Professors Against Plagiarism

استادان علیه تقلب

مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

به‌نام خداوند هستی و هم راستی

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده است و هدف آن مبارزه با تخلف و تقلب علمی در دانشگاه‌ها چه از سوی دانش‌جویان و چه از سوی اعضای هیات علمی است. متاسفانه ما شاهد گسترش حرکت‌های غیر اخلاقی در فضای علمی کشور هستیم که با انگیزه‌هایی چون اخذ مدرک، پذیرش یا ارتقای مرتبه‌ی دانشگاهی صورت می‌گیرتد.

ما با هرگونه تقلب مخالفیم و سکوت در برابر آن‌را هم جایز نمی‌دانیم. در این بلاگ قصد داریم برخی موارد و روش‌های تقلب‌ را بیان و ضمن آموزش به دانش‌جویان و تلاش برای اشاعه‌ی اخلاق و آداب حرفه‌ای در جمع خودمان‌، مسولان را وادار کنیم تا به مشکل تقلب و ریشه‌های آن واکنش جدی نشان دهند.

۲۱ مرداد ۱۳۸۷

استادان موسس (الفبا)

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

اگر می‌خواهید نامتان به‌عنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..

تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستاده‌اند که متاسفانه امکان استفاده از آن به‌جای وبگاه نیست.

فهرست برخی از مجلات کم اعتبار

پیوندهای مفید

بایگانی مطالب

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

ماجرای ما، ّISI و ESI

PaP-admin | چهارشنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۱

موافقین ۳ مخالفین ۰ ۹۱/۰۷/۱۲
PaP-admin

نظرات (۶)

۰۲ آبان ۹۱ ، ۱۶:۳۵ ناصر احدی
امید جان 

من با شما موافقم که در بسیاری از موارد تولید علم ما بسیار عمیق نبوده اند. ما در کشورمان تنها یک مقاله داریم که 500 مورد استناد خورده ولی در بعضی کشورها یک مقاله به تنهایی بالای 1000 بار استناد می خورد. در همین دانشگاه واترلو آقای پروفسور کامل در همان دانشکده برق به همراه تیم خود در سال 2002 مقاله ای چاپ کرده که ظرف 10 سال حدود 3000 بار به آن استناد شده است ولی آیا همه افرادی که در آمریکای شمالی زندگی می کنند در آنجا متولد شده اند؟ همین آقای کامل مصری است. بسیار از ایرانی های آن دانشکده بسیار توانمند خودشان را نشان می دهند ولی متعلق به این کشور هستند. 

عمق علم یک متغیر نسبی است همانند قوی بودن یک فرد در مقابل فرد دیگر, انشاء الله این سایت بتواند همدلی ایجاد کند تا با آشنا شدن با افکار و عقاید سازنده در راه سازندگی قدم برداریم
ارادتمند 
احدی
۳۰ مهر ۹۱ ، ۲۲:۳۵ امید
آقای احدی عزیز نمی توانم استدلالتان را قبول کنم
TOPSIS چنان که گفتین فقط یک ابزار تصمیم گیری چند معیاری می باشد چنان که ابزارهای بسیار دیگری نیز وجود دارند. هر ابزار نسبت به ابزار دیگر یک سری مزایا و یک سری معایب دارد.صرف این که در استفاده از این ابزار خاص از دیگران پیشی گرفته ایم  نشان دهنده  تولید علم فوق العاده و ... نیست. اصولا استفاده از ابزار به تنهایی اصالت ندارد و کاربرد این ابزار بسیار مهم تر است وگرنه خیلی ساده است که ابزاری جدید برداریم و به مثال های مختلف اون رو اعمال کنیم و ادعا کنیم که جواب بهتری بدست آورده ایم و مقاله چاپ نماییم
متاسفانه این رویه با شدت بیش تری در روش های بهینه سازی و خصوصا ابزارهای بهینه سازی تکاملی در کشور مد شده است. هزار و یک بنچ مارک وجود دارد و صدها ابزار تکاملی. عزیزان یکی از ابزارها را برمی دارند و برای مسائل گوناگون بکار می برند و هی مقاله چاپ می کنند. این تولید علم نیست. این تظاهر به تولید علم است. بنده در کنفرانس های مختلف که چنین مقالاتی را برای داوری برایم ارسال کرده اند معمولا در جا ریجکت می کنم چون از نظر بنده هیچ نوآوری خاصی در آن وجود ندارد
نگویید امکانات نخواهد قوی هستیم که خود را فریب داده ایم. بله تا پای کاربردی عملی و پیاده سازی نباشد در تغییر ظاهر مسائل تئوری و چاپ مقاله های جدید استاد هستیم اما اگر خواستیم پیاده سازی کنیم می شود همین محصولات تولید داخل که هر روز با آن مواجه هستیم و ضعف هامان خودشان را نشان می دهند
بگذارید اقلا در اینجا تبلیغ تولید علم هایی که نکردیم را نکنیم
۲۷ مهر ۹۱ ، ۱۹:۱۶ ااا پیامی
برای مقایسه دو چیز باید معیارها یکسان باشد. برای مقایسه یک استاد از دانشگاه شریف و یک استاد از دانشگاه استنفرد می توان مثلا اچ ایندکس آن دو را با هم مقایسه کرد. اما نمی توان با ذکر مرتبه علمی یکی از استادان این دانشگاه ها، موقعیت آن دانشگاه را مشخص کرد. تمام حرف من این است که ما در این سالها از نظر تعداد مقاله رشد بسیار کرده ایم و فاصله مان با کشورهای پیشرفته جهان کم شده است، اما نباید دچار این خطا شویم که از نظر علمی به سطح آنها نزدیک شده ایم. به جای شمارش مقالات چاپ شده، اگر مثلا استادان دارای اچ ایندکس بالای ده یا مقالات بالای سی ارجاع شمرده شوند، می تواند معیار واقعی تری برای موقعیت ما و فاصله مان با کشورهای پیشرو در جهان باشد.
البته من معتقدم در حال حاضر دانشگاه های کشور ما در منطقه خاورمیانه حرف اول را میزنند (که البته تاکید می کنم در حال حاضر. نتایج رتبه بندی امسال را دیده اید؟ دانشگاه های ایران مانند هر سال تنزل کرده اند و دانشگاه های عربستان و امارات دارند وارد گود می شوند). البته این نوع مقایسه فقط جنبه کلی دارد و منکر استادان پرتوانی که در دانشگاه های ایران داریم نیست. در ضمن من حرفی از ژورنال هایی که پول می گیرند نزدم، منظورم مبلغ تشویقی بود که دانشگاه ها بابت چاپ مقالات آی اس آی به مولف می پردازند.
۱۷ مهر ۹۱ ، ۱۰:۵۹ ناصر احدی
آقای پیامی

سایت ساینس دایرکت از نویسندگان خود پول نمی گیرد. مقالاتی را که من اشاره کرده ام همه در ژورنال هایی چاپ شده اند که ضریب به قول شما اچ ایندکس غالبا بالایی دارند. ثالثا یکی از نویسندگان همان مقاله دارای اچ ابندکس 12 است که با توجه به جوان بودن نویسنده بد نیست. رابعا من می توانم نویسندگان غیر ایرانی را از همان فیلد کاری به شما معرفی کنم که دارای به اصطلاح اچ ایندکس های بالا هستند و اگر سایت هایی که خودشان به خودشان داده اند را کنار بگذاریم چیز خیلی زیادی باقی نمی ماند. ما طیف گسترده ای از افراد را داریم. از آن آقایی که دکترای تقلبی خود را در آکسفورد گرفت و مضحکه خاص و عام شد تا فردی که در دانشگاه صنعتی شریف دارای یک مقاله با بیش از 500 استناد برای یک مقاله است. 
انشاء الله که جهل مرکب دست به گریبان من و شما نشود
احدی
۱۷ مهر ۹۱ ، ۰۹:۵۴ . پیامی
این یکی از معدود مقالاتی است که واقعیت وضعیت علمی ایران را نشان می دهد. شاید بشود به عوام گفت ما یک درصد مقالات دنیا را تولید می کنیم پس نقش ما در علم دنیا یک درصد است. شاید بتوان کسانی که تا به حال کلاهشان را باد داخل دانشگاه نیاورده است را قانع کرد که دانشمندان ایرانی دارند کار می کنند و مقالاتشان را مفت و مجانی در اختیار ژورنال های خارجی می گذارند.....
اما واقعیتی که از چشم اهل دانش و دانشگاه دور نیست این است که مقاله ای که مورد مکررا ارجاع قرار نگرفته (و در واقع اصلا خواننده ای نداشته) را با هیچ معیاری نمی توان مفید به حال دنیای دانش دانست. در ایران اکثریت قریب به اتفاق مقاله می نویسند فقط با هدف گرفتن اکسپت و پس از آن دریافت پولی چند میلیونی بابت ژورنال آی اس آی و یا شرکت در کنفرانس. در چنین شرایطی نتیجه این می شود که مورد شصت بار ارجاع قرار گرفتن یک مقاله می شود موجب افتخار یک مملکت!، در حالی که در همین جهان الان خیلی ها هستند که اچ ایندکسشان شصت است یعنی یک آدم شصت تا مقاله داشته که هر کدام از آنها اقلا شصت بار مورد ارجاع قرار گرفته است.
جای تاسف بسیار است که شده ایم مصداق این شعر:
آنکس که نداند و نداند که نداند
در جهل مرکب ابدالدهر بماند
۱۴ مهر ۹۱ ، ۱۴:۱۱ ناصر احدی
با سلام

این درست است که ما در بعضی رشته محلی از اعراب نداریم ولی باور کنید در بعضی رشته ها بسیار بیشتر از نیم درصد از تولید علم را داریم. برای روشن شدن موضوع اجازه بدهید مثالی واضح بزنم

تاپسیس یک روش تصمیم گیری چند معیاره است که در رشته های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این روش به دلیل سادگی استفاده بین محققین بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری روی این مسئله که در سال 82 میلادی توسط یک نفری از شرق دور ابداع شده کار کرده اند. 

در ایران اگر از موتور جستجوی ساینس دایرکت در قسمت آلفید عبارت TOPSIS را وارد کنید متوجه می شوید که بخش اعظمی از مقالات ارائه شده متعلق به ایرانی ها است. من نشمردم ولی شاید بیش از نیمی از آنها که در ژورنال های با ضریب نفوذ 2 به بالا هستند متعلق به ایرانی ها است. یکی از همین مقالات در کمتر از 2 سال 60 بار مورد استناد قرار گرفته است. 

البته با یک گل بهار نمی شود ولی انشاء الله با خواندن این مقاله نیز ناامید نشویم که ما در تمامی امور خیلی عقب هستیم. وقتی در یک تحقیق علمی پول زیادی برای تحقیق مورد نیاز نباشد ایرانی ها می توانند پیشرفت کنند ولی اگر پول زیادی نیاز باشد اقبال زیادی نمی توان انتظار داشت.

موفق باشید
احدی 

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی

استادان علیه تقلب

Professors Against Plagiarism