مدرس دانشگاه کمبریج به خاطر سرقت علمی از دانشجو عذرخواهی کرد

لینک به مقاله ی گاردین

زندگی، ISI ودیگر هیچ

با سلام

شبکه های اجتماعی و ابزارهای آن از جمله این وب لاگ در نهادینه کردن، نهادینه زدایی و تاویل و تفسیر دانش نقش دارند. با اینوجود در بسیاری از موارد درونی سازی دانش از بررسی تجربیات آغاز می شود. زندگی، ISI و دیگر هیچ نام برنامه جبرانی برای کم کردن فشار (Stress Release Coping Exercise) برای دانشجویان است که در آن درقالب طنز به بحث توسعه علمی را مورد موردکاوی قرار می دهند. جالبترین بحث در مورد اهمیت ISI در توسعه رشته زبان و ادبیات فارسی بود ( استعاره استادی که می بایست برای ترفیع دست به دامن دانشگاه آریزونا یا آوستین می شد).

من بسیار سپاسگزار خواهم بود که اگر همکاران و خوانندگان این وبلاگ موارد جالب در مورد تقلب و تاراج علمی را برای من ارسال دارند. برای نمونه یکی از دوستان برای من نقل کرده است که در یکی از دانشگاه های تهران، استادی برای اثبات یک نکته به You-know-who، در مقالات نمایه شده در ISI خود بعنوان نویسنده دوم، نام مهندس آب و چای ( بخوانید آبدارچی) را قرار می داد.

در ضمن اگر برای من این موارد را می فرستید، لطفا مشخص فرمایید که آیا اجازه انتشار آن را بصورت نقل قول مستقیم، غیر مستقیم یا شفاهی دارم یا نه؟

با تشکر

نادر نقشینه

مرز خرید خدمات علمی، ویرایش و تقلب کجا است؟

در منابع متعددی و از جمله وبلاگ استادان علیه تقلب نگرانی‌هایی ابراز شده است در مورد گسترش شرکت‌هایی که خدماتی از قبیل تهیه پایان‌نامه و مقاله دانش‌جویی و شاید نوشتن بیانیه تحقیق (SOP) را ارائه می‌کنند. موضوع کار این شرکت‌ها در نگاه اول و خصوصن در حالت اکستریم آن یعنی تولید دروغین پایان‌نامه به نام یک فرد، به طرز بدیهی غیراخلاقی و غیرحرفه‌ای است. با این حال به نظر می‌رسد که اگر در جزییات مساله دقت کنیم شاید مرز بین دریافت خدمات مشروع و فعالیت‌های غیراخلاقی آن‌قدر هم روشن و قطعی نباشد. این نوشته سعی می‌کند استدلال شهودی برای روشن نبودن این مرز و سپس توصیه سیاستی کوتاهی بر مبنای آن ارائه کند.

برای قضاوت در مورد اخلاقی بودن یا نبودن فروش و خرید این نوع خدمات لازم است که ابتدا کارکرد مقاله و پایان‌نامه و بیانیه تحقیق مشخص شود. به نظر می‌رسد "حداقل" دو کارکرد متفاوت را بشود برای تالیف علمی ذکر کرد:

کارکرد اول نشر و عمومی‌کردن علم است بدون این‌که منفعت (حداقل مادی) معنی‌داری برای صاحب مقاله به دنبال داشته باشد. استاد دائم (Tenured) یک دانش‌کده را در نظر بگیرید که خدمات معمول خود به دانش‌کده را در حد معقولی ارائه می‌کند. در بسیاری از دانش‌کده‌های اروپایی که حقوق‌ اساتید دائم قابل مذاکره نیست تولید مقالات اضافی‌تر برای این استاد منفعت حاشیه‌ای (Marginal Benefit) چندانی ندارد (اگر نگوییم که هیچ منفعتی ندارد). مثالی از داخل ایران بزنیم. در یکی از رشته‌های علوم‌انسانی در ایران، مترجم صاحب‌نام و بی‌اندازه پرکاری وجود دارد که فهرست طولانی از کتاب‌های عالی و پرحچم در برخی زیرشاخه‌های این رشته‌ را ترجمه و منتشر می‌کند؛ هر چند که کیفیت ترجمه‌ها لزومن خوب و یک‌دست نیست. افراد مطلع می‌گویند که ایشان خودش این ترجمه‌ها را انجام نمی‌دهد و ممکن است حتی فرض کنیم که چه بسا عنوان کتاب‌ها را هم خودش انتخاب نمی‌کند. آگاهان می‌گویند که مترجم ظاهری، شخصن بازرگان موفقی است که به دلیل علاقه به برخی مباحث علمی مترجمان حرفه‌ای را استخدام می‌کند تا ذیل نام وی (که حتی ممکن است خود این نام هم مستعار باشد) کتاب‌های خوبی را ترجمه کنند. سوال این است که تا چه حد می‌توان کار وی را غیراخلاقی دانست؟ آیا قبح این کار قابل قیاس با خرید آماده پایان‌نامه است؟ در هر دو مورد فرد پولی داده و اثر نوشتاری را به نام خود ثبت کرده است. ولی آیا محتوای اخلاقی دو مساله یک‌سان است؟

کارکرد دوم نوشتن مقاله و بیانیه تحقیق، علامت‌دهی (Signaling) از قابلیت‌های پنهان یک فرد در یک بازار دارای اطلاعات نامتقارن است و به نظر می‌رسد نگرانی اصلی بیش‌تر حول تقلب در این نوع تولیدات باشد. در شرایطی که یک سازمان قصد استخدام یک محقق را دارد و امکان ارزیابی دقیق همه مهارت‌های او ندارد، از طریق بررسی تولیدات علمی او تخمینی نسبت به قابلیت‌های مختلف فرد (قابلیت یافتن ایده‌های جذاب، توانایی محاسباتی، قدرت استدلال منطقی، توانایی نگارش علمی و ...) به دست آورده و تصمیم می‌گیرد. این کارکرد بسیار شبیه به کارکرد نمره در امتحانات است. به نظر می‌رسد که در این حالت فریب‌دهی از طریق به‌بود غیرواقعی کیفیت نوشتار علمی امری غیراخلاقی باشد. نکته این است که همین موضوع بدیهی آن‌قدر هم بدیهی نیست و یا اگر دقیق‌تر باشیم در عرف علمی جهانی آن‌قدر غیرمعمول نیست. به مثال‌های زیر دقت کنید:

1) قابلیت نگارش به زبان خارجی یکی از توان‌مندی‌هایی است که موسسات در زمان استخدام افراد غیربومی مد نظر دارند. پس کیفیت نوشتاری مقاله یا بیانیه تحقیق خودش یک علامت از این موضوع است. با این همه تقریبن در اکثر دانش‌گاه‌های خوب دنیا (و مشخصن در آمریکا) مرکز زبان یا نگارشی در دانش‌گاه وجود دارد که به دانش‌جویان خارجی خدمات اصلاح و ویرایش نگارشی مقالات علمی‌شان را ارائه می‌کند. این مرکز یکی از خدمات رسمی و قانونی دانش‌گاه است و دانش‌جویان دکترا سهمیه رایگان استفاده از این خدمات را دارند.

2) قابلیت تجزیه و تحلیل موثر داده‌ها و استفاده درست از روش‌های اقتصادسنجی و آمار خصوصن در حوزه علوم انسانی یک قابلیت کلیدی و جذاب برای بازار کار است. دقیقن به همین دلیل، در بسیاری از دانش‌گاه‌ها مرکز رسمی داده‌پردازی وجود دارد که کارش مشورت دادن و انجام امور آماری مقاله‌های تحقیقی دانش‌جویان است. باز این نوع مراکز کاملن قانونی و جزوی از سیستم دانش‌گاه ‌هستند.

3) توانایی جمع‌آوری و مرتب‌سازی و پاکیزه‌سازی داده‌های با حجم زیاد و یا انجام کار میدانی یک توانایی مهم دیگر محقق جوان است. در امر تحقیق استخدام دست‌یار تحقیق برای انجام این نوع فعالیت‌ها امری مشروع و جا افتاده است. همان طور که استخدام یک دست‌یار برای مرور ادبیات و نوشتن گزارش آن، یک برنامه‌نویس برای تهیه کدهای رایانه‌ای و مواردی از این جنس به نظر چندان اشکال‌دار نمی‌رسد و معمول است.

4) این نوع خدمت ممکن است (فعلن) در بازار موجود نباشد ولی دعوت از یک هم‌کار برای خواندن انتقادی مقاله و یافتن اشکالات منطقی، استدلالی و محاسباتی مقاله و پیش‌نهاد اثبات‌های به‌تر برای قضایای ریاضی و غیره موضوع رایج و تشویق‌شده در آکادمی است. در برخی رشته‌های علمی در اکثر کنفرانس‌های جدی یک نفر منتقد (Discussant) مقاله را به تفصیل خوانده و نظرات انتقادی خودش را بلافاصله پس از ارائه مولف اصلی ارائه می‌کند. گاهی دریافت این نظرات باعث تحول بنیادی مقاله می‌شود. نقشی که گزارش داوری مقالات هم ایفا می‌کند.

مثال‌های ذکر شده‌ نمونه‌ای از به‌بود در جنبه‌هایی از تولیدات علمی هستند که به خواننده آن‌ها علامتی در مورد توانایی محقق می‌دهند ولی در عین حال خرید یا دریافت رایگان آن‌ها از بیرون یا یک فرد ثالث، امری پذیرفته‌شده (و حتی تشویق شده) در عرف علمی جهانی هستند. به سوال اول این پست برگردیم. مرز بین دریافت این خدمات به شکل مشروع و خرید غیرمشروع آن‌ها کجا است؟

اگر دریافت خدمات برای محاسبه مشخصات پیچیده آماری یک نمونه (Sample) امری معقول باشد چرا خرید خدمت برای حل یک معادله دیفرانسیل جزیی یا شبیه‌سازی عددی یک مساله کنترل بهینه در جایی از مقاله باید غیراخلاقی باشد؟ اگر استخدام مشاور برای طراحی درست پرسش‌نامه و به کارگیری دست‌یار محلی برای انجام مصاحبه و پرسش‌نامه امری رایج و پذیرفته شده است چرا سفارش تهیه و تست یک الگوریتم قوی و جدید پردازش تصویر باید مشکل‌دار باشد؟

و حالا به این سوال می‌رسیم که اگر برون‌سپاری (Outsourcing) جنبه‌های نسبتن استاندارد و مکانیکی یک تحقیق مشروع و عرفی است پس چه چیزی یک محقق را به صورت مشروع و قانونی صاحب مقاله‌ای می‌کند که هر بخش از کار آن را یک گروه دیگر انجام داده‌اند؟ فرق یک مولف واقعی و خریدار کذایی پایان‌نامه کجا است؟ شاید بگوییم اولن داشتن ایده تحقیق این مرز را ترسیم می‌کند. خوب است از خودمان بپرسیم چه قدر از ایده‌های تحقیق جذاب، از گپ‌های سرناهار با محققان دیگر به دست می‌آید؟ چند بار برای‌تان پیش آمده که محقق دیگری موضوع جذابی برای یک تحقیق را پیش‌نهاد کرده و گفته که من فرصت یا توانایی فنی پیاده‌سازی آن را ندارم و خود شما همت کرده‌اید و موضوع را تبدیل به یک مقاله علمی کرده‌اید؟ پس ظاهرن حتی برای انتخاب موضوع تحقیق هم می‌توان از دیگران کمک گرفت. چرا وقتی این خدمات را به رایگان و داوطلبانه از هم‌کاران‌مان دریافت می‌کنیم احساس گناه نمی‌کنیم ولی خرید آن‌ها از یک شرکت حرفه‌ای و تخصصی باید امری غیراخلاقی باشد؟

معیار دوم ممکن است تفکیک بین انجام یک کار از ابتدا و اصلاحات جزیی باشد. اصلاح یک بیانیه
تحقیق امری قابل قبول است ولی نوشتن آن از ابتدا به اسم یک نفر دیگر غیراخلاقی است. اگر این طور فکر می‌کنید الگوریتم زیر را برای نوشتن یک بیانیه تحقیق
(SOP) در نظر بگیرید.
1) با یکی دو نفر برای موضوع "مشورت" کن. (امر مشروع)
2) یک نوشته بسیار ابتدایی و ضعیف بنویس. (امر مشروع)
3) آن‌را برای دریافت "اصلاحات" محتوایی و علمی و زبانی "جزیی" به یک یا چند مشاور بده. (امر مشروع). (هر قدر نوشته ضعیف‌تر باشد این اصلاحات و پیش‌نهادها اساسی‌تر خواهند بود).
4) نظرات مشاوران را اعمال کن.
5) اگر کیفیت به حداقل معقول نرسید به قدم سه برگرد.

اگر تردیدهای شهودی قبلی را قبول کنیم، باید از خودمان بپرسیم که مشخصن چه چیزی در جوهره خدمات شرکت‌های ایرانی ارائه دهنده خدمات علمی وجود دارد که غیراخلاقی است؟ احتمالن برخی جنبه‌های غیراخلاقی در ماجرا وجود دارد که باید شناسایی و نقد شود ولی پیش‌نهاد نگارنده این است که در مورد شناسایی این جنبه‌ها دقیق‌تر و در مورد نقد آن‌ها صبورتر باشیم. اگر دقیق نباشیم شاید فضایی ایجاد کنیم و باعث شویم تا کل یک صنعت در ایران غیرقانونی اعلام شود (که شده است). این صنعت خدماتی را به دانش‌جویان و محققان ایرانی ارائه می‌کند که هم‌کاران خارجی آن‌ها را به رایگان یا به قیمت معمول از نظام دانش‌گاهی و تحقیقاتی خودشان دریافت می‌کنند.


حامد قدوسی، دانشجوی دکترای فاینانس
مدرسه تحصیلات تکمیلی فاینانس وین، اتریش

Anti-Plagiarism Counter Measures: A Lighter Note

My tenure as the Director of Information Studies Lab at University of Tehran is drawing to a close. I can just imagine the sigh of relief by the Accounts, as they no longer need to worry about how to finance my impulsive purchases. The primary purpose of the lab was to make the pursuit of science as a fun activity for the students. In early days, students tip toed around the Lab, and were afraid to break something. Nowadays they Oh-So-Politely (and at times not so politely) demand why the lab lacks a certain piece of equipment. I call that an improvement.

But nothing compares with the students trust which at times was the only thing that kept the lab going...especially in the area of comparative plagiarism research. A month ago I was worried about a new type of plagiarism which borders on Fraud. I call it stealth plagiarism. The issue cropped up during an investigation concerning the efficiency of plagiarism detection software for farsi articles. It seems that if a plagiarist-artist (and I use the term advisedly) exercises patience, there are a slew of techniques that would make plagiarizing other works nearly difficult for plagiarism detection softwares to identify.

Imagine you wish to plagiarize article A. You take Article A... and translate it into Persian. You change the reference stylistics. Let us call this article Ap. You then take this article and retranslate it back into English (using an unsuspecting, cash-strapped translator). You then revise the stylistics using a word processor such as MS Word 2007. Here you need to know what anti plagiarism software the journal you intend to submit your article to is using. Apparently most of these softwares focus on patterns of similarities. Each has its own footprint. At this stage the revised article (which we call article Ae) would be reformatted to defeat this including the punctuation marks and paragraphing revisions. If done correctly, in most cases it is possible to push plagiarism detection efficiency down to 30%. This could mean a reasonable doubt that could lead to publication.

The sheer effort involved is more than what one spends on writing an article from scratch. However if the perpetrator is involved in Salami Slicing plagiarism or paper mill operation, it could make paper recycling harder to detect. I take off my hat before an evil genius who thought up this. While this is more closely akin to Fraud but within the framework of our research into plagiarism it could be termed as Stealth Plagiarism.

Please do share your thoughts with me on this subject...Do you think that there is a market for anti-Plagiarism counter measures... How about Anti-plagiariasm Counter Counter Measures?

Wishing you all the best

Nader Naghshineh :)

P.S. I apologize in advance to Doctor Ghodsi... However, in order to increase the chances of our blog being noticed by a wider audience (And Google-bot) from time to time I believe to recap some of the discussions in English

اسلایدهای مربوط تاراج علمی

با سلام

به پیوست اسلایدهای کارگاه بالابردن حساسیت نسبت به تاراج علمی ایفاد می شود. از آنجا که اسلایدها روی رایانه اپل کارشده است احتمال اندکی برای بروز تقص در فونتها وجود دارد. برای اولین بار در دانشگاه تهران استفاده از نرم افزار شناسایی تاراج DOCOL@C در نقش پیشگیری از تاراج ناخودآگاه برای گروهی از دانشجویان میسر گردید. با توجه به استقبال دانشجویان، این سیستم بصورت رسمی در آزمایشگاه شماره ۲ اطلاع رسانی (ISL-2) در محل کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران نصب خواهد شد.

اسلایدهای کارگاه ISL-1

استفاده‌ی غیر مجاز از اسلایدهای درسی اساتید خارجی

این پیام از سوی دکتر بهروز پرهامی، استاد باسابقه‌ی دانشکده‌ی مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه کالیفرنیا در سنتاباربارا دریافت شد که از اهمیت زیادی برخوردار است. متاسفانه این نوع سوء استفاده در ایران به شدت عادی شده است. امید است این پیام ما را به خود بیاورد.

I would like to bring a form of plagiarism to your attention that I have not seen mentioned on your “Professors Against Plagiarism” or similar Web sites. On occasion, I have come across instructors at Iranian universities using the lecture slides that I have prepared in connection with my textbook, without mentioning that the slides have been taken from my material, often with no change in contents whatsoever. In fact, in some cases, the instructor had removed my name from the slides and inserted his own. I have noticed the same form of dishonesty from certain instructors in China and other Asian countries as well. The fact that something is available on-line, with explicit permission given for educational uses, does not give one a license to abandon all rules of decency and use other people’s work without giving any credit to them.

At any rate, what made me write this note now is the appearance of an Inside Higher Ed article (summary and link below) that deals with a similar problem: that of abusing unpublished lab material.

Inside Higher Ed reports on "a recent plagiarism case" at Bethel University that "has plunged the college into a debate over the difference between collegial exchanges of course materials and the outright stealing of fellow professors' ideas." The case stems from Benjamin Shults, a computer science professor who "began sharing unpublished lab exercises and course materials – he calls them an online textbook – with other professors in his department." One of those professors "erased any trace of Shults's name from the documents when he used them in class, adding his own name throughout the materials," which eventually led Shults to file a grievance. However, the Grievance Review Committee found the other professor guilty only of "accidental plagiarism," and asked him to apologize. Shults has voiced concern that the decision sets a bad precedent. The article notes that there have been "past frictions" between the two professors.

http://www.insidehighered.com/news/2010/06/02/plagiarism

Regards. ... Behrooz
_______________________________
Dr. Behrooz Parhami
Professor, Dept. Electrical and Computer Engineering
Assoc. Dean for Academic Affairs, College of Engineering
University of California
Santa Barbara, CA 93106-9560, USA
Phone: [phone]
Dept. fax: [phone]
E-mail: [e-mail]
Web: www.ece.ucsb.edu/~parhami/

اسلایدهای مربوط تاراج علمی

باسلام

حدود ده روز پیش آقای دکتر جابری پور با من در مورد همکاری در برگزاری سخنرانی کوتاه در رابطه با نرم افزارهای تشخیص تاراج تماس گرفتند. از انجا که این سخنرانی قرار بود بعنوان بخشی از همایش دانشگاه علوم پزشکی تهران برگزار شود بنا شد آزمایشگاه اطلاع رسانی بخشی کوتاه از مواد مربوط به تحقیقات خود را برای این جلسه آماده کند. در این میان برای رعایت موارد مالکیت معنوی درخواست مجوز از دانشگاه تهران برای این ارائه شد. این درخواست از آنجا مطرح شد که برنامه کارگاه آموزشی Plagiarism دانشگاه تهران یک هفته بعد از این جلسه برگزار می شد. مجوز بصورت شفاهی از جانب امور پژوهشی صادر شد.

به پیوست اسلایدهای تهیه شده برای جلسه دانشگاه علوم پزشکی تهران تقدیم می شود.

کمیته بین المللی بر علیه تقلب

کمیته بین المللی علیه تقلب

با سلام

من این سایت را تازه دیده ام، نمی دانم تکراری است یا نه، نمی دانم می شود به نحوی با آنها جوینت شد یا خیر، در هر حال به نظرم ارزش دیدن را دارد:

http://www.anti-plagiarism.org

با احترام

فرامرز آشنای قاسمی