اگر میخواهید نامتان بهعنوان یکی از حامیان ذکر شود، نام کامل و آدرس وبگاه خود را به آدرس ghodsi_AT_sharif_DOT_edu ارسال نمایید و در صورت تغییر گروه حامی ما را مطلع کنید..
تعداد زیادی آدرس بلاگ خود را فرستادهاند که متاسفانه امکان استفاده از آن بهجای وبگاه نیست.
From: Link
The proliferation of predatory open-access publishers has created several new and expanding markets. One of these is the market for journal rankings. Because few predatory publishers are able to earn legitimate journal rankings, companies have emerged that — for a fee — award bogus impact factors to low-quality journals.
Predatory publishers compete intensely among themselves for the article processing charges that authors pay. Authors are their customers, and they want to get as much money from them as possible. In this competitive market, publishers want to stand out from the crowd and attract the author fees. One way to effectively earn these fees is to boast high journal rankings. Many predatory publishers lie about having an impact factor, but this tactic is easily confirmed as fraudulent. These new companies will, for a fee, bestow a high and “official” impact factor on their clients’ journals. Here are three of the companies
دکتر رضا منصوری، استاد فیزیک دانشگاه
صنعتی شریف و عضو شورای پنج نفره «فرهنگستان علوم جهان سوم» در گفتوگو
با خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) با ابراز خرسندی
از توجه روزافزون دانشگاهها به رشد تولیدات و مقالات علمی و رویکردهای
مثبت ایجاد شده در این زمینه اظهار داشت: گرایش فزاینده دانشگاهها به
افزایش آمار تولیدات علمی بینالمللی روند امیدبخشی است و مطمئنا
دانشگاهیان به خوبی تشخیص میدهند که با چه دیدی باید به ISI توجه کرده و
به چه نقدهایی در این زمینه دقت کنند و نگرانی چندانی درباره نقدها و
مخالفتهایی که خارج از دانشگاهها حتی در زمینه علوم انسانی پیرامون رشد
مقالات ISI مطرح میشود وجود ندارد چرا که تاثیر چندانی در دانشگاهها
نخواهد داشت.
وی در عین حال به برخی برخوردهای افراطی در مبنا قرار
دادن ISI اشاره و اظهارکرد: این که با مبنا قرار دادن تنها یک شاخص مثلا
وضعیت مستندات علمی نمایه شده در ISI مدعی کسب رتبه علمی برتر منطقه باشیم
اشتباه محض است؛ چرا که ارزیابی علمی تولیدات و جایگاه علمی و فنآوری کشور
مستلزم بهرهگیری از مجموعهای از شاخصها است. کما این که سابقا در
معاونت پژوهشی وزارت علوم، 16 شاخص مختلف را برای سنجش میزان تولیدات علم
کشور و تعیین جایگاه علمی و فنآوری ایران در نظر گرفته بودیم که مقالات
بینالمللی یکی از آنها بود.
دکتر منصوری در تبیین این شاخصها خاطرنشان کرد: تعداد
این شاخصها به نظر ما بستگی دارد ولی به هر حال چند شاخص مهم وجود دارند
که باید مدنظر قرار بگیرند همچنان که در بحث رتبهبندی دانشگاهها وقتی بحث
قرار نداشتن دانشگاههای ایران در فهرست دانشگاههای برتر دنیا مطرح شد
در ابتدا مسوولان برخی دانشگاهها به شدت با این مساله مخالفت میکردند و
معتقد بودند که این شاخصها درست نیست و برخی دانشگاههای ایران جزو
دانشگاههای برتر جهان هستند ولی امروز میبینیم که دانشگاه صنعتی شریف
افتخار میکند که طبق شاخصهای بینالمللی در رتبه حدود 530 قرار دارد و
مطمئنا در مورد وضعیت علمی هم به این نتیجه میرسند که شاخصهای مختلف موثر
در آن را بپذیرند.
معاون پژوهشی وزیر سابق علوم تصریح کرد: یکی از
شاخصهای دیگری که در ارزیابی وضعیت علمی کشور باید مورد توجه قرار گیرد،
میزان مشارکت در پروژههای بزرگ علمی بینالمللی است که مثلا 20، 30 کشور
دنیا در آنها مشارکت دارند. وقتی در چنین پروژههایی مشارکت نداشته باشیم
قطعا جزو 20، 30 کشور علمی دنیا نخواهیم بود. در حال حاضر بیش از 100 پروژه
علمی بین المللی در رشتههای مختلف وجود دارد که گاه بیش از 30 کشور در هر
یک از آنها مشارکت دارند و وقتی ما در 20، 30 درصد این پروژهها نباشیم
قطعا رتبه سی ام دنیا را به دست نیاوردهایم و ارزیابی این مساله هم کار
چندان پیچیدهای نیست.
دکتر منصوری خاطرنشان کرد: در طول پنج، شش سال گذشته
تنها سه پروژه داشتهایم که نه تنها تعداد آنها را افزایش ندادهایم، بلکه
بخشی از آنها به دلیل عدم پیگیری وزارت علوم متوقف شده است. وقتی ارتباطات
علمی ما با دنیا چنین وضعیتی دارد، چطور میتوانیم ادعای کسب رتبههای علمی
برتر دنیا را داشته باشیم؟
وی در بیان برخی دیگر از شاخصهای ارزیابی وضعیت علمی
کشورها به تعداد مجلات علمی داخلی نمایه شده در مراجع بین المللی مثل ISI،
تعداد انجمنهای علمی فعال و حجم قراردادهای صنعتی دانشگاهها که حکایت از
ارتباط علم و فنآوری دارد، اشاره کرد و گفت: باید تلاش کرد که ایران در
تمام این شاخصها پیشرفت کند و زمانی که در وزارت علوم بودیم پیگیری
میکردیم که کشور به مرور در تمام شاخصهای علم و فنآوری رشد کند و با
چنین روشی است که میتوان رتبه ایران را در منطقه و جهان مشخص کرد.
عضو هیات علمی دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در
خصوص بحث الحاق ISC (پایگاه استنادی علوم ایران و جهان اسلام) به ISI و
افزایش چشمگیر آمار مقالات بینالمللی ایران با امضای تفاهمنامه با
مسوولان ISI خاطر نشان کرد: موسسه اطلاعات علمی (ISI) برای پذیرفتن مقالات،
تک تک مجلات را بررسی و امتیازبندی میکند؛ لذا در صورت آغاز فرایند
مذاکره ISC با ISI پیوستن به آن حداقل 10 تا 20 سال طول میکشد و در صورت
عقد قرارداد هم، تمامی مجلات مورد بررسی قرار میگیرد؛ لذا اتفاق خاصی
نمیافتد.
وی در گفتوگو
با ایسنا تصریح کرد: اگر رشد علمی به افزایش تعداد مقالات بود که با مقداری
خرج کردن، در یک چشم به هم زدن ممکن میشد. این طور نیست که اگر فرضا
تعداد مقالات ما از هفت هزار مقاله به 70 هزار مقاله افزایش پیدا کند، کشور
به پیشرفت علمی برسد و توجه دنیا را برانگیزد چون شاخصهای دیگر را هم
میشناسند و به صرف افزایش در این شاخص اهمیت نمیدهند. ما در حال حاضر در
بدیهیترین مسائل علمی که مشارکت در پروژههای علمی است ضعف داریم و از شش
سال پیش که دو، سه پروژه علمی بینالمللی را آغاز کردهایم نه تنها آنها
را افزایش ندادهایم؛ بلکه بخشی از آنها را تعطیل کردهایم همچنان که قسمتی
از ارتباطات ما با «سرن» سال گذشته به دلیل عدم پیگیری وزارت علوم متوقف
شد و همکاری ما با «سزامی» هم رو به تعطیلی میرود.
وی تصریح کرد: این در حالی است که ترکیه از سالها پیش
در عمده پروژههای علمی اروپا به عنوان عضو یا ناظر شرکت دارد ولی ما حتی
در یکی از آنها هم نتوانستهایم مشارکت کنیم.
دکتر منصوری در ادامه در پاسخ به این سوال که با توجه
به شاخصهای متنوع موجود در ارزیابی وضعیت علمی کشورها، ایران از این لحاظ
از چه جایگاهی در منطقه برخوردار است، اظهار کرد: ابتدا باید منطقه را به
درستی تعریف کرد که دقیقا چه کشورهایی جزو آن هستند و البته کسب رتبه دوم
در منطقه هم اتفاق جدیدی نیست و یکی، دو دهه است که مقام دوم منطقه را در
اختیار داریم چون غیر از ایران و ترکیه بقیه کشورهای کوچکی هستند. البته
کسب رتبه اول منطقه که در سند چشمانداز هدفگذاری شده، هدف خوبی است ولی
باید توجه داشت که رقیب سرسختی مثل ترکیه داریم که به سرعت بودجه پژوهشیاش
را افزایش میدهد و از پاکستان هم نباید به صرف پایین بودن مقالاتش غافل
شد چون در برخی زمینهها بسیار قوی تر از ما عمل میکند.
Hindawi Publishing Corporation is one of the world’s largest scholarly publishers — and one of the most profitable.
Interviewed in September, 2012, Ahmed Hindawi, the majority owner of the company, revealed, “Our results for the first half of 2012 show revenues of $6.3m with a net profit of $3.3m.”
چاپ مقالات علمی محققان در نشریاتی که وجود ندارند!
تب چاپ مقاله علمی در نشریات بی کیفیت خارجی تا اندازهای تند شده است که وزارت علوم از چندی پیش سعی کرد با تهیه فهرست نشریات نامعتبر از هدررفت دستاوردهای مؤلفان این مقالات در این مجموعههای بی اعتبار جلوگیری کند.
به گزارش خبرنگار علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، بسیاری از نشریات به ظاهر علمی خارجی از سطح کیفی لازم برای چاپ مقالات ایرانیان برخوردار نیستند اما گاه علاقه به چاپ مقاله در این مجلات باعث میشود تا چشم متخصصان، پژوهشگران و دانشجویان بر این حقیقت بسته شود.
اواخر سال گذشته معاونت پژوهش و فناوری وزرات علوم، تحقیقات و فناوری فهرستی را از نشریات نامعتبر خارجی منتشر و اعلام کرد که چاپ مقالات متخصصان، پژوهشگران و دانشگاهیان در مجلات این فهرست از امتیاز ارتقا و یا حمایتهای وزارت علوم برخوردار نخواهد بود.
دفتر سیاستگذاری و برنامهریزی امور پژوهشی این وزارتخانه به زودی فهرست کاملتری از این نشریات را شامل بیش از 250 مورد منتشر خواهد کرد و همین موضوع باعث شد تا خبرنگار ایسنا درباره ضرورت تدوین این فهرست و شیوه بررسی اعتبار علمی نشریات با مدیرکل دفتر سیاستگذاری و برنامهریزی امور پژوهشی وزارت علوم به گفتوگو بنشیند.
مقاله علمی، بهانهای برای کسب درآمد
دکتر مظفر شریفی معتقد است که جامعه علمی باید در برابر نشریات نامعتبری که تبدیل به چاهی برای مقالات علمی کشور شدهاند واکنش جدی نشان دهد.
وی با اشاره به اینکه چاپ مقالات ایرانی در نشریات نامعتبر برازنده کشور نیست، تصریح کرد: متأسفانه چندسالیاست که گرایش کاذبی در بین ایرانیان برای چاپ مقاله علمی در نشریات خارجی به وجود آمده و همین موضوع باعث شده است تا بسیاری از کمتجربهترها برای ارسال مقالات خود، عجولتر و کمدقتتر عمل کنند.
به گفته وی بسیاری از نشریاتی که افراد مقالات خود را برای چاپ به آنها ارسال میکنند از پایینترین نشریات کشور نیز رتبه پایینتری به لحاظ علمی دریافت میکنند.
مدیرکل دفتر سیاستگذاری و برنامهریزی امور پژوهشی وزارت علوم با تأکید بر اینکه چاپ مقاله در این نشریات گاه ناآگاهانه صورت میگیرد، گفت: برای آنکه تمامی پژوهشگران و مؤلفان این مقالات از نامعتبر بودن آنها اطلاع پیدا کنند وزارت علوم انتشار این فهرستها را آغاز کرد.
شریفی ادامه داد: بسیاری از این نشریات، وجود خارجی ندارند و تنها برای کسب درآمد سایتهای کاذبی را به اسم نشریات علمی راهاندازی کردهاند.
نشریات خارجی چگونه بررسی میشوند؟
روند دریافت، داوری و چاپ مقالات در این نشریات در بسیاری از مواقع نامعقول و بسیار کوتاه است؛ تا جایی که مشخص میشود اعضای کمیته داوری ذکر شده برای آن وجود خارجی ندارند و یا از اسامی افراد حقیقی و حقوقی بدون اطلاع آنها سوء استفاده شده است.
فهرست بیش از 250 نشریه نامعتبر وزارت علوم به زودی بر روی وبسایت این وزارتخانه قرار میگیرد. این نشریات در یک کمیته علمسنجی به صورت موردی و دقیق بررسی شدهاند و متخصصان هر حوزه نیز در موارد خاص برای تعیین سطح علمی آنها به کارشناسان وزارت علوم کمک کردهاند.
«دارا بودن ناشران تجاری»، «مشخص بودن ترکیب هیأت تحریریه»، «قوی بودن کادر داوری علمی»، «مشخص بودن فرآیند داوری»، «میزان اهمیت دریافت وجه نقد از مؤلفان و میزان آن»، «کیفیت علمی مقالات چاپ شده» و «شناخت اساتید مطرح حوزههای تخصصی در کشور از این نشریات» از جمله ملاکهایی است که کارشناسان وزارت علوم بر اساس آن صحت عملکرد و سطح نشریات خارجی را میسنجند.
به گفته شریفی این فهرست در حال به روزرسانی است و به صورت پیوسته بررسی میشود. ممکن است یک نشریه در فهرست نشریات نامعتبر قرار داشته باشد اما با ارتقاء سطح علمی از این فهرست خارج شود و یا نشریهای که پیش از این معتبر بوده، بیاعتبار معرفی شود؛ بنابراین ممکن است دو مقاله یک پژوهشگر در یک مجله، یکی معتبر و دیگری نامعتبر شناخته شود.
نشریات معتبر علمی فهرست میشوند
به گفته شریفی برای تهیه فهرست نشریات معتبر خارجی در حوزههای تخصصی نیز یک کمیته در وزارت علوم تشکیل شده است.
این کمیته وظیفه شکلدهی به کمیتههای تخصصی متشکل از اساتید آن حوزه را برعهده دارد تا نظر تخصصی آنها تکمیل کننده ملاکهای عمومی کمیته راهبری در وزارت علوم برای فهرست کردن نشریات معتبر باشد.
دراین زمینه یک کیمته تخصصی در حوزه کشاورزی به صورت پایلوت تشکیل شده و فعالیت خود را آغاز کرده است.
فهرست کمیته تخصصی حوزه کشاورزی احتمالا نخستین فهرست نشریات معتبر در کشور خواهد بود و فهرست سایر نشریات نیز تا پایان سال مشخص خواهد شد.
با تشکر از کاوه ملازاده برای ارسال این مطلب.
۶۶ مجله ، از جمله مجلهی ایرانی Iranian Journal of Fuzzy Systems در سال جاری از لیست «ایمکت فاکتور» موسسه تامسون رویترز به دلیلی ارجاع-به-خود بیش از حد حذف شدند.
خیابان نوستالژیک مقابل دانشگاه تهران. یادش به خیر. زمانی بود که تیغ سانسور خیلی تیزتر از امروز بود و کتاب هایی هم که از زیر این تیغ رد میشدند به دلیل کمبود کاغذ نایاب بودند اما ..... اما آدم کتابخوان خیلی بیشتر بود. کتابفروشی ها، کتاب دستدوم فروش ها و حتی دستفروشان سرشان شلوغ از مشتری های تشنه مطالعه بود. دانشجویان مغازه به مغازه دنبال کتابهای درسی نایابشان میگشتند تا شاید دست دوم آن را به چند برابر قیمت پشت جلد پیدا کنند و بخرند. مثل امروز نبود که کتابفروشیها پر از کتاب باشد و دانشجویان بگویند همین جزوه استاد بس است کی پول کتاب خریدن را دارد (و در دلشان این باشد که کی حال کتاب خواندن را دارد). مثل امروز نبود که کتابفروش ها فقط کارشان باشد عرضه تست برای کنکوری ها و حل المسائل برای دانش آموزان و ICDL برای پشت میزنشینها.
منظره جلوی دانشگاه تهران به اندازه کافی تلخ و دل گیر شده بود. آن قدر تلخ که حتی خوردن نان خامهای دور میدان هم کام را شیرین نمیکرد. اما چندی است که این گذر نه تنها تلخ، بلکه تهوعآور شده است. دیدن اعلاناتی که جماعت علاف و مدرکپرست را فرا میخوانند قدم زدن به این خیابان را تکلیفی شاق کرده است.
تا مدتی به خودم میگفتم به درک. بگذار دلشان خوش باشد که مقاله چاپ کردهاند و فوقلیسانس و دکترا گرفتهاند. پس فردا که استاد و تحلیلگر و سخنران شدند، ملت به ریششان خواهند خندید و آنوقت میفهمند که یک من ماست چند من کره دارد. از اینها گذشته این چیزها همههای دنیا هست. مگر در کشورهای پیشرفته نیستند موسساتی که برای فروش مدارک تحصیلی دانشگاههای «نیست در جهان» تبلیغ میکنند، بگذار اینجا هم مدارک جعلی دانشگاههای آکسفورد و کمبریج را به مشتی نادان بفروشند. مگر نیست که در آنجا برخی پول میدهند تا دیگران برایشان مقاله و رساله بنویسند تا اسم در کنند. بگذار اینجا هم بدهند تا رتبه بگیرند و دوزار روی حقوقشان برود.
اما مشکل اینجاست که در این زمینه و در ایران دارد کم کم از شور به در میشود. گزارش صدای آلمان (زیر) بخشی از این واقعیت را مینمایاند. گزارش چند روز پیش بیبیسی فارسی هم چکیدهای است از چند مقاله خبرآنلاین (بخوانید: این، این، و این). این مشکل فقط به دانشگاههای ایران محدود نمانده، بلکه بخشی از دانشجویان ایرانی خارج از کشور نیز آن داخل گردیدهاند. با پایین ماندن نرخ ارز سیل دانشجویان ایرانی که زندگی و تحصیل در خارج از کشور را ارزان یافتند، به راه افتاد. با ترقی نرخ دلار به سه برابر در مدت کمتر از یک سال، این گرایش در دانشجویان پدید آمد که هر چه زودتر فارغالتحصیل شود و بسیاری این سریعترین راه را با گذر از دکان دلالان مقاله و پایاننامه در مقابل دانشگاه تهران پیدا کردهاند.
سازی که امروز برخی مشغول نواختن آن هستیم، فردا صدایش در خواهد آمد. صدایی که نه فقط موجب سرافکندگی جامعه علمی ایران خواهد بود، بلکه زیانهای بسیار مهیبتر به ما وارد خواهد ساخت. امروز به دلایلی که از دست ما خارج است، ارتباط میان دانشگاههای کشورمان با دنیا دارد کمتر و کمتر میشود. بیایید لااقل به دست خود کاری نکنیم که فردا به حکم ایرانی بودن در خارج از کشور مورد سوظن و پیشداوری قرار گیریم و هیچ کداممان نتواند از هیچ دانشگاهی پذیرش یا موقعیت مطالعاتی بگیرد و در داخل کشور نیز استاد بودن و دانشجو بودن و پژوهشگر بودن، افتخار و احترامی نداشته باشد.