Deterring digital plagiarism, how effective is the digital detection process?

مقاله ای از

Jayati Chaudhuri
M.Sc., M.L.I.S., Assistant Professor, University of Northern Colorado Libraries,

که در آن نحوه‌ی کار نرم‌افزار SafeAssignment که بر اساس تطابق متن کار می‌کند معرفی می‌شود.

در بخشی از این مقاله می‌خوانیم:

A review of the literature reveals that plagiarism is widespread in any level of the society. There are several cases in which authors, historians, and even a university president faced accusation of plagiarism. This article, however, specifically focuses on students' plagiarism which is a rising problem not just in the U.S.A. but all over the world. The availability of the Internet entices students to do 'cut and paste' plagiarism. As Prof. Susan Bassnett from University of Warwick indicates "Across UK universities, we now have a cut and paste culture which is becoming difficult to detect" (Adenekan, 2003). The recent plagiarism case flashed in the media involved a Harvard University Sophomore student who was accused of using plagiarized material from multiple sources in her book 'How Opal Mehta Got Kissed, Got Wild and Got a Life' (Madray, 2007). A Wall Street Journal, August 2006 article reveals engineering students' plagiarism at Ohio University (Tomsho, 2006). Another news article reports how rampant plagiarism is at Oxford University, one of the premier academic institutions in the world (Smith, 2006). In a noteworthy article in 2006, Prof. Grafen mentioned that 'vigilance is required for the sake of the education our students receive, both in the substance of the subject and in the proper scholarly practice; and also in order not to create implicit understandings that plagiarism is acceptable in practice, despite preaching and signing of affidavits' (Smith, 2006).

لینک به مقاله‌ی کامل

با تشکر از دکتر آریا الستی، رئیس مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور برای ارسال این مقاله

ارائه طرح برخورد با تقلبهای علمی و خرید و فروش پایان نامه به مجلس

از خبرگزاری مهر

معاون آموزشی وزارت علوم در واکنش به گزارشهای خبرگزاری مهر درباره تقلبهای علمی و خرید و فروش پایان نامه در موسسات غیرمجاز از ارائه طرح برخورد با تقلب و تخلف های علمی به مجلس شورای اسلامی خبر داد و آن را راهکاری نهایی و عملی دانست.

عباس صاحبقدم لطفی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: در آخرین جلسه شورای نظارت و ارزیابی بحثهای مقدماتی درباره برخورد با تقلبهای علمی و تخلف در امر پایان نامه های دانشجویی صورت گرفت و قرار شد ساز و کاری برای ابعاد بیرونی یعنی موارد قضایی و برخوردهای قانونی با این موضوع طراحی و به مجلس شورای اسلامی ارائه شود.

وی تأکید کرد: در این خصوص آئین نامه و قوانین زیادی وجود دارد که باید به صورت یکپارچه جمع آوری شوند.

معاون آموزشی وزارت علوم گفت: شورای نظارت و ارزیابی وزارت علوم این مسئولیت را بر عهده دارد تا دستورالعمل برخورد با این تقلبها و تخلفهای علمی تدوین شود.

وی اظهار داشت: در صورتی که کار شورای نظارت کامل باشد در شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز به تصویب می رسد و در غیر این صورت با رهنمودهای شورای عالی انقلاب فرهنگی طرحی تدوین می شود تا به مجلس تقدیم شود.

گروه حوزه و دانشگاه خبرگزاری مهر در ماههای گذشته با تهیه گزارشها و گفتگوهایی با مسئولان و اساتید دانشگاه ضمن انتشار نمونه هایی از تقلبهای علمی به بررسی عواقب این امر پرداخت. همچنین در بحث خرید و فروش مقاله و پایان نامه نیز گزارشی جامع در خبرگزاری مهر منتشر شد که در آن علاوه بر انتشار لیست قیمت خدمات غیرقانونی این موسسات از گسترش فعالیت این موسسات خبر داده شده بود.

آیا همه باید دانشیار و استاد‌تمام شوند؟

این سوال مدتی است ذهنم را درگیر ساخته است. برخی مرتبه‌ی دانشیاری و نیز استاد‌تمامی را یک حق برای خود و دیگران می‌دانند و معتقدند آنان‌که مطابق مقررات وزارت علوم امتیاز لازم را برای ارتقاء به دست می‌آورند، باید به حق خود برسند تا کمی به حقوق ماهیانه‌ای که می‌گیرند اضافه شود.

قدیم‌ها که دانش‌جوی دکتری نبود یا کم بود، برای کسب امتیاز لازم برای ارتقاء، متقاضی باید خودش و بدون کمک دیگران حداقل یک مقاله‌ی پژوهشی، حتا در مجلات معتبر داخلی چاپ و چندین سال تدریس می‌کرد تا امتیاز لازم را به دست آورد. همه یادشان هست که به علت قلت تعداد استادان، معمولا این افراد چندین مسولیت در داخل و خارج دانشگاه را هم بدوش می‌کشیدند و نگارش یک مقاله به تنهایی کاری دشوار و با ارزش بود.

اما اکنون، حتا در دانشگاه‌های خیلی خوب، مثل شریف، به برکت چند دانش‌جوی دکتری باهوش که کم هم نیستند، فرد می‌توان با وجود داشتن شرایطی مانند زیر مثل آب خوردن، امتیاز لازم را برای مرتبه‌ی دانشیاری و نیز استاد‌تمامی «کسب‌» کند:

• درس‌های پژوهشی (ارشد) که استاد می‌دهد در زمینه‌ی A است ولی مقاله‌هایش که از کار دانش‌چوی دکتری او به دست آمده در زمینه‌های کاملا متفاوت C، B و ..
• استاد ممکن است اصلا توانایی علمی برای فهم مفاله‌ای که خود یکی از مولفانش هست نداشته باشد.
• استاد ممکن است توانایی نگارش مقاله‌ی مستقل به زبان انگلیسی (یا زبان دیگر) را نداشته باشد، چون یا سال‌ها از زمانی که دکتری گرفته گذشته یا اصلا خودش تا کنون مقاله‌ی مستقلی ننوشته است.
• استاد ممکن است نتواند حتا یک سخن‌رانی علمی به زبان انگلیسی (یا یک زبان دیگر) ارائه دهد.
• استاد ممکن است هم‌زمان مدیر عامل یک شرکت باشد یا چند مسولیت وقت‌گیر در دانشگاه یا وزارت‌‌خانه‌های دیگر داشته باشد.

بوده‌اند افرادی که تا قبل از پذیرش دانش‌چویان دکتری، به سختی رسمی آزمایشی و سپس پس از سال‌ها به صورت ناپلئونی رسمی قطعی شدند، اما با ورود دانش‌جوی دکتری یک‌باره دانشیار شدند وشاید حال متقاضی کسب مرتبه‌ی استادتمامی باشند.

دانش‌جویان دکتری‌ این امور را به خوبی می‌دانند و خیلی از مسایل را متوجه‌اند. این‌ها به ما و به این سیستم ارتقاء می‌خندند. آیا وقت آن نرسیده که برخی از دانشگاه‌های خوب پیش‌گام شوند و فکری برای این معضل نمایند؟

آیین‌نامه‌ی جدید وزارت علوم برای ارتقای علمی، با همه‌ی کاستی‌هایی که دارد، خواسته است که فرد متقاضی دانشیاری یا استادی نقش «محوری» یا leading role در پژوهش داشته باشد و آن‌را برای ارتقا به مرتبه‌ی استادی ضروری دانسته است. آیا تفسیر این کلمه با هیات ممیزه‌ی دانشگاه‌ها نیست؟ پس چرا خیری از آن‌ها نیست؟

یک گام به پیش

همکاران گرامی

بنظر می رسد که در دعوت قبلی خود با تعارف تهیه غذا از کافه تریای دانشکده پا را از حریم یک میزبان خوب فرا تر گذاشتم. از این بابت از دوستان پوزش خواسته و در نوبت بعد خودم آشپزی خواهم کرد 

من با علاقه بیانات علاقمندان را دنبال کردم بخصوص بیانات آقای پیامی، آقای ریاضی و آقای دکتر دنیا گر را مطالعه کردم. بر این اساس به دو دلیل تصمیم گرفتم که خلاصه اجرایی را برای مدیرکل امور پژوهشی دانشگاه تهران ارسال نکنم: ا

اول اینکه تعجیل در این امر  بدون در نظر گرفتن همه ابعاد مسئله ممکن است در دانشگاه تهران به رویه و روالی منجر شود که برای همه دانشگاه های ایران قابل اجرا نباشد. به عبارت دیگر ممکن است استانداردسازی اجرا بطور بسنده مورد راست آزمایی قرار نگیرد

دوم بعد از خواندن مطالب دوستان تصمیم گرفتم که این طوفان مغزی را تله ماتیک تر کنم. پروتکلی موسوم به آی.دیو. یو. که در اواسط دهه 1980 در ایالات متحده برای توسعه محصول بکار گرفته می شد را به این منظور اصلاح کردم. به موارد زیر توجه کنید::

یک عضو هیئت علمی در دانشکده شما عضو دیگری  را به تاراج فکری یا نقض مالکیت فکری متهم می کند. اگر مورد به شما احاله گردد چه خواهید کرد؟

دانشجویی از استادی نزد شما شکایت می کند که از وی در تحقیقی که در آن کار از دانشجو و هدایت از استاد بوده است اعتبار لازم دریغ شده است. یا اینکه قسمت اعظم دوندگیها با دانشجو بوده است. از طرفی عضو هیئت علمی دانشجو را به دزدی یا نا اهلی در کار علمی یا بدتر تصرف و تملک سوء ایده ناب تحقیقاتی متهم می کند. رویکرد شما به مسئله چگونه است؟

استادی از یک دانشگاه دیرپا در خارج کشور یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه شما را به سرقت علمی و ایراد فعلی بر خلاف شئونات رویه علمی متهم می کند. شما برای استاد مذکور احضاریه ثبوت شهادت را ارسال می دارید. استاد مذکور برای شما یک سوگند نامه ارسال می کند. اعتراض ممکن است به موردی باشد که بر اساس آیین نامه های داخلی و قوانین محلی شما تاراج علمی محسوب نمی گردد، اما در کشور استاد مدعی جرم تلقی گردد. فرایند حکمیت را چگونه می بینید؟

پاسخ های خود را به 200 کلمه محدود کرده و برای دستیار پژوهشی من سرکار خانم شاهد رشیدی به نشانی زیر

Shahed Rashidi AT Yahoo.com

ارسال نمایید. در طی چهار روز آینده من یا خانم رشیدی با شما برای درک بهتر پاسخ شما تماس خواهیم 

گرفت. علیرغم رعایت روال دقیق ناشناس ماندن، مستدعی است به ما مجوز دهید تا برخی از موارد مطروحه را با سایر اعضای این بلاگ در میان بگذاریم. اگر هم در کار کاستی می بینید لطفا من و سایر اعضای آزمایشگاه را در جریان امر قرار دهید. در ضمن به این سوال فکر کنید که آیا مثل هکر کلاه سفید، تاراج گر سفید هم داریم یا نه؟

از صبر شما سپاسگزارم

نادر نقشینه. 

دوم 

One Step at a time

Dear colleagues

With the exception of Mr. Marashi of Shiraz who had shown interest but could not make it over for the meeting, and one colleague from carnegie Mellon U, Portugal branch, who said that he might do a web conference, the meeting in the Lab did not take place with our associates. Most probably I had overstepped the bounds of being a good host by offering food from our canteen. For the next meeting I cook. 

However, there had been a tremendous response by our graduate students. I was incessently grilled about the issue. Some interesting ideas were floored, I decided to hold the reins on sending that executive summary to the University of Tehran Administrative Central for two reasons:

1- If University of Tehran rush the matter of anti-plagiarism and academic Misconduct protocol,  there is a distinct possibility of letting the genie out of the bottle too soon. Many universities may attempt to follow suite without having the means of implementing nor enforcing the measures effectively. We might cook the goose prematurely

2- I have been following the posts and comments of many interested parties, especially Dr. Donyagar, Mr. riazi, and Unstructured Observation.  I have decided to modify a technique I learned for product development, called IDEO U for this exercise. While my invitation stands (for Dr. Donyagar the offer is good whenever he visits Iran), I hope that interested parties should consider the following:

A) A Faculty member accuses another faculty member of plagiarism or infringement of intellectual property. If they refer the case to you what would you do?

B) A student complains about a member of faculty not giving credit where credit is due in a research that was under the faculty member direction but executed by the student, or that the student did the primary legwork. The faculty member accuses the  student of theft and misconduct or worst misappropriation of original research ideas. How would you approach the issue.

C) A professor from an established university accuses a member of your faculty of mispropriety of intellectual domain, in another word,  unabashed plagiarism. You send him a missive of  attestation, he/she sends over a sworn statement. Under the local law or even by-laws of your university the act may not be plagiarism, but it could be under the foreign professor's country of origin. How do you foresee the arbitration process?

Please limit your responses to no more than 200 words per scenario and send it to my research assistant, Miss Shahed Rashidi at Shahedrashidi  AT  yahoo.com.

In the course of the next four days Miss Rashidi would also contact some of the members, founders and supporters of this blog. Please make certain that we have the right to discuss some of your points with others. We would follow a strict anonymity procedure but it would be nice if you let us know of any fine details we might miss.  Please also consider the fact that whether in your opinion do we have any white plagiarism like white hacking we use in security audits?

With best regards

Nader Naghshineh

Information Studies Lab

University of Tehran

P.S. A farsi translation will follow shortly

مقاله‌ی تولید شده توسط نرم‌افزار در یک کنفرانس IEEE چاپ شد

--------
Posted on: Wednesday, December 24, 2008 1:30 AM
Author: kdawson
Subject: Software-Generated Paper Accepted At IEEE Conference

Schlangemann writes "Check out the paper Towards the Simulation of E-commerce by Herbert Schlangemann, which is available in the IEEEXplor database (full article available only to IEEE members). This generated paper has been accepted with review by the 2008 International Conference on Computer Science and Software Engineering (CSSE). According to the organizers, 'CSSE is one of the important conferences sponsored by IEEE Computer Society, which serves as a forum for scientists and engineers in the latest development of artificial intelligence, grid computing, computer graphics, database technology, and software engineering.' Even better, fake author Herbert Schlangemann has been selected as session chair (PDF) for that conference. (The name Schlangemann was chosen based on the short film Der Schlangemann by Andreas Hansson and Björn Renberg.)"

Read more of this story at Slashdot.

به زیرنویس هم توجه کنید. جالب است.

دزدیدن از یک مولف تاراج ادبی است: اما دزدیدن از چند نویسنده پژوهش است!

بر اساس اوامر استاد معظم خویش ، جناب آقای دکتر قدسی، که قلم فرسایی های اینجانب در بلاگ ایشان مدیون رخصت و صبر ایشان است، رقیمه قبلی خود را فی الفور به زبان فارسی مجددا ارسال میکنم. البته در این برگردان برخی از نکات لاجرم بخاطر عدم آشنایی حقیر با صنایع ادبی زایل خواهد شد.

عنوان این پست نقل قولی از یکی از آرسن لوپنهای بسیار معروف ینگه دنیا، آقای ویلسون میزنر است. برای اطلاعات بیشتر در مورد این اعجوبه قرن گذشته می توانید به نشانی زیر در تارنمای جهانی مراجعه کنید

http://en.wikipedia.org/wiki/Wilson_Mizner

علت این نقل قول صرفا اشاره به درهم بافت پیچیده مسائلی است که بعنوان گروهی از افراد دل نگران می بایست با آن دست و پنجه نرم کنیم اگر بنا داشته باشیم که در مورد پس زدن موج پلشت کاری علمی کاری صورت دهیم.

دیروز من با یکی از مدیران ارشد دانشگاه تهران در پردیس مرکزی تماس گرفتم تا خلاصه اجرایی را در رابطه با رهنمودهای پیشنهادی آزمایشگاه مطالعات اطلاعاتی در رابطه با رفع یا حل و فصل مناقشات در موارد مربوط به تاراج علمی و نقض مالکیت معنوی تهیه نمایم. تمرکز آزمایشگاه بر روی سه زمینه رفع یا حل وفصل مناقشه بین همترازان، استاد و دانشجو و حکمیت بین المللی خواهد بود. ب

با این همه قبل از اینکه تا سه شنبه هفته آینده اقدام به ارسال این خلاصه اجرایی کنم، میل دارم که یک توفان مغزی داشته باشم. از اینرو در اینجا با آغوش باز از همه هم بلاگیهای عزیز دعوت می کنم تا برای یک گقتمان صمیمانه رو در رو به آزمایشگاه حقیر بیایند. بوفه ما مشهور به سرو غذاهایی است که یاد آور آن ایام دور دانشجویی خوب است که ادعا می کردیم معدمان دارای پوشش تیتانیومی است. افرادی که معده حساس دارند غذای خود را به همراه بیاورند

:)

چند موضوع است که رو در رو باید جویای نظر شما یاشم. برای من بهتر است که در حضور هم سلکان خویش خجالتزده شوم تا در برابر یک دیوانسالار

افرادی که به انچام این مهم علاقمند هستند لطفا در نشانی زیر با من تماس بگیرند:

نادر نقشینه، اتاق 315، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تقاطع چمران و آل احمد، کوچه نسیم، تلفن [phone]

یا آزمایشگاه پژوهشهای اطلاعاتی، به همان نشانی، ااتاق 206، به شماره تلفن [phone]

شخصا امیدوارم دکتر میر جلالی، دکتر قدسی و دکتر جابری پور دپارتمان محقر ما را مزین به حضور خویش نموده و همکاران را از نظرات خویش بهره مند کنند. با این وجود آگاه هستم که این آقایان دارای مشغله فراوان هستند.

با تشکر

نادر نقشینه

If you steal from one author it's plagiarism; if you steal from many it's research

That comment is from a raconteur named Wilson Mizner. For those of you who wish to know more please follow this link http://en.wikipedia.org/wiki/Wilson_Mizner. Not that I'm subscribing to that quotation. It merely points out to the intricate complexity of the issues that we need to grapple with if as a group of concerned individuals we intend to do something to stem the tides of academic misconduct.

Today I contacted a member of senior management at University of Tehran Administrative Central to prepare a one page executive summary on ISL proposed Guidelines for Conflict Resolution in cases of Plagiarism and Intellectual Property Infringements. We would focus on three areas of Conflict Resolution between peers, Mentor-Student, and International Arbitration.

However before Next week when I need to send out the executive summary, I like to hold a brainstorm Pick-Nick (Yes the misspelling is intentional). I hereby openly invite my dear PAP colleagues to come to my Lab for some face-to-face quality time. Our Canteen is notorious for serving foods reminiscent of the good old student days, when we often boasted that our stomach is lined with Titanium. The faint of stomach, can bring in their own snack :).

There are several issues that I like to run by you. It is better to be embarrassed before my Peers than before paper-pushing, desk jockey.

Those who are interested in doing this please contact me at the following address:

Nader Naghshineh
Room 315
Faculty of Psychology and Education
Chamran Expressway, Al Ahmad Highway, opposite Nasr Bridge
Nassim Street
Tehran

Tel:[phone]

or Alternatively you could call me up at my lab at room 206, same address, Telephone Number 61117461.

For those abroad we could manage a live link for one hour using IVISIT.COM service. Please do grace our humble department with your presence and allow my colleagues to profit from your input on this issue. Personally I hope to have Dr. Mirjalali, Dr. Ghodsi and Dr. Jaberipour in this meeting. However I am quite aware how busy these gentlemen are. Remember that this is not a picnic, rather it is a Pick-Nick. I pick the brains of the participants and they would Nick (as in chipping and cutting) my proposals. If this proves a success, we would stage it regularly at other Universities.

hoping to meeting you soon

Nader Naghshineh

We need to do more

Dear Colleagues

Almost 150 days has passed since the launch of this weblog. To borrow a phrase from Charles Dickens It had been the best of times; it had been the worst of times. Have we been prepared for such an outpour of frustration, grievance and dissatisfaction? Some of us have been more vocal, while others believed in silent support.

We cannot however dodge the real issue here. The issue is that what we are concerned about right now had not been wrought overnight. It had been the culmination of almost 3 decades of mismanagement that would no doubt could have led to the Romanization of Science. Romania in 1989 was experiencing the same episode in its science and technology under Elena Ceausescu, the wife of the last Romanian Despot, as we are experiencing right now. People who barely can write their names in English and yet claim to have earned PhD from Oxford, McDonaldization of higher education in form of Islamic Azad University Outlets, and the total non-investment of assets for the student population. I remember the first time I enrolled at Sharif University of Technology. I was being paid 3000000 rials a month in today’s monetary value, I had access to various libraries and bookshops., enjoyed social standing as a student. We were also taught a course in understanding and communication of sci-tech information which also dealt with the protocols regarding citations and plagiarism issues.

Today our students do not receive any of the benefits. In their drive to assuage their sense of management inadequacies, the powers-that-be at the Ministry of Science, Research and Technology have plunged us all into a mindless number game. While one should applaud every effort made to honor Iranian men and women of science and arts, what would be the use of the bean counting when there is no clear system of innovation. In a recent study conducted in University of Tehran, it was demonstrated that while the ratio of ISI-ranked articles to patent to was close to 1:1 in the United States and Japan, it was somewhere around 180:1 . The ratio of students to instructors at some institutions is quite hilarious. At our department, it is somewhere around 30:1?!

Then with the rising inflation and shrinking purchasing power, a typical university instructor also needs to jump through the hoops to prove that his/her wage is well earned. With this situation it would be a miracle if nothing gives. So should we be surprised about the spate of plagiarism, self-promotion and empty-packing among the academia and the students? One of the reasons I embraced Professors against plagiarism was the fact that I witnessed how a professor sequestered the work of her student as her own and that I saw how easily some people are willing to toy with the future of a promising student without any hesitation.

The surprising fact is that in spite all these, the Professors against Plagiarism does launch and receives attention against such backdrop. But where should we go from here? Given the amount of news and tidbits I receive from various people disclosing varying degrees of plagiarism and academic misconduct, I believe that the best course of the action is to provide a set of protocols and procedures for the Iranian academic institutions. Better if we call them guidelines. We need to define what sort of the role we wish to play in our drive to sensitize the public to the blight of plagiarism and what I call politically motivated academication. Perhaps we should consider an annual review awarding the Iranian academic institutions with golden raspberries or Pear commensurate with their degree of of anti-plagiarism regulation.

I have been in contact with several publication ethics group abroad to license their materials for distribution in Iran. I have also been taking to parties interested in sponsoring a symposium on academic ethics. I have talked with several colleagues who have agreed to incorporate grounding on publication ethics in their courses. But more than most, we need to make universities to adopt a universal approach to plagiarism within the framework of a more rational peer acknowledgement process.

With best regards
Nader Naghshineh
Information Studies Lab
University of Tehran

ماجرای نامه‌ی دانشگاه تهران

با پیگیری های به عمل آمده توسط یکی از دانشجویان دانشگاه تهران، به نظر می رسد ماجرای نامه دانشگاه تهران به طور کامل به قرار زیر بوده است. در صورتی که بخشی از ماجرا دقیقاً با واقعیت انطباق ندارد پیشاپیش عذرخواهی نموده و آماده تصحیح جزئیات داستان خواهیم بود.

ظاهراً ماجرا از این قرار است:

ابتدا در اوایل مهرماه، کمیته بررسی مقالات بین المللی دانشگاه تهران تصویب می کند که سه نشریه Proceeding of IEEE ، Tetrahedron Letters و Applied Mathematics and Computation فاقد اعتبار علمی هستند. استدلال های مطرح شده در آن جلسه دقیقاً معلوم نیستند، اما به طور قطع استدلال های کامل و جامعی نبوده اند. به دنبال این مصوبه، در مهرماه امسال نامه ای (به شماره 664755، که همین نامه منتشر شده در بلاگ است و بعداً با شماره 150362 ثبت می شود)، توسط دکتر دهقان، مدیر کل امور پژوهشی دانشگاه تهران، صادر شده است و در آن سه ژورنال فوق به عنوان ژورنالهای فاقد اعتبار معرفی می شوند.

ظاهراً این نامه بلافاصله پس از صدور (و قبل از اینکه منتشر شود) مورد اعتراض معاونت پژوهشی پردیس علوم و همچنین پردیس فنی دانشگاه تهران قرار می گیرد. به همین دلیل، دانشگاه از این دو پردیس تقاضا می کند نامه را منتشر نکنند تا موضوع مورد بررسی بیشتری قرار گیرد.

به فاصله چند هفته، موضوع مجددا در کمیته بررسی مقالات بین المللی دانشگاه تهران بررسی می شود و با استفاده از نظرات پردیس علوم و فنی، به این جمع بندی می رسند کهProceeding of IEEE و Tetrahedron Letters را نمی توان جزء نشریات فاقد اعتبار علمی به حساب آورد. بنابراین، نامه جدیدی (به شماره 185069 /141) صادر می شود و این موضوع در نیمه دوم آبان ماه به اطلاع عموم می رسد.

ظاهراً در آذر ماه، معاون پژوهشی پردیس علوم تغییر می کند، و معاون جدید، به علت آنکه از ماجرا اطلاعی نداشته است، نامه اولیه (صادر شده در مهرماه) را، با توجه به آنکه به قبلاً ابلاغ نشده بوده، از طریق ایمیل اطلاع رسانی می کند. این در حالی است که با توجه به دستور معاونت پژوهشی دانشگاه مبنی بر عدم اطلاع رسانی این نامه، کار نادرستی انجام شده که البته سهوی بوده است. ناگفته پیداست که عملاً حتی با وجود اطلاع رسانی این نامه، نمی توان آن را به عنوان یک دستورالعمل جدید در نظر گرفت، چرا که مصوبه جدیدتری نسبت به آن وجود دارد.

به این ترتیب، در حال حاضر دانشگاه تهران دو ژورنال مورد بحث را دارای اعتبار می داند.





با تشکر از فردی که این مطالب را برای این بلاگ تهیه کرده است.