مزاحم تلفنی, کله پاچه و مقالات خوب

زمانی که هنوز شماره های تلفن در تهران پنج رقمی بود و تکنولوژی ارتباطات تازگی زیادی داشت یکی از مصارف رایج تلفن ایجاد مزاحمت برای دیگران بود. گاهی اوقات نیمی از تماسهای تلفنی فقط برای سرگرمی و دست انداختن دیگران بود. مدام مزاحمین زنگ می زدند تا معمای اره- تیشه – تیغ جراحی- را بپرسند. با قدیمی شدن این تکنولوژی مصرف عاقلانه تر آن جایگزین شده است. البته تکنولوژی کالرآیدی هم بی اثر نبوده است.
در موسساتی که تمام کاربران عضو گروپ میل هستند هر چند وقت ایمیلی دریافت می شود با نام مستعار و هدف هتک حرمت. به نظر می آید که ایمیل و اینترنت اکنون جای مکالمات تلفنی را گرفته است و مزاحمت تلفنی نیز جای خود را به مزاحمت اینترنتی داده است. وقتی که خلاصه مقاله "کله پاچه " را دیدم یاد معماهای تلفنی افتادم. اگرچه مقاله مذکور پیامهایی را نیز در پی داشت مثل بیهوده بودن شمارش مقالات بدون توجه به محتوای آنها ولی قطعا هدف سه نویسنده آن شوخی و ایجاد مزاحمت بوده است. به هرحال نیاز است که چندسالی از این تکنولوژی نیز بگذرد تا مصرف درست آن جاگیر گردد.
از جمله مصارف خوب ایمیل نامه ای است که چندی پیش دریافت کردم که به نکات بسیارمهمی برای نوشتن صحیح مقالات اشاره کرده بود. این نکات را یکی از سردبیران انجمن علمی آی ای تی ارائه داده است. فکر کردم که اگرچه هدف این بلاگ مبارزه با تقلب است ولی شاید مناسب باشد که راهکارهایی هم در مورد مشخصات مقالات خوب و پایان نامه های موفق نیز ارائه گردد. به طور خلاصه برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی به چندتا از نکات مذکور اشاره می کنم و علاقه مندان را به سایت انجمن مذکور رجوع می دهم.
اول---عموما مقاله ارائه شده باید طی چند دقیقه اول که به دست سردبیر می رسد روی او تاثیر خوبی بگذارد. یعنی مقاله باید در زمینه مورد علاقه ژورنال بوده و بیانگر نوآوری در یکی از زمینه های جدید تکنولوژی باشد. هدف مقاله باید به صراحت در چکیده بیان شده باشد. بسیاری از مقالات را سردبیر رد کرده و برای داوری ارسال نمی کند. مقالاتی که توسط سردبیر رد می شوند دارای ساختار ظاهری نامناسب می باشند. هر مقاله دارای تیتر مناسب، چکیده و کلمات کلیدی مناسب، مقدمه و بدنه مناسب، نتیجه گیری صحیح، و مراجع جدیدی است که دارای فرمت صحیح هستند. سردبیر ژورنالها عموما افرادی هستند که خود دهها مقاله با کیفیت بسیار زیاد را نوشته و انتشار داده اند و با ورق زدن مقاله و نگاه به جداول و گرافها متوجه ضعیف بودن آن می شوند. ایرادات املائی قابل تحمل نیستند.
دوم---موضوعاتی مورد علاقه سردبیر است که آینده خوبی دارند نه آنهایی که در گذشته مورد علاقه محققین بوده اند. این نوع موضوعات عموما در کنفرانسهای قوی هر رشته مطرح می گردند. با مراجعه به شماره های اخیر ژورنال مورد نظر نیز می توان علائق سردبیر و هیات تحریریه را نیز دریافت.
سوم---نویسنده باید از خود بپرسد که آیا موضوع مهم و جدیدی برای ارائه دارم؟ آیا ادعاهای محقیقن قبلی را نقض کرده ام؟ آیا مطالبی را ارائه می دهم که محققین قبلی آنها را در مقالاتشان پوشش نداده اند؟ چنانچه پاسخ یکی از سه سئوال مطرح شده مثبت باشد آنگاه مقاله قابل ارائه است. اگر مقاله حاوی روابط ریاضی زیادی است ولی کار مهمی را ارائه نمی دهد مقاله مناسبی نیست .
چهارم---چکیده باید شامل هدف، روش، خروجیها، و نتیجه ای باشد که از خروجیهای حاصل می شود.
پنجم---بخش مقدمه باید اهمیت موضوع مقاله را مطرح کند و کارهای دیگر محقیقین را بررسی نموده و روش پیشنهادی را ذکر نماید. در انتهای مقدمه ساختار مقاله و بخشبندی آن ارائه می گردد. وقتی کارهای دیگر محقیقین مطرح می شود مناسب است در رشته هایی مثل مهندسی کامپیوتر به مقالات سه سال گذشته رجوع داده شود.
ششم---فرمت مراجع در ژورنالهای مختلف متفاوت است. اگرچه خیلی اوقات ویراستارهای مجلات وظیفه تصحیح فرمت را به عهده دارند ولی با سرعت گرفتن زمان انتشار مجلات و افزایش تعداد مقالات سردبیر ترجیح می دهد که نویسندگان در نسخه اولیه فرمت صحیح مجله را رعایت کرده باشند.

همانگونه که گفتم مطالب ذکر شده خلاصه ای از نظرات دکتر استوارت گووان است و رعایت آنها می تواند به مقبولیت مقاله در نظر سردبیر کمک کند. نظر نهایی در مورد مقالات را داوران ارائه می دهند که روی صحت یافته ها عمدتا تمرکز می کنند. امیدوارم که دیگر دوستان راجع به پایان نامه های موفق نیز پست ها و کامنتهایی را ارائه دهند