چاپ مقالات علمی محققان در نشریاتی که وجود ندارند!

PaP-admin | چهارشنبه, ۲۶ تیر ۱۳۹۲

» سرویس: علمی و فناوری - علمی

کد خبر: 92042616128

چهارشنبه ۲۶ تیر ۱۳۹۲ - ۱۰:۲۳

تب چاپ مقاله علمی در نشریات بی کیفیت خارجی تا اندازه‌ای تند شده است که وزارت علوم از چندی پیش سعی کرد با تهیه فهرست نشریات نامعتبر از هدررفت دستاوردهای مؤلفان این مقالات در این مجموعه‌های بی اعتبار جلوگیری کند.

به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بسیاری از نشریات به ظاهر علمی خارجی از سطح کیفی لازم برای چاپ مقالات ایرانیان برخوردار نیستند اما گاه علاقه به چاپ مقاله در این مجلات باعث می‌شود تا چشم متخصصان، پژوهشگران و دانشجویان بر این حقیقت بسته شود.

اواخر سال گذشته معاونت پژوهش و فناوری وزرات علوم، تحقیقات و فناوری فهرستی را از نشریات نامعتبر خارجی منتشر و اعلام کرد که چاپ مقالات متخصصان، پژوهشگران و دانشگاهیان در مجلات این فهرست از امتیاز ارتقا و یا حمایت‌های وزارت علوم برخوردار نخواهد بود.

دفتر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی امور پژوهشی این وزارتخانه به زودی فهرست کامل‌تری از این نشریات را شامل بیش از 250 مورد منتشر خواهد کرد و همین موضوع باعث شد تا خبرنگار ایسنا درباره ضرورت تدوین این فهرست و شیوه بررسی اعتبار علمی نشریات با مدیرکل دفتر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی امور پژوهشی وزارت علوم به گفت‌وگو بنشیند.

مقاله علمی، بهانه‌ای برای کسب درآمد

دکتر مظفر شریفی معتقد است که جامعه علمی باید در برابر نشریات نامعتبری که تبدیل به چاهی برای مقالات علمی کشور شده‌اند واکنش جدی نشان دهد.

وی با اشاره به اینکه چاپ مقالات ایرانی در نشریات نامعتبر برازنده کشور نیست، تصریح کرد: متأسفانه چندسالی‌است که گرایش کاذبی در بین ایرانیان برای چاپ مقاله علمی در نشریات خارجی به وجود آمده و همین موضوع باعث شده است تا بسیاری از کم‌تجربه‌ترها برای ارسال مقالات خود، عجول‌تر و کم‌دقت‌تر عمل کنند.

به گفته وی بسیاری از نشریاتی که افراد مقالات خود را برای چاپ به آنها ارسال می‌کنند از پایین‌ترین نشریات کشور نیز رتبه پایین‌تری به لحاظ علمی دریافت می‌کنند.

مدیرکل دفتر سیاستگذاری و برنامه‌ریزی امور پژوهشی وزارت علوم با تأکید بر اینکه چاپ مقاله در این نشریات گاه ناآگاهانه صورت می‌گیرد، گفت: برای آنکه تمامی پژوهشگران و مؤلفان این مقالات از نامعتبر بودن آنها اطلاع پیدا کنند وزارت علوم انتشار این فهرست‌ها را آغاز کرد.

شریفی ادامه داد: بسیاری از این نشریات، وجود خارجی ندارند و تنها برای کسب درآمد سایت‌های کاذبی را به اسم نشریات علمی راه‌اندازی کرده‌اند.

نشریات علمی - عکس تزئینی است

نشریات خارجی چگونه بررسی می‌شوند؟

روند دریافت، داوری و چاپ مقالات در این نشریات در بسیاری از مواقع نامعقول و بسیار کوتاه است؛ تا جایی که مشخص می‌شود اعضای کمیته داوری ذکر شده برای آن وجود خارجی ندارند و یا از اسامی افراد حقیقی و حقوقی بدون اطلاع آنها سوء استفاده شده است.

فهرست بیش از 250 نشریه نامعتبر وزارت علوم به زودی بر روی وب‌سایت این وزارتخانه قرار می‌گیرد. این نشریات در یک کمیته علم‌سنجی به صورت موردی و دقیق بررسی شده‌اند و متخصصان هر حوزه نیز در موارد خاص برای تعیین سطح علمی آنها به کارشناسان وزارت علوم کمک کرده‌اند.

«دارا بودن ناشران تجاری»، «مشخص بودن ترکیب هیأت تحریریه»، «قوی بودن کادر داوری علمی»، «مشخص بودن فرآیند داوری»، «میزان اهمیت دریافت وجه نقد از مؤلفان و میزان آن»، «کیفیت علمی مقالات چاپ شده» و «شناخت اساتید مطرح حوزه‌های تخصصی در کشور از این نشریات» از جمله ملاک‌هایی است که کارشناسان وزارت علوم بر اساس آن صحت عملکرد و سطح نشریات خارجی را می‌سنجند.

به گفته شریفی این فهرست در حال به روزرسانی است و به صورت پیوسته بررسی می‌شود. ممکن است یک نشریه در فهرست نشریات نامعتبر قرار داشته باشد اما با ارتقاء سطح علمی از این فهرست خارج شود و یا نشریه‌ای که پیش از این معتبر بوده، بی‌اعتبار معرفی شود؛ بنابراین ممکن است دو مقاله یک پژوهشگر در یک مجله، یکی معتبر و دیگری نامعتبر شناخته شود.

نشریات معتبر علمی فهرست می‌شوند

به گفته شریفی برای تهیه فهرست نشریات معتبر خارجی در حوزه‌های تخصصی نیز یک کمیته در وزارت علوم تشکیل شده است.

این کمیته وظیفه شکل‌دهی به کمیته‌های تخصصی متشکل از اساتید آن حوزه را برعهده دارد تا نظر تخصصی آنها تکمیل کننده ملاک‌های عمومی کمیته راهبری در وزارت علوم برای فهرست کردن نشریات معتبر باشد.

دراین زمینه یک کیمته تخصصی در حوزه کشاورزی به صورت پایلوت تشکیل شده و فعالیت خود را آغاز کرده است.

فهرست کمیته تخصصی حوزه کشاورزی احتمالا نخستین فهرست نشریات معتبر در کشور خواهد بود و فهرست سایر نشریات نیز تا پایان سال مشخص خواهد شد.

۱ ۹۲/۰۴/۲۶

PaP-admin

۳۱ شهریور ۹۲ ، ۲۱:۵۹

فعالان علیه تقلب علمی

پژوهشگران عزیز

با توجه به مستندات ارائه شده در مراکز استنادی و سایت های رسمی علمی، ژورنال هایی که در این نامه اسامی آنها ذکر شده است بی اعتبار هستند. این ژورنال و شاید انتشاراتی فقط توسط یک فرد کنترل می شود. هیچ گونه داوری بر روی مقالات آن انجام نمی شود. در مدت کوتاهی بعد از ارسال مقاله آن را چاپ می کند. همچنین این انتشاراتی های جعلی برای پر کردن شماره های ژورنال اقدام به سرقت از دیگر مجلات و اضافه نمودن اسامی که وجود خارجی هم ندارند می کنند. شاید مدت زمانی طول بکشد تا این ژورنال ها و ماهیت جعلی آنها عیان شود. لطفا برای پر کردن خلاء این فرآیند زمانبر و در راستای جلوگیری از ضایع شدن حقوق پژوهشگران در اطلاع رسانی این مجلات بی اعتبار همیاری و همکاری کنید.

گروه فعالان علیه تقلب علمی

http://www.engineerspress.com

http://bellpress.org/

۲۱ شهریور ۹۲ ، ۰۱:۰۵

مهران

خود اساتیدی که دارن یک به یک مجلات رو تو لیست کم اعتبار می ارن (بدون اینکه اطلاعات لازم را داشته باشند) خودشان دقیقا با این مجلات ارتقا پیدا کردن و حالا این مجلات شدن ...اخی!
بقول دوستمان اینا اگر می تونند نه لیست سفید بلکه شرایط سفید بیارن و با یکسری معیارهای اصولی و علمی بگن مجلاتی که این معیارهارو داشته باشند قبول داریم، وقتی مجله ای تو تامسون رویترز (با ارزیابی سختی که داره) و یا دیتا بیس های مشابه ایندکس شد و یا ایمپکت فاکتور داشت جزو مجلات مورد قبول وزارت علوم باشه تا این بازاری که اساتید وزارت علومی با معیارهای مجهول درست کردن تعطیل بشه...

۰۷ مرداد ۹۲ ، ۱۳:۵۶

علیرضا مقدسی

چون نامه جرم ما به هم پیچیدند

بردند به دیوان عمل سنجیدند

بیش ازهمگان گناه مابود ولی

ما را به محبت علی(ع)بخشیدند.

....................................................

با عرض تسلیت در لیالی قدر این حقیر را ازدعای خیرخویش فراموش نکنید.التماس دعا

۰۴ مرداد ۹۲ ، ۰۸:۲۶

منبع بی بی سی

علی آهون منش رئیس اتحادیه دانشگاه‌های غیردولتی در نامه‌ای به وزیر علوم و رئیس جمهور به عملکرد دانشگاه پیام نور اعتراض کرد و خواستار فعالیت دانشگاه پیام نور بر طبق اساسنامه این دانشگاه شد.

به گفته آقای آهون منش دانشگاه پیام نور بر خلاف اساسنامه دانشگاه عمل می‌کند. این دانشگاه باید آموزش از راه دور ارایه دهد و آموزش روزانه و برقرار نداشته باشد درحالی که این دانشگاه دارای دوره روزانه است.این مساله باعث کاهش متقاضیان دانشگاه غیرانتفاعی شده است و از طرفی هم (وزارت علوم) ۶۵ درصد پذیرفته شدگان کنکور را به پیام نور می‌دهد.

دانشگاه پیام نور دانشگاهی است که بر اساس نیاز کشور به گسترش آموزش عالی در سال ۱۳۶۷ تاسیس شد. طبق اساسنامه این دانشگاه برنامه‌های آموزشی این دانشگاه برطبق نظام آموزش باز و آموزش از راه دور تدوین شده است به همین دلیل نیازی به حضور تمام وقت دانشجویان در کلاس‌ها نیست.این شیوه تحصیل کمک کرد که تعداد زیادی از کارمندان و مدیران دستگاه‌های دولتی بتوانند در حین خدمت به تحصیل علم هم مشغول شوند.

سرعت گسترش دانشگاه پیام نور در طی زمان ریاست جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی چندان زیاد نبود ولی در دوره ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد شتاب زیادی گرفت و در کنار این رشد، شیوه آموزشی متمرکز و معمولی نیز به شیوه آموزش غیر حضوری اضافه شد و این همان انحرافی است که رئیس اتحادیه دانشگاه‌های غیردولتی به آن اشاره می کند.

اعتراض نسبت به این دانشگاه طی چند ماه اخیر بیشتر شده است، در پاره‌ای از اوقات دامنه اعتراض‌ها تا امکان تحقیق و تفحص مجلس از این نهاد پیش رفته است. اگرچه همانند باقی طرح‌های تحقیق و تفحص چند ماهه اخیر، طرح تحقیق از دانشگاه پیام نور هم به دلایلی منتفی اعلام شد ولی باعث نشد که اعتراض‌ نمایندگان به رسانه‌ها راه نیابد.

سال تحصیلیتعداد کل دانشجویان دانشگاه های کشور(نفر)تعداد دانشجویان پیام نور (نفر)درصد دانشجویان پیام نور۸۴-۸۵۲/۱۹۱/۰۴۸۳۸۳/۹۲۲۱۷/۵۲ درصد۸۵_۸۶۲/۸۲۸/۵۲۸۶۸۴/۲۷۱۲۴/۱۹ درصد۸۶-۸۷۳/۳۹۱/۸۵۲۱/۱۱۹/۴۲۶۳۳ درصد۸۷-۸۸۳/۳۴۹/۷۴۱۸۷۰/۱۳۱۲۵/۹۸ درصد۸۸-۸۹۳/۷۹۰/۸۵۹۸۱۸/۱۴۷۲۱/۵۸ درصد۸۹-۹۰۴/۱۱۶/۵۹۳۹۵۱/۳۶۶۲۳/۱۱ درصد۹۰-۹۱...۱/۰۸۸/۸۱۲...

منبع: دانشگاه پیام نور

عطا‌الله سلطانی‌صبور عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس ضمن انتقاد از توسعه کمی و بی‌رویه دانشگاه پیام نور گفته است که رقابت کور و غیرمنطقی دانشگاه‌ها باعث توسعه کاریکاتوری نهادهای دانشگاهی شده است که از سوی دولت آینده باید مورد رصد و پیگیری قرار گیرد.

به گفته آقای سلطانی صبور، در دانشگاه پیام نور برای هر ۲۵۰ دانشجو تنها یک هیات علمی وجود دارد که این از نقاط ضعف عمده این دانشگاه است که باید با حمایت نهادهای آموزشی رفع شود.

علاوه بر این، انتقادهای دیگری نیز از این نهاد آموزشی مطرح شده است. انتقادهایی مانند کیفیت پایین آموزش، کمبود امکانات آموزشی و عدم رعایت ضوابط و مقررات اداری در این دانشگاه؛ از جمله آنهاست.

در این میان کارشناسان آموزش عالی افزون بر نکات پیشین، دو انتقاد دیگر نیز از مجموعه دانشگاه پیام نور دارند. آنها این دانشگاه را باعث کاهش کیفیت کلی آموزش عالی در کشور می‌دانند و معتقدند که سهم این دانشگاه نسبت به تعداد دانشجو و بودجه‌ای که در اختیار دارد در تولید علم در ایران بسیار ناچیز است.

توسعه بی‌پشتوانه

عباس مقتدایی عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات، سال گذشته ضمن انتقاد از وضعیت موجود در دانشگاه‌های آزاد و پیام نور و تهدید وزیر علوم به احضار در مجلس به خاطر وضعیت دانشگاه پیام نور گفته بود که تحقیقات میدانی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس گویای این واقعیت است که دانشگاه پیام نور امکانات آزمایشگاهی و کارگاهی مطابق با استانداردهای لازم را در اختیار ندارد. این در حالی است که این دانشگاه تعداد زیادی دانشجوی مهندسی در رشته‌های مختلف جذب کرده است.

برخی گزارش نشان می دهد که دانشگاه پیام نور طی سال‌های اخیر سهم بزرگی در کاهش کیفیت آموزشی کشور داشته است. این کاهش کیفیت به دلیل رعایت نکردن استانداردهای آموزشی و توسعه بی ضابطه بوده است، به طوری که این دانشگاه با کمترین امکانات اقدام به جذب دانشجو در رشته‌هایی کرده است که نیازمند بیشترین امکانات آزمایشگاهی، کارگاهی و عملیاتی است.

در حال حاضر این دانشگاه دانشجویانی را در رشته‌های مهندسی کامپیوتر، مهندسی برق، هوا و فضا، مهندسی مکانیک، مهندسی عمران، مهندسی پزشکی، راه آهن، رباتیک، مهندسی صنایع و مهندسی شیمی پذیرش می‌کند که هر کدام از این رشته‌ها نیازمند امکانات مطلوب دانشگاه و میزان بالای واحد های عملی است. بعنوان مثال و بر اساس همان گزارش‌ها در رشته تحصیلی مهندسی شیمی که وابستگی زیادی به دروس آزمایشگاهی دارد از میان ۱۵۱ واحد تحصیلی، دانشجوی این دانشگاه می‌تواند فقط با گذراندن ۲۲ واحد درسی در کلاس درس به عنوان واحد عملی و مطالعه فردی ۱۲۹ واحد دیگر، مدرک مهندسی شیمی دریافت ‌کند.

البته نگرانی بزرگتر در این میان گسترش بی برنامه و بی حساب تحصیلات تکمیلی با الگوگیری از دوره‌های کاردانی و کارشناسی در این دانشگاه است. کارشناسان می گویند که با این شیوه توسعه این نگرانی وجود دارد که کل نظام آموزش عالی کشور دستخوش آسیب جدی شود.

سهم نیم درصدی در تولید علم

اعتراض‌هایی از دانشگاه‌های کشور نسبت به دانشگاه پیام نور نیز به گوش می‌رسد. آنها نسبت به چگونگی تخصیص بودجه و اعتبارات به این دانشگاه معترضند و به بودجه ۸۵۰ میلیارد تومانی این دانشگاه در سال ۹۲ اشاره می‌کنند و این بودجه را با بودجه دانشگاه‌های دیگر مقایسه می‌کنند. به نظر آنها این بودجه با توجه به اینکه این دانشگاه از دانشجویان شهریه دریافت می‌کند و همچنین نقش بسیار اندکی که در تولید علم در کشور دارد، بسیار زیاد است و این برخورد دولت در تخصیص بودجه ظلم به دیگر دانشگاه‌هاست.

آنها معتقدند که فقط نیم درصد از کل تولیدات علمی کشور متعلق به این دانشگاه بوده در حالی که بودجه‌اش بدون احتساب شهریه دانشجویان چند برابر دانشگاه‌هایی همچون تهران، شریف یا شهید بهشتی بوده است و وضعیت تولید علم و سیاست‌هایی این دانشگاه در زمینه ارتقا سطح علمی نیز بر خلاف اهداف و وظایف تعریف شده در اساسنامه همین دانشگاه است.

بازار داغ آموزش عالی

در این میان کارشناسان آموزش عالی معتقدند که اعتراض‌هایی که به دانشگاه پیام نور می‌شد، راه به جایی نمی برد. چون این دانشگاه برای رقابت با دانشگاه آزاد و خارج کردن انحصار بازار آموزش عالی از دست آن به وسیله دولت گسترش پیدا کرد و به همین دلیل، دولت از هیچ حمایتی برای رشد آن چشم‌پوشی نمی کرد.

برای همین هم از پیشی گرفتن ظرفیت پذیرش دانشجو در این دانشگاه نسبت به دانشگاه آزاد به عنوان یکی از دست‌آوردهای وزارت علوم در دوران احمدی نژاد نام برده می‌شود.

کارشناسان آموزشی می گویند که امروز ایران حدود چهار و نیم میلیون دانشجو دارد که فقط نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر از تحصیل رایگان بهره‌مندند و باقی هزینه تحصیل را خود تقبل کرده‌اند.

با نگاهی به جدول شهریه‌های دانشگاهی و یک محاسبه ساده نشان می دهد که ایرانیان به تقریب سالی سه میلیارد دلار برای تحصیل فرزندانشان در دانشگاه هزینه می‌کنند. هزینه تحصیل برای این گروه از دانشجویان وابسته به رشته و دانشگاهی است که در آن مشغول به تحصیلند. به عنوان مثال، دانشجویان برای داشتن یک مدرک کارشناسی مهندسی از دانشگاه پیام نور نزدیک به پنج میلیون تومان پرداخت می‌کنند در حالی که همین مدرک در دانشگاه آزاد در حدود ده میلیون و در نوبت شبانه دانشگاه‌های دولتی تراز اول کشور، مانند دانشگاه تهران، در حدود بیست میلیون تومان هزینه دارد.

علاوه بر ارزش قابل توجه بازار، با توجه به شرایط اجتماعی و هرم سنی جمعیت ایران، به نظر نمی‌رسد که تغییری در تقاضای تحصیل در طی سال‌های آینده بوجود بیاید و این بازار نه تنها کوچک نخواهد شد بلکه رونق نیز خواهد گرفت

۰۳ مرداد ۹۲ ، ۰۲:۰۲

گولیا

من هم با نظر داوود موافقم. واقعا در هر زمینه مطالعاتی استاد خوب به اندازه نیستند برای راهنمایی و هدایت دانشجو. اصلا در زمینه رشته خودم گفته باشم که علاقه مند به طرحی در روانکاوی هستم. کلا استادان دانشگاه ما همه رفتارگرا هستند. کدام اگاهی رسانی ؟ کدام همراهی دتانشجو؟ کدام معرفی و حمایت؟

۰۳ مرداد ۹۲ ، ۰۱:۳۱

راه راستی

با سلام
اخیرا وب سایتی به آدرس زیر در حال دریافت مقاله از ایرانی ها می باشد؛ این وب سایت کاملا تقلبی بوده و جالب است بدانید که ژورنال مورد نظر بدون ایمپکت فکتور می باشد اما در وب سایت، ایمپکت هفت دهم آورده است.
http://www.europeanjournalofscientificresearch.com/
لطفاً اطلاع رسانی کنید.

۰۱ مرداد ۹۲ ، ۱۶:۳۰

davood

جناب آقای ارسلان

همین چند دانشگاهی که جنابعالی نام بردید به نام دانشگاه برتر باعث شروع فساد در جامعه شدند.

کار دانشگاه شریف چیست؟

پاسخ: با نام و جو ساختگی فریب کارانه ی خویش رتبه های برتر کنکور را جذب می کنه (نوعی شناسایی کردن) دو دستی تحویل خارجی ها میده،

چون توانایی جذب و نگهداری اونا رو نداره. چیزیم واقعا یاد نمی ده.

گیرنده هاش قوی هستند.

چرا؟

پاسخ: استادها استاد نیستند جناب (%80). چرا؟ چون استادهای خوبو نمی تونه نگه داره. چقدر با عشق می شه در سنگر علم جهاد کرد (1،2،3 یا 30 سال؟؟؟؟؟؟؟

دانشگاه شریفم الان دنبال پوله، پردیس زده برای خودش

همه چی تموم شد، هپلو شد. داداش نمیشه هر چیزو نوشت.

خدا شاهده حساب بانکی دیدم مال پسر 21 ساله با 13.5 میلیارد تومن

چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟ کسیم نمی پرسه از کجا آوردی؟

جناب من هند رفتم از 80 درصد هندی ها حالت بهم می خوره. بازم 20 درصدش میشه 200000000 نفر که 3 برابر جمعیت ایران می شه.

چرا باید مثل هند بشیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

سرتو درد نیار.

من از تو تب و تابم بیشتر بود. ولی به هیچ جا نمی رسی. آب در هاون کوبیدنه

"ربیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم – سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور"

حرفت همون آب در هاون کوبیدنه

اگر در بیابان به شوق کعبه قدم بزنی می میری قوربونت

۳۱ تیر ۹۲ ، ۲۰:۳۴

ارسلان

آقای دکتر قدسی از اینکه در اداره این وب سایت همت گماشته اید باید از شما و دوستانتان تشکر کرد. در ره منزل لیلی که خطرهاست دراو – شرط اول قدم آنست که مجنون باشی. در دانشگاههایی که من تاکنون بوده ام (فنی تهران و صنعتی اصفهان) وقتی حرف از تقلب و مبارزه با آن و مخالفت با کژی و ناراستی می شده است تقریبا همه متفق القول حمایت می کنند و این از یکطرف باعث دلگرمی است ولی از طرف دیگر بخش بزرگی از "دانشگاهیان" را از یاد ما می برد. زمانی وقتی از دانشگاه و دانشگاهی صحبت میشد قشر کوچکی که در دانشکده فنی دانشگاه تهران و شریف و صنعتی اصفهان و امیرکبیر و ... مد نظر بود ولی الان باید قشر نسبتا وسیع "دانشگاهیان" را در نظر گرفت. در یکی از کامنتهای یکی از پست های سایت پیشنهاد شده بود که ایران نیز راه دانشگاههای هند را الگو قرار دهد. در هند نیز هزاران "دانشگاه" هست ولی عمدتا آنچه بقیه دنیا به عنوان دانشگاه از هند میشناسند انیستیتو تکنولوژی هند یا IIT است که استانداردهای خود را در آموزش و تحقیق حفظ کرده است و برایش مهم نیست که در بعضی از دانشگاههای هند با هدیه دادن یک قالیچه میتوان مدرک دکتری گرفت. چند دانشگاه برتر ایران نیز بدون انتظار برای آیین نامه های وزارت علوم باید استانداردهای جهانی را در کیفیت مقالات چاپ شده و معیارهای رساله های دکتری رعایت کنند. وزارت علوم طیف وسیعی از "دانشگاهها!" را پوشش میدهد و نباید انتظار داشت که "دانشگاه غیر انتفاعی... " که در یک آپارتمان در شهرک ... در حال پذیرش دانشجوی دکتری مهندسی برق است قصد دارد که مقالات غیر تقلبی و باکیفیت چاپ کند. در این "دانشگاهها!" سئوال اصلی این است که "آیا دانشجو قدرت پرداخت شهریه را دارد؟" و مهم نیست که سابقه آکادمیک او چیست و آیا تمام وقت به تحصیل ادامه خواهد داد و قدرت تحلیل و .... را دارد یا نه. برای این "دانشگاهها!" مهم شهریه و رضایت مشتری یعنی "دانشجو!" است. پس اینکه مقاله مستخرج از تز او آیا واقعا کار خود او و مستخرج از تز او هست یا نه و اینکه در کجا چاپ شده مهم نیست. کوچکترین و آخرین نگرانی این است که برای مقاله ای بی ارزش در یک مجله بی ارزش مقدار زیادی هزینه پرداخت شود. در این شرایط تولید هرگونه لیست سیاه از مجلات بی اعتبار به معنی کارشکنی در فرآیند تولید درآمد این "دانشگاهها!" خواهد بود و ناخوشنودی دانشجویان این موسسات "عالی!" را در پی خواهد داشت. دربیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم – سرزنشها گر کند خار مغیلان غم مخور.

۳۱ تیر ۹۲ ، ۰۲:۰۴

ناصر احدی

این هم لینک فایل یوتیوپ برای آنها که می خواهند فایل را داشته باشند و برای دوستان در وزرات علوم بفرستند شاید آنها نیز با دیدن این فایل به فکر روند

https://docs.google.com/file/d/0B4UFdIMwTjW-ajFVekUyVXpEMjg/edit

۳۰ تیر ۹۲ ، ۲۲:۰۸

آقای ارسلان

اگر کار دست کاردان بود حرف شما درست بود. 90 درصد شغل های این کشور از وزیر گرفته تا پایین تر همه دست افراد غیر متخصصه قوربونت.

عشق و پشق صحبت بچه های دبیرستانیه!

به سن من که بررسی جناب می فهمی تمام حرف های تو آب در هاون کوبیدنه

باید تجربه کنی بعدش می فهمی! متاسفانه اینجور چیز ها رو با عشق نمی شه یاد داد. ولی وقتی تجربه کردی دیگه دیره، دیگه دیره

علمی که پول ساز نباشه چه در تدریس چه در یادگیری به درد چیزی

نمی خوره.

استاندار؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

کدوم استاندارد؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

تمام شد همه چی

همه چی هپلو شد رفت.

با چندتا درو دیوار و صندلی و چند نفری که با عشق در سنگر دانش جهاد می کنند دیگه کار درست نمی شمه.

۳۰ تیر ۹۲ ، ۱۲:۳۰

حدود یکماه پیش که در یکی از امتحانات پایان ترم دروس کارشناسی به عنوان مسئول حل تمرین در برگزاری امتحان به یکی از اساتید خوبم کمک می کردم ، برگه تقلب از یکی از دانشجویان گرفتم. ادعا می کرد که خیلی ها تقلب می کنند و من چرا به او گیر داده ام!!!! حال حکایت این وب سایت و برخی نظر دهندگان هم همین است که چرا این سی چهل نفر استاد به تقلب کردن و نوشتن مقالات الکی گیر داده اند؟ می گویند خود استادها متقلبند. اولا اگر کسی شغل استادی را "انتخاب" کرد به دلیل عشق به یادگیری و عشق به یاد دادن است. اگر کسی قصد پولدار شدن داشت که باید بعد از اتمام کلاس سوم دبستان که جمع و ضرب را یاد گرفت ، می رفت دنبال کاسبی و یا می رفت دنبال کلاهبرداری که پول فراوان آنجاست. اگر "استادی " به دنبال فقط پول است که دیگر استاد نیست حتی اگر در حکم کارگزینی شغل او استاد ذکر شده باشد. ثانیا دانشجویانی که زیر دست چنین اساتید عاشقی آموزش می بینند نیز این عشق به تحصیل و تدریس را می آموزند و سئوال نمی کنند که چون فلان برجساز دروغ می گوید و تقلب می کند پس من هم باید دروغگو و متقلب باشم. عشق اساتید به آموختن و آموزش چیزی نیست که با پول مقایسه یا ارزشگزاری شود (از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر یادگاری که در این گنبد دوار بماند). از سویی درک این عشق برای کسی که در این وادی نیست هم مضحک و هم غیر واقعی می آید ( گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش).

اگر کسی به تحصیل و تدریس واقعی عشق می ورزد که مسلما مخالف تقلب و در پی بالاترین استانداردهای آموزش و تحقیق است و اگر فردی هدف اصلی از تحصیل علم را تحصیل مال می داند که مرا با ایشان کاری نیست. لکم دینکم ولی دین.

۳۰ تیر ۹۲ ، ۰۹:۰۷

احمد

آقا داوود احسنت
اتفاقا حرف دل همه رو بیان نمود
دلشون واقعا خوشه این دوستان
خودشونو سر کار گذاشتن

۳۰ تیر ۹۲ ، ۰۱:۱۰

جواد

سلام. گرچه با خیلی از صحبت های برادر داود موافق نیستم اما با آخرین جمله ایشان خیلی موافقم که وضع خیلی بد تر از اینها است که فکر می کنید.
در واقع مشکل این است که دانشگاه های ما (منظورم دانشگاه های خوب ایران مانند شریف و تهران و شیراز و اصفهان و چند تای دیگر) در واقع کاریکاتوری هستند از آن چیزی که یک دانشگاه به معنای واقعی باید باشد (البته این بماند که دانشگاه های فراوانی هم داریم که کاریکاتوری از این دانشگاه هایی هستند که اسم بردم). به عبارت دیگر فرایند هایی که در دانشگاه های ما در حال انجام است شاید تشابهات ظاهری با دانشگاه های واقعی داشته باشد اما تفاوت های ذاتی و محتوایی بسیاری دارد.
اجازه بدهید مثالی بزنم. شاید من به عنوان یک محقق دانشگاهی مقاله ای را در عالی ترین مجله منتشر کنم اما بین فرایندی که در اینجا طی شده تا این مقاله از دل آن حاصل شود با فرایندی که در یک دانشگاه واقعی انجام می شود و مقاله مشابهی از آن بیرون می آید تفاوت بسیاری وجود دارد.
خلاصه این که این دوتا ذات متفاوت شاید شباهت هایی داشته باشند اما تفاوت هایشان بسیار چشمگیر است.

۲۹ تیر ۹۲ ، ۱۹:۰۲

DAVOOD

با سلام

من نمی دونم چرا اساتید جلوی پای هم سنگ میندازن؟؟؟؟

به نظر شما اگر مجموع تمام دارایی های همه ی اساتید کشور (به استثنای پزشکان قسم خورده که خون مردم و بمکن) حساب کنید به

اندازه ی دارایی های یک برج ساز تو یکی از شهر های بزرگ می شه؟ که هیچ سوادی نداره!!!!

واقعا که!!!!

یک شما ها دلتون به این خوشه که مثلا توی یک مجله مقاله چاپ کردید پول نگرفته؟؟؟؟؟؟

کدامیک از تحقیق های شما دنیا رو ترکونده یا برای شما پولی به بار آورده؟

یه دانش نصفه نیمه داریم اونم کمو بیش انتقال بدیم یا ندیم!

تو رو خدا اینقدر سنگ جلوی پای هم ندازید از این بازا ری ها یاد بگیرید همه با هم تورم و برن بالا قیمتها رو گرون می کنند.

نتیجه ی این علم باید رفاه ما باشه که من توش هیچی نمی بینم!!!

10-12 سال باید درس بخونی تا یک دکتری بگیری بدشم هیچی.

نهایتا آقایان گزینشی و ... اجازه بدن شما جایی ماهی 2 میلیون بگیری یا نگیری.

سرتونو درد نیارید.

این وب سایتم تعطیلش کنید بهتره

استادان علیه تقلب؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

استادهایی هستن که خودشون قلابین

وضع خیلی بدتر از این هاست که فکر می کنید. خیلی خیلی بدتر

۲۹ تیر ۹۲ ، ۰۶:۲۴

از آنجا که بسیاری شاید دسترسی به یوتیوپ نداشته باشند ذکر نکاتی که محققین برجسته استانفورد گردآوری کرده اند برای تمامی عزیزان ممکن است مفید باشد:

الف- آمارها نشان می دهد مقالات اوپی تکست 600 درصد شانس بیشتری برای استناد شدن دارند. بنایراین اگر محققی دارای یک کار ناب باشد و بخواهد به این وسیله معرف شود بهترین کار آن است که در ژورنال اوپن تکست کار خود را چاپ کند.

ب- مطابق آماری که مجله نیچر منتشر کرده در سال 2011 فروش مجلات به طور کلی حدود 10 میلیارد دلار بوده است. این سیستم بهینه نیست کشور ما به تنهایی هزینه بسیار زیادی برای عضویت در این بانک های اطلاعاتی در گذشته پرداخته و علم به نوعی انحصاری شده است. در علوم پزشکی این فرایند اهمیت بیشتری پیدا می کند. امروزه علم به سرعت در حال پیشرفت است و ممکن است یک پزشک مایل باشد با استفاده از تکنولوژی روز و علم دنیا به جنگ بیماری برود ولی به دلیل عدم دسترسی به بانک های پولی از این کار محروم باشد. سیستم اوپن تکست در دنیا به شدت دچار محبوبیت شده است. اگر آمار منتشر شده مقالات اوپن تکست را در ویکی پیدیا نگاه کنید رشد آن نمایی است. تمامی انتشارات بزرگ دنیا نظیر السویر و اسپرینگر رو به یک مجموعه هیبرید یعنی ترکیبی از اوپن و غیر اوپن آورده اند. دیر یا زود انحصار مقالات از میان خواهد رفت و برنده بزرگ آن کشورهای رو به توسعه هستند

اگر فرض کنیم از 10 میلیارد فروش 40 درصد سود خالص باشد یعنی دنیا 6 میلیارد برای مقالات می پردازد. در همین سال حدود یک و نیم میلیون مقاله منتشر شده یعنی دنیا برای هر مقاله به طور متوسط چهار هزار دلار پرداخته است. برای سال های بسیار پول کلانی نصیب عده ای محدود می شده است. حال این انحصار دارد از بین می رود و جدای از نفعی که نصیب کشور های رو به توسعه می شود درآمد آن هم بین بسیاری از ناشران نوپای اوپن تکست تقسیم می گردد. در این میان برنده اصلی ناشرانی هستند که بتوانند با هزینه اندک کار با کیفیت عرضه کنند و مقالات خود را برای تمام بشریت عرضه کنند.

امید است مسئولین وزارت علوم ایران در این میان با تهیه لیست سیاه مناسب راه را برای تمامی آنها که مایلند کار با کیفیت در زمینه اوپن تکست انجام دهند هموار کنند.

فراموش نکنید مسئولین وزارت علوم هم افرادی از جنس من و شما هستند. آنها هم اشتباه می کنند. ژورنالی که نیما مثال زد واقعا ژورنال خوبی است و من هیچ دلیلی برای قرار گرفتن آن در این لیست نمی بینم ولی بسیاری از موارد ذکر شده انصافا درست هستند. من واقعا نمی دانم این ژورنال مصری که در انتشارات تکست رود (TextRoad) هزاران مقاله چاپ کرده چگونه یک نشانی از خود در آی اس آی به جای گذاشته است. اگر یک مقاله آن را به طور نمونه نگاه کنید ناشر حتی زحمت آن را به خود نداده که نقطه اعشاری که در فارسی از اسلش استفاده می شود را تبدیل کند. در بسیاری از موارد حتی مراجع درست آورده نشده اند. جملات مقالات دارای اشتباهات گرامری و تایپی بسیار زیاد هستند. تمامی قرائن نشان می دهد که این ناشر حتی زحمت یک بار خواند ان را به خود نمی داده چه برسد به داوری

ناصر

۲۸ تیر ۹۲ ، ۲۲:۲۳

نکته جالب راجع به تهیه لیست سیاه یا لیست سفید این است که باید از متخصصین نظر خواست. یعنی از افرادی که خودشان مقاله می دهند و مقاله زیاد داشته اند. این کار خود مسئله ای را ایجاد میکند که قطعا در لیست وزارت علوم هم رخ داده است و آن در نظر گرفتن لیست مقالات رزومه افراد هست . هیچکس دوست ندارد که مقالات خود را در لیست سیاه ببیند و بعضی شاید دوست داشته باشند مقالات بعضی های دیگر را در لیست سیاه ببینند. و همه اینها چیزی به نام conflict of interest یا تلاقی منافع را ایجاد می کند که موجب کاستی در لیست می شود. مورد دیگر اینکه انتشارات "هینداوی" یک گروه تجاری هوشمند است که به نظر من آکادمیک نیست و مانند IEEE یا ACM اهداف فقط آکادمیک ندارد . برای پیشبرد تولیدات خود ، هینداوی چند مجله را تحت نظر گروه سردبیری خوب قرار داده است و مقالات خوب را منتشر می کنند ولی این حدود 5 درصد نشریات این سازمان است و نود و پنج درصد باقی از کیفیت بسیار نازلی برخوردار است و هدف آن دریافت حق انتشار از نویسندگان است. در لیست طولانی نشریات اپن اکسس انتشارات هینداوی نسبتا خوب فرض می شود که حداقل 5 درصد مجلات آن نسبتا خوب هستند. سئوال دیگر این است که آیا آینده متعلق به نشریات open acess خواهد بود؟ شاید تعداد این نشریات زیاد شود و شاید نشریاتی که واقعا مقالات را روی کاغذ چاپ می کنند از دور خارج شوند ولی قدر مسلم این است که نشریاتی باقی می مانند که از نویسنده پول نخواهند گرفت. چه دلیلی دارد که افراد نتیجه زحمات و تحقیقات خود را بخواهند با پرداخت پول چاپ کنند و آنهایی که می خواهند از این نتایج بهره مند شودند برای آن پولی پرداخت نکنند؟

۲۸ تیر ۹۲ ، ۱۸:۲۷

امیر

سلام
قربون دهنت؛ شما فکر میکنی که آقایان وزارت علوم تحلیل می کنند!؟ یا اینطور مطرح کنم، آیا اصلاً بلدند که تحلیل کنند؟ اصلاً قبل از اینکه فکر کنید برید ببینید کسی که اونجا تصمیم ساز و حتی تصمیم گیرنده هست مدرکش چیه و از کجا مدرکشو گرفته؟ اینا همش سلیقه ای و مغرضانه هست. برای دانشگاه های خودمون متاسفم که با این هم اساتید قوی و صاحب نام و حتی با پیشینه های قوی مجبورند از اینا تبعیت کنند. اقتصاد کشور را که فلج کردند و تموم شد و رفت، حالا نوبت دانشگاههاست.
یا علی

۲۷ تیر ۹۲ ، ۰۷:۴۷

نیما همتا

واقعا در کشور بسیار عجیبی زندگی می کنیم در لیست جدید وزارت علوم ایران نام یک ژورنال از کشور سنگاپورمشاهده می شود که با استناد به سایت زیر یک ژورنال رده یک است

http://www.scimagojr.com/journalsearch.php?q=4700152646&tip=sid&clean=0

5 مقاله دارد که در مجموع حدود 500 بار مورد استناد قرار گرفته اند.

دو مقاله دارد که بیش از 300 بار مورد استناد قرار گرفته است. اگر چه از سال 2005 شروع کرده ولی هر سال تنها به طور متوسط 50 مقاله چاپ کرده است. از میان 403 مقاله که منتشر کرده تنها هفت مقاله آن متعلق به ایرانی ها است و بیشتر مقالات آن متعلق به سایر ملیت های دنیا است.

این اعداد و ارقام را بگذارید کنار بهترین ژورنال داخل کشور در همین زمینه که توسط دانشگاه شریف می شود یعنی ژورنال ساینتیا:

این ژورنال در طور 10 سال 1400 مقاله منتشر کرده است. پر استناد ترین مقاله آن تنها 23 بار مورد استناد قرار گرفته است. پنج ژورنال پر استناد آن مجموعا تنها 90 بار مورد استناد قرار گرفته اند. حدود 1100 مقاله از جمع 1400 مقاله تنها از ایران منتشر شده است. حدود 500 مقاله آن فقط از دانشگاه شریف منتشر شده است. اعضای هیئت تحرریه با جاپ مقالات خود غوغا کرده اند. بر اساس همان سایت ژورنال ساینتیا رده چهار است یعنی یک ژورنال با کیفیت درجه چهارم!

قضاوت با شما است: ژورنال اول باید در لیست سیاه وزارت علوم قرار گیرد و ژورنال دوم را باید به به و په په گفت.

آقایان وزرات علوم دست مریزا, شما تاریخ این کشور را نوشتید, واقعا هنر کردید با این تحلیل آبکی خود دستتان درد نکند.

نیما

۲۷ تیر ۹۲ ، ۰۵:۴۷

حال که دست اندرکاران وزارت علوم از عبارت هایی نظر ناشر تجاری برای ارزیابی ژورنال های موجود استفاده می کنند. بد نیست تمامی دست اندرکاران محترم را دعوت به تماشای این ویدئوی بی نظیر که توسط دانشگاه استفورد تهیه شده نمایند.

در این ویدئو صاحبنظران به صورت جدی فرایند انحصاری شرکت های موجود را که مقالات خود را در ازای عضویت و یا پرداخت پول برای دانلود در اختیار محقق قرار می دهند به چالش کشیده اند و اوپن تکست شدن ژورنال های مختلف را مورد تجلیل و تشویق قرار می دهند. از طرفی سازمان های تجاری قبلی نظیر السویر و اشپرینگر نیز در صدد برامده اند که به فرم اوپن تکست در بیایند منتها یک چالش جدی در پیش روی خود دارند. انها برای انکه یک مقاله را اپن تکست کنند و سود فعلی خودشان دچار اسیب نشود باید حدود 3000 دلار از نویسنده و یا دانشگاه مربوطه پول بگیرند ولی شرکت های کوچکتر می توانند این کار را با 800 تا 1000 دلار انجام دهند. به همین دلیل عده ای از آنها دست به کار شده اند و سعی می کنند کل ایده اوپن تکست را زیر سئوال ببرند. عده ای هم در میان از آب گل آلود ماهی می گیرند با راه اندازی یک سایت و جا زدن خود به عنوان یکی از ژورنال های معتبر سر مردم را کلاه می گذارند. عده ای هم مانند آقال جفری بیل در آمریکا تمامی شرکت های کوچک راه اندازی شده طی سه سال گذشته را در یک لیست گرده اورده و مردم را تشویق می کنند که با انها همکاری نکنند. من تقریبا شک ندارم که پشت پرده همه این کارها شرکت های ناشر تجاری قرار دارند.

ولی واقعیت این است که مسئولین وزارت علوم در این مجادله تصمیم آگاهانه بگیرند.

به عنوان مثال هینداوی یک ناشر اوپن تکست است و طی پنج سال گذشته رشد زیادی کرده است. بعضی از ژورنال های این ناشر بسیار معروف شده اند و تنها سال گذشته شرکت اسپرینگر در یک قرارداد کلان 12 ژورنال آن را خرید. بنابراین در یک دوره 5 ساله یک ناشر ممکن است از یک ایده کوچک شروع کند و با پشتکار به یک ناشر خوب تبدیل شود. محتوای مقالات را نه از اسم ناشر بلکه از محتوای مقالات, هیئت تحرریه, فرایند داوری و غیره باید دنبال کرد.

آدرس سایت

http://www.youtube.com/watch?v=L5rVH1KGBCY

نکته جالب دیگر این است که وزرات علوم سعی دارد عنوان کند که ممکن است ژورنالی در تمامی ایندکس های معتبر باشد و لی در لیست سیاه آنها نیز قرار گیرد. این کار آنها بسیار قابل تقدیر است زیرا واقعا این ایندکس ها برای بعضی ناشران بزرگ حکم رانت خواری پیدا کرده است.

۲۶ تیر ۹۲ ، ۲۳:۲۴

تهیه لیست مجلات نا معتبر کاریست بسی عبث. فرآیند قارچ گونه پدیدار شدن مجلات باصطلاح علمی آنقدر سریع است که هیچ گروهی نمی تواند لیست را به روز برساند. بهترین کار این است که بجای لیست سیاه به دنبال لیست سفید باشیم. یعنی هر رشته ای به دنبال تهیه لیست مجلات و کنفرانس های معتبر برای خودش باشد. این کاریست که در کشورهای پیشرفته انجام می شود. مثلا در هر دانشکده ای برای ارتقاء استادان و یا برای موارد دیگر تعدادی نشریه و کنفرانس را معتبر و قابل قبول می دانند. پس به وزارت علوم و دانشگاهها پیشنهاد میکنم که وقت و انرژی را هدر ندهند و به دنبال لیست نامعتبرها نباشند چون اینکار را باید روزانه انجام دهند که قطعا شدنی نیست.

استادان علیه تقلب

این بلاگ به همت تعدادی از استادان دانشگاه‌های کشور ایجاد شده و هدف آن مبارزه با تخلف یا تقلب علمی در دانشگاه است

مقدمه

استادان موسس (الفبا)

استادان یا پژوهشگران حامی

حمایت

فهرست برخی از مجلات کم اعتبار

پیوندهای مفید

خلاصه آمار

بایگانی مطالب

آخرین مطالب

پربیننده ترین مطالب

محبوب ترین مطالب

مطالب پربحث‌تر

آخرین نظرات

چاپ مقالات علمی محققان در نشریاتی که وجود ندارند!

نظرات (۲۱)

ارسال نظر

استادان علیه تقلب