National Post: پژوهشگر برجسته‌ی کانادایی و دانش‌جوی ایرانی اش متهم به سرقت متن و شکل

تقلبی که پس از ۴ سال به آن اعتراف شد

مقاله‌ی ا صلی: Troy Cross, "What is a Disposition?", Synthese, volume 144 (2005): 321-341

برای دیدن مقاله‌های کامل بر روی تصویرهای بالا کلیک کنید.

پ.ن

خواننده ی محترمی مقاله‌ی  تقلبی دوم  ایشان یافته است:

مقاله‌ی اصلی    و  مقاله‌ی تفلبی

اعتراف یک دانشیار دانشگاه به انجام تقلب

خبرگزاری مهر-گروه دین واندیشه: دکتر امیر احسان کرباسی زاده طی یادداشتی از وضعیت نابسامان چاپ مقالات علمی پژوهشی در مجلات کشور انتقاد کرده که تحت عنوان اعتراف نامه در ذیل می‏آید.

اعتراف نامه: هفت سال پیش وقتی مشغول تحصیل در انگلستان بودم و از حال و هوای مقالات علمی پژوهشی چندان خبری نداشتم مقاله‏ای انتقادی به زبان فارسی در مورد انحصارگرایی پلانتیجا فیلسوف دین معاصر انگلیسی نوشتم و برای یکی از مجلات علمی پژوهشی آن زمان ارسال کردم. در مقاله تنها به 3 منبع ارجاع داده بودم و متن فاقد پانوشت یا زیرنوشت بود.

داوری مقاله نزدیک 6ماه به طول انجامید و سرانجام پس از پیگیری‏های مکررم درمورد سرنوشت مقاله، ایمیلی از مجله دریافت کردم که داوری از داوران برایم نوشته بود: این نوشته در حد مقاله علمی پژوهشی نیست چرا که منابع و مراجع آن کم است. در همان زمان نامه‏ های به وزیر علوم وقت نوشتم و در آن وضعیت نابسامان و رشد قارچ‎گونه مجلات علمی پژوهشی و نگاه کمی آنها در حوزه علوم انسانی شکایت کردم.

اما هیچ پاسخی دریافت نکردم. وقتی به ایران بازگشتم و اوضاع اسفبار چاپ مقالات علمی پژوهشی را دیدم در اقدامی ناجوانمردانه 2 مقاله مناسب را که به زبان انگلیسی نوشته شده بودند و هردو چاپ شده بودند [را] عامدانه به دو مجله علمی پژوهشی ارسال کردم. تنها کاری که کردم دستکاری در نام مقالات و مؤلفان آنها بود. مقالات بلافاصله پذیرفته شدند و هردوی آنها به زیور طبع آراسته شدند. طرفه اینجاست که یکی از آنها بدون اطلاع رسانی و کسب اجازه مؤلف چاپ شد. من سکوت کردم و ابدا قصد افشای چنین رازی را نداشتم تا اینکه چندی قبل مقاله‎ای به زبان انگلیسی برای داوری نزد من فرستاده شد. با اندکی جستجو در اینترنت دریافتم که مقاله رونوشت ناقص و کم دقتی از یک مقاله چاپ شده در آمریکاست.

به نظر می‏رسد که مجلات ما اولین کاری که هر مجله در مورد مقالات دریافتی خود انجام می‏دهد را انجام نمی‏دهند: استفاده از موتور جستجو برای کشف سرقت‎های علمی احتمالی. بلافاصله بعد از این واقعه، گروهی به نام انجمن مبارزه با تقلب با من تماس گرفت و خواستار توضیحی در مورد دو مقاله من شد. قضیه بسیار ساده است سرقت علمی. هدف این نوشته علاوه بر اعتراف به سرقت علمی، ارایه دستورالعمل‏هایی برای تولید مقاله علمی پژوهشی در حوزه علوم انسانی است و بنابراین قابل توجه همکاران اینجانب است که برای گرفتن ترفیع و ارتقاء نیاز مبرم به چاپ مقالات علمی پژوهشی دارند: ساده‏ترین دستورالعمل : مقاله‏ای انگلیسی را از سایت شخصی استاد نه چندان مشهوری بردارید(سعی کنید فرمت مقاله docباشد)با اندکی دستکاری مقاله را به نام خود چاپ کنید.

دستورالعمل نسبتاٌ ساده:(برای کسانی که جسارت استفاده از دستورالعمل بالا را ندارند):چند مقاله انگلیسی چاپ شده را با هم ادغام کنید(مطمئن باشید که داوران مقاله را تا انتها نمی‎خوانند) و آنرا به مجلات علمی پژوهشی بسپارید.

دستور العمل ساده و کم مخاطره: از دانشجویان با استعداد دوره کارشناسی ارشد یا دکتری که تحت نظارت شما مشغول نوشتن پایان‏نامه هستند درخواست مقاله کنید. اسم خود را بر طبق مصوبه داخلی دانشگاه‎ها بالای سر دانشجو به عنوان مؤلف اول بگذارید. مقاله را برای چاپ به مجلات ارسال کنید.( دانشجویان به تنهایی حق ارسال مقاله علمی پژوهشی به بعضی از مجلات را ندارند. از این ماده قانونی استفاده تام و تمام ببرید. این قانون نانوشته برای حمایت از استادان است. دانشجویان مسئولیت نوشته‏های خود را ندارند و همچنین استادان.)

دستور العمل  نه چندان ساده: دستور العمل بالا را بکار ببرید و اما مطمئن باشید که دانشجوی شما از دستورالعمل‎های بالا استفاده نکرده باشد.

دستورالعمل دشوار: شخصاٌ حاصل تحقیقات خود را به زبانی ساده شرح دهید و از اسلوب نویسی پیروی کنید. به چند کتاب و مقاله درباب مقاله نویسی مراجعه کنید. برای نمونه کتاب دکتر موحد با عنوان البته واضح و مبرهن است که منبع خوبی است.

آخرین دستورالعمل: بی خیال نوشتن مقاله علمی پژوهشی شوید. تحقیقات خود رادر قالب کتاب چاپ کنید. در این صورت حاصل تحقیات شما خوانده می‎شود اما هیچ چشمداشت گرفتن پایه و یا ترفیع را نداشته باشید. من در سالهای اخیر از این دستورالعمل پیروی کرده‏ام.