دزدیدن از یک مولف تاراج ادبی است: اما دزدیدن از چند نویسنده پژوهش است!
Nader Naghshineh | سه شنبه, ۳ دی ۱۳۸۷
بر اساس اوامر استاد معظم خویش ، جناب آقای دکتر قدسی، که قلم فرسایی های اینجانب در بلاگ ایشان مدیون رخصت و صبر ایشان است، رقیمه قبلی خود را فی الفور به زبان فارسی مجددا ارسال میکنم. البته در این برگردان برخی از نکات لاجرم بخاطر عدم آشنایی حقیر با صنایع ادبی زایل خواهد شد.
عنوان این پست نقل قولی از یکی از آرسن لوپنهای بسیار معروف ینگه دنیا، آقای ویلسون میزنر است. برای اطلاعات بیشتر در مورد این اعجوبه قرن گذشته می توانید به نشانی زیر در تارنمای جهانی مراجعه کنید
علت این نقل قول صرفا اشاره به درهم بافت پیچیده مسائلی است که بعنوان گروهی از افراد دل نگران می بایست با آن دست و پنجه نرم کنیم اگر بنا داشته باشیم که در مورد پس زدن موج پلشت کاری علمی کاری صورت دهیم.
دیروز من با یکی از مدیران ارشد دانشگاه تهران در پردیس مرکزی تماس گرفتم تا خلاصه اجرایی را در رابطه با رهنمودهای پیشنهادی آزمایشگاه مطالعات اطلاعاتی در رابطه با رفع یا حل و فصل مناقشات در موارد مربوط به تاراج علمی و نقض مالکیت معنوی تهیه نمایم. تمرکز آزمایشگاه بر روی سه زمینه رفع یا حل وفصل مناقشه بین همترازان، استاد و دانشجو و حکمیت بین المللی خواهد بود. ب
با این همه قبل از اینکه تا سه شنبه هفته آینده اقدام به ارسال این خلاصه اجرایی کنم، میل دارم که یک توفان مغزی داشته باشم. از اینرو در اینجا با آغوش باز از همه هم بلاگیهای عزیز دعوت می کنم تا برای یک گقتمان صمیمانه رو در رو به آزمایشگاه حقیر بیایند. بوفه ما مشهور به سرو غذاهایی است که یاد آور آن ایام دور دانشجویی خوب است که ادعا می کردیم معدمان دارای پوشش تیتانیومی است. افرادی که معده حساس دارند غذای خود را به همراه بیاورند
:)
چند موضوع است که رو در رو باید جویای نظر شما یاشم. برای من بهتر است که در حضور هم سلکان خویش خجالتزده شوم تا در برابر یک دیوانسالار
افرادی که به انچام این مهم علاقمند هستند لطفا در نشانی زیر با من تماس بگیرند:
نادر نقشینه، اتاق 315، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تقاطع چمران و آل احمد، کوچه نسیم، تلفن 61117405
یا آزمایشگاه پژوهشهای اطلاعاتی، به همان نشانی، ااتاق 206، به شماره تلفن 61117461
شخصا امیدوارم دکتر میر جلالی، دکتر قدسی و دکتر جابری پور دپارتمان محقر ما را مزین به حضور خویش نموده و همکاران را از نظرات خویش بهره مند کنند. با این وجود آگاه هستم که این آقایان دارای مشغله فراوان هستند.
با تشکر
نادر نقشینه
در مورد کیفیت تحصیلات لیسانس و مهمتر! قبل از لیسانس در دوران دانش آموزی، سیستم ایران افراد فوق العاده تولید می کند، ولی بر اساس معیار خارجی! همین است که در ایران کاری نمی توانند بکنند، ولی وقتی پایشان می رسد به این ور آب ناگهان محقق و دانشمند می شوند. این نتیجه کپی برداری ناقص و نا متناسب با وضع ایران در آموزش است. من دانشجو را طوری تربیت می کنیم که در سیستم آمریکا کارآمد باشد و سیستم ایران ناسازگار. این یک مشکل اساسی است که دانشگاه های ما با نیازهای ما در ایران متناسب نیستند. این فقط تقصیر صنعت نیست! تقصیر بیشتر متعلق به دانشگاه است. وقتی شما دانشجویی تربیت کنی که مشکلی در ایران حل کند صنعت هم آنقدر بی شعور نیست که استفاده نکند. گار صنعت هم نیامد، می روی یک شرکت می زنی و از ایده ها استفاده می کنی. ولی شاید قسمتی از مشکل این باشد که این هدف با هدف در مرزهای دانش بودن و درجه علمی بالا داشتن به راحتی جمع نمی شود. نیازهای ما فعلا با آنچه دانش روز دارد تولید می کند فاصله دارد. این مشکل مفصلی است که لازم است اساتید درباره اش فکر کنند.
یک چیز هم من اضافه کنم، نگوییم نمی شود، می شود!