Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

بایگانی مطالب

آخرین نظرات


In this news item:

http://www.farsnews.net/newstext.php?nn=8904100385

Mr Ali-Akbar Mehrabian raises some issues that are worthy of serious consideration. Before going into details, I must first declare my ignorance with regard to the Iranian laws regarding protection of intellectual properties, in particular laws that protect rights of scientists and engineers affiliated with academic institutions against commercial exploitation of their inventions by third parties.

Given the last-mentioned fact, personally I believe that not publishing the results of one's researches, for the fear of one's ideas being exploited by others (something that Mr Mehrabian seems to be hinting at) is not only not practicable, but is also against a fundamental principle that has made the scientific project one of the most successful of all projects in the entire human history, namely the principle of openness. (Yes, it is true that one's ideas can be used by others once made public, but where would we be today if we were barred from knowing other people's ideas? Exchange of ideas is a two-way street.)

This is not to say that the remarks by Mr Mehrabian were without merits. Rather, it is my conviction, that solution to the problems that Mr Mehrabian raises must be sought elsewhere, namely in setting up specialized and competent institutions for better protecting the intellectual properties of the country.

For illustration, the patent laws in the USA give all researchers (whether residing in the USA or not and whether US citizens or not) the right to apply for US patents on the contents of their publications over a period of one year from the date of making their relevant work public. In Europe, one can apply for patents on the condition that one's pertinent work has not been made public (i.e., even not sent to a journal for publication) at the time of application. The restrictive nature of the European patent laws has the advantage of enabling one to turn one's patent into one that offers protection worldwide (to be precise, in all countries that have signed a specific international treaty).

In general, in industrial research institutions (such as Alcatel-Lucent/Bell Labs in the USA, Phillips Research Labs in the Netherlands, Siemens in Germany, etc.) nothing can be sent for publication prior to the relevant manuscript having first been examined by a special office (whose members consist of researchers and lawyers specialising in patent laws) in these institutions; these offices are tasked with making patent applications for whatever that they deem as being patentable in any given manuscript. After this process, which delays submission for publication of any given manuscript for only several days, the authors are permitted to make their work public in any way that they deem appropriate. Exception to this rule concerns the cases where the research done is funded by a third party (such as external commercial companies, or the military) on the condition that the research results, being their property, remain secret (this is contractually fixed at the outset).

In recent years, many European universities have set up special departments whose sole task is helping scientists and engineers in patenting their discoveries and possibly helping them (in terms of obtaining the initial funding required for demonstrating the viability of the ideas being patented) in turning their ideas into commercially viable products. The following link may be consulted for seeing how one of the most celebrated universities of Europe (ranked the first in Europe and the fourth in the world) has been acting on the need to protect this university's intellectual properties, and thereby a nation's intellectual capital, without thereby compromising the principle of openness that is so fundamental to the world of thoughts and ideas:

http://www.enterprise.cam.ac.uk/index.php

Mr Mehrabian is strongly advised to take notice of this and similar developments elsewhere.

Yours sincerely,
BF.
موافقین ۰ مخالفین ۰ ۸۹/۰۴/۱۰
محمد قدسی

نظرات (۵)

سلام
جناب دکتر قدسی معمولاً نسبت به خوانندگان، لطف دارند اما پیش آمده مواقعی که نام همکاران ایشان برده میشود، موضعی کاملاً محافظه کارانه میگیرند در حالی که اگر قرار است با تخلف و تقلب، برخورد شود، شرط اول موفقیت این است که تبعیضی در کار نباشد.

پیشتر، بنده نام سه تن از استادان ارجمند را در یکی از پست هایم بردم که تعداد مقالات منتشر شده ای که نام آنها بر روی مقاله قرار دارد ( در طول یک سال ) انسان را بی درنگ به یاد ماشین تولید مقاله می اندازد اما جناب دکتر قدسی، پست بنده را تأیید نفرمودند !!!

چگونه است که در باب تخلفات علمی وزرای کابینه، نام بردن از آنها اشکالی نداشت اما نام بردن از استادان همکار، محل اشکال است ؟!!!

امیدوارم که سیاست یک بام و دو هوا در پیش گرفته نشود.

******************
خطاب به رها: بنده هم پیشتر، در یک ای میل به جناب دکتر قدسی عرض کردم که در برخی از مجلات به زعم این بلاگ کم اعتبار، نام استادان مطرح داخلی و خارجی چه به عنوان نویسندۀ مقاله و چه به عنوان داور وجود دارد. ج.اب ایشان این بود: "لزوماً چنین موردی دلیل بر با کیفیت بودن مجله نیست" در حالی که می دانیم که استادان بلند پایه، معمولاً اعتبارشان را هر جایی خرج نمی کنند.

رها خانم! در صورتی که ممکن است، لیستی که زحمت کشیده اید، برای بنده ارسال کنید:
sezar172003@yahoo
لطفا جمله زیر را اصلاح کنید:
مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی برخی از اعضای هیات علمی است.


اصلاح شود به
مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی برخی دانش‌جویان و چه از سوی برخی از اعضای هیات علمی است.

یا


مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه‌ها از سوی برخی دانش‌جویان و اعضای هیات علمی است.


چطوریه که برخی اعضای دانشگاهها اما از طرف همه دانشجویان بس کنید آقای دکتر قدسی این رویه یکطرفه را
ابتدا عذر خواهی که مطلبم ربطی به این پست ندارد. ای کاش آقای قدسی فکری برای گاه گفته های بینندگان هم می کرد، آرزوی بهروزی برای ایشان دارم.
آخرین سخنوری بنده در خصوص اظهار نظر دانشگاه آزاد نسبت به مجلات علمی و غیر علمی بود که ظاهرا اساتید بزرگوار با احتیاط از کنار آن گذشتند که البته سکوت نشانه رضاست ولی من دست به کار شدم و لیست مفصلی از تعدادی از همین اساتید بزرگوار که اسامی مبارکشان در منوی سمت راست اساتید علیه تقلب وجود دارد و البته مقالاتشان در همان مجلات به چاپ رسیده است فراهم کردم که محض احتیاط اگر تایید کردند ارائه کنیم که خوب عکس العملی ندیدیم.
به هر حال چون موضوع این وبلاگ اساسا رد تقلب و مبارزه با مصادیق تقلب است من هم مطلبی برای این موضوع فراهم کردم که شاید خالی از لطف نباشد.
چند روز پیش(12/04/89) سایت وزارت علوم رتبه گذاری دانشگاه ها را بر اساس وب سایت آنها اعلام کرد که دانشگاه تهران مقتدرانه در صدر ایستاد تعدادی پارامتر هم اعلام شده که خوب به نظر من کاملا سلیقه ایست. تا اینجا مشکلی نبود بعد از مراجعه به این وب سایت علمی کشورمان که رتبه اول را کسب کرده بود متوجه شدم که قالب این وب سایت چقدر شبیه قالب وب سایت دانشگاه ویرجینیا است مبادا فکر کنید تقلبی صورت گرفته نه فقط خواستم بگم اگر 50% یک مقاله مشابه سایر مقالات باشد آن را تلقبی می دانیم و احتمالا همه اساتید و بینندگان این وبلاگ موافق باشند به هر حال داوری این مقاله وب سایتی به عهده شما عزیزان.

http://websanji.ricest.ac.ir/

http://ut.ac.ir/

http://www.virginia.edu/
دیر نیست که به جای مقالات آی اس آی، داشتن پروژه های برون دانشگاهی ملاک ارتقاء اساتید قرار گیرد، و مثلا معیار ارزشیابی هم این باشد «هر ده میلیون تومان در هر ماه یک امتیاز»
هر وزیری کار قبلی ها را زیر سوال میبرد و معیار خودش را میگذارد بدون بررسی کارشناسی نتایج روشهای قبلی.
گاهی اوقات چنان بدیهیات مورد پرسش قرار میگیرد که انسان می ماند که این نتیجه گیری از کجا امده است.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی