Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات

یادداشت‌های «یک ایرانی در آمریکا»

محمد قدسی | شنبه, ۱۰ بهمن ۱۳۸۸

آقای دکتر محمدرضا اعلم، مدرس دانشکده‌ی مکانیک دانشگاه ام‌آی‌تی بلاگی دارند که در آن در مورد دزدی علمی در ایران مطالب جالب و آموزنده‌ای نگاشته‌اند که نظر خوانندگان محترم را به آن جلب می‌کنم.
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۸/۱۱/۱۰
محمد قدسی

نظرات (۸)

نکته ایی در مورد
" بیش از حد مراقب باشیم که با افتادن در دام وابستگی به تعداد مقالات و با چاپ مطالبی که قبلا عرضه‌ شده و ارزش علمی بیشتری ندارد اعتبار علمی خود و دانشگاه و جامعه‌مان را لکه ‌دار نکنیم."
این جمله بیشتر در مورد برخی اساتید محترم که به دنبال استاد تمام شدن هستن صدق می کند، وگرنه من دانشجوی شاگرد اول گرایش خود در دوران کارشناسی ارشد 3 مقاله در مجلات آی اس آی معتبر رشته خودم و پس از آن نیز 3 مقاله آی اس آی دیگر به چاپ رساندم (که صادقانه بگویم به احتمال زیاد در برخی از جملات که مربوط به مفاهیم پایه بوده است و نه ایده (البته از نوعی که خودم در اینجا مطرح کردم) مرتکب تقلب هم شده باشم که به خاطر ضعف زبان انگلیسی در آن زمان و در بسیاری مواقع ندانستن غیر قانونی بودن کپی کردن یک جمله بوده است.) به خاطر آنکه پس از فارغ التحصیلی به دلایل مشکلات شخصی نتوانستم در مقطع دکتری ادامه تحصیل بدهم، و الان در شرایط پذیرش بدون کنکور، می گویند که چون دو سال است است فارغ التحصیل شده ایی باید کنکور بدهی و .... در حالی که خود شما اساتید بهتر از هر کسی می دانید با 6 مقاله آی اس آی (و داشتن روزمه داوری مجلات آی اس آی) می توان از بهترین دانشگاه های آمریکا و کانادا و ... بورس کامل برای ادامه تحصیل دریافت کرد. به این نتیجه رسیده ام که در این مملکت برای دانشجو هیچ وابستگی به تعداد مقالات وجود ندارد جرا که برخی قوانینی که برخی اساتید محترم به تصویب می رسانند، انگیزه های ادامه تحصیل در داخل کشور را از بین می برند.
آقا به قول خودمون بی خیال، نمی دونم چرا یهو یاد اشتباهاتم افتادم که چرا از ایران نرفتم و یا چرا همون سال اول از شرایط بدون کنکور استفاده نکردم و یا چرا ننشستم یه ذره درس بخونم و کنکور شرکت کنم، حالا اومدم اینجا همه تقصیر ها رو می اندازم گردن این وبلاگ و استادو قوانین و مملکت و...دیگه داره بحث سیاسی می شه. از اینکه بگذریم می خواهم تاکید کنم به اینکه واقعا بایستی تمامی مصادیق صحیح تقلب را محققان جوان بشناسند تا در کارهای آتی از آن نوع تقلب پرهیز کنند، و اگه فهمیدند ناخواسته قبلا مرتکب برخی از انواع تقلب (البته نوع خفیفش نا خواسته است) شدند، صادقانه اعتراف کنند و مثل بعضی ها نزنند زیرش.
با تشکر فراوان
با سلام
اگر شما یک روش جدید شبیه سازی و یا بهینه سازی و ... خودتان ابداع کرده اید، برای آنکه قابلیت روش خود را نشان دهید، آن را برای حل مساله ایی که عموماً بسیار شناخته شده (بنچ مارک ها) است به کار می برید و با روش های قبلی مقایسه می کنید و در صورت قابل بودن روش آن را در یک ژورنال به چاپ می رسانید. من فکر می کنم اولاً به کار بردن همان روش برای حل یک بنچ مارک دیگر مقاله معتبری نخواهد شد، در هر حالت در مقاله قبلی صد در صد بایستی به روش قبلی مرجع داد و می توان جملاتی از مقاله قبلی خودتان را عینا در مقاله جدبد ذکر نمود. نوآوری تنها ابداع یک روش جدید نمی باشد، بلکه استفاده از روش های شناخته شده که محققان و دانشمندان علوم مختلف ابداع کرده اند، در حوزه های دیگر کاملا نوآوری بوده و قابلیت چاپ شدن در مجلات بین المللی آی اس آی را دارد. مگر نه این است که در علوم مهندسی (نه پایه) به عنوان مثال برای حل معادلات دیفرانسیل مختلفی با شرایط مرزی مختلف از روش های عددی نظیر اجزای محدود، تفاضل محدود، احجام محدود، روش های بدون شبکه و .. بهره گرفته می شود و با روش های قبلی موجود مقایسه می گردد و به عنوان یک ایده خوب و یک استراژی خوب که برای حل معادله انتخاب شده است در مجلات خوب چاپ می شوند، در حالی که روش اصلی مربوط به شخص دیگری بوده است. و یا اینکه در رشته علوم کامپوتر روش های مختلف هوش مصنوعی، داده کاوی و یادگیری ماشین ابداع و توسعه داده می شوند و استفاده از همین روش ها در رشته های دیگر (مهندسی عمران، صنایع، مکانیک و ...) برای شبیه سازی مسائل درون حوزوی خود می تواند در مجلات معتبر همان رشته به چاپ برسد، در حالی که روش اصلی مربوط به جای دیگری است، مثال دیگر استفاده از روش های بهینه سازی نظیر الگوریتم های تکاملی، کاوشی و فرا کاوشی (ژنتیک، مورچگان، پرندگان، زنبور عسل و ..) در بهینه سازی مسائل مختلف می تواند منجر به چاپ مقاله ایی خوب شود در حالی که مبدع روش اصلی شخص دیگری است، هر چند که ممکن است بسیاری از محققین علوم مهندسی خود نیز به توسعه روش های نامبرده با تغییر در الگوریتم ها روی آورند که کار بسیار ارزشمندی است. پس مفهوم ایده نو و نوآوری بارز، برای چاپ در مجلات معتبر هر رشته ، معنایی وسیع دارد. اگر غیر از این بود علم پیشرفت نمی کرد. اما من نمی دانم منظور از افراد "خیلی خیلی" مهم احتمالا فقط پدران علوم مختلف و نظریه پردازان بوده است، افرادی نظیر نیوتن، انیشتین، لطفی زاده، هیکین، زینکویچ و ...که با ارائه نظریات علمی دنیای علم را متحول کرده و فقط چند مقاله به چاپ رسانده اند و ... در این صورت اینگونه تعریف از افراد برجسته همتراز تعریف اولیه از ایده نو و نوآوری می باشد. و این تعریف شامل حال افراد معدودی می شود، وگر نه من فکر می کنم منظور از فرد برجسته، شخصی است که در یک حوزه بسیار بسیار کوچک از دنیای بسیار بسیار بزرگ علم، حرفی برای گفتن دارد و دیگران او را صاحب نظر در آن حوزه می دانند، با این تعریف، تعدا این افراد بسیار زیاد می شود و همین ها هستند که باعث حرکت رو به جلوی علم می شوند، با اینکه ممکن است هیچ گاه تا آخر عمر خود منشاء تحول در علم نباشند. در پایان با احترام فراوان برای همه خوانندگان این وبلاگ (اساتید و دانشجویان)می خواستم بگویم این ها که گفتم فقط و فقط نظرات شخصی من در این زمینه بوده است، و هدف من از مطرح کردن این موضوع، داشتن ابهام در این مسئله بوده است و روشن شدن ذهن خودم، و با علاقه پیگیر این مباحث هستم، چرا که دانشجویی هستم که 2 سال است از مقطع کارشناسی ارشد فارغ التحصیل شده ام و تجربه زیادی در زمینه مقاله و نوآوری از نوع اول ندارم.

ادامه در نظر بعدی
بدیهی است استفاده از "مطالب" خودتان یا دیگران در مقاله‌ی جدیدتان اگر با ارجاع کامل و دقیق باشد هیچ اشکالی ندارد و بعضی وقت‌ها (به صورت محدود) حتی لازم است. توجه کنید که انچه که در وبلاگ نهی شده "استفاده از جملات قبلی است" نه "ذکر مجدد مطالب و مفاهیم". توجه داشته باشید که مورد دومی، یعنی ذکر مجدد مفاهیم و روش و غیره، همان‌طورکه گفتم خیلی وقتها ممکن است لازم باشد: مثلا وقتی که شما در زمینه‌ای چند مقاله در مجله‌ی آ چاپ کرده‌اید و حالا تصمیم گرفته‌اید مقاله‌ای برای مجله‌ی ب بفرستید که خوانندگانش در زمینه‌ی دیگری تخصص دارند و یا مجله‌ی آ را نمی‌خوانند بهتر است علاوه بر ارجاع به مقالات منتشرشده در مجله‌ی آ، خلاصه‌ای از روش و نتایج را نیز بیاورید (حتی برای خود من پیش آمده که ادیتور یک مجله خواسته در مورد روشی نسبتا معروف که در بخشی ازمقاله‌ام استفاده کرده بودم و ارجاع کامل به مقالات خود آن مجله هم داده بودم یکی دو پاراگراف توضیح بدهم). این با توجه به این فرض است که حالا شما با کلمات متفاوت که متناسب با آگاهی خوانندگان مجله‌ی جدید است کارتان را توضیح می‌دهید. وگرنه همان‌طور که آقای آشنای قاسمی تذکر دادند اگر قرار باشد عین جملات ذکر شود فقط ارجاع کافیست و پر کردن صفحات با مطالبی که قبلا منتشر شده هیچ منطقی ندارد.

علاوه بر این استفاده ازعین جملات، حتی جملات قبلی خودتان، در بسیاری از موارد جرم است. حتی اگر بخواهید جملات قبلی خودتان را داخل علامت نقل‌قول بگذارید اگر تعداد جملات از حدی بیشتر شود (بسته به مجله‌ متفاوت است) احتیاج به کسب اجازه و ذکر کسب اجازه در پانوشت و در مواردی پرداخت هزینه‌ای به مجله مبدا است. توجه کنید که وقتی شما مقاله‌ای را در یک مجله چاپ می‌کنید کپی‌رایت مقاله‌تان را به آن مجله داده‌اید. لذا هیچ‌کس حتی خودتان حق استفاده مجدد از عین جملات و تصاویررا در جای دیگر، حتی کارهای بعدی خودتان، ندارد. ولی از نتایج و مفاهیم می‌توان در جاهای دیگر (با فرض ارجاع کامل)‌ استفاده کرد.

نکته‌ی آخردر مورد افراد برجسته که اشاره کردید اینکه اصولا افراد *خیلی خیلی* برجسته در علم تعداد مقالات کمی چاپ کنند (شاید به تعداد انگشتان دست) و اصولا همیشه آن‌قدر حرف جدید برای گفتن دارند که صفحات مجله برای حرف‌های جدیدشان هم کافی نیست چه رسد به اینکه بخواهند مطالب قدیمی را تکرار کنند. ولی خوب همه‌ی ما (چه در ایران و چه در خارج) در دنیایی هستیم که باید تعادلی بین کمیت و کیفیت کارهای علمی‌مان وجود داشته باشد و در نتیجه لازم است بیش از حد مراقب باشیم که با افتادن در دام وابستگی به تعداد مقالات و با چاپ مطالبی که قبلا عرضه‌ شده و ارزش علمی بیشتری ندارد اعتبار علمی خود و دانشگاه و جامعه‌مان را لکه ‌دار نکنیم.

منتظر نظرتان هستم
با احترام فراوان
۱۲ بهمن ۸۸ ، ۱۴:۵۱ Faramarz Ashenai Ghasemi
با سلام

اگر مرجع داده نشود به کار قبلی تان، در دنیای امروز آن را بعضی تقلب و بعضی تکثر می نامند و آن را مجاز نمی دانند. به نظر شما نباید روشی که شما برای اولین بار ابداع و آن را در یک مقاله به چاپ رسانیده اید، سپس به کمک آن روش، یک مسأله کاملاً متفاوت را حل کرده اید، در مقالات جدیدترتان، به مقاله اول ریفر کنید؟ چون قاعدتاً در مرتبه اول، بسیار مفصلتر به آن روش پرداخته اید، و این بار تنها یک اشاره کوچک به آن کرده اید. مگر آنکه نوآوری شما تنها در روش مزبور باشد و شما با عدم ریفر دادن به مقاله اولی تان، بخواهید اینگونه نشان دهید که روش مزبور برای نخستین بار است که در حال معرفی است و بخشی از نو آوری کارتان است.
شایان ذکر است که حل یک مسأله کاملاً متفاوت، الزاماً نوآوری محسوب نمی شود. این در حالی است که لازمه اصلی مطالبی که در ژورنالها به چاپ می رسند، عموماً داشتن نوآوری بارز است.

با احترام
با سلام خدمت جناب آقای فرامرز آشنای قاسمی
حرف شما کاملا صحیح است. ولی منظور من این نبوده است، فرض کنید شما با استفاده از یک روش مدل سازی مساله ای را انجام میدهید و آن را به صورت مقاله چاپ می کنید. حال شما با استفاده از همان روش مدل ساری قبلی، یک مساله کاملا متفاوت با مساله قبلی را حل می کنید، خوب تئوری و اصول روش مدل سازی که تفاوتی نکرده است.
بنابراین از مطالب مقاله قبلی خود استفاده می کنید. به نظر شما آیا این تقلب است؟
۱۱ بهمن ۸۸ ، ۲۳:۲۳ Faramarz Ashenai Ghasemi
با سلام

به نظرم نظر آقای اعلم صحیح است. منظور ایشان کار نسبتاً متداولی است که به کرات توسط پژوهشگران کشورمان انجام می شود. و آن اینکه یک مقاله را با اندکی تغییر در چند ژورنال چاپ می کنند. چندی پیش همکار یکی از دوستانم، نامه ای از الزویر دریافت کرده بود و در آن به سبب انجام تقلب، متخلف شناخته شده و گفته شده بود دیگر هیچگاه مقاله ای از وی در کل نشریات الزویر چاپ نخواهد شد. حالا داستان از این قرار بود که فرد مزبور، یک مقاله چاپ شده اش را در یکی از نشریات الزویر، تنها با اندکی تغییر، در جایی دیگر و بدون ذکز مرجع چاپ کرده بود(به خیال خودش تیز بازی درآورده بود تا هرچه سریعتر ارتقا یابد!).

نتیجه اخلاقی: کسی که باد می کارد، دیر یا زود ممکن است که مجبور بشود که طوفان درو کند!

با احترام
فرامرز آشنای قاسمی
با سلام
من یک سوال در مورد یکی از نکاتی که استاد گرانقدر جناب آقای دکتر اعلم مطرح نموده اند دارم. ایشان فرموده اند استفاده از مطالب مقالات قبلی یک نویسنده در مقاله جدید همان نویسنده، می تواند تقلب علمی و جرم محسوب می شود و یا کار ناپسندی می باشد؟!
"٣-۴. استفاده از جملات قبلی مقالات خودتان: کپی کردن جملاتی از مقاله قبلی خودتان یا مقاله‌ای که جای دیگری چاپ کرده‌اید می‌تواند جرم به حساب می آید و اگر هم جرم نباشد کار ناپسندی است. ولی مقاله‌ای که در یک کنفرانس ارائه شده می‌تواند با تغییراتی در یک مجله چاپ شود (باز هم با قوانین هردو یعنی کنفرانس و مجله مجددا چک کنید)"
قبل از شروع بحث لازم می دانم توضیح دهم من برداشت واضح و مشخصی از عبارت بالا ندارم لذا برای باز شدن مطلب موضوع زیر را مطرع می نمایم:
من به عنوان یک فرد علاقه مند به امر تحقیق، در حوزه تحقیقاتی خود مقالات بسیاری را خواند ام که مربوط به یک سری از تحقیقات دنباله دار یک محقق بوده است و بارها مشاهده کرده ام که در مقاله جدید نویسنده بعضاً از مطالب یاد شده در مقاله قبلی که مربوط به تئوری قضیه بوده است استفاده کرده است. در بسیاری موارد استفاده از مقاله قبلی در حد یک تا دو صفحه در مقاله جدید بوده است. این موضوع مربوط به نویسندگان و محققانی می باشد که در آن حوزه دارای بیش از 30 مقاله در مجلات معتبر بین المللی می باشند و افراد برجسته و بسیار معروفی در آن زمینه می باشند.
من مطالب بسیار زیادی در همین سایت از اساتید مختلف در مورد انواع و اقسام تقلب علمی خوانده ام، اما این نکته را برای اولین بار مشاهده نموده ام که به نظر من با مفهوم تقلب و سرقت فاصله بسیار زیادی دارد.
اگر واقعا استفاده از مطالب خود شخص در کارهای بعدی همان شخص تقلب به حساب می آید!!! چرا این موضوع در بسیاری از کارهای افراد برجسته مشاهده می گردد. فکر می کنم همه ما بارها و بارها در مقالاتی که در حوزه تحقیقاتی خود خوانده ایم، این موضوع را مشاهده کرده باشیم.
حتی اگر تمام آن افراد هم با این تعریف متقلب به حساب آیند، چرا هیچ کدام از مجلات و نشریات معتبر پس از مشاهده این موضوع، باز هم مقالات آن افراد را چاپ می کردند.
سوال من پاسخ به این ابهام می باشد.
همچنین اگر فرض شود که نظر آقای دکتر اعلم کاملا صحیح باشد و با فرض اینکه همه نویسندگان و نشریات مورد بحث من اشتباه کرده اند و همه در این تقلب سهیم بوده اند، خواهشمندم با دلایل منطقی و قانع کننده دلایل خود را در مورد متقلب بودن افرادی که از مطالب قبلی خود در مقاله جدیدشان استفاده می نمایند بیان فرمایید؟
با تشکر
جواد محجوبی
چند وقت پیش به مسولین دانشگاه گفتیم آقای فلانی مقاله اش توسط یک ژورنال غربی حذف شده (به دلیل شکایت دو نویسنده چینی که ادعا کرده بودند ایشان مقاله اونها رو کپی زده). اما کسی عکس العملی نشان نداد! خودتان نتیجه گیری کنید. 

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی