در انتهای کار حدود 10 تا 20 درصد از مقالات بدون حتی یک داوری هستند و نه می توان پذیرفت و نه می توان رد کرد. حال نویسنده ای که با هزار امید این مقاله را ارسال کرده و احتمالا برای گرفتن نمره تز بدان نیاز دارد پس از دو تا سه ماه بدون جواب سرگردان مانده باید چکار کند؟
اگر خودمان را جای نویسنده قرار دهیم کمی هم به او حق خواهیم دارد.
ضمنا تا جاییکه من خبر دارم در اکثر دانشگاه ها ضریب هم پوشانی را برای مقالات کنفرانسی و مجله ای در نظر می گیرند. لذا از نظر امتیازی برای استاد تاثیری ندارد و بیشتر منافع دانشجو در آن دخیل است.
نکته دیگر پاسخ نسبتا طولانی به مقالات جورنالی است. خود من یک سال و نیم قبل یک مقاله را به یک مجله معتبر ارسال نموده ام هنوز جواب نیامده به فرض جواب منفی یا تصحیحات مشکل گذشت زمان و بی ارزش شدن آن در این مقطع زمانی را هم به مسائل قبلی بیفزایید.
۰۲ آذر ۸۷ ، ۱۳:۰۱ سید امیر مرعشی
در تکمیل این بحث اخیر، اگر فرض کنیم چاپ مقاله به طور همزبان به فارسی و انگلیسی اشکالی ندارد، پس به سه زبان چی؟ مثلا فارسی و انگلیسی و آلمانی؟! چهارزبان چطور؟...

آیا این درست است که هر کسی یک مقاله را به هر زبانی بتواند چاپ کند؟ اگر درست است، شما می توانید با مراجعه به مترجمین رسمی نوشته خود را مثلا به زبانهای آلمانی، فرانسوی، روسی، ایتالیایی، اسپانیایی و غیره و غیره ترجمه و و در ژورنالهایی به همان زبانها منتشر کنید و از امتیاز آن هم بهره مند شوید!

شاید مهمترین دلیلی که باعث می شود برخی افراد چاپ مقاله به دو زبان فارسی و انگلیسی را مجاز بدانند آن است که بگویند ما باید دستاوردهای علمی داخلی را برای پژوهشگران داخلی سهل الوصول تر کنیم. به نظر این جانب اما این موضوع دلیل محکمی نیست. چرا که اگر کسی واقعا این موضوع را به عنوان یک اصل موضوعه در نظر می گیرد، آن وقت چاپ مقاله برای خارجی ها و با زبان خارجی را باید از دستور کار خود خارج کند.

در پایان، می خواستم اشاره کنم در کشورهایی که زبان آکادمیک انگلیسی نیست کمابیش همین مشکل وجود دارد. جالب است بدانید مثلا روسها راه حل جالبی برای این موضوع یافته اند و بعضی نشریات خود را به دو زبان چاپ می کنند. به این ترتیب که نویسنده مقاله به روسی می نویسد و پس از پذیرش مقاله، یک تیم از مترجمان خبره آن را به زبان انگلیسی بر می گردانند، و هر دو نسخه هم چاپ می شود. برای مثال می توانید نشریه "بیوشیمی مسکو" را ببینید.

سید امیر مرعشی
۰۲ آذر ۸۷ ، ۱۱:۴۹ محمد قدسی
آقای احسان،
اگر چاپ هم‌زمان یک مقاله به دو زبان فارسی و انگلیسی درست است، در آن‌صورت ارسال هم‌زمان آن‌دو هم ایرادی ندارد. اما بدیهی است که نمی‌توان یک مقاله را (چه همزمان و چه در زمان‌های مختلف) به دو زبان
چاپ کرد.
به نظرم اگر به دو زبان مختلف باشند مشکلی نداشته باشد. یکی انگلیسی و دیگری فارسی. چیزی که در ایران مرسوم است.
When an idea is disclosed either in a conference or in a journal, it is public! Sometimes one needs to convince people about a new theory and therefore s/he tries to write the idea in different ways. But this logic is not followed by the kind of people that Dr. Ghodsi mentioned.

I have not (personally) published my conference papers in journals although I believe that some of them deserved to be published in high-quality media. The reason was that I hate to sell something to several places just for the sake of gathering some points for my promotion.

If promotion commitees distinguish a repeated work, I will respect them, otherwise I will laugh!
من تصور میکنم تا زمانی که به شکلی بین اساتید رقابتی در راستای افزایش کیفیت ایجاد نشود عمده مقالات به شدت لب مرزی خواهند بود.
من هم با نظر آقای دکتر قدسی موافقم. در ضمن اگر چنین کاری را انجام بدهیم هدف از نوشتن اون مقاله کاملاً خدشه دار می‌شود. در حقیقت ما کاری را انجام می‌دهیم، اگر این کار ارزش علمی داشته باشد آن‌را برای استفاده‌ی دیگران اصطلاحاً منتشر می‌کنیم. برای انتشار آن‌را به مجله یا کنفرانسی ارسال می‌کنیم که موضوع آن منطبق بر کار ماست. حال اگر مقاله پذیرفته نشود یعنی به هر ترتیبی یک مشکلی داشته. مشکل حل می‌شه و بعد می‌تونین برای جای دیگه‌ای ارسال کنین. هدف اصلی مقاله دادن اینه. اما متاسقانه در کشور ما از همون اول این هدف اشتباه تشخیص داده شده و از پایه اشتباه بنا نهاده شده.
ارسال هم‌زمان به چند جا یعنی ارزشی برای داوران و نظرشون قایل نیستید و ال-اللهی شاید یک جا قبول شه. این مسئله همون هدفی که گفتم رو خدشه دار می‌کنه. هدف می‌شه پذیرش گرفتن مقاله به هر قیمتی، حالا یا برای پذیرش گرفتن در یکی از دانشگاه‌های خارجی، یا گرفتن مدرک (کارشناسی ارشد یا دکتری)، یا در نهایت ارتقا گرفتن از موسسه یا دانشگاه خاصی.

درضمن این تبلیغ رو ببینین! چاپ مقاله در ISI و نشریات معتبر علمی!!!! برای اساتید هم حتی تخفیف داره!
http://www.istgah.com/firekeys/kid_348/key_847865/page_1/264567.html
I, personally, do not present the same thing twice in two different conferences. But, I know that in some fields, including mine, it is perfectly legitimate to do so partly because conference papers are not normally considered as publications. So, many decent people do present the very same idea over and over and nobody counts that as a fraud or something of that kind. I, however, realize that conference publications are very serious in computer science and are sometimes even more valuable than journal papers.
I, personally, do not present the same thing twice in two different conferences. But, I know that in some fields, including mine, it is perfectly legitimate to do so partly because conference papers are not normally considered as publications. So, many decent people do present the very same idea over and over and nobody counts that as a fraud or something of that kind. I, however, realize that conference publications are very serious in computer science and are sometimes even more valuable than journal papers.
۰۱ آذر ۸۷ ، ۱۷:۵۰ Muharram Mansoorizadeh
گفتی کنفرانس کامپیوتر و کردی کبابم!
بی ربط به این مطلب است اما خواهش می کنم داوری مقالات کنفرانس کامپیوتر را کمی جدی تر بگیرید. از شما می پرسم این نظر داور درباره یک مقاله برای خود شما چه مفهومی دارد:
"مقاله خوبی است و مفید است برای جامعه علمی ایران"
۰۱ آذر ۸۷ ، ۱۶:۱۶ محمد قدسی
آقای پیامی، ارسال هم‌زمان به بیش از یک کنفرانس یعنی تولید کار برای عده‌ای داور که احتمالا با انصراف مولف مواجه می‌شود. ما نباید برای افزایش شانس پذیرش مقاله برای دیگر همکاران کار بیهوده تولید کنیم. خودتان را جای آن داوری بگذارید که قرار است با صرف وقت یک مقاله را بخواند. او اگر بداند که با احتمال خوبی کار او بی نتیجه است هرگز این کار را نخواهد کرد.
مورد دوم بدون شک رفتاری متقلبانه است ولی دو مورد اول من ابهام دارم:
بسیاری همکاران مقاله را به چند کنفرانس می فرستند که اگر در یکی رد شد زمان را از دست نداده باشند و در نهایت می دانند که کنفرانس های مربوطه تا زمانی که ارائه دهنده رجیستر نکرده است مقاله را در پراسیدینگ چاپ نمی کنند و در نهایت مقاله فقط یک جا چاپ می شود.
لطفا برای من توضیح دهید این کار چه اشکالی دارد. با تشکر

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی