نامه‌ی پردیس علوم دانشگاه تهران در مورد مجلات فاقد اعتبار

توضیحات اضافی از سوی این بلاگ:
. یکی از نشریات فاقد اعتبار موجود در این لیست
Tetrahedron Letters
است که سابقه انتشار طولانی دارد و توسط الزویر هم چاپ می شود و پول هم نمی گیرد. با این حال به عنوان نشریه بی اعتبار معرفی شده است. بنده لیست تعداد مقالات ایرانی چاپ شده در این ژورنال را از اسکوپوس استخراج کرده ام که در نوع خود جالب است

2008 2007 2006 2005 2004 2003 2002 2001 2000

49 44 40 28 27 26 19 12 5

اینم یه جورشه!

قرار دادن نام افراد در کمیته‌ی علمی کنفرانس بدون اطلاع آن‌ها!
من پس از دریافت یک ایمیل حاوی تبریک به این کنفرانس پی بردم و با تعجب نام خود را در صدر کمیته‌ی علمی دیدم. امروز با معاون پژوهشی آن دانشگاه صحبت کردم. گفت: «نامه به شما نرسیده؟!». گفتم که شاید برای شما هم جالب باشه این روش جدید برای تبلیغ کنفرانس! دکتر جابری پور هم مشمول این محبت ناخواسته شده است. از دیگر همکاران نام‌برده خبری ندارم.

پ.ن: لبنک کنفرانس (اسم بنده را برداشته اند)

در مورد تعداد ارجاعات به مقاله

از سید امیر مرعشی

با سلام
فرض کنید پژوهشگری یک مقاله چاپ کرده است (که من در اینجا آن را مقاله قدیمی می نامم). بدیهی است که اگر یک مقاله قدیمی خیلی خوب باشد تعداد ارجاعات زیادی هم خواهد داشت، اما همان طور که دکتر صلواتی پور هم فرمودند، نمی توان گفت هر مقاله ای که تعداد ارجاعات بالایی دارد مقاله مفیدی است. اگر بخواهیم ببینیم آیا تعداد ارجاعات ملاک خوبی برای خوب بودن مقاله قدیمی هست یا نه، نخست باید بررسی کنیم و ببینیم موقع نوشتن مقاله های جدید چه کسانی به آن مقاله قدیمی ارجاع می دهند. برای روشن شدن بیشتر موضوع چند مثال می آورم:

یک- دکتر گارفیلد (بنیان گذار آی اس آی و آنالیز تعداد ارجاعات) در یک مطالعه به سراغ محققی به نام برونینگ رفته است. به طور خلاصه، آمار زیر در مورد ارجاعات حدود 20 مقاله برونینگ استخراج شده است: در مجموع 200 مورد ارجاع وجود داشته که 80 مورد آن ارجاع به خود بوده، و 33 مورد هم نتایجی بوده که در تضاد با نتایج برونینگ اعلام شده. از این میان فقط 10 مقاله نتایجی مشابه و در تایید نتایج برونینگ به دست آورده بودند. (تعداد زیادی رفرنس هم بوده که خنثی بوده اند و نتیجه گیری خاصی انجام نداده بودند). همچنین، از میان 38 مقاله ای که از روشهای معرفی شده توسط برونینگ استفاده کرده بوده اند، 21 مقاله به نتایج منفی رسیده اند. حالا شما در نظر بگیرید که کسی به شما بگوید یک نویسنده ایرانی طی حدود 8-9 سال، 20 مقاله چاپ کرده که تا حالا در مجموع بیش از 200 بار مورد ارجاع قرار گرفته است. آیا پیش خودتان نمی گویید «آفرین! عجب پژوهشگر توانایی!»؟
لینک مقاله:

http://dx.doi.org/10.1001/jama.263.10.1424
E. Garfield and A. Welljams-Dorof (1990)The impact of fraudulent research on the scientific literature. The Stephen E. Breuning case. JAMA 263: 1424-1426

دو- همیشه این سوال را در ذهن داشتم که وقتی به دنبال یک موضوع داغ هستم، چه کسان دیگری راجع به این موضوع مشغول تحقیقند. به همین دلیل، ارجاعاتی را که به چند مقاله نسبتا جدید داده شده بود دنبال می کردم. اما پس از مدتی به یک مشاهده جالب رسیدم: بیشتر ارجاعات، ارجاع به خود بودند! بقیه هم به نظر می رسید همه «مقاله مروری» باشند!!! به همین دلیل، در یک مطالعه پایلوت کوچک تعداد 10 ژورنال را در نظر گرفتم و موارد ارجاع به آنها را در یک بازه زمانی حدودا دو ساله استخراج کردم (متوسط ضریب تاثیر این ژورنالها حدود 1 بود). جالب است بدانید که همین نتایج جالب تقریبا در مورد همه این ده نشریه دیده می شد. جالبتر آنکه موارد ارجاع به خود با موارد ارجاع مقالات مروری همبستگی منفی معنی داری داشتند. به این مفهوم که احتمالا اگر نویسنده ها مشاهده می کرده اند که کسی به مقاله آنها رفرنس نداده (و این رفرنس دهنده هم معمولا کسی نیست جز همان نویسنده مقاله مروری که تلاش می کند رفرنس هایش آپ تو دیت باشند) خودش دست به کار می شود و به خودش رفرنس می دهد! البته این موضوع نیاز به بررسی بیشتری دارد، اما همین حالا هم نشان می دهد که اگر مقاله نویسان احساس کنند برای داشتن ارجاعات بیشتر تحت فشار هستند چه رویکردی خواهند داشت. به این ترتیب شمارش تعداد ارجاعات (در بازه زمانی کوتاه) شاید نتواند اهمیت یک مقاله را مشخص کند. برای مثال، اگر چندین مورد ارجاع به یک مقاله هم وجود داشته باشد اما همه آنها توسط مقالات مروری باشند، به سادگی می توان گفت این تعداد بالا فقط و فقط به داغ بودن موضوع مربوط می شود، و نه الزاما به خوب بودن مقاله (چرا که در مقالات مروری در بسیاری اوقات نتایج متناقض را هم با هم مقایسه می کنند). همچنین با توجه به اینکه ضریب تاثیر به تعداد ارجاعات در بازه زمانی دوساله مربوط است، این ضریب هم به شدت تحت تاثیر موارد ارجاع به خود و موارد ارجاعات توسط مقالات مروری است.

لینک مقاله:

http://dx.doi.org/10.1016/j.mehy.2005.05.003
S.A. Marashi (2005) On the identity of "citers": Are papers promptly recognized by other investigators?
Med. Hypoth. 65: 822

سه- مقاله بسیار جالبی را اخیرا مشاهده کردم که برای ارجاع دادن یک مدل ریاضی ارائه کرده بود که به طرز عجیبی با داده های واقعی همخوانی داشته است. در این مدل این طور فرض می شود: هر محقق در هنگام نوشتن یک مقاله تعدادی مرجع نسبتا جدید را انتخاب می کند، و به آنها ارجاع می دهد، و در ضمن با یک توزیع احتمال مشخص تعدادی از رفرنس های موجود در این مقالات را هم به لیست ارجاعات مقاله خودش اضافه می کند. این مدل به طرز عجیبی ویژگیهای مشاهده شده در مورد ارجاعات را درست پیش بینی می کند. برای مثال توضیح می دهد که تعداد ارجاعات به مقاله ها از توزیع «قانون-نمایی» یا
power-law
پیروی می کند. همچنین پدیده «زیبای خفته» را هم توضیح می دهد. (در این پدیده، دیده می شود که بعضی مقاله ها وجود دارند که سالها مورد ارجاع قرار نگرفته اند، اما ناگهان انگار شاهزاده ای می آید و آنها را از خواب بیدار می کند و ظرف مدت کوتاهی چندین بار مورد ارجاع قرار می گیرند.) جالب است که این مدل وقوع چنین مواردی را هم پیش بینی می کند. اگر این مدل درست باشد، نتیجه ناراحت کننده ای به دنبال دارد: کسانی که به یک مقاله قدیمی تر ارجاع می دهند، ممکن است اصلا آن مقاله را ندیده باشند! (بنده بارها با چنین پدیده ای مواجه شده ام که به نظر می رسد نویسنده مقاله و نیز داور نشریه اصلا زحمت بررسی تعدادی از رفرنس ها را به خود نداده اند. برای مثال، یک مقاله زیستی یا پزشکی، صرفا به خاطر عنوان عجیبی که داشته، توسط مقالات کامپیوتری مورد ارجاع قرار گرفته، در حالی که موضوع دو مقاله مطلقا هیچ ارتباطی به هم نداشته و ارجاع از لحاظ علمی کاملا نابجا و نامناسب بوده است).

لینک مقاله:

http://dx.doi.org/10.1002/asi.20653
M.V. Simkin, V.P. Roychowdhury (2007)A mathematical theory of citing. Journal of the American Society for Information Science and Technology. 58: 1661-1673.

نتیجه: کسانی که به یک مقاله قدیمی تر رفرنس می دهند، الزاما نتایج آن را تایید نمی کنند. موارد ارجاع به خود که به وضوح نمی توانند چیزی را اثبات کنند. مقالات مروری هم حساسیتی روی صحت نتایج ارائه شده ندارند و فقط هدفشان مرور کردن سابقه بحث است. گذشته از اینها ممکن است مقاله نادقیقی چاپ شود و پس از آن چندین محقق به طور مستقل نشان دهند که نتایج ارائه شده دارای اشکال بوده، و در نتیجه مقاله به دفعات مورد ارجاع قرار گیرد. در پایان نیز همواره موارد زیادی از ارجاع وجود دارد که ارجاع دهنده اش اصلا از ماهیت مرجع باخبر نیست. حال چطور می توان تعداد ارجاعات را یک ملاک سالم و بی نقص برای کیفیت پژوهش دانست؟

شکایت یک مولف از سرقت علمی از مقاله اش در یک مجله‌ی الزویر

-----Original Message-----
From: "Eamonn Keogh " [e-mail]>
To: [e-mail]
Date: Mon, 1 Dec 2008 19:50:00 -0600
Subject: [Dbworld] Elsevier handling of plagiarism case

On the 16th of February 2008, I sent an email to the Editorial board of Elseviers Journal of Computational and Applied Mathematics. The email, with the subject heading “Dear Editors, I would like to ask you to investigate a paper which appears in your journal for plagiarism” pointed out that paper [a] was plagiarized.

The Editorial board immediately did.. ..nothing. On October 23 2008, I sent a follow-up email noting that “I pointed out a transparent example of plagiarism in your journal, and no one from the editorial board has contacted me about an investigation”.

This time I got a response from Luc Wuytack, Principal Editor Journal CAM. He said “Considering the fact that your paper was referenced several times in Chen's paper, there was no need to further investigate your claim.”

To say I was dumbfound would be an understatement. I tried to go over the heads of the EB by emailing the publisher. At first this seemed to work, Lucia Franco did respond on 11/10/2008, and say “let me assure you that we take allegations of plagiarism very seriously.”. However, since then he has not communicated with me, he has not responded to email, and the paper in question is still online.

I can understand the need for caution when the claim of plagiarism is subjective or on the borderline, however in this case the paper steals figures, ideas and text. It even manages to steal text from at least 6 different papers! See
http://www.cs.ucr.edu/~eamonn/plagiarism.pdf

What is my point?

The Editorial board of Journal of Computational and Applied Mathematics is either incompetent or lazy or both. Perhaps they are not as bad as M. S. El Naschie [b], but they should be replaced.

Elsevier Journals are not cheap, if they expect our libraries to pay the hefty subscription fees, they should make an effort to do some quality control. I will be forwarding this communication to my library.

Best wishes, eamonn


[a] Multi-scale anomaly detection algorithm based on infrequent pattern of time series Xiao-yun Chen ,Yan-yan Zhan. Journal of Computational and Applied Mathematics 214 (2008) 227 ¨C 237

[b] http://golem.ph.utexas.edu/category/2008/11/the_case_of_m_s_el_naschie.html
_____________________________

مجلات کم اعتبار و H-index

از: حمیدرضا حبیبیان

با سلام،

مدتی است که این وبلاگ را می‌خوانم. تقریباً با تمام مباحثی که اینجا مطرح می‌شود موافقم اما نکاتی در مورد مجلات کم اعتبار وجود دارد.‌ به نظر من این درست نیست که بیاییم و لیست چند مجله را اینجا ذکر کنیم و بگوییم کم اعتبار هستند و داوری درست و حسابی ندارند و بحث‌های دیگری را پیش بکشیم.‌ برای این حرفم دلایلی دارم که به بعضی از آنها اشاره می‌کنم:

1- برخی از این مجلات تازه شروع به انتشار کرده‌اند و نظر دادن و زیر سوال بردن آنها شاید عجولانه باشد.

2- اینکه مجلات پولی باشند یا در عرض دو ماه جواب می‌دهند دلیل بر بد بودنشان نیست. می‌توانم مجله‌ای را برایتان مثال بزنم که حدود یک و نیم میلیون تومان برای چاپ مقاله دریافت کرده و پروسة داوری آن بین یک تا دو ماه طول می‌کشد. اما در زمینة خودش دارای رتبة اول می‌باشد. در حقیقت بیشتر مقالات چاپ شده در آن بعدها در مجله Nature چاپ شده‌اند. جالب است بدانید تا به حال فقط دو مقاله در این مجله چاپ شده که تمام اعضایشان از ایران بودند. از این دست مجلات که هم پولی هستند و هم زود جواب می‌دهند کم نیست!‌ در ضمن بسیار معتبر هم می‌باشند.

3- مدل پول گرفتن از مولف برای مقاله (Author Pay Model) روشی است که در چند سال اخیر در مورد توجه قرار گرفته است. اکثر مجلات معتبر در زمینه فنی تمایل دارند از این مدل استفاده کنند. یعنی پول را از مولف دریافت کرده،‌ در عوض مقاله به صورت آنلاین در دسترس همه قرار می‌گیرد در نتیجه همه به سرعت می‌توانند از پیشرفت‌ها و ایده‌های جدید با خبر شده و در جهت پیشرفت آن کار ایده‌های جدید مطرح کنند!‌ من نوعی وقتی ایده‌ای مطرح می‌کنم دوست دارم خیلی سریع به دست دیگران رسیده،‌ نقد شده و پیشرفت داشته باشد، نه اینکه چند سال بعد کسی به طور اتفاقی به آن برخورد کند! البته این روش اشکالات زیادی دارد که فعلا در دست بررسی است. اما به نظر می‌رسد دیر یا زود اکثر مجلات معتبر به این سمت خواهند رفت. خود من داور یکی از Transaction های IEEE هستم. حدود دو ماه قبل، IEEE نظر سنجی‌ای از تعداد محدودی از داورانش انجام داد مبنی بر اینکه چگونه به سمت استفاده این مدل حرکت کنند! مبالغی هم که در نظر گرفته بودند بیش از 2500 دلار بود. البته برای این مساله حدود 50 سوال مطرح کرده بودند که در نهایت با توجه به تمامی این جنبه‌ها تصمیم خواهند گرفت.‌

4- امکان ندارد بتوانیم در این سایت برای تمامی رشته‌ها مجلاتی را که کم اعتبار هستند و مشخصاتشان بارها در این وبلاگ اشاره شده، بشناسیم. ما فقط در صورتی پی به بعضی‌ از این مجلات خواهیم برد که ببینیم اطرافیانمان به تعداد زیاد و در یک بازة کوتاهی در مجله‌ای خاص مقاله چاپ کرده‌اند. در حالی که حتماً مجلات این‌چنینی دیگری وجود دارد که هنوز نمی‌شناسیمشان و شاید عده قلیلی و به تعداد کم در آنها مقاله چاپ کرده‌اند (یا خواهند کرد). این شاید دور از عدالت باشد که فقط اسم چند مجله ذکر شود.

5- بعضی از این مجلات جزو مجلات ISI می‌باشند. هر چند با Impact Factor پایین. هر چند با پروسه داوری ضعیف برای بعضی مقالات. اما ....... حتماً استانداردهایی داشتند که در لیست ISI ذکر شده‌اند. مثالی می‌زنم! مجلة Applied Mathematics and Computation توسط این سایت به عنوان یک مجلة کم اعتبار شناخته شده!‌ البته لازم به ذکر است که بنده حتی یک مقاله هم در این مجله چاپ نکرده‌ام و فقط می‌خواهم به نکاتی اشاره کنم و بگویم که اظهارنظر در مورد یک مجله و اعتبار آن به این راحتی نیست! به هر حال .... کم اعتبار شدن این مجله از آنجایی مطرح شد که مقاله‌ای تولید شده توسط یک نرم‌افزار توسط این مجله پذیرفته شد. اما اگر پیگیر قضیه بوده باشید حتماً در سایت آن مجله و در همان زمان باید مطلبی را دیده باشید مبنی بر آنکه از خواننده‌ها عذرخواهی گردیده و آن مقاله را از روی سایت برداشتند. گفتند که چاپ نشده و کل Editorial Board مجله پس از آن قضیه عوض شد! بعضی اساتید در این مجله مقالات زیادی چاپ کرده‌اند و به این ترتیب ارتقا و کلی اعتبار کسب کرده‌اند اما آیا این امر به طور کلی ایرادی دارد؟ در مجالات معتبر هم از این دست اتفاقات افتاده!‌ معمولا بعد از اینکه فردی در مجله‌ای چند مقاله چاپ کرد بقیه‌ مقالات وی در همان مجله راحت‌تر پذیرفته می‌شوند!‌ ولو اینکه امکان دارد سطح بعضی از مقالاتش‌ پایین‌تر از آن مجله باشد!‌ به عبارت دیگر در مجلات بسیار معتبر هم مقالات کم ارزش وجود دارد!‌

6- شاید اینطور به نظر بیاید که من قصد حمایت از مجلات کم اعتبار را دارم. اما همان‌طور که عرض کردم نه نفعی دارم و نه مقاله‌ای در این مجلات. فقط هدفم جلب توجه به مواردی است که کمتر بحث شده‌اند. ضمن اینکه با توجه عنوان این وبلاگ،‌ هدف مبارزه با دزدی ادبی و تقلب می‌باشد. در حالی که اکثر مطالب وبلاگ مربوط به معرفی و اثبات کم اعتبار بودن چند مجله‌ای بود که حتماً تمام افرادی که در آن حوزه‌ها فعالیت دارند خودشان بهتر از هر کس دیگه‌ای این مجلات را می‌شناسند. شاید بگویید هدف این است که می‌خواهیم بالاخره حرفمان به گوش عده‌ای برسد تا بلکه مسئولین کاری کند که منبعد امتیازی به این مجلات داده نشود! اما به نظر من این کار مشکلی را حل نمی‌کند. خیلی راحت مجلات این‌چنینی با چندین ساعت وقت گذاشتن پای اینترنت پیدا می‌شوند و قبل از آنکه مسئولان متوجه شوند باز عده‌ای به این طریق اعتبار و ارتقا پیدا کرده‌اند!‌

7- سوال! پس راه حل چیست!‌؟ به نظر من راه حل ورای این است که بنشینیم و کلی انرژی صرف کنیم و این مجلات را پیدا کنیم. بهتر است اگر آیین‌نامة ارتقا ایرادی دارد این مساله به گوش مسئولین برسد! البته نکته‌ای دیگر را هم باید در نظر گرفت!‌ آیین‌نامه باید به گونه‌ای و به آرامی اصلاح شود که خدای نکرده بی‌عدالتی در مورد افرادی که تازه شروع به تحقیق کرده‌اند صورت نگیرد! ‌اینطور نباشد، حالا که اساتیدی به درجه استاد کاملی رسیده‌اند دیوارها را برای بقیه بالا ببرند!

8- در آیین‌نامة جدید ارتقای اعضای هیئت علمی پژوهشی وزارت بهداشت بند جالبی وجود دارد که چنان‌که این بند یا شکل دیگری از آن در آیین‌نامة ارتقای هیئت علمی‌های آموزشی وزارت علوم هم گنجانده می‌شد شاید کمی از این مسائل را حل می‌کرد. در آیین‌نامة مذکور یکی از شرایط ارتقا از دانشیاری به استاد کاملی این است که متقاضی بایستی حداقل سه مقاله (به اسم اول یا اگر کار دانشجوست به اسم دوم) ISI داشته باشد که به هر کدام از آنها حداقل در سه مقاله دیگر استناد شده باشد و از این سه مورد فقط یکی می‌تواند Self Cite یا استناد به خود باشد! حالا اگر کسی در مجلات کم اعتبار مقالاتی چاپ کند احتمال این که کسی به آن استناد کند، به شدت پایین می‌آید. چون همان‌طور که می‌دانید بزرگ‌ترین و مهم‌ترین عیب این مجلات کم بودن استنادات به مقالات آنها می‌باشد. وگرنه اگر استناد زیادی به مقالات این مجلات داده می‌شد که تبدیل به مجلات معتبر می‌شدند!!! این آیین‌نامه اشکالاتی دارد که مثلا شاید کسی با دوستانش تبانی کند و به کارهای یکدیگر استناد کنند. که البته این‌کار کمی مشکل‌ است!‌ مخصوصاً‌ اگر برای ارتقا تعداد استنادات بیشتری مورد نیاز باشد. این اشکال با چند تبصره قابل رفع می‌باشد.
‌
9- روش فوق بسیار شبیه فاکتور H-Index می‌باشد. این فاکتور توسط Hirsch (فیزیک‌دان دانشگاه کالیفرنیا – سن‌دیه‌گو) در سال 2005 معرفی گردید. برای دسترسی به این مقاله می‌توانید به لینک (10.1073/pnas.0507655102) مراجعه کنید. طبق این مقاله به هر محققی فاکتوری به نام h اختصاص داده می‌شود. محقق دارای فاکتور h خواهد بود هرگاه به هر یک از h مقاله از N مقالة‌ وی حداقل h بار استناد شده باشد و به هر کدام از (N-h) مقالة باقی‌ماندة وی حداکثر h بار استناد شود. به عبارت دیگر اگر فردی 10 مقاله داشته باشد زمانی وی داری H-Index برابر با 3 خواهد بود که سه مقاله داشته باشد که به هر کدام ار آنها حداقل سه بار و به هر کدام از 7 مقالة ‌باقی‌مانده حداکثر سه بار استناد شده باشد!!! از نظر Hirsch یک فیزیک‌دان زمانی می‌تواند تقاضای درجة‌ استاد کاملی نماید که در زمینة مورد تقاضا داری فاکتور h برابر با 18 باشد!‌ دقت می‌کنید!‌ یعنی 18 مقاله داشته باشد که به هر کدام از آنها حداقل 18 بار رفرنس داده باشند! چنانچه فردی دارای فاکتور h بالای 45 باشد حائز شرایط عضویت در آکادمی ملی علوم ایالات متحده خواهد بود!‌ برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دیتا بیس‌های معتبر مورد استفاده برای استخراج این فاکتور علاوه بر مقالة فوق می‌توانید به آدرس (http://en.wikipedia.org/wiki/Hirsch_number) مراجعه نمایید. لیست افرادی که در حوزة علوم کامپیوتری دارای فاکتور h بالای 40 هستند را نیز می‌توانید در آدرس (http://www.cs.ucla.edu/~palsberg/h-number.html)‌ ملاحظه نمایید.

10- در خاتمه بار دیگر تکرار می‌نمایم که هدف من حمایت از مجلات کم اعتبار نیست. هدف بیان نکاتی بود که شاید در جهت بهبود کیفیت کارهای پژوهشی انجام شده در کشور کمکی نماید.

بررسی مدرک تحصیلی مدیران دولتی

اعتماد دز شماره امروز خود مطلب زیر را با عنوان "برای بررسی مدرک تحصیلی اسامی مدیران دولتی قبل از سال 84 مشخص شد" آورده است. شاید در بعضی موارد مشکوک لازم باشد پرونده های ارتقاء های انجام شده در دانشگاه ها نیز بازبینی شود.

محمدمهدی زاهدی از استخراج اسامی مدیران قبل از سال 84 برای بررسی مدارک تحصیلی و اعلام آنها روی سایتی که به همین منظور طراحی شده است، خبر داد. به گزارش مهر وزیر علوم دیروز در حاشیه نشست روسای دانشگاه ها در جمع خبرنگاران با بیان این مطلب گفت؛ «کمیته بررسی مدارک مدیران تشکیل شده و اعلام نتایج این بررسی، بستگی به زمانی دارد که مدیران مدارک تحصیلی شان را در اختیار وزارت علوم قرار دهند.» وی افزود؛ مقرر شده مدیرکل امور دانش آموختگان وزارت علوم که مدیریت بررسی مدارک مدیران را عهده دار است هر دو هفته یک بار درباره بررسی مدارک تحصیلی مدیران اطلاع رسانی کند. در حال حاضر اسامی تمامی کسانی که قبل از این دولت بوده اند و بررسی مدارک تحصیلی شامل حال شان شده است روی سایتی که به همین منظور طراحی شده قرار گرفته است. زاهدی درباره مدارک مدیران دولت نهم نیز گفت؛ در مورد این دولت نیز با همه وزرا و معاونان رئیس جمهور مکاتبه کرده ایم و خواستار شده ایم مدارک مدیران را ارسال کنند. وزیر علوم تاکید کرد؛ یزدان پناه مدیرکل امور دانش آموختگان وزارت علوم هر دو هفته یک بار درباره بررسی مدارک مدیران اطلاع رسانی می کند.

توضیحی در مورد د برخی نظرات رد شده

در ابتدا به‌عنوان یکی از مدیران این سایت لازم می‌دانم از مشارکت همه‌ی دوستان گرامی به‌خاطر بحث‌های خوبی که در بخش نظرات می‌شود تشکر کنم.

اما متاسفانه من مجبور شده‌ام تعدادی از این «نظرات‌» را رد کنم. برخی از آن‌ها بیش‌تر جنبه‌ی افشاگری داشتتد‌. آن‌هایی که با دلیل و مدرک (مثلا فایل‌ مقاله‌ها در ایمیل ارسالی یا لینک‌های قابل استناد) همراه بودند را نگه داشته‌ام تا برای مقام‌ها یا کمیته‌های مسوولی که امیدواریم تشکیل شوند ارسال کنم‌. با توجه به این که هدف این بلاگ افشاگری نیست (مگر در موارد خیلی خاص‌) با کمال تاسف مجبور به حذف این نظرات شده‌ام.

در این بین چند نظر حاوی اتهام، تهدید به شکایت از این سایت هم بود. من ایرادی به پخش این نظرات نمی‌بینم به شرطی که نویسندگان‌ آن‌ها خود را کامل معرفی کنند و یک ایمیل یا وبگاه معتبر ضمیمه‌ی مطلب خود نمایند.

نویسندگان این بلاگ و خیلی از نظردهنگان آن‌ با اسم و رسم مطالب خود را می‌نویسند. شما اگر نظر مختلقی دارید، تا حدی که توهین به کسی نباشد، حتا به‌صورت گمنام منتشر می‌شود. اما اگر مطلب مهم و چالش برانگیزی دارید، تنها اگر با نام و نشان معین ارسال شود، منتشر خواهد شد.

دزدی ادبی؛ آسان، وسوسه‌انگیز اما خطرناک

تهیه کننده: دکتر سعید همایونی، استادیار سنجش از دور، ژئوماتیک و نقشه برداری، دانشگاه تهران

ویراستار ارشدی که مقالات زیادی از خود را در مجله‌‌اش چاپ کرده بازنشسته می‌شود

ویراستاری که مقاله های خود را چاپ می کرد ، بازنشسته می شود

نوشته: Quirin Schiermeier
ماخذ : NATURE|Vol 456|27 November 2008
ترجمه : جواد یعقوبی درابی ( دانشجوی دکتری ادبیات انگلیسی ) – مهدی سلیمی ( دانشجوی دکتری ریاضی کاربردی ، نظریه ی بازی ها ) دانشگاه پوترا – مالزی

ویراستار یک مجله فیزیک نظری که به دلیل استفاده فردی خود از آن - برای چاپ مقالات شخصی خویش - با انتقاد های روزافزونی مواجه شده، مجبور شده است در اوایل سال آینده میلادی به بازنشستگی زود تر از موعد تن دهد.
تنها در شماره دسامبر این مجله، از مجموع 36 مقاله چاپ شده درمجله ی کی آس، سالی تنز و فراکتالز (Chaos ,Solitons & Fractals) 5 مقاله به قلم سردبیر آن یعنی آقای محمد النشایی نگاشته شده است . از ابتدای امسال تا کنون 60 مقاله به قلم وی دراین مجله به چاپ رسیده است. محمد النشایی که دانش آموخته مهندسی عمران می باشد، سعی دارد مفاهیم فیزیک ذرات را با نظریه آشوب در هم آمیزد. بسیاری از مقاله های وی بر گرد این محور می چرخد که خصوصیات فراکتال زمان-مکان می توانند ذرات بنیادین و ثابتهای فیزیکی را تحت تاثیر خود قراردهند.
بسیاری از دانشمندان که با مجله نیچر(Nature) ارتباط دارند بر این عقیده اند که بیشتر مقاله های النشایی به لحاظ محتوای علمی ضعیف هستند. پیتر وویت (Peter Woit)- ریاضی فیزیک دان از دانشگاه کلمبیا در نیویورک – می گوید به ظن وی : " این موضوع کاملاٌ واضح است که یا مقاله های وی(النشایی) اساساً مورد بررسی وبازخوانی برای چاپ قرار نمی گیرند ویا - درخوش بینانه ترین شکل آن - این باز بینی ها بسیار سرسری هستند". با این حال دلایل محکمی برای این که نظریات وی به کلیت این رشته علمی صدمه ای وارد کرده باشد وجود ندارد.
النشایی در قاهره به دنیا آمده است و اکنون نیمی از اوقات خود را در انگلستان و نیمی دیگر را در آلمان سپری می کند. وی این اتهام که نظریاتش حاصل برداشت های سطحی وی در این رشته است را رد می کند. النشایی، در ایمیلی که توسط پی. کوپر (P. Cooper) به عنوان سخنگوی هیات تحریریه مجله کی آس ،سالی تنز و فراکتالز (CS&F) امضا شده است، به مجله نیچر چنین می گوید: " مقاله های ما آن چنان که از یک مجله و ناشر مشهور بین المللی انتظار می رود، مورد بازخوانی قرار می گیرند".
ال سوی یر (Elsevier) که این مجله را چاپ می کند عضو" Committee on Publication Ethics" است. این کمیته بر این نکته تاکید دارد که ویراستاران خوب آن دسته از ویراستارانی هستند که با کار خویش " تضمین" می نمایند، تمامی گزارش ها و تحقیقات به چاب رسیده، توسط داوران واجد شرایط مورد باز بینی قرار گرفته اند" .
در 25 نوامبر شیرا تاباچنکف (Shira Tabachnikoff) مدیر دفتر ارتباطا ت صنفی ال سوی یر در ایمیلی به مجله نیچر می نویسد: " بازنشسته شدن دکتر النشایی از سمت سردبیری مجله کی آس ،سالی تنز و فراکتالز (CS&F) دراولین شماره سال 2009 به اطلاع خوانندگان خواهد رسید. ال سوی یر و دکتر النشایی مدتی است جزئیات موضوع بازنشستگی وی و تمهیدات لازم برای انجام کارهای مربوط به مقالات در دست بررسی مجله را مورد بحث قرار داده اند".
تاباچنکف درایمیل دیگری نوشته است : " (ما) به این اصل که می بایست در مورد رعایت استاندارد ها در روند ویراستاری و بازبینی مقالات از ویراستاران خویش حمایت نماییم، بسیار پایبند هستیم. گاهی اوقات شاید در مورد موضوع و یا زمینه ای علمی بحث هایی حتی در مورد تصمیمات ویراستاران داشته باشیم که این موضوع بخشی طبیعی از روند چاپ مطالب علمی است " .
النشایی از پیشینه مقالات چاپ شده در مجله با این جملات دفاع می نماید : " تاکید اصلی ما بر محتوای علمی و دست اول بودن مقالات است ودر مورد افراد مشهور ویا ارتباط با نامهای پرآوازه تاکید کمتری داریم". در لیستی در وب سایت وی مثال هایی از عناوینی هم چون دارا بودن کرسی استادی در دانشگاه جی آو تونگ شانگهای ) ( Shanghai Jiao Tong University و دانشگاه دانگ هوا Donghua University ) (به چشم می خورد. او به گفته خودش مشاور وزارت علوم و فناوری مصر و یکی از مشاورین اصلی وزارت علوم و فناوری عربستان سعودی است. درستی این اظهارات سوالی است که پس از تلاش های مکرر از سوی مجله نیچر هم چنان بدون پاسخ مانده است.
ولی طبق گفته والتر گراینر) (Walter Greiner یکی از مدیران اسبق انستیتوی فیزیک دانشگاه ولفگانگ گوته در فرانکفورت، النشایی - آن چنان که در وب سایت خود ادعا می نماید – عضو برجسته این انستیتو نمی باشد. گراینر همچنین می گوید که النشایی به در خواست های وی برای حذف کردن نامش از لیست اعضای افتخاری هیات داوران مجله توجهی نکرده است. کوپر ازقول النشایی گفته است که پذیرش چنین درخواست هایی " پسندیده " نیست.
النشایی مجله ی کی آس ،سالی تنز و فراکتالز(CS&F) را در سال 1991 پایه گذاری نمود. هزینه های این مجله بالغ بر 4520 دلار در سال می گردد و معمولاً به همراه مجموعه مجلات ال سوی یر عرضه می گردد. به همین دلیل بیشتر سازمان های تحقیقاتی بزرگ به آن دسترسی الکترونیکی دارند.
در سال2007 مجله به طور نسبی دارای ضریب تاثیربالایی به میزان 025/3 بوده است. ولی آن چنان که زوران اشکودا Zoran Škoda) ( فیزیک دان نظری از انستیتو رودر بوشکوویچ (Ruđer Bošković)در زاگرب کرواسی اظهار می دارد : " این موضوع به دلیل تعداد زیاد ارجاع مقالات چاپ شده در مجله به خود آن است. از 31 مقاله موجود در آخرین شماره مجله کی آس سالی تنز و فراکتالز(CS&F) که نویسندگانی بجز النشایی دارند حداقل 11 مقاله درارتباط با نظریه های وی هستند و کارهای او ماخذ 58 ارجاع علمی در این مقالات هستند ".
اشکودا در ماه می ، نامه ای به هیات تحریریه مجله فرستاد و از آنها پرسید که آیا با عملکرد النشایی به عنوان ویراستار آن مجله موافق هستند. وی می گوید که در پاسخ، من و مسئول انستیتویی که در آن کار می کنم، نامه ای با امضای پی . گرین(P. Green) که خود را مشاور قانونی هیات تحریریه معرفی کرد دریافت کردیم مبنی بر این که اگر اشکودا به ارسال این گونه نامه های " توهین آمیز" ادامه دهد، مجله بر علیه وی اقامه دعوی خواهد نمود.
اشکودا همچنین به این نکته اشاره می کند که جی هوان هی (Ji-Huan He) ویراستار منطقه ای مجله در چین و مهندس مکانیک و علوم کامپیوتر در دانشگاه دونگ هوا به طور مکرراز کارهای النشایی به عنوان مرجع در مقالات خود استفاده می کند. مقاله ای از جی هوان هی در شماره ی اخیر این مجله موجود است که در آن 14 بار از آثار خود و 2 بار نیز از کارهای النشایی به عنوان مرجع استفاده نموده است. جی هوان هی ، به عنوان عضو هیات تحریریه ی مجله ی "International Journal of Nonelinear Sciences and Numerical Simulation " در سرمقاله ی مجله در سال 2005 می نویسد: " نابغه هایی چون انیشتین و النشایی غالباً سوالات خود را بدون لفافه و یا منظور خاصی از دیگران می پرسند. سوال هایی که ممکن است پاسخ به پرسش هایی باشند که ما حتی فکر (یافتن) آن ها را نیز نمی کردیم ".
تعداد معدودی از فیزیکدانان - با احتیاط - به دست اول بودن نظریات النشایی اشاره می کنند. ورنر مارتی ین سن (Werner Martiennsen) فیزیکدان بازنشسته از دانشگاه ولفگانگ گوته (Wolfgang Goethe University) ویکی از ویراستاران منطقه ای مجله کی آس ، سالی تنز و فراکتالز(CS&F) در اروپا (با طعنه) می گوید : " آنها (نظریات النشایی) حداقل کمی جالب هستند ".

نامه‌ی دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی در مورد سرقت علمی

البته خوب بود در استفاده از کلمه‌ی plagiarism کمی دقت می‌شد.