یک ترفند تازه برای چاپ مقاله
شاید برای من تازه است، ولی دو سه ماهی است که با این ترفند آشنا شدهام. شما مقاله نه چندان خوبی دارید و نمیارزد بیش از این برای آن زحمت بکشید. یک مجله خوب را انتخاب می کنید و مقاله خود را برای آن میفرستید، نه به امید پذیرش، بلکه برای اینکه نظرهای جامع داوران را بدست آورید. با این نظرها مقاله را، تا حدی که صرف میکند، اصلاح می کنید و برای یک مجله آسانتر میفرستید. شاید برای ادامه تحقیق خود نیز از این نظرها استفاده کنید.
اما این بیماری واگیر دارد و به دیگران سرایت میکند. حالا مجلههای معتبر با انبوهی از مقالههای ضعیف از ایران روبرو میشوند. بر آن میشوند که با این مقالهها با احتیاط بیشتری برخورد کنند. پیش از تعیین داور یک غربالگری شدید برای مقالههای ایرانی انجام میدهند و با سختگیری آن ها را خارج از روند معمول داوری، رد میکنند. به زبان خودشان: Desk Reject.
به این ترتیب ترفند شما کارایی خود را از دست میدهد و دودش به چشم درستکاران میرود. شاید هم من به توهم توطئه مبتلا شدهام. این بیماری نیز واگیر دارد.
با نظر اقای دکتر کبیر بسیار موافق هستم.
اما این روزها تعداد دانشجویان دکترای در حال تحصیل در دانشگاه های ایران به 40000 نفر رسیده، بر اساس آمار اعلامی وزارت علوم. وقتی کمیت بیش از اندازه رشد کند، خصوصا وقتی اساس سخت افزاری و نرم افزاری آن آماده نیست، ناگزیر کیفیت از بین می رود و ژورنال های معتبر، خیلی زودتر از خودمان فهمیده اند که در ایران مقالات کیفی کم شده.